Ik voel mij niet fijn op school. Daar gaat heel veel aan vooraf.
Groep 1 t/m 5
Ik kwam er al vrij snel achter dat ik anders was dan de andere kinderen uit mijn klas. Ik kon beter en eerder lezen en rekenen, en moest sneller huilen. Ik sla groep 2 over, en in groep 3 begint eigenlijk het verhaal. Daar ben ik anders dan de anderen, zijn mijn gevoelens anders, ben ik de jongen die alles weet. Ik raak al mijn vrienden kwijt, en de enige jongen die nog een beetje aardig is is een jongen met autisme, die dus ook anders is en ook niet word geaccepteerd door de groep. In groep 4 laten mijn ouders ook een IQ-test doen, en mijn uitslag is 145+. Dat betekent dus dat ik (nogal) hoogbegaafd ben. Met nu een officiële uitslag word ik in de “dolfijngroep” gezet. Dat is een groepje kinderen die meer uitdaging nodig hebben. Daar ben ik de jongste, en mijn ouders moeten bijna gaan zeuren bij de leraren om mij er in te krijgen. Zij zijn er namelijk ook achter gekomen dat ik mij niet fijn voel op school. De dolfijngroep was misschien wel leuker, maar vrienden kreeg ik er nog steeds niet. Je komt daar namelijk normaalgesproken in met hoge cijfers, niet met andere symptomen van hoogbegaafdheid. De leraren snappen mij ook niet, en aan het eind van groep vijf ga ik naar een andere school, speciaal voor hoogbegaafde kinderen.
Groep 6 t/m 8
In groep 6 t/m 8 zit ik dus op een andere school. Hier heb ik het veel meer naar mijn zin. Ik zit in een klas met 10 jongens en 1 meisje van groep 5 t/m 8. Iedereen krijgt een eigen leerlijn, en onderwijs op maat. In de klas vormt zich een hechte band tussen de leerlingen, en ook de juffen zijn aardig (Ja ik weet het, 2 juffen voor een klas van 11 kinderen is veel, maar het was nodig). Het waren allemaal hoogbegaafde kinderen, en sommigen hadden ook nog gedragsproblemen. In groep 8 neem ik met pijn in mijn buik afscheid van een zo fijne school.
De middelbare
Ik zit nu in de 1e van Gymnasium. De eerste schooldag merkte ik het al meteen: Ik was terug bij af. Het was weer precies hetzelfde als in groep 3, 4 en 5. Ik werd niet geaccepteerd door de klas, omdat ik anders was. Ik was de nerd. Als ik een telefoon krijg, ga ik ook in de klassenapp. In onze klas is er een serieuze en spam app. Als ik voor het eerst in die spam app zit, spam ik hem natuurlijk helemaal vol met stickers en gifjes. Dan word iedereen boos op mij omdat ik zit te spammen. Wat blijkt, hun idee van spam app is een app voor huiswerkvragen. Ik (in een boze/chagrijnige bui) verander de naam van de app naar “Huiswerkvragenapp”. Dan word ik er uit gegooid, en maak ik een nieuwe spam app, genaamd “echte spam app”. Als ik de link naar die app in de serieuze app zet, krijg ik reacties als: Ga daar maar lekker vrienden maken. Mijn moeder koos precies dat moment om mijn telefoon te checken. Dan verbied zij mij om terug te gaan in de spam app. Mijn mentor doet niks. Zij is een vrouw die mij zelf ook niet begrijpt/accepteert. Als ik na het weekend weer op school kom, zegt iemand tegen mij (op de trappen) “Ah, daar is ie. De jongen die te poesie is om in een appgroep te blijven”. Dit raakt mij. Zo gaat het nu al het hele schooljaar. Op school ben ik alleen, en word ik niet geaccepteerd. Ik heb ’s ochtends geen zin in school, en op school zit ik alleen in een hoekje. Als we voor een opdracht moeten samenwerken ben ik de laatste die overblijft met groepjes maken, of als de leraar de groepjes heeft gemaakt, hoor ik mijn groepsleden “ah, nee” zeggen als ze horen dat ik bij hun in het groepje zit. Soms zit ik te denken “ik wou dat ik naar een andere school was gegaan”. Er zit wel 1 aardig meisje in mijn klas. Die is (weet ik vrijwel zeker) ook hoogbegaafd, en voelt zich ook niet thuis in de klas. Daar ben ik verliefd op. Nu hoor ik dat zij naar een andere school gaat. Dan is mijn laatste aardige klasgenoot weg.
Dit is niet echt een vraag, maar ik wil het gewoon kwijt.
