Vraag

Autisme en relatie

  • 2 April 2018
  • 9 reacties
  • 424 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hoii allemaal,
Ik ben 3 jaar geleden (toen ik 12 was) gediagnotiseerd met autisme. Ik heb hier heel veel moeite mee gehad en af en toe nog steeds.
Soms geloof ik t ook niet, omdat als ik dan kijk naar de redenen waarom ze hebben gezegd dat ik autisme heb dan zie ik die allemaal bij 'normale' mensen evenveel terugkomen. Ik vind het ook heel lastig om mensen te vertrouwen omdat ik in t verleden veel heb meegemaakt.. ook vind ik t soms heel moeilijk om af te spreken met vriendinnen omdat ik "bang" ben dat als ze me beter leren kennen ze me niet meer leuk vinden, dit probleem heb ik in t verleden ook gehad met jongens. Dat komt omdat ik heel onzeker ben.
Maar nu mijn vraag.. vinden jongens t in een relatie erg dat je autisme hebt? En hoe zouden jullie t vinden als ik "bang" ben om af te spreken?

Alvast bedankt voor jullie reacties.

X onzeker 15 jarig meisje.

9 reacties

Hi Strawberry0224,

Ik weet niet of ik de beste persoon ben die jouw vraag kan beantwoorden, want ik weet niet zo veel over autisme en ik val op jongens 🙂. Maar ik ga het toch proberen.

Ik word gewoon verliefd op een jongen die ik leuk vind en dat is dus op de hele persoon, zoals ik hem leer kennen. Ik geloof niet dat als ik hoor dat die jongen dan autisme zou hebben, dat dat een reden zou zijn om niet meer met hem te gaan.

Dat je wel eens “bang“ bent geweest voor (afspreken met) andere meisjes herken ik wel een beetje bij mezelf. Bij mij en mijn twin was dat misschien om een beetje een andere reden, maar wij waren bang voor meisjes, omdat we op jongens vallen. En we dachten als we “te dicht” bij meisjes zouden komen, dat ze dan dingen van ons wilden, zoals kusjes geven en aan ons zitten en dan wisten we niet wat we moesten doen en hoe we ons moesten gedragen.

Tegenwoordig kunnen we al wat beter met meisjes overweg, alhoewel sommige ons nog steeds op plekken aanraken die we niet fijn vinden 😞. Zelfs als we al gezegd hebben dat we op jongens vallen. Ik weet niet of jij ook zoiets hebt met andere meisjes of jongens, maar dan zou ik het wel proberen te zeggen. Dan kunnen ze er rekening mee houden wat je wel en niet fijn vindt. Ik denk dat het voor ons dan geen probleem zou zijn om met iemand met autisme om te gaan. Wij hebben zelf geen autisme, maar we hebben ook onze eigen gebruiksaanwijzing als je dat zo zou kunnen zeggen. Net als iedereen.

Er was laatst een serie over autisme op tv. Ik heb die gevolgd omdat ik het wel interessant vond en ik heb er ook wel wat van geleerd.

Misschien ken je de serie of wil je die terugkijken, dat kan via dit linkje:
https://www.npo.nl/het-is-hier-autistisch/BNN_101381981

Er is ook een aflevering over “Relaties en vriendschap”, maar ik weet ook wel dat iedereen weer een beetje anders is en dus kan het voor jou of mij ook weer net een beetje anders zijn dan in de serie.

Ik hoop dat ik je alvast een klein beetje heb geholpen :)

Groetjes,
M&M’s
Mijn broer heeft zelf ook autisme en ik vind hem aardig, en trouwens mensen met autisme of überhaupt een andere gave dan bij de meeste mensen worden als speciaal gezien en kunnen goed aangenomen worden bij computer bedrijven want autisten zien meer dan andere
Nooit vertellen dat je autisme hebt, kom je altijd mee in de moeilijkheden. En laten we reëel zijn, nee autisme dat kan inderdaad voor sommige een probleem zijn, maar uitendelijk gaat het altijd om dat je iemand leuk vind of niet
Hoi strawberry0224,
Ik ben nu 12 en ben een paar jaar geleden ook gediagnotiseerd met autisme. Je moet vooral niet bang zijn dat iemand je niet leuk vind omdat je autisme hebt, anders is die persoon jou niet waard!❤
Je moet je er niks van aan trekken wat mensen vinden van je autisme. Het klinkt moeilijk maar uiteindelijk lukt het wel! Veel geluk nog!!
Xx anoniem❤❤
Ik begrijp je trouwens helemaal.
Deze problemen heb ik ook nog soms, en ik heb ook veel meegemaakt enzo maar er komt echt wel een jongen die je accepteerd zoals je bent. Ook je autisme!!❤❤❤
Hoii allemaal,
Ik ben 3 jaar geleden (toen ik 12 was) gediagnotiseerd met autisme. Ik heb hier heel veel moeite mee gehad en af en toe nog steeds.
Soms geloof ik t ook niet, omdat als ik dan kijk naar de redenen waarom ze hebben gezegd dat ik autisme heb dan zie ik die allemaal bij 'normale' mensen evenveel terugkomen. Ik vind het ook heel lastig om mensen te vertrouwen omdat ik in t verleden veel heb meegemaakt.. ook vind ik t soms heel moeilijk om af te spreken met vriendinnen omdat ik "bang" ben dat als ze me beter leren kennen ze me niet meer leuk vinden, dit probleem heb ik in t verleden ook gehad met jongens. Dat komt omdat ik heel onzeker ben.
Maar nu mijn vraag.. vinden jongens t in een relatie erg dat je autisme hebt? En hoe zouden jullie t vinden als ik "bang" ben om af te spreken?

Alvast bedankt voor jullie reacties.

X onzeker 15 jarig meisje.


ik heb zelf dan ook autisme dus wat je beschrijft snap ik zo goed,
ik heb dan sinds 2,5 jaar een relatie en nog af en toe bang voor dingen te doen en als ik dat bij hem aangeef dat ik bang ben dan snapt hij dat ik denk dat het het een goede basis voor een relatie dat je elkaar vertrouwd en elkaar respecteert zo als je bent 🙂 mocht je vragen hebben "Strawberry0224" stuur gerust nog een berichtje
hey trawberry 0224

ik ben een jongen 16 jaar en heb zelf ook een vorm van autisme
je hoeft er niet onzeker over te zijn toen ik 15 was had ik de relatie van men leven en zij wist ook gewoon dat ik autisme heb als iemand echt van je hou gaat hij het niet uitmaken als je zegt dat je autistisch bent.
Hey, Strawberry,

Ik heb een vriend die ook verkering heeft met een meisje die autistisch is, en hij vindt het helemaal niet erg. Ik vind het ook niet erg om met haar om te gaan, want het zorgt ervoor dat ik beter op m'n woorden let en dus 'aardiger' wordt tegenover anderen.

Autisten zijn voor mij dus goud!
Geen_Naam
Hey!
Ik heb zelf ook autisme en heb nu sinds een halfjaar een relatie.
Het gaat er meer om hoe jij zelf dat “labeltje” ziet en als iemand jou echt leuk vindt dan zal die dat “labeltje” ook accepteren. Het is immers een deel van jou karakter en/of leven.
Mijn vriend heeft het geaccepteerd en begrijpt me wel als ik iets te snel vind gaan of als ik iets moeilijk vind. Die persoon komt echt wel in je leven en het is ook aan jou de keus of je het überhaupt wilt vertellen!

Someonenew

Reageer