Zelfmoord & depressie

  • 24 January 2018
  • 37 reacties
  • 734 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Ik ben er klaar mee ..
Ben ik de enige ?
Elke dag dat gevoel van alleen zijn , bang , dat je niet nodig bent en de ondragelijke pijn ..
Ik snij mezelf soms .. weet is dom en moet het niet doen maar is automatisme geworden ofz ..
Laatste jaar .. voel ik me gwn niet zo goed eigelijk
In begin kon ik mijn toneelstukje nog goed volhouden gewoon mee lachen alsof er niks aan de hand was .
Maar laatste weken kan ik dat zelfs niet meer
Heb super veel problemen op school en thuis
En dan raak je op en vermoeid en denk je waarom ben ik er nog ?
Als ik naar school loop moet ik langs het water en een drukke weg
Elke keer denk ik wat als ik nu erin/ervoor spring .. ?
Wie zou me missen ?
Wat moet ik hiermee ..

37 reacties

Hey,
Het klinkt alsof je nogal in een depressie zit en daarin ben je zeker niet de enige. Als je op dit forum kijkt zie je nog veel meer mensen die ook jou probleem hebben.
Ook staan er verhalen die hetzelfde hebben gehad als jij, maar er weer uit zijn gekomen. Misschien helpt het als je bijvoorbeeld het verhaal van 'LOVEMYFRIENDSANDFAMILY' leest.
Heb je iemand met wie je kunt praten? Misschien met je ouders of je mentor of als je dat niet durft, met een vertrouwenspersoon?Hoe dan ook is het heel belangrijk dat je een keer met iemand gaat praten ook al heb je nu waarschijnlijk het idee dat dat toch niet helpt.
En onthoudt: Ook jij bent echt wel wat waard en er zijn heel veel mensen die jou zouden missen en heel verdrietig zouden zijn als jij er niet meer was.
HOU VOL en doe het niet. Probeer z.s.m. met iemand te praten die je vertrouwt. Als je het echt niet meer ziet zitten kun je ook 113 bellen. Zij kunnen je heel goed helpen.
Sterkte
Jonah.
Dankjewel ik heb het aan men mentor verteld maar die zij alleen maar dat alles goed zou komen enz ....
Hoi!

Je zit niet lekker in je vel en hebt problemen thuis en op school. Allemaal niet fijn natuurlijk, maar je hebt wel de goede stap gezet door naar je mentor te stappen. Heeft hij/zij naast zeggen dat alles goedkomt een voorstel gedaan van hoe school jou kan helpen? Je lijkt je echt niet goed te voelen, en de situatie laten aanslepen lijkt me geen goed idee.

Je mentor weet er dus van. Hebben jullie nog verdere gesprekken gepland hierover? Het is goed dat je mentor op de hoogte is. Nu kunnen jullie samen eraan werken dat jij je terug goed gaat voelen. De leerlingenbegeleiding bijvoorbeeld kan je hiermee helpen.
Als je mentor niet veel actie onderneemt, is het goed om nog eens goed te benadrukken dat het echt niet goed gaat. Je mentor moet beseffen dat het nodig is dat jij verder begeleid wordt, zodat je je beter in je vel kan gaan voelen.

Heb je steun van thuis uit? Kun je hier met je ouders over praten?

Groetjes
x
Me mentor heeft alleen gezegt dat alles vanzelf goed komt en “ ze op me gaat letten” meer niet ze laat niet echt zien dat het der wat boeit me ouders gaan dit nooit begrijpen .. dankjewel voor je reactie hierop
Ik denk dat je nogmaals heel duidelijk moet maken dat dit niet voelt als iets dat zomaar zal overgaan. Maak je punt maar: je zit niet goed in je vel en je denkt eraan je leven beëindigen.
Als je mentor hierna nog niet begrepen heeft dat de situatie ernstig is, kun je naar een andere leerkracht of leerlingenbegeleider gaan, want jij verdient net als elke andere persoon geholpen te worden.
Ik voel me bijna precies hetzelfde als jou alleen ik heb een vrienje die me een tijdje ermee geholpen had maar hoe langer ik hem had hoe gemener hij ging doen hoe slechter ik me ging voelen alweer. Nu heb ik steeds meer die soort zelfde gedachte als jou ik moet naar school langs een druke wrg fietsen en telkens denk ik zal ik ervoor springen? Ik woon ook op de dijk langs de lek vaak denk ik ook zal ik springen als het hoog water is dan verdrink je daar zo. Ik ben ook al een paar x van sport terug naar huis komen lopen en midden op de weg gaan liggen in de hoop dat iemand me niet ziet met de auto. Op school kan ik me ( vind ik zelf) nog aardig voordoen als iemand die het gewoon leuk heeft maar ik zelf weet wel beter. Ik snij mezelf nu elke dag steeds meer op steeds meer plekken. Ik eet ook bijna niets of niets of ik kots het uit. Het is denk beter als ik van deze wereld af ben. Het enige wat me tegenhoud is mn beste vriendin, zij is een soort kopie van mij maar dan perfect. Als ik mn (masker) opzet dan zijn we bijna precies hetzelfde en we zijn gwn ons tegen de wereld. Iets anders wat me tegenhoud is mn ouders. Ik heb veel problemen gehad toen ik klein was en hun hebben zoveel geholpen. Ik had pasgeleden een training waarbij mn ouders iets moesten invullen wrm ik er moest zijn. Dat was zo ontroerend. Dus aan de ene kant wil ik er wrl zijn. Maar aan de andere kant ookweer niet idk anymore.


Btw ik weet dat het someone is maar ik vond dit leuker
@Somoene, wat jammer dat je je zo voelt 😞 Je lijkt echt wel diep te zitten. Je denkt eraan je leven te beëindigen en je eet niet goed. Dat zijn tekenen dat het echt niet goed gaat.

Je leven beëindigen is niet de oplossing. Iedereen is hier voor een reden, anders was je niet geboren. Maak je geen zorgen als je het even niet meer ziet zitten, dat is ok. Je hebt nog een heel leven voor je om uit die put te kruipen, en gelukkig te worden. Je verdient het om hier te zijn, en een leuk leven te hebben, ook al voelt dat nu niet zo aan.

Je beste vriendin is niet perfect. Dat ben jij ook niet, maar niemand is perfect. Iedereen heeft imperfecties, en dat is ok. We hoeven helemaal niet perfect te zijn.

Kun je hier met je beste vriendin over praten? Weet zij van het masker?
Weten je ouders hoe je je voelt? Het lijkt me goed hen in te lichten. Als je ouders je vroeger zo goed geholpen hebben, kunnen ze dat nu weer doen. Die training die je onlangs met ze had, heeft die iets te maken met hoe je je nu voelt?

Als je je hart wilt luchten bij iemand die luistert, kun je altijd terecht hier op het forum. Je kunt ook chatten of bellen met de KinderTelefoon. Praten helpt echt, je zult je achteraf al veel lichter voelen.
Hier is nog een linkje. Deze personen kunnen je ook helpen: https://www.113.nl

Je staat er niet alleen voor. Er zijn meer mensen die om je geven dan je denkt. Zie je het zitten aan iemand te vertellen hoe je je voelt? Misschien je ouders, of je mentor op school?
@100divergent11 Ik durf het niet tegen mn beste vriendin te vertellen omdat zei zo positief over het leven is en ze zal me nooit snappen waarom ik het wil of doe. Dat weet ik omdat we een serie gingen kijken waar ook iemand zelfmoord pleegde en daar kregen we toen een discussie over. Niemand weet over het ''masker''. En mn ouders als die zouden weten dat ik mezelf snij dan zou ik allang ergens heen zou moeten gaan. ze probeerde me vroeger te helpen maar door veel van die dingen is het wel slechter gegaan. Ik heb er toen zelf voor gezorgd dat dat uiteindelijk half overging. En die training heeft niet veel te maken met wat ik nu voel het houd me wel meer tegen om niet zelfmoord te plegen. Maar heel erg bedankt voor je advies en leuke naam De Divergent serie is een van mijn favoriete films
Je beste vriendin zal het waarschijnlijk niet snappen. Dat kan, niet iedereen begrijpt hoe het is om je heel ongelukkig te voelen. Zij is misschien niet de juiste persoon om het over dit soort onderwerpen te hebben, maar er lopen nog een hoop juiste personen hiervoor rond.

Ik denk dat je ouders gelijk zouden hebben als ze je ergens naartoe sturen voor hulp voor het snijden. Dat je snijdt is geen goed teken, en ik ben ervan overtuigd dat professionele hulp jou goed zou doen.

In het verleden zijn dingen vaak slechter gegaan toen je ouders naar oplossingen zochten, maar je bent intussen ouder geworden, en misschien kun je al wat meer aangeven wat jij voelt en wat jij denkt dat gaat helpen. Je hebt gelijk dat je geen behandeling wilt gaan volgen die niet voor je werkt, maar er zijn veel soorten behandelingen. Er zit er vast eentje tussen die voor jou werkt, alleen kan het even duren voor je die vindt.

Als die training je tegenhoudt om zelfmoord te plegen, ga er dan maar mee door. Focus op dingen die je gelukkiger maken, en laat de dingen die je ongelukkig maken zo veel mogelijk achterwegen.

Bedank voor het compliment 🙂
hey @100divirgent11
ik wilde gister al reageren maar dat ging op de ene of andere reden niet.Ik ga het proberen aan mn ouders te vertellen maar wat moet ik dan zeggen/hoe moet ik dat doen.Btw ik had het uitgemaakt met mn vriendje hij begon te schelden en super gemene dingen te zeggen na een uur zei hij sorry ik vindt je gewoon zo leuk ik wil niet dat het uit is. Nu heb ik hem een tweede kans gegeven omdat ik er niet goed tegen kan als mensen smeken. Alleen ik weet niet wat ik nu moet doen het is weer aan maar ik heb geen gevoelens voor hem op gewoon vrienden zijn na. Soms mis ik hem wel maar daarna doet hij weer super onaardig. De ene x is hij gwn super lief en de andere x is hij echt een sukkel.
Je gaat het aan je ouders vertellen, goed plan! Je kunt het zeggen zoals je het hier gezegd hebt. Als je vermoedt dat je, middenin je uitleg, de draad gaat kwijtraken, kun je een "spiekbriefje" maken met daarop wat je ongeveer wilt zeggen. Als je meer het type bent dat graag communiceert via brieven, kun je ook een brief schrijven. Je kunt je baseren op wat je hier geschreven hebt.
Je kunt ook een gedicht of lied zoeken dat uitdrukt hoe je je voelt, en aan de hand daarvan uitleggen wat er gaande is. Soms zegt een melodie meer dan dat je zelf kunt verwoorden.

Ik vind het niet kunnen dat je vriendje je heeft uitgescholden. Na een uur had hij er spijt van, en uit woede kan een mens veel doen, maar gemene dingen zeggen kan echt niet.
Je hebt geen gevoelens voor hem. Volgens mij is het het beste dat je aangeeft dat je hem meer ziet als vriend, niet als vriendje. Een vriendschapsrelatie kan even mooi zijn als een liefdesrelatie. Dat jullie liefdesrelatie uitgaat, hoeft niet te betekenen dat jullie geen vrienden meer kunnen zijn. Het is wel van belang jullie alle gedachten goed uitpraten, zodat die vriendschapsrelatie kan werken. Een liefdesrelatie, waar geen liefdesgevoelens aanwezig zijn, werkt volgens mij niet.
Ik heb het uitgemaakt nou volgens hem zou niemand het erg vinden als ik zelfmoord pleeg. Ik weet dat ik hem niet moet geloven maar ik heb wel het gevoel dat dat zo is. En binnen een uur heeft iemand anders me gevraagd ik ken hem nog niet goed dus zei nee ik wil je eerst graag beter leren kennen, dus nu spreken we in het weekend af alleen mn rechterarm zit helemaal onder de krassen er past echt niks meer bij alleen wat als hij dat ziet. En ik wacht nog op een moment om mn ouders het te vertellen
Wat heeft hij grof gereageerd! Je moet hem inderdaad niet geloven, want het is totale onzin wat hij vertelt. Er zijn veel mensen die om je geven, veel meer dan je denkt, kijk om te beginnen maar naar je ouders. Geloof niet in de gemene dingen die hij gezegd heeft. De kans is groot dat hij spijt krijgt van wat hij gezegd heeft.

Je bent al gevraagd door iemand anders, maar wilt hem eerst beter leren kennen. Dat heb je goed gedaan.
Het is winter, en ik ken weinig mensen die nu met korte mouwen rondlopen, dus hij gaat het vast niet zien.

Wacht maar het goede moment af om het aan je ouders te vertellen. Wacht alleen niet te lang. Je hele rechterarm zit al onder de krassen, dat is een teken dat er verandering in de zaak moet komen.
Hebben jullie een vertrouwenspersoon op school? Zij luisteren naar je probleem en willen je heel graag helpen.

Deze mensen weten wat ze moeten doen om iemand met deze negatieve gevoelens te helpen.

Je kunt bij hun je verhaal kwijt en ze mogen niks door vertellen!!
Ik had er een maar dat werkte niet de soort problemen van vroeger kwamen weer naar boven want dat was het enige waar ze over wilde praatten daat hielp mij echt niet. Ik heb btw die jongen veel beter leren kennen en hij vroeg me nog een x ik heb ja gezegd sindsdien voel ik me zoveel beter ik heb me niet super veel meer gesneden en hij geeft me het gevoel dat ik belangerijk ben. Hij is gewoon perfect en ik ben zo blij voor het eerst in maanden ben ik echt blij?
Je vertrouwenspersoon wilt alleen over problemen van vroeger praten. Ze gaat niet in op je recente problemen. Misschien snapt ze niet hoe het voor jou is, en kan ze zich niet zo goed inleven in jouw situatie.

Is er op school een andere leerkracht, mentor, leerlingenbegeleider of iets dergelijks? Het kan dat die persoon niet de functie heeft als leerlingenbegeleider of vertrouwenspersoon, maar als bv. de conciërge de persoon is waar je je het beste bij voelt, is dat prima. Het belangrijkste is dat je je goed voelt bij die persoon.

Wat fijn om te horen dat die jongen je zo blij maakt 🙂 Ik ben blij dat je hij je belangrijk doet voelen, want dat gevoel is terecht; jij bent belangrijk!
mijn mentrix mag ik niet zo erg en de conciërges zijn ook niet bepaald leuk. maar mijn vriendin heeft mn krassen opgemerkt dus die weet er nu van. zij luistert gewoon naar mij alleen doet er gelukkig veder niets mee
Je hebt er met je vriendin over gepraat. Dat was een goede beslissing. Je zit er niet meer alleen mee.
Ze doet er verder niets mee zeg je, maar steunt ze je toch? Probeert ze advies te geven?

Als de mensen op school je niet echt liggen, kun je naar de huisarts gaan. Die heeft evenwel beroepsgeheim, dus daar ben je veilig.
mijn vriendin die vraagt alleen maar waarom zou je het doen, ik snap jou echt niet, je moet echt ophouden enzo. de huisartsen bij ons zijn niet zo heel chill, eentje miss wel die is nieuw maar alsnog dan moeten je ouders toch een afspraak maken? Ik weet niet meer of ik het wel wil vertellen het gaat best goed nu alleen het blijft fijn om mezelf te beschadigen
Je vriendin lijkt zich moeilijk te kunnen inleven in jouw situatie. Ze heeft gelijk als ze zegt dat je moet ophouden met jezelf pijn te doen, maar ik denk dat ze niet volledig snapt hoe jij je voelt.

Ik denk dat je meer geholpen gaat zijn door met iemand te praten die je snapt, die je begrijpt. Daarom is een psycholoog misschien een optie. Vind je het ok om aan je ouders te vragen of je eens een gesprek met een psycholoog mag hebben? Je hoeft niet meteen alles aan je ouders te vertellen, dat mag natuurlijk, maar je kunt ook zeggen dat je niet goed in je vel zit, en daarom graag eens een gesprekje wilt.
100divergent11, ik wilde even zeggen dat ik het super fijn vind dat je overal zo goed op reageert en echt probeert te helpen. Heelerg bedankt daarvoor.
Wat fijn dat je dat zegt 🙂 Vind ik echt heel lief!
De afgelopen dagen ging het best goed ik kon me aardig inhouden mezelf niet te beschadigen. Ik had gister avond ruzie met mn ouders en mn broer en mn vriendin toen kon ik er niet meer tegen en daarna zat heel mn arm onder krassen enzo. Het bloedde enorm veel en daarna voelde ik me heel slap. Maar ik had vandaag gym en tijdebs het omkleden zag iemand het die vertelde het tegen nog twee mensen en die zijn daarna naar de vertrouwings persoon gegaan. Nu gaat school mn ouders bellen en word ik waarschijnlijk morgen uit de les gehaald enzo. Ik krijg nu super veel stres en als ik nu niet zn supervriendje had zou ik er ws al niet meer zijn? mijn moeder is vandaag oppeens ook erg ziek dus als ze het hoort gaat het alleen maar slechter ik wil gewoon niet dat ze het nu weten en ik wil ook niet dat mn mentrix het weet want ik mag haar niet. Ik wil er niet met mensen over praten want dat kan ik niet. Ik kan het wel opschrijven enzo maar praten?.
Er is verandering gekomen in de situatie. Veel dingen zijn uitgekomen. Nu komt het proces naar hulp opgang, en ik hoop dat je snel de juiste hulp voor jou krijgt.

Ik begrijp dat het nu allemaal heel eng lijkt, en dat het veel stress met zich meebrengt, maar de mensen die het hebben doorverteld van het snijden hebben dat gedaan met de beste bedoelingen, uit ongerustheid voor jou. Is de vertrouwenspersoon dezelfde persoon als je mentrix? Je mentrix mag je niet zo, maar kan je het goed vinden met die vertrouwenspersoon? Ik veronderstel dat je vooral gaat praten met de personen van leerlingenbegeleiding, die niet per se dezelfde zijn als je mentrix.

Schrijven ligt mij ook beter. Zeg dat maar, dat je liever schrijft. Misschien kun je een brief schrijven met daarin alles wat er gaande is, en die afgeven, zodat, i.p.v. dat jij alles uit moet leggen, die vertrouwenspersoon die brief kan lezen.

Dit moment is heftig en ingrijpend, omdat er een hoop gaat veranderen, maar ik ben ervan overtuigd dat het kan veranderen in positieve richting. Als je de hulp krijgt die je nodig hebt, kun je je snel beter gaan voelen.

Je kunt zeggen dat je graag even wilt wachten met het inlichten van je ouders tot je moeder weer beter is. Ik kan niet garanderen dat ze dat gaan doen, maar vragen kan geen kwaad.

Kun je steun zoeken bij je vriend? Kun je hier met hem over praten?
De vertrouwings persoon vindt ik ook niet heel aardig of nou ze is wel aardig maar ik kan het gewoon niet goed met haar vinden. Ze hebben mn ouders al gebelt en mn vader nou ja het is niet zn leuke avond geweest. Ik kon wel steun krijgen van mn vriend maar die ligt nu kotsend op bed met koorts dus niet zo handig

Reageer