Hallo ik ben een meisje van 16 jaar oud,

In het lagerschool werd ik altijd altijd gepest en buitengesloten werd vanaf het 1ste leerjaar tot en met het 6de leerjaar. Het waren verschrikkelijke jaren voor me wat me nu tot de dag van vandaag nog blijft achtervolgen in mijn leven. Ik word gelukkig niet meer gepest sinds ik in het middelbaar zit. Maar ik heb nu zoveel moeite met mensen vertrouwen want dat hebben een aantal mensen vorig jaar bewezen dat je mensen echt niet moet vertrouwen. Ze hebben me nog onzekerder gemaakt dan ik al was ik twijfel nu nog meer aan mezelf of ik wel goed genoeg ben of mijn uiterlijk wel oké is . Dat komt grotendeels ook door dat ik gepest werd in de basisschool ik werd altijd al gepest omwille van mijn uiterlijk. Die mensen noemde me altijd kaaskop omdat ik soort van ‘gaatjes’ heb op mijn voorhoofd door toen ik nog baby was omdat ik pukkeltjes had en daardoor zijn het ‘gaatjes’ geworden. Ze noemde me altijd brillenkop omdat ik een bril droeg. Ze hadden mijn bril verschillende keren kapot gemaakt waardoor ik besloten had om mijn bril niet te dragen terwijl het echt belangrijk was om mijn bril juist wel te dragen omdat mijn ogen toen al aan de slechte kant waren. Ik had toen vanaf het begin van het 2de leerjaar tot en met het 5de leerjaar mijn bril niet gedragen. Veel te lang waardoor ik echt niet meer zonder bril kon ik moest ik het 6de weer echt mijn bril dragen omdat ik wazig zag van ver en omdat ik last had van mijn ogen. Ik keek er toen echt tegen op omdat ik bang was dat ze mijn bril weer stuk gingen maken. En zoals ik al had gedacht toen is het echt zo gebeurd ze hebben mijn bril toen weer verschillende keren stuk gemaakt en ik had het niet aan de leerkrachten verteld omdat ze al is een keer zeiden dat ze er niks aan konden doen. Ik liet het dus gewoon zo. Mijn ouders weten hier niks van omdat ik het ze nooit verteld heb en ik wil ook niet dat ze het weten. Ik werd echt ook nooit gekozen als we in groepjes moesten werken. Ik bleef altijd als laatste over dan moest ik me aansluiten bij het groepje met de minste leerlingen die er altijd tegenop keken dat ik bij hen in een groepje zou gaan. Het deed me echt altijd zoveel pijn en als ik er nu aan denk heb ik zoiets ik mijn hoofd van ‘ben ik dan zo lelijk’ ‘ ben ik dan zo slecht’ ‘ben ik dan niks waard’ ‘wat is er mis met mij’ ‘ben ik dan zo dik’..... het blijft mij altijd maar achtervolgen ik kan het gewoon niet meer aan alles word te veel😭 er is een paar maanden geleden iets gebeurd waardoor ik er nu telkens aan moet denken het is zelfs zo erg aan het worden dat ik er lichamelijk ook klachten van krijg, k heb het gevoel dat alles slecht gaat in mijn leven het gevoel dat alles fout loopt. ik word er duizelig van ik word steeds misselijk mijn hartkloppingen veranderen ene moment super snel ander moment weer zeer traag ik krijg het snel benauwd door al die stress en onzekerheid. ik heb de laatste tijd echt totaal geen energie en ik ben de hele dag moe ik voel me hopeloos. enige wat ik bijna de hele tijd doe is huilen. soms denk ik van waarom stoppen die tranen niet. ik kan moeilijk tot een besluit komen om iets te doen. ik kan me niet meer amuseren. dingen die ik eerst wel leuk vond heb ik nu geen plezier meer aan. ik voel me zo somber. ik kan zelfs niet meer zoveel lachen me mijn vriendinnen terwijl dat het normaal wel zo is. ik heb nu echt barstende koppijn ik voel me zo misselijk. maar ik moest mijn gevoelens even ergens kwijt. ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. 

Ik krob letterlijk al mijn pijn en onzekerheden. Het is zelfs zover gekomen dat ik een paar keer mijn arm heb open gesneden dat het een wonde werd om het moment dat ik het deed had ik echt totaal geen pijn aan mijn arm pas achteraf. Ik heb nu zeker 7 littekens op mijn arm waar niemand van weet hoe dat die er gekomen zijn, Ik heb zo vaak het gevoel dat mijn leven gewoon geen zin leer heeft en dat het beter zou zijn als ik dood zou zijn

Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet. Ik slaap maar 2 uurtjes per nacht en ik word nog is een paar keer wakker in die twee uur en ik slaap echt super slecht. Ik blijf zowel ‘s nachts als overdag piekeren en ik word echt gek van alle gedachte die in mijn hoofd rondspoken. Ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen. Dit allemaal heeft ook invloed op mijn school werk als ik een presentatie moet doen voor de klas dan ben ik altijd bang dat ik uitgelachen word en dan blokkeer ik volledig en doe ik het niet en daar verlies ik uiteraard veel punten mee omdat ik nooit een spreek opdracht doe voor de klas of een presentatie omdat ik zo bang ben door dat ik dus altijd uitgelachen werd toen ik dus gepest werd ze zeiden ook altijd dat ik nooit ik kan en nooit iets ga kunnen laatste tijd heb ik meer en meer het gevoel dat ze gelijk hadden en dat ik gewoon een mislukkeling ben 😣

Het geen wat er dus een paar maanden geleden gebeurt is waardoor ik er nu zo vaak aan moet denken is ik had dus een ‘vriendin’ althans dat dacht ik toch maar zij heeft mij en mijn beste vriendin gewoon in de steek gelaten en ze heeft ervoor gekozen om geen contact meer met ons te hebben maar 2 maanden voor school stopte begon ze weer contact te zoeken met mijn beste vriendin mijn beste vriendin wilt eigenlijk geen contact meer met haar maar dus ze probeert dus weer in contact te komen met mijn beste vriendin dus ze stuurt haar vaak enzo en mijn beste vriendin vertelt mij dat wanneer ze haar stuur maar niet dat ik het echt erg vind dat ze weer contact met haar zoekt het doet mij gewoon echt pijn dat ze mij niet stuurt het voelt alsof onze vriendschap voor haar nooit iets betekent heeft en dat ik gewoon niet belangrijk ben en dat ik niks waard ben het doet me echt pijn 

ik weet niet wat ik moet doen echt waar soms heb ik echt zo iets van het is genoeg geweest ik wil niet meer verder leven op deze manier ik weet het echt gewoon even niet meer maar het is niet dat ik mezelf iets wil aandoen het is meer dat ik denk van het is beter als ik er ni meer zou zijn.. 

Ik weet echt niet wat ik moet doen…