Mijn Problemen

  • 15 January 2018
  • 1 reactie
  • 262 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hallo ik ben Mat, ik ben zeventien jaar oud en ik heb een boel problemen waar ik de laatste tijd erg mee zit.
Ten eerste krijg ik mezelf nogal lastig aan het werk. Dit is niks nieuws, ik ben altijd iemand geweest die niet veel tijd stak in school en toch wel aardige cijfers haalde. Alleen projecten zoals boekverslagen en werkstukken gingen mij nooit goed af, aangezien je daar werk in moet stoppen. Op de basisschool deed ik ze nooit en als ik ze deed waren ze slecht opgesteld. Sinds de middelbare school begon het me op te vallen dat ik weinig deed ten opzichte van mijn vrienden. Sinds ik altijd al onzeker ben geweest en ik alles zo goed mogelijk wilde doen (ja ik weet het, het is nogal tegenstrijdig om alles goed te willen doen en om nooit iets (te willen) doen) nam ik hen als voorbeeld en probeerde ik ook meer huiswerk te maken.
Het werd mijn doel om bij te lopen met huiswerk, een voornemen die ik nooit heb kunnen waarmaken. Ik wist niet waarom het me niet lukte. Tijdens de les probeerde ik gewoon werk te maken maar ik haakte al na een paar lessen af. Thuis werken lukte ook al slecht. Ik heb gewerkt aan plannen en dat lukte wel (al was het niet altijd realistisch hoe ik het indeelde) maar ik deed het werk dan gewoon niet. Ik had verwachtingen van wanneer wat af moest zijn en als één ding al niet lukte dan gaf ik al op. Dit zou kunnen komen omdat alles mij makkelijk afging voorheen en ik nooit echt heb hoeven proberen maar dit weet ik niet helemaal zeker want met sporten is dit heel anders. Hoe dan ook, het lukte me niet om het werk gedaan te krijgen. Alleen heel soms wat tussen door en vlak voor een inlever datum lukte me om aan het werk te gaan. vooral wanneer de stress er echt inschoot, kwam ik aan het werk. Nou zou dit niet erg zijn als ik niet zulke hoge eisen aan mijn werk zou stellen. Als ik iets maak moet het zo goed zijn als ik het kan maken. Niet in de tijd die ik nog heb, maar zo goed als het zou zijn als ik er alle tijd voor zou hebben. geen vraag mag met een weet ik niet beantwoord worden, geen antwoord mag niet nagekeken worden en geen verslag mag incompleet of afgerafeld ingeleverd worden. Dit zijn heel onhandige standaarden als je niet graag veel werk verricht.
Nu vraag je je misschien af: “Mat, als je nooit werk verricht, wat doe je dan met die tijd?”. Nou ik sport één keer per week, ga twee weekenden per maand naar men ouders (ik woon in een pleeggezin) en ik heb zangles één keer per week, maar waar ik duidelijk het meeste tijd aan kwijt ben en wat dus ook mijn volgende probleem is, is obsessies en verslavingen. Ik weet niet of ik ze zo moet noemen, ik kan makkelijk stoppen met een game of een serie als ik het wil maar dan komt er vanzelf iets anders voor in de plaats. Het is dus meer het goed willen voelen en niet hoeven denken aan andere dingen zoals school of andere problemen et cetera. Dit doe ik door middel van games, (ik speel al sinds kinds af aan veel games als Pokémon en Mario maar ook online games als BTD en Minecraft) series en video’s (als kind keek ik veel tv, nu kijk ik voor veel YouTube en soms series als Pokémon en “steven univers”) en ook jammer genoeg masturberen (dit doe ik volgens mijn ouders al sinds ik een baby was, als kind ben ik het gaan verbergen. Ik deed het bijna elke dag voor het slapen gaan. als tiener ben ik afbeeldingen gaan opzoeken om de goede gevoelens te krijgen. Zo ben ik er ook achter gekomen dat ik op jongens val.) het laatste nam steeds meer toe. Ik ben steeds meet erotica gaan opzoeken en masturbeer ongeveer 1-2 keer (op een normale school dag) tot soms wel 5-8 keer (op een vrije dag). (Ik snap dat dit ook slecht voor me is maar dat laat ik nu even buiten beschouwing). Als ik thuis kom ga ik op bed liggen en ga ik een van deze activiteiten doen en dit doe ik dan tot het me verveelt en ik iets weer iets anders ga doen om mezelf goed te laten voelen of tot ik moet eten of slapen. Ik ben heel impulsief, als ik me goed wil voelen dan zorg ik dat ik me goed ga voelen, hoe slecht ik me er ook achteraf door ga voelen. Hier kan ik echt dagen mee vullen. (Als ik iets ontdek wat ik leuk vind, zoals een nieuwe game of serie, dan ben ik daar mee bezig tot het klaar is, zelfs als het een week kost.) ik heb natuurlijk wel dagen waarop ik afspreek met vrienden of afspraken gepland heb en dan ben ik hier veel minder mee bezig maar dit gebeurt niet vaak vooral omdat mijn beste vriendin heel veel tijd stop in school en niet veel tijd overhoud voor afspreken. Al dit tijd besteden aan vermaak en zelfbevrediging is natuurlijk niet ideaal vooral voor omdat ik ook gewoon werk moet doen. Maar het lukt me gewoon niet om het minder te doen. sterker nog, ik ben het de afgelopen tijd alleen maar meer gaan doen (daarom schrijf ik dit nu ook). Volgens mij komt dat omdat ik me slecht voel over mezelf, daar niet over na wil denken, iets ga doen om me af te leiden, uren kwijt raak aan niets doen en uiteindelijk nog me nog slechter ga voelen. (ook dit weet ik niet helemaal zeker, het kan ook dat ik gewoon niks wil doen omdat dat saai, vervelend en slecht voelt).
Als ik wil kan wel een heel boek schrijven over alle dingen waar ik over na heb gedacht en de dingen die me opvielen maar daarvoor doe ik dit niet. Ik wil mijn probleem zo kort en duidelijk mogelijk overbrengen en weet niet of dit echt gelukt is, aangezien deze hele tekst van hop nar her gaat. Maar nu sta ik dus op het punt waar ik gewoon bijna niks meer afkrijg voor school en ik zit in men examenjaar dus ik moet wel dingen maken. Ik heb meerdere keren proberen aan te geven dat ik problemen heb maar dit ging nooit echt heel goed want niemand ziet wat ik zie en dat komt door mijn derde probleem. Aangezien ik onzeker ben, probeer ik zo goed mogelijk over te komen. Hierdoor ben ik mijn slechte kant gaan verbergen en zelfs gaan liegen over van alles en nog wat. Ik loog al veel als kind, ben hier nooit echt voor aangepakt door men moeder die me destijds opvoedde, dus het is iets wat ik met gemak doe. Dit is niet alleen erg slecht tegenover anderen, aangezien je hun vertrouwen misbruikt, maar ook vervelend voor mezelf. Ik lieg over wat ik doe op een dag, ik zeg dat ik aan school heb gewerkt wanneer men pleegouders vragen wat ik de dag heb gedaan. Ik lieg tegen men vrienden wat ik af heb voor school, soms zelfs over een project waarbij ik met hen samenwerk. Ik lieg over van alles en nog wat. Hierdoor denkt iedereen dat ik gewoon bij ben met schoolwerk en dat alles goed met me gaat. Het is dus heel lastig om aan te geven dat dit niet zo is. Om men pleegouders echt te laten zien wat men probleem is zou betekenen dat ik ze zou moeten vertellen dat ik tegen ze lieg over veel dingen en aangezien ik wil dat iedereen een goed beeld van me heeft, is dit ook erg lastig voor me.
Nu heb ik de laatste tijd ook het gevoel dat het gewoon nooit zal gaan veranderen. Ik heb al zo veel tijd in gestoken in het proberen mezelf te veranderen, maar het heeft nooit gewerkt. Ik ben bang dat ik altijd lui en gemakzuchtig zal blijven en heb steeds meer het idee dat ik de hulp die ik nodig heb niet verdien. Ik ben aan de ene kan wel bereid om alles te doen om alles te veranderen maar aan de andere kant ook gewoon helemaal niet. ik verwacht dat ik echt dure hulp nodig ga hebben en verwacht eigenlijk niet dat ik nog ga veranderen. Ik wil het wel proberen aan de ene kant maar ik wil niet falen en iedereen teleur stellen. Ook wil ik niet iedereens tijd verdoen. Zoals ik het nu zie kan ik of een nietsnut worden die met geluk van een uitkering kan leven en met peg op straat kom te staan of ik kan mezelf weten te veranderen en een normale tot goede toekomst hebben. om dit voor elkaar te krijgen moet ik om hulp vragen maar ik weet niet of ik dat nou echt wil, het zou de moeilijkste stap zijn die ik ooit heb gemaakt. Ik zou al mijn schaamtevolle dingen open moeten leggen en dan moet ik ook nog echt aan het werk gaan. ook heb ik de kans iedereen teleur te stellen als het me niet lukt en dan heb ik alles voor niks geprobeerd en veel tijd en geld van mensen gebruikt voor niks.
Nu vraag ik aan jullie wat moet ik doen?
Ps. Sorry voor deze onoverzichtelijke tekst. Als je nog vragen heb stel ze gerust.

1 reactie

Hey Mat,

Ik lees dat je met een hoop heb meegemaakt. Ik begrijp dat je in een leeftijd zit dat je vatbaarder bent om snel verslaafd te raken aan het gamen. Ook snap ik heel erg goed dat je bereid bent om dit te veranderen maar dat je toch nog een duw in je rug nodig hebt om dit te doen. Je moet in je achterhoofd houden dat hoe jij je voelt belangrijker is dan het idee dat je iedereen teleur stelt. Want dit doe je namelijk niet. Het is goed om aan de bel te trekken voordat het te laat is. Het gaat hierbij om jouw toekomst en prestaties en niet van een ander. Ik merk dat je onzeker bent om je toekomst en je daar zorgen om maakt. Het is niet te laat om dit te kunnen veranderen en je komt niet zomaar hier op straat te staan in Nederland. Ik zou je daarbij willen aanraden om hulp in te schakelen hoe moeilijk dit ook is. Je kunt een gesprek aangaan met jouw mentor of een vertrouwenspersoon op school. Niemand zal je hierop oordelen want je bent echt niet de enige die er zo voor staat. Ze kunnen je goed begeleiden om je zelfbeeld te verbeteren en jouw schoolprestaties. Want veranderen kan altijd. Ook lucht het enorm op om dit kwijt te kunnen aan een beste vriend of vriendin.
Ik hoop dat je iets aan mijn bericht hebt! :)
Groetjes

Reageer