ik was 5 jaar en had het thuis niet even goed als de andere kinderen, ik was niet eenzaam ik had vriendinnen waar ik wel is mee speelde. ik was buiten aan het spelen ik keek op de klok en schrok oeps ik ben te laat ik rende snel naar huis, papa was woedend hij warmde een pan op die was heel heet daar moest ik mijn kleine handjes opleggen.. ik huilde tranen teveelnmijn handjes helemaal verbrand! pas als ik mijn handjes erop kon leggen zonder te huilen mocht ik naar mijn kamertje, ik stopte mijn verdriet weg van binnen huil ik.... mijn armen hangend langs mijn lijf alles deed pijn papa duwde me opzij weg jij!! ik liep de trap op mijn gezucht veilig achter mijn haren verborgen. kroop ik onder mijn deken ik deed mijn ogen dicht ik wilde pas wakker worden als alles voorbij is! ik kreeg geen avond eten dat ben ik niet waard, s`ochtends ik was zo moe maar toch ben ik vroeg op gestaan alles ging langzamer ik wilde niet eten en ben terug in mijn bed gedoken ik wil er niet meer zijn. ik hoorde voetstappen ik hield mijn adem in....... hij schreeuwde je komt te laat en trok met een ruk de deken van me af en trok me uit bed hij schreeuwde dom kind weg hij schopte me de trap af weg ik rende de deur uit gooide de deur met een klap dicht, ik bleef achterom kijken was zo bang dat hij me achterna kwam. op school ik zag de juf kijken ze had ietsdoor maar zei niks! ik ga niet naar huis fluisterde ik zacht de bel ging toch ben ik weer gaan afspreken om afleiding te zoeken we speelde verstoppertje entikkertje ik was even alle onrust vergeten de moeders kwamen mijn vriendinnen ophalen oeps de tijd helemaal vergeten en rende snel naar huis hij stond al klaar met de pan.. ik gilde help stop alsjeblieft! ..... op weg naar mijn kamertje i; hoorde papa en mama ruzie maaken ik kon niks dan huilend op mijn bedrand tezitten de rillingen over mijn lijf. de deur werd woest open geslagen hij was woedend greep me bij mijn keel en sleurde me door de kamer. ik voelde niks meer alleen verdriet ik kon niks meer alleen huilen hij liet me vallen op de grond. even werd alles zwart! ik probeerde langzaam optestaan maar sta zo stuntelig dat ik me weer liet vallen. geen kracht meer geen moed meer geen hoop, niks!!!