Hoi!

Je zit niet lekker in je vel en hebt problemen thuis en op school. Allemaal niet fijn natuurlijk, maar je hebt wel de goede stap gezet door naar je mentor te stappen. Heeft hij/zij naast zeggen dat alles goedkomt een voorstel gedaan van hoe school jou kan helpen? Je lijkt je echt niet goed te voelen, en de situatie laten aanslepen lijkt me geen goed idee.

Je mentor weet er dus van. Hebben jullie nog verdere gesprekken gepland hierover? Het is goed dat je mentor op de hoogte is. Nu kunnen jullie samen eraan werken dat jij je terug goed gaat voelen. De leerlingenbegeleiding bijvoorbeeld kan je hiermee helpen.
Als je mentor niet veel actie onderneemt, is het goed om nog eens goed te benadrukken dat het echt niet goed gaat. Je mentor moet beseffen dat het nodig is dat jij verder begeleid wordt, zodat je je beter in je vel kan gaan voelen.

Heb je steun van thuis uit? Kun je hier met je ouders over praten?

Groetjes
x

@Somoene, wat jammer dat je je zo voelt 😞 Je lijkt echt wel diep te zitten. Je denkt eraan je leven te beëindigen en je eet niet goed. Dat zijn tekenen dat het echt niet goed gaat.

Je leven beëindigen is niet de oplossing. Iedereen is hier voor een reden, anders was je niet geboren. Maak je geen zorgen als je het even niet meer ziet zitten, dat is ok. Je hebt nog een heel leven voor je om uit die put te kruipen, en gelukkig te worden. Je verdient het om hier te zijn, en een leuk leven te hebben, ook al voelt dat nu niet zo aan.

Je beste vriendin is niet perfect. Dat ben jij ook niet, maar niemand is perfect. Iedereen heeft imperfecties, en dat is ok. We hoeven helemaal niet perfect te zijn.

Kun je hier met je beste vriendin over praten? Weet zij van het masker?
Weten je ouders hoe je je voelt? Het lijkt me goed hen in te lichten. Als je ouders je vroeger zo goed geholpen hebben, kunnen ze dat nu weer doen. Die training die je onlangs met ze had, heeft die iets te maken met hoe je je nu voelt?

Als je je hart wilt luchten bij iemand die luistert, kun je altijd terecht hier op het forum. Je kunt ook chatten of bellen met de KinderTelefoon. Praten helpt echt, je zult je achteraf al veel lichter voelen.
Hier is nog een linkje. Deze personen kunnen je ook helpen: https://www.113.nl

Je staat er niet alleen voor. Er zijn meer mensen die om je geven dan je denkt. Zie je het zitten aan iemand te vertellen hoe je je voelt? Misschien je ouders, of je mentor op school?

Je gaat het aan je ouders vertellen, goed plan! Je kunt het zeggen zoals je het hier gezegd hebt. Als je vermoedt dat je, middenin je uitleg, de draad gaat kwijtraken, kun je een "spiekbriefje" maken met daarop wat je ongeveer wilt zeggen. Als je meer het type bent dat graag communiceert via brieven, kun je ook een brief schrijven. Je kunt je baseren op wat je hier geschreven hebt.
Je kunt ook een gedicht of lied zoeken dat uitdrukt hoe je je voelt, en aan de hand daarvan uitleggen wat er gaande is. Soms zegt een melodie meer dan dat je zelf kunt verwoorden.

Ik vind het niet kunnen dat je vriendje je heeft uitgescholden. Na een uur had hij er spijt van, en uit woede kan een mens veel doen, maar gemene dingen zeggen kan echt niet.
Je hebt geen gevoelens voor hem. Volgens mij is het het beste dat je aangeeft dat je hem meer ziet als vriend, niet als vriendje. Een vriendschapsrelatie kan even mooi zijn als een liefdesrelatie. Dat jullie liefdesrelatie uitgaat, hoeft niet te betekenen dat jullie geen vrienden meer kunnen zijn. Het is wel van belang jullie alle gedachten goed uitpraten, zodat die vriendschapsrelatie kan werken. Een liefdesrelatie, waar geen liefdesgevoelens aanwezig zijn, werkt volgens mij niet.

Je vertrouwenspersoon wilt alleen over problemen van vroeger praten. Ze gaat niet in op je recente problemen. Misschien snapt ze niet hoe het voor jou is, en kan ze zich niet zo goed inleven in jouw situatie.

Is er op school een andere leerkracht, mentor, leerlingenbegeleider of iets dergelijks? Het kan dat die persoon niet de functie heeft als leerlingenbegeleider of vertrouwenspersoon, maar als bv. de conciërge de persoon is waar je je het beste bij voelt, is dat prima. Het belangrijkste is dat je je goed voelt bij die persoon.

Wat fijn om te horen dat die jongen je zo blij maakt 🙂 Ik ben blij dat je hij je belangrijk doet voelen, want dat gevoel is terecht; jij bent belangrijk!

Je vriendin lijkt zich moeilijk te kunnen inleven in jouw situatie. Ze heeft gelijk als ze zegt dat je moet ophouden met jezelf pijn te doen, maar ik denk dat ze niet volledig snapt hoe jij je voelt.

Ik denk dat je meer geholpen gaat zijn door met iemand te praten die je snapt, die je begrijpt. Daarom is een psycholoog misschien een optie. Vind je het ok om aan je ouders te vragen of je eens een gesprek met een psycholoog mag hebben? Je hoeft niet meteen alles aan je ouders te vertellen, dat mag natuurlijk, maar je kunt ook zeggen dat je niet goed in je vel zit, en daarom graag eens een gesprekje wilt.

Er is verandering gekomen in de situatie. Veel dingen zijn uitgekomen. Nu komt het proces naar hulp opgang, en ik hoop dat je snel de juiste hulp voor jou krijgt.

Ik begrijp dat het nu allemaal heel eng lijkt, en dat het veel stress met zich meebrengt, maar de mensen die het hebben doorverteld van het snijden hebben dat gedaan met de beste bedoelingen, uit ongerustheid voor jou. Is de vertrouwenspersoon dezelfde persoon als je mentrix? Je mentrix mag je niet zo, maar kan je het goed vinden met die vertrouwenspersoon? Ik veronderstel dat je vooral gaat praten met de personen van leerlingenbegeleiding, die niet per se dezelfde zijn als je mentrix.

Schrijven ligt mij ook beter. Zeg dat maar, dat je liever schrijft. Misschien kun je een brief schrijven met daarin alles wat er gaande is, en die afgeven, zodat, i.p.v. dat jij alles uit moet leggen, die vertrouwenspersoon die brief kan lezen.

Dit moment is heftig en ingrijpend, omdat er een hoop gaat veranderen, maar ik ben ervan overtuigd dat het kan veranderen in positieve richting. Als je de hulp krijgt die je nodig hebt, kun je je snel beter gaan voelen.

Je kunt zeggen dat je graag even wilt wachten met het inlichten van je ouders tot je moeder weer beter is. Ik kan niet garanderen dat ze dat gaan doen, maar vragen kan geen kwaad.

Kun je steun zoeken bij je vriend? Kun je hier met hem over praten?

Heey, ik weet niet of deze reactie je kan helpen want ik heb hier geen ervaring mee maar ik wil het wel proberen voor je. Ik heb sinds een paar weken last van een stikangst ( angst dat je in alles wat je doorslikt gaat stikken) en ik heb het gevoel alsof niemand me begrijpt omdat slikken zo normaal is. Ik ben naar de huisarts geweest die mij door verwees naar een therapeut/ psycholoog. En deze gaat mij helpen van mijn klachten af te komen en ze zegt dat ik er na 4 of 5 keer al wel af kan zijn. Misschien kan jij dit ook proberen praat er met mensen over en zoek iemand die je hierbij kan helpen. Misschien zie je hier erg tegen op maar het kan je echt wel helpen. Een therapeut if psycholoog kan zorgen dat jij weer positief in het leven staat want er zijn echt wel mensen die jouw nodig hebben dat geloof ik echt. Ik vermijd door mijn stikangst bijv. Soms eten en drinken en ik weet dat ik dit NIET moet doen maar ja dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Door mijn angst heb ik nu al bijna een maand het gevoel dat ik niet meer gelukkig ben, ik huil elke dag omdat ik wil dat het weggaat dan praat ik er ook over. Als dit niet kan met iemand die ik vertrouw zoek ik verschillende forums op die mij kunnen helpen erover te praten en geloof me dit helpt echt. Ook kan je proberen aan de positieve dingen te denken bijv. Aan jouw droom toekomst hoe wil jij dat deze er uit gaat zien en week hier naar toe. Maak je dromen waar. Ik heb geen idee of dit advies je helpt maar ik hoop dat je er wat aan hebt.

Succes!

P.s je kan bijv. chatten op de ggd.nl chat of inderdaad kindertelefoon en ander forums.
En als je een psycholoog/ therapeut nodig hebt kan je misschien contact opnemen met GGnet.

Je angsten komen terug en worden sterker als je erover praat. Dat is niet fijn natuurlijk. Waarschijnlijk zitten de angsten heel diep, en zijn ze nooit goed verwerkt, en komen ze daardoor steeds terug in een gesprek.

Ik denk dat het allereerst belangrijk is dat je vertelt dat praten over angsten, je angstig maakt. Als ze dat weten, kunnen ze de zaak misschien op een andere manier aanpakken. Jij bent vast niet de enige die hier last van heeft. Geef maar aan dat je praten hierover niet fijn vindt, en misschien kunnen ze dan voor jou een andere aanpak vinden.

Je moeder voelt zich niet verdrietig door jou, maar door de situatie. Ik wil niet dat jij je schuldig voelt, want het is niet jouw schuld. Er hoeft ook helemaal geen schuldige te zijn, de situatie is zoals ze is.

Lief dat je thee voor haar hebt gezet. Dat kun je nog eens doen, en deze keer voor jullie twee. Je kunt aan je moeder vragen waar ze nog mee zit, en waarom ze die avond met tranen in haar ogen aan de eettafel zat. Misschien zit je moeder met vragen waar jij een antwoord op kunt geven. Dat antwoord kan verduidelijking brengen voor je moeder. Je moet je niet gedwongen voelen om over bv. je angsten te gaan praten als je dat niet wilt, maar een gesprek tussen je moeder en jou kan veel betekenen.

Hebben jullie een vertrouwenspersoon op school? Zij luisteren naar je probleem en willen je heel graag helpen.

Deze mensen weten wat ze moeten doen om iemand met deze negatieve gevoelens te helpen.

Je kunt bij hun je verhaal kwijt en ze mogen niks door vertellen!!

Me mentor heeft alleen gezegt dat alles vanzelf goed komt en “ ze op me gaat letten” meer niet ze laat niet echt zien dat het der wat boeit me ouders gaan dit nooit begrijpen .. dankjewel voor je reactie hierop

@100divergent11 Ik durf het niet tegen mn beste vriendin te vertellen omdat zei zo positief over het leven is en ze zal me nooit snappen waarom ik het wil of doe. Dat weet ik omdat we een serie gingen kijken waar ook iemand zelfmoord pleegde en daar kregen we toen een discussie over. Niemand weet over het ''masker''. En mn ouders als die zouden weten dat ik mezelf snij dan zou ik allang ergens heen zou moeten gaan. ze probeerde me vroeger te helpen maar door veel van die dingen is het wel slechter gegaan. Ik heb er toen zelf voor gezorgd dat dat uiteindelijk half overging. En die training heeft niet veel te maken met wat ik nu voel het houd me wel meer tegen om niet zelfmoord te plegen. Maar heel erg bedankt voor je advies en leuke naam De Divergent serie is een van mijn favoriete films

Ik heb het uitgemaakt nou volgens hem zou niemand het erg vinden als ik zelfmoord pleeg. Ik weet dat ik hem niet moet geloven maar ik heb wel het gevoel dat dat zo is. En binnen een uur heeft iemand anders me gevraagd ik ken hem nog niet goed dus zei nee ik wil je eerst graag beter leren kennen, dus nu spreken we in het weekend af alleen mn rechterarm zit helemaal onder de krassen er past echt niks meer bij alleen wat als hij dat ziet. En ik wacht nog op een moment om mn ouders het te vertellen