Mijn leven - Mishandeling en misbruik

  • 15 March 2020
  • 3 reacties
  • 591 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties

 

Ik wil altijd mensen helpen, maar ik weet niet hoe. Dus laat ik beginnen met het vertellen van mijn verhaal. Ik ben heel mijn leven tot mijn 15e mishandeld. De helft van mijn leven ben ik ook misbruikt. Ik vind het voor nu niet heel erg belangrijk om te vertellen wie de dader is. Ik ga ook niet in detail, want de details zijn vreselijk. Ik wil wel vertellen wat die gebeurtenissen met mij hebben gedaan.

Thuis was niet veilig voor mij. Daarom was ik zo ontzettend blij dat ik naar school kon. Als ik naar huis moest, bleef ik altijd extra lang hangen op school. Ik zat er tegenop op naar huis te gaan. Aangezien je niet weet hoe het gaat in andere gezinnen, heb je niet de gedachte dat het bij jou thuis anders is. Ik dacht dat alle kinderen bang waren om naar huis te gaan. Ik leefde als kind dus vooral in angst.

Het misbruik begon in groep 6. Dit bouwde op, daardoor had ik allemaal het idee dat het erbij hoorde. Het voelde zo ontzettend fout, maar het zal wel normaal zijn dacht ik. Hoe erger het werd, hoe meer ik mezelf begon te verliezen. Ik werd ouder en ouder, maar het misbruik werd erger en erger. Ik had het beeld gekregen dat ik er was voor mijn lichaam. Ik voelde me eigenlijk geen mens meer. Ik begon met mezelf in slaap drinken en mezelf te pijnigen. Om maar niet de echte pijn te voelen. DIT WERKT ABSOLUUT NIET!!!! Zo verloor ik mezelf steeds meer in de drank. Ik was pas 14 jaar en aardig verslaafd.  Ook voelde ik me zo ontzettend vies en ik voelde me niks meer waard.

Op 15-jarige leeftijd kwam eindelijk een eind aan de mishandelingen en 6 jaar misbruik. Ik wilde niet delen wat er gebeurde met mij, dus moest ik het wel alleen doen. Boosheid en verdriet hebben mij geholpen. Ik was altijd alleen maar boos op mezelf, totdat ik begon in te zien dat ik boos moest zijn op de dader. Ik ben toen ook heel boos geworden op de dader, de volgende ochtend ging ik weg en ben ik nooit meer blijven slapen. Een half jaar later stopte al het contact. Dit klinkt waarschijnlijk heel vaag, maar dat is puur omdat ik niemand wil opzadelen met het gene wat ik heb door moeten maken.

Daarna wilde ik alsnog alles geheim houden, maar dat lukte niet. Ik was jarenlang kapot gemaakt. Ik droeg een te zwaar geheim met me mee. Te zwaar om in mijn eentje te dragen. Ik besloot hulp te zoeken via mijn mentor. Je hoeft niet meteen hulp te zoeken in je directe omgeving. Dat kan namelijk erg moeilijk zijn en  het kan zijn dat dit niet de fijnste gevolgen heeft. Ik zou het wel aanraden als je er klaar voor bent. Ik vertelde niet precies waarom ik hulp nodig had aan mijn mentor, maar beloofde hem dat het echt nodig was. Zo kwam ik terecht bij iemand die ik gelukkig erg fijn vond. Het was niet zo dat ik het meteen vertelde, maar na een paar maandjes had ik genoeg vertrouwen. 

Nu gaat het met ups en downs. Ik moet vertrouwen in mensen en in mezelf terug zien te vinden. Ik maak soms hele grote stappen en de andere dag kan het precies het omgekeerde zijn. Ik heb nog last van nachtmerries en soms denk ik dat het nog steeds gebeurd. Maar nu ben ik veilig. Dat moet ik onthouden. Ik ben er nog lang niet, maar ik zie eindelijk weer een beetje toekomst.

Ik wilde dit delen in de hoop dat iemand misschien iets van herkenning heeft, ondanks ik er niet te diep op in ga. Ik hoop dat je de herkenning voelt die ik heb gemist. Onthoud dat jij niet de schuldige bent. Praten helpt echt. Zo hoef je zoiets zwaars niet meer alleen te dragen. 

Vragen mogen altijd gesteld worden!


3 reacties

Reputatie 7
Badge +7

Hallo anoniem_c,

 

wat fijn dat je nu veilig bent, en wat mooi dat je hier je verhaal deelt. Wie weet lezen anderen het, die nu nog in een onveilige situatie zitten, en help je hen er mee.

Mocht je er graag ( anoniem en gratis ) over willen praten, dan kan je ook altijd met de Kindertelefoon bellen of chatten. We zijn elke dag geopend tussen 11 en 21 uur,.

 

Veel sterkte,

met vriendelijke groetjes van Marieke / De Kindertelefoon

Hey ik wil zeggen dat ik het heel knap vind dat je dit deelt. Fijn dat je veilig bent. Veel sterkte en succes!

Badge

Ik ben ook al heel wat jaartjes mishandeld en door 2 verschillende mensen verkracht/misbruikt. Het misbruik duurde gelukkig niet lang (langste was 3 maanden). De laatste keer dat ik verkracht ben  was begin januari, door iemand die bij mij op de groep woonde (ik woon op een woongroep voor jongeren die uit huis gezet zijn) en hij was een crimineel en echt een zware jongen (kan niet zeggen wat hij deed want dat is best heftig). En hij is nu precies 1 week weg, en ik herken het ZO ERG wat jij beschrijft. Het niet naar huis willen, maar aannemen dat het normaal is (dat deed ik omdat normaal verdraagbaar is, dus door het de naam normaal te geven werd het verdraagzaam), het geheim houden, boos zijn op jezelf ipv op de dader en natuurlijk DE classic dat je blijft denken dat het nog nie voorbij is (in mijn geval sws PTSD), elke dag weer wachten tot hij weer terugkomt, wnr is het moment dat ik moet vechten of miss toch overgeven en gwn de “job” doen? Het is voor mij heel erg empowering om te lezen dat ik niet alleen ben. Echt super bedankt voor dat!

Reageer