Zelfmoord & depressie

  • 24 January 2018
  • 37 reacties
  • 734 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Ik ben er klaar mee ..
Ben ik de enige ?
Elke dag dat gevoel van alleen zijn , bang , dat je niet nodig bent en de ondragelijke pijn ..
Ik snij mezelf soms .. weet is dom en moet het niet doen maar is automatisme geworden ofz ..
Laatste jaar .. voel ik me gwn niet zo goed eigelijk
In begin kon ik mijn toneelstukje nog goed volhouden gewoon mee lachen alsof er niks aan de hand was .
Maar laatste weken kan ik dat zelfs niet meer
Heb super veel problemen op school en thuis
En dan raak je op en vermoeid en denk je waarom ben ik er nog ?
Als ik naar school loop moet ik langs het water en een drukke weg
Elke keer denk ik wat als ik nu erin/ervoor spring .. ?
Wie zou me missen ?
Wat moet ik hiermee ..

37 reacties

De vertrouwenspersoon voelt niet helemaal juist. In dat geval raad ik je aan om te blijven zoeken naar een persoon waar je je wel goed bij voelt. Je kunt via die vertrouwenspersoon in contact komen met een psycholoog. Veel mensen moeten eerst wat zoeken voordat ze de juiste persoon om hen te helpen vinden, maar als ze die vinden, zien ze meestal in dat het het zoeken waard was.

Je vader heeft niet zo gezellig gereageerd. Hij is vast geschrokken, en heeft vooral dat uitgewerkt. Nu hij al wat bekomen is van het nieuws, doet hij al anders? Probeert hij je te begrijpen?

Niet leuk voor je vriend en voor jou dat hij ziek op bed ligt. Jullie kunnen elkaar opfleuren met leuke berichtjes of telefoontjes, om toch nog bij elkaar te zijn.
mijn vader is wel wat afgekoeld alleen hij is nog erg van streek over mn beschadigingen. Mn vriend slaapt bijna de hele dag en dat laat ik maar zo vgm heeft hij wel veel slaaptekort enzo dus het is goed dat hij nu rust ook al appen we wel regelmatig vooral s'avonds en op zaterdag skypen we de hele nacht door maar we vallen wel in slaap tussendoor. Ik moet zoals gewoonlijk maandag weer naar school maar dan is mn mentrix er weer en de vertrouwenspersoon er weer (die waren er vrijdag niet) ik ben bang dat ze op gesprek willen en ik haat dat echt.
Heey, ik weet niet of deze reactie je kan helpen want ik heb hier geen ervaring mee maar ik wil het wel proberen voor je. Ik heb sinds een paar weken last van een stikangst ( angst dat je in alles wat je doorslikt gaat stikken) en ik heb het gevoel alsof niemand me begrijpt omdat slikken zo normaal is. Ik ben naar de huisarts geweest die mij door verwees naar een therapeut/ psycholoog. En deze gaat mij helpen van mijn klachten af te komen en ze zegt dat ik er na 4 of 5 keer al wel af kan zijn. Misschien kan jij dit ook proberen praat er met mensen over en zoek iemand die je hierbij kan helpen. Misschien zie je hier erg tegen op maar het kan je echt wel helpen. Een therapeut if psycholoog kan zorgen dat jij weer positief in het leven staat want er zijn echt wel mensen die jouw nodig hebben dat geloof ik echt. Ik vermijd door mijn stikangst bijv. Soms eten en drinken en ik weet dat ik dit NIET moet doen maar ja dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Door mijn angst heb ik nu al bijna een maand het gevoel dat ik niet meer gelukkig ben, ik huil elke dag omdat ik wil dat het weggaat dan praat ik er ook over. Als dit niet kan met iemand die ik vertrouw zoek ik verschillende forums op die mij kunnen helpen erover te praten en geloof me dit helpt echt. Ook kan je proberen aan de positieve dingen te denken bijv. Aan jouw droom toekomst hoe wil jij dat deze er uit gaat zien en week hier naar toe. Maak je dromen waar. Ik heb geen idee of dit advies je helpt maar ik hoop dat je er wat aan hebt.

Succes!

P.s je kan bijv. chatten op de ggd.nl chat of inderdaad kindertelefoon en ander forums.
En als je een psycholoog/ therapeut nodig hebt kan je misschien contact opnemen met GGnet.
Hoi,
Ik ken iemand die eigenlijk precies het zelfde had als jij, natuurlijk niet fijn!! Maar k heb diegene proberen te helpen aangezien ze echt op een twijfelpunt zat... maar wat bij haar heel erg hielp is alleen denken aan de leuke dingen, ook al lijken die dr op dat miment helemaal NIET te zijn. Maar toch ze zijnde echt wel! Al is het een leuke youtube videso of een klein complimentje. Ik weet dat het heel dom klinky maar probeer te letten op alle kleine leuke dingetjes! En probeer jezelf niet te snijden. Het zit in je hoofd en je kan er niks aan doen! Bedenk zelfmoord is geen optie. Ook al is het op dat moment heel erg aantrekkelijk. Denk ook na over anderen die het moeilijk krijgen als jij dit doet. En het is tijdelijk maar bij heel veel duurt het langer en is het heftiger. Probeer vol te houden!!!!!
Heb je een gesprek gehad met je mentrix en/of vertrouwenspersoon? Je vindt het misschien niet fijn, maar in zo'n gesprek kun je aangeven wat je wilt. Het heeft geen zin om gesprekken te blijven hebben met mensen die jou niet liggen, maar die mensen kunnen jou wel doorverwijzen naar andere personen.
Vroeger toen ik wat kleiner was had ik een angststoornins (die is nog niet helemaal over maar wel bijna) alleen hoe meer ik er met mensen over moet praten wat er allemaal gebeurd is enzo hoe erger de angsten werden. Ik ging naar huis artsen psychologen fysio jeugdzorg telkens moest ik mn verhaal opnieuw vertellen en beleefde ik het weer opnieuw en werd het steeds erger. Eentje hielp wel redelijk maar op het moment dat ik diegene het meest nodig had ging ze op een spontane vakantie en stuurde ze me ergens anders heen. Dat liep niet zo goed af.
Je angsten komen terug en worden sterker als je erover praat. Dat is niet fijn natuurlijk. Waarschijnlijk zitten de angsten heel diep, en zijn ze nooit goed verwerkt, en komen ze daardoor steeds terug in een gesprek.

Ik denk dat het allereerst belangrijk is dat je vertelt dat praten over angsten, je angstig maakt. Als ze dat weten, kunnen ze de zaak misschien op een andere manier aanpakken. Jij bent vast niet de enige die hier last van heeft. Geef maar aan dat je praten hierover niet fijn vindt, en misschien kunnen ze dan voor jou een andere aanpak vinden.
Mijn moeder wilde vanochtend ff praten 😑 uiteindelijk heeft ze gezegd ofzo dat als ik het niet wil het niet hoeft maar als het na een paar weken hetzelfde is dan wilt ze naar de huisarts ofzo
Dat is misschien wel goed. Ze geeft je tijd om er even over na te denken, maar als het niet beter gaat, gaan jullie toch hulp zoeken. Hoe is dat gesprek met die vertrouwenspersoon en mentrix gegaan?
Mijn mentrix en vertrouwings persoon hebben gelukkig nieta gezegd. Alleen gister hadden mn moeder en ik weer een gesprek en ze moest bijna huilen toen zei ik dat ze zich niet zo druk moest maken en dat het echt goed kwam. Toen heb ik wat thee voor haar gezet en ging ik naar boven even later ging ik mn tandenpoetsen en zat ze met traanogen aan de eetafel. Ik wil niet dat mn moeder zich zo voelt door mij wat moet ik doen???
Je moeder voelt zich niet verdrietig door jou, maar door de situatie. Ik wil niet dat jij je schuldig voelt, want het is niet jouw schuld. Er hoeft ook helemaal geen schuldige te zijn, de situatie is zoals ze is.

Lief dat je thee voor haar hebt gezet. Dat kun je nog eens doen, en deze keer voor jullie twee. Je kunt aan je moeder vragen waar ze nog mee zit, en waarom ze die avond met tranen in haar ogen aan de eettafel zat. Misschien zit je moeder met vragen waar jij een antwoord op kunt geven. Dat antwoord kan verduidelijking brengen voor je moeder. Je moet je niet gedwongen voelen om over bv. je angsten te gaan praten als je dat niet wilt, maar een gesprek tussen je moeder en jou kan veel betekenen.
Bedankt ik ga het proberen

Reageer