Hey allemaal. Hier ben ik weer na een paar maanden 🙂 Sommige mensen kenden me van me vorige posts.
Nadat het meisje (Laten we zeggen: Roos) mij had afgewezen. (Vorige posts) ging ik zitten nadenken. Maanden vlogen bij, het is nu inmiddels bijna Juni. Ik dacht dat alles goed zou gaan, maar nee. Ik deed alles zoals gewoonlijk, ik maakte me huiswerk, me schoolwerk. En heb zelfs ook een beetje geleerd voor de cito's (Die morgen over zijn). Maar, (Bijna) elke keer als ik nu willekeurig een meisje zie lopen, voel ik een soort angst in me. Het lijkt alsof ik meerdere malen gestoken in me hart wordt, en die meisjes zo graag mogelijk wil vermijden. Dat geld ook voor 15/16 jarige (Ja, heel gek lol). Wat ik ook merk, is dat ik me niet concentreren, ook niet bij het trainen. Ik heb bijna me rechterarm gebroken, omdat ik niet genoeg kracht zette met gewichtheffen en met andere dingen bezig was.
Voor de mensen die zeiden dat ik met een psycholoog moest praten, ik heb dat uiteindelijk niet gedaan lol. Ook niet met me ouders. 1 keer was ik depressief over dat liefdes gebeuren. En vroeg aan me ouders om alsjeblieft NIET boos te worden. Letterlijk, toen ik het woord "Liefde" gebruikte, ging alle hel los. Ze kwamen met tegen argumenten als "Je laat je toch niet zo verdrietig doen om een stom meisje?" En zeiden zelfs dat het door me gedrag op de PC lag, wat ik best raar vindt. Ik sta overal voldoende voor, en gedraag me gewoon normaal rondom me vrienden en ouders.
Hoe dan ook, ik vind het soort van eng om het aan me ouders te vertellen, voor die reden. Ook als ik het aan me mentor vertel, komen ze met dingen van "Waarom vertel je dat aan je mentor? Die doet het alleen om haar salaris te krijgen! Kom altijd naar ons". Ik heb zeg maar niet de ouders die graag willen luisteren, maar ja. Wat moet ik doen?
Bedankt,
Robin
Angst voor meisjes?
A
Reputatie 3
+8
Hey Robin,
Vervelend dat je negatieve ervaringen in het verleden je nu achterna zitten. Het lijkt mij iets wat niet heel moeilijk op te lossen valt. Je bent gewoon gekwetst in het verleden en daardoor angstig geworden in bepaalde situaties. Ik kan je nu wel zeggen dat dat nergens voor nodig is, maar dat helpt waarschijnlijk niet. Daarom moet jij nu ergens hulp gaan zoeken.
Als je het niet aan je ouders wilt vertellen, lijkt mij je mentor een goede eerste stap. Als jij het minder prettig vindt om aan je ouders te vertellen, doe je dit lekker niet. Daarnaast is hun argument waarom je het niet tegen je mentor moet vertellen wel een beetje apart. Alsof ze geen vertrouwen in hem/haar hebben. Hebben ze een negatieve ervaring met je mentor gehad? Daarnaast krijgt die mentor zijn/haar salaris toch wel, of jij je verhaal nou bij hem/haar doet of niet.
Je mentor kan misschien niet zoveel betekenen bij het oplossen van je probleem, maar je hebt het dan met iemand gedeeld. Bovendien kun je dan misschien langs een vertrouwenspersoon op school die je misschien wel kunt helpen. Mocht dat allemaal niet lukken, zul je toch naar je ouders moeten om met hen naar de huisarts te gaan. Als deze je problemen als ernstig genoeg beoordeeld wordt je doorverwezen naar ggz. Daar zul je geheid de juiste hulp krijgen om je probleem op te lossen.
Echter ben ik er van overtuigd dat dit al veel eerder uit de weg geruimd kan worden. Het zit gewoon tussen je oren. Het is een kwestie van een knop omzetten, alhoewel dit makkelijker gezegd is dan gedaan.
Vervelend dat je negatieve ervaringen in het verleden je nu achterna zitten. Het lijkt mij iets wat niet heel moeilijk op te lossen valt. Je bent gewoon gekwetst in het verleden en daardoor angstig geworden in bepaalde situaties. Ik kan je nu wel zeggen dat dat nergens voor nodig is, maar dat helpt waarschijnlijk niet. Daarom moet jij nu ergens hulp gaan zoeken.
Als je het niet aan je ouders wilt vertellen, lijkt mij je mentor een goede eerste stap. Als jij het minder prettig vindt om aan je ouders te vertellen, doe je dit lekker niet. Daarnaast is hun argument waarom je het niet tegen je mentor moet vertellen wel een beetje apart. Alsof ze geen vertrouwen in hem/haar hebben. Hebben ze een negatieve ervaring met je mentor gehad? Daarnaast krijgt die mentor zijn/haar salaris toch wel, of jij je verhaal nou bij hem/haar doet of niet.
Je mentor kan misschien niet zoveel betekenen bij het oplossen van je probleem, maar je hebt het dan met iemand gedeeld. Bovendien kun je dan misschien langs een vertrouwenspersoon op school die je misschien wel kunt helpen. Mocht dat allemaal niet lukken, zul je toch naar je ouders moeten om met hen naar de huisarts te gaan. Als deze je problemen als ernstig genoeg beoordeeld wordt je doorverwezen naar ggz. Daar zul je geheid de juiste hulp krijgen om je probleem op te lossen.
Echter ben ik er van overtuigd dat dit al veel eerder uit de weg geruimd kan worden. Het zit gewoon tussen je oren. Het is een kwestie van een knop omzetten, alhoewel dit makkelijker gezegd is dan gedaan.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
