Vraag

mijn vader werkt op mijn school en het verpest mijn leven help

  • 14 July 2018
  • 2 reacties
  • 346 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
hallo, ik ben 15 jaar oud, ben op mn elfde uit de kast gekomen als gay en heb dit jaar 3 gymnasium met een heel hoog gemiddelde afgerond. toen ik elf was kwam ik naar deze school. het is een grote school met tl, havo, atheneum en gymnasium. het eersge jaar ging zwaar. ik eerd gepest met dat ik gay was, ik had op de basisschool al een klas overgeslagen dus was al een van de jongste. en cijfers gingen ook niet zo goed, maar ik had wel een paar vrienden. omdat ik nog zo jong was besefde ik me nog niet hoe het feit dat mijn vader klassieke talen geeft op mijn school en mijn klassen ook wel een heeft gehad mijn leven zo naar maakt(e). het tweede jaar was ik heel eenzaam en iedereen haatte me. ik ben halverwege de tweede van tweetalig gymnasium naar de eerste klas nederlandstalig gymnasium gegaan vanwege slechte cijfers en een stomme klas. de tweede helft van het tweede jaar was heel anders. iedereen had gelijk een oordeel over me, omdat minn vader die klas het eerste halfjaar al les had gegeven. ik had daar ook geen vrienden. mijn vader heeft het nooit goed geaccepteerd dat ik gay ben want mn ouders zijn ook streng christelijk. aan het einde van het tweede jaar had ik dus al een jaar geen vrienden, maar ik was nog zo jong dat ik genoeg had aan netflix als vriend. in de tweede keer tweede werd onze klas samengevoegd en ik kreeg ineens weer vrienden (allemaal meisjes tho) maar al voor de kerst mochte zij mij niet meer en was ik weer alleen. ik begon me het tweede halfjaar van de tweede (het derde jaar op de middelbare voor mij) te beseffen dat ik niet kon zeggen wat ik wou zeggen, want alles wat ik tijdens een les zei tijdens bv de bezinning vertelde de docent zo door aan mn vader. dat jaar ging ik over zonder de bespreek zone maar ook echt net een 6,6. het vierde jaar (dit jaar toen ik naar de derde ging) ging school veel beter, omdat ik geen vrienden had besloot ik mn energie in school te steken. maar de vrienden kwamen maar niet. sinds april gaat het weer beter met vrienden in de klas. maar het feit dat ik niet kan zeggen wat ik wil, en dat ik niet kan bepalen wat de klas over mij weet, maakt het leven alsnog kut voor mij. ik zal nooit een vriendje kunnen hebben waarmee ik open op school zou kunnen zoenen of het aan docenten vertellen, mn vader zou me echt vermoorden. soms blijft er een docent eten bij ons, maar omdat ik thuis eigenlijk nooit echt met mn ouders praat is het heel kut om dan ineens te doen alsof mijn leven zo perfect is. mijn vader geeft nu het deel van mijn klas dat grieks heeft gekozen grieks, zelf krijg ik latijn van een andere docent. elke maandagochtend het eerste en tweede ben ik vrij en een deelvan mn klas heeft dan grieks, het derde uur hoor ik: “ ik had gehoord dat je gister van de trap bent gevallen”,
“klopt het dat je moeder kanker heeft?” of “waarom had je niet gezegd dat je vader ziek was nu ben ik voor niets het eerste naar school gekomen”. mijn moeder had inderdaad kanker, niets ernstigs en het is ook wel weg maar ik haat de halve klas en diegaan dat niets aan. ik kan niet tegen mijn vrienden zeggen dat mn ouders mn verjaardag waren vergeten want dat gaat ook zo hup naar het oor van mn vader en hij zou me vermoorden (ze waren het btw wel vergeten). ik wil dat hij naar een andere school gaat, want hij heeft de scheiding tussen school en prive van mij afgepakt, en dat is de enige manier waarop ik hem terug krijg. ik kan nooit iemand thuis uitnodigen omdat mensen dan weet een oordeel over hem krijgen en dat is nou ook weer niet bepaald perfect. hij lijkt het niet te begrijpen waarom het mn leven zo verpest. hoe zorg ik ervoor dat hij naar een anfere school gaat en ik weer een normaal leven kan leiden? zelf wil ik echt niet naar een andere school gaan. ik heb nu eindelijk vrienden en naar een andere school wordt weer wennen en daar gaan mn schoolprestaties wrs onder lijden. help

2 reacties

Je kan niet van je Vader verwachten dat hij zomaar naar een andere school kan gaan voor jou. Ten eerste heeft hij een contract die hij moet nakomen. Ten tweede is het moeilijk om een baan als docent te vinden en ten derde zullen scholen niet allemaal in de rij staan voor je Vader
Ook is het zo dat je Vader daar al werkte voordat jij kwam. Hoe kut ik het ook voor je vindt, tis meer jouw eigen schuld dan die van hem, want jij koos voor de school waar je Vader al werkte, en dat kon je weten
Geef je vader ook niet van alles de schuld
Je zal moeten kiezen
Jij naar een andere school
Of je blijft nog een paar jaar
Maar dat je Vader weggaat zie ik niet als een optie
Hoi

Niet fijn dat school en thuis zo door elkaar lopen. Wat naar dat je gepest bent omdat je gay bent, en dat je ouders het maar moeilijk accepteren.

Dat je vader dingen over jou vertelt op school, is niet ok. Jij hebt recht op een privéleven, en dat moet je vader begrijpen. Kan je hem hierop wijzen?

Op school weten ze nu eenmaal wie jouw vader is. Van baan veranderen kan lastig zijn. Is het een optie dat jij van school verandert? Een nieuwe school is even wennen, maar misschien is zo'n nieuwe start wel fijn. Met de vrienden die je nu hebt kan je na school nog afspreken.

Dat docenten zomaar dingen die jij hen vertelt doorvertellen aan je vader, vind ik niet ok. Jij zou iemand moeten hebben waartegen je eerlijk kan zijn, zonder te moeten vrezen dat je vader meteen wordt ingelicht.

Is er een vertrouwenspersoon op school? Of hebben jullie een verpleegster? Die hebben beroepsgeheim, en mogen niet zomaar dingen doorvertellen. Je kan hen duidelijk maken dat je het heel belangrijk vindt dat wat jij vertelt, tussen jullie blijft.

Je vindt het moeilijk jezelf te uiten. Ik vind dat je je verhaal hier duidelijk neergeschreven hebt, dus misschien is schrijven de manier waarop jij je het liefste uit. Je kan bij je mentor of vertrouwenspersoon aangeven dat mailen beter voor jou werkt, en als het ok is voor die persoon, kunnen jullie mailen, als (deels) vervanging voor een gesprek.

Vervelend dat je tegen je vrienden op school niet veel kan zeggen, omdat dat anders bij je vader komt. Zou het helpen goed te benadrukken dat, wat je gaat vertellen, persoonlijk is, en dat je graag hebt dat het tussen jullie blijft?

Heb je een hobby? Op een (hobby)club kan je vrienden maken. Vrienden hebben buiten school is ook vaak fijn. Is er iets dat je graag wilt doen? Een sport of muziekinstrument, of iets creatiefs? Als je bij een vereniging zit met mensen met dezelfde interesse, is de kans groot dat je personen tegenkomt waar je het goed mee kan vinden.

Kan je dit met je vader bespreken? Of met je moeder, die eventueel met je vader praat?

Groetjes
x

Reageer