Hoi iedereen,
Een paar weken geleden had ik voorhoofdsholteontsteking en dat was op zich al heftig, zie mijn andere topic.
Ik was er echt ziek van en na een week ofzo kreeg ik er ineens andere klachten bij.
Ik had al een keertje eerder een raar gevoel gehad aan mijn linker bovenlichaam. Een beetje het gevoel alsof je arm slaapt, zeg maar. Maar dan ongeveer van net boven mijn linker tepel tot net mijn onderste rib. Best wel scherp begrensd. Echt raar. Heeft iemand dit gevoel ook wel eens gehad en op welke plaats. Hoeft niet per se linker bovenlichaam te zijn. Heb je er lang last van gehad en wat hebben ze er aan gedaan en is het helemaal over of komt het nog wel terug en is het ernstig qua diagnose? Bij mij weten ze nog niet waar het vandaan komt.
Verder en dat was ook de reden dat ik plotseling naar het ziekenhuis moest rond 04.00-04.30 uur ’s morgens, was dat ik een harde en pijnlijke buik had. Via de huisartsenpost ben ik toen in het ziekenhuis 🚑 gekomen en ze dachten eerst aan een blindedarm, maar na allerlei onderzoeken was die het niet en eigenlijk weten ze nog steeds niet wat het wel is/is geweest. De buikpijn is wel weer weg, maar ze hebben niet echt een verklaring. Ik heb echo’s gehad en ik heb in de MRI gelegen voor die buikpijn en tegelijk ook voor die rare prikkeling in mijn linker bovenlichaam. Alleen aan de voorkant.
Volgens de neuroloog was het iets met dermatomen en dat heeft te maken met zenuwen die uit je ruggewervel komen ofzo. Idk precies.
Daar heb ik dus een hele week voor in het ziekenhuis gelegen en omdat ik ook meer dan 3 kilo was afgevallen.
Toen mocht ik op (vorige week) zaterdag naar huis, maar maandag moest ik weer terug voor verder onderzoek en ook een nachtje blijven.
De neuroloog deed allerlei testjes met elektroden enzo en bloed controleren en EEG, want ik had af en toen ook dat ik ineens kracht verloor en door mijn enkel of been zakte, soort van.
Daarna weer naar huis, maar 2 dagen later was ik plotseling met mijn fiets gevallen. Ik wilde een beetje aan mijn conditie werken en was met mijn mountainbike soort van over mijn stuur gevlogen en had de klap opgevangen met mijn gestrekte armen. Ja, je moet iets, want liever dat dan met mijn hoofd tegen de grond. Ik had sws mijn helm op, want je weet maar nooit, dus geen buts in mijn hoofd, maar wel een gebroken sleutelbeen en 2 gebroken vingers. Weer terug in het ziekenhuis en nog meer scans of er toch niet iets ook in mijn hoofd mis was, maar ze konden op dat moment niks vinden, behalve een duidelijk gebroken sleutelbeen en die 2 vingers en 2 of 3 gekneusde ribben.
In principe doen ze niks aan dat sleutelbeen en moet het vanzelf over gaan. 6 weken niet fietsen en meer van die ongein en met je arm in zo’n sling en half rechtop zittend slapen in bed. Dat werkt dus echt niet. Mezelf aan- en uitkleden gaat niet echt en douchen ook niet, dus helpen mijn broers me…
Ik kan zo niet slapen, dus blijf ik maar wakker tot ik zo moe ben dat ik wel moet slapen, maar das ook niet echt fijn, want ik val dan soms in een rare houding in slaap dat ik met een stijve nek (ja, nek haha, ik had liever gwn wakker geworden met iets anders stijfs, waar je niet zo veel last van hebt).
Het begint allemaal een beetje lang te duren, terwijl het nog maar net begonnen is…
Ik weet nog niet wat er aan de hand is met mij en de dokters ook nog niet. Ik weet niet of ik me zorgen moet maken en eigenlijk wil ik dat ook niet, maar ergens knaagt het wel een beetje.
Ik ben mezelf niet. Ik kan nauwelijks iets doen, al was het alleen al door die vervelende breuk in mijn sleutelbeen en die 2 gebroken vingers helpen er ook niet aan. In principe opereren ze die niet, tenzij het echt lang pijn blijft doen….
Het ene moment is er niks aan de hand en voor je het weet kom je in het ziekenhuis en weet ik wat voor onderzoeken allemaal. Ik vind het wel een beetje spannend worden zo.
Nou had ik gisteren ook bijna niks kunnen eten, geen trek enzo, maar vannacht om 01.30 had ik toch zin in babi pangang en dat klaar gemaakt en toen kreeg ik problemen met slikken. Het eten zakte niet goed en dat heb ik eigenlijk nooit eerder gehad. Wat kan dat zijn of is het niks en kan het iedereen gewoon wel eens gebeuren?
En dan heb ik ook nog al dat gedoe met het huis van mama leeghalen en alles wat daar bij komt kijken.
Het is wel veel tegelijk.
Ik heb dus een paar vraagjes en misschien hebben jullie daar tips over:
- Hebben jullie wel eens in het ziekenhuis gelegen? Hoe vaak en hoe lang?
- Was dat gepland, dus voor bijv. buisjes in je oren of plotseling, zoals bijv. een blinde darm operatie. Zeg er ook in het kort bij waarvoor.
- Was je zenuwachtig of bang of wat? Hoe heb je dat opgelost?
- Legden ze alles goed genoeg uit voor jou? Kon je alles vragen?
- Herkennen jullie dat (slapende arm op mijn borst) gevoel wat ik heb en weten jullie wat het is? Heb je het zelf ook wel eens gehad en wat heeft geholpen?
- Hebben jullie wel eens buikklachten gehad, waarvan ze eerst niet wisten wat het was en later wel? Wat was het uiteindelijk?
- Heb je ook wel eens dat je eten niet goed zakt of dat gevoel en wat hebben ze eraan gedaan? Of ging het vanzelf over? Heb je er medicijnen voor gekregen of een operatie of?
- Tips in het algemeen?
Gr. MickeyMouse