Hoi!

Ik weet helemaal wat je meemaakt, ik herken mezelf helemaal in jou!
Probeer er juist kracht uit te halen, dat is ook wat ik deed. Het is namelijk zo. Je opa heeft het voor jou en je familie volgehouden dus zie je ook dat hij echt moeite heeft gemaakt om bij te blijven. Haal daar je kracht uit, denk aan alle goede momenten en denk er altijd aan dat je je opa trots zou maken als hij ziet dat zijn kleindochter zou stralen en mooie cijfers zou halen. Ik was ook heel erg verdrietig en onzeker. Moest echt ook huilen en haalde ook onvoldoendes, maar uiteindelijk werd ik daar ook niet blijer op! Dus dacht ik eraan dat ik mijn best zou doen voor hem, zo hoe hij ook moeite heeft gemaakt voor mij om bij te blijven. Dus probeer het ook zo te zien! Toen ik het zo bekeek is het steeds beter geworden en nu ben ik geslaagd en heb mijn diploma op zak en altijd denkende dat mijn opa super trots op mij zou zijn en ook IS en dat hij echt blij is.

Alles komt goed! Probeer leukere dingen te doen met je vrienden en je familie en praat er ook over met je ouders of familielid waarmee je het best mee kan opschieten en ook naar je luistert! Geen gevoelens voor jezelf houden je mag het best uiten. Als je dat doet ga je vanzelf zien dat het wat beter met je zal gaan.

Veel sterkte en nog gecondoleerd!