Hii, de laatste 2 jaar zit ik in een soort van depressie denk ik? Ik snij mezelf soms en heb daar niet altijd een goede reden voor omdat het de laatste tijd een soort van gewoonte is geworden. Eerst deed ik het alleen als ik ruzie had met goeie vriendinnen of familie ofzo maar nu gebeurt het vaker en heb er al met mensen over gepraat en die zeggen dat ik naar mijn ouders moet gaan en met ze moeten gaan praten, maar t punt is dus dat ze het al weten maar dat was ong een half jaar geleden dat ik dat vertelde en toen zei ik dat ik het niet meer deed maar dat is dus niet het geval want het gebeurd nu nog steeds en ik wil dat het stopt want elke keer al die littekens verbergen en de hele tijd overal over liegen word ik moe en uitgeput van.
Xo
Hoe vertel ik dit tegen mijn ouders
A
A
Hoi Cloudx,
Misschien was het ook niet heel handig om tegen je ouders te zeggen dat je het niet meer deed. Maar ja, daar ga ik nu niet over zeiken want het is gebeurt en ik zeg ook dat ik me niet snijd als ik het wel heb gedaan, dus ik begrijp je ook wel.
Toen mijn ouders erachter kwamen, is dat via school gegaan. Misschien kun jij dat ook doen. Dat kan je met je mentor, coach of gewoon lera(a)r(es) erover praten. Met diegene kan je dan een gesprek plannen met je ouders. Ik hoefde er toen alleen maar bij te zitten en te luisteren en soms te corrigeren. Dat zou ik jou dus ook aanraden om te doen.
Als je ouders dan weten dat je het nog steeds doet, kan je met een psycholoog gaan praten. Bij veel mensen helpt dat, maar bij mij heeft dat tot nu toe niet geholpen. Maar niet geschoten is altijd mis, dus je moet dat sowieso proberen.
Ik heb ook nog een paar tips om minder te snijden:
- Haal alle scherpe voorwerpen uit je buurt
- Doe je schaar, passer enz. uit je tas, zodat je het ook niet op school kan doen
- probeer je huiswerk op school te maken, zodat je niet alleen op je kamer thuis kan zitten. Dat is namelijk de plek waar het het vaakst gebeurt.
- Ga veel met andere mensen afspreken.
- Verander van omgeving.
- Schrijf over je gevoelens (ik weet niet of je veel van schrijven houdt en of dat bij jou gaat werken, maar bij mij helpt het als ik alles wat in mijn hoofd omgaat gewoon opschrijf)
- Ga andere dingen doen die je prettiger laten voelen. Dat is natuurlijk niet huiswerk, en het is ook niet zo erg als je dat een keertje overslaat. Hoe het met jou gaat is belangrijker dan huiswerk, en aangezien mijn docent dat zelf tegen mij had gezegd denk ik dat jouw docenten het daar ook wel mee eens zullen zijn.
En de belangrijkste: Zorg ervoor dat je ouders het weten! Als zij het weten, dan doen ze er alles aan dat je niet meer gaat snijden. Ik vind dat eerlijk gezegd super irritant, maar het helpt wel want ik snijd nu minder dan eerst. En dan ben je misschien wel gedwongen en gaat het alsnog slecht met je, maar dan ben je in ieder geval al wel een stap verder.
Nog veel succes!
Liefs,
meisje zonder stem
Misschien was het ook niet heel handig om tegen je ouders te zeggen dat je het niet meer deed. Maar ja, daar ga ik nu niet over zeiken want het is gebeurt en ik zeg ook dat ik me niet snijd als ik het wel heb gedaan, dus ik begrijp je ook wel.
Toen mijn ouders erachter kwamen, is dat via school gegaan. Misschien kun jij dat ook doen. Dat kan je met je mentor, coach of gewoon lera(a)r(es) erover praten. Met diegene kan je dan een gesprek plannen met je ouders. Ik hoefde er toen alleen maar bij te zitten en te luisteren en soms te corrigeren. Dat zou ik jou dus ook aanraden om te doen.
Als je ouders dan weten dat je het nog steeds doet, kan je met een psycholoog gaan praten. Bij veel mensen helpt dat, maar bij mij heeft dat tot nu toe niet geholpen. Maar niet geschoten is altijd mis, dus je moet dat sowieso proberen.
Ik heb ook nog een paar tips om minder te snijden:
- Haal alle scherpe voorwerpen uit je buurt
- Doe je schaar, passer enz. uit je tas, zodat je het ook niet op school kan doen
- probeer je huiswerk op school te maken, zodat je niet alleen op je kamer thuis kan zitten. Dat is namelijk de plek waar het het vaakst gebeurt.
- Ga veel met andere mensen afspreken.
- Verander van omgeving.
- Schrijf over je gevoelens (ik weet niet of je veel van schrijven houdt en of dat bij jou gaat werken, maar bij mij helpt het als ik alles wat in mijn hoofd omgaat gewoon opschrijf)
- Ga andere dingen doen die je prettiger laten voelen. Dat is natuurlijk niet huiswerk, en het is ook niet zo erg als je dat een keertje overslaat. Hoe het met jou gaat is belangrijker dan huiswerk, en aangezien mijn docent dat zelf tegen mij had gezegd denk ik dat jouw docenten het daar ook wel mee eens zullen zijn.
En de belangrijkste: Zorg ervoor dat je ouders het weten! Als zij het weten, dan doen ze er alles aan dat je niet meer gaat snijden. Ik vind dat eerlijk gezegd super irritant, maar het helpt wel want ik snijd nu minder dan eerst. En dan ben je misschien wel gedwongen en gaat het alsnog slecht met je, maar dan ben je in ieder geval al wel een stap verder.
Nog veel succes!
Liefs,
meisje zonder stem
A
Hoe verberg jij je littekens?? En veder ik zou niet weten wat je zou moeten doen miss moet je het aan je mentor vertellen
Gr. Somoene (en niet someone)
Gr. Somoene (en niet someone)
A
wat naar dat jij je ook snijd ik heb het ook gedaan ik ben nu voor de tweede keer aan het stoppen en soms heb ik wel weer de neigingen maar dan neem ik een hete of koude douche. Soms ga ik ook een stukje fietsen of rennen of ik doe een strak elastiekje om mn pols en trek er aan en laat m dan weer los daar krijg je geen krassen of littekens van. En ik denk dat je het beter nog niet aan je ouders moet zeggen tenzij je er echt niet van af kunt komen veel succes.
XX a girl
XX a girl
Hey ik heb er ook even last van gehad maar snijden of zelfmoord is geen optie doe het niet please je leven heeft nog een hoop mee te maken
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
