Huiselijk geweld?

  • 9 September 2018
  • 3 reacties
  • 243 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hi. Ik werk al een tijdje in een kleine winkel. Mijn werkgevers zijn een echtpaar met twee zonen. Vandaag was ik bij hen thuis om hen te helpen met een grote schoonmaakbeurt. Mijn werkgever ging naar boven om tegen de oudste te zeggen dat hij ook mee moest helpen, en al gauw hoorde ik geschreeuw heen en weer (in hun moedertaal), klappen en toen gehuil van het kind. Ik was best geschrokken van al dit, maar durfde niet te vragen aan mijn andere baas, waarmee ik nog in de kamer aan het schoonmaken was, of alles wel goed ging daarboven. En ik dacht ook dat dat een domme vraag zou zijn, want natuurlijk ging alles heel slecht daarboven. Nu voel ik me vreselijk dat ik niets gedaan heb, of niets gezegd heb. En nu weet ik niet hoe ik dit moet adresseren. Natuurlijk kan dit niet nog een keer gebeuren. Het brak mijn hart. En hij wist dat ik bij hen thuis was, dus ik kan me niet voorstellen hoe erg het is als er geen 'visite' is. Ik voel me heel naar over dit alles. Dit is het beste baantje wat ik tot nu toe heb gehad, maar nu voelt het naar om bij mijn werkgevers in de buurt te zijn. Nu ik weer thuis ben, en hier verder over heb nagedacht, komt me opeens te binnen dat ik wel is aan de oudste heb gevraagd waarom de jongste blauwe plekken had op zijn benen. "Geen idee," zei de oudste en ik liet haar daarbij. Maar nu pas realiseer ik me dat die plekken wel is van vaders hand kan zijn. Ik maak me erg zorgen over de jongens en wil graag wat doen om ze te helpen, maar ik weet niet hoe of wat. Tips?

3 reacties

Hi!

Zoals ik begrijp worden er dus waarschijnlijk twee kinderen mishandeld thuis. Dit hoort natuurlijk niet, maar je hoeft je niet schuldig te voelen. op zo'n moment is het juist heel logisch dat je niet weet wat je moet doen. Als ik jou was zou ik toch een volwassene hierover inlichten. Dit kan op school bij je mentor, of tegen je ouders. Misschien heb je wel een vriend of vriendin waartegen je het kan zeggen, en misschien willen die je wel helpen om de eerste stap richting een volwassene te zetten. Ouders kunnen er vaak wel bij helpen om dit voor jou te verwerken, en misschien voor die twee jongens ook.

ik hoop dat je er iets aan hebt en dat dit snel wordt opgelost, voor jou en de jongens.
Hey Rhodia

Wat heftig dat je hiermee geconfronteerd bent geweest. Ik kan me voorstellen dat je niet goed weet wat te doen in zo’n situatie.

Zou je met (een van) die jongens kunnen praten? Het lijkt me goed dat ze praten over hoe het er bij hen thuis aan toe gaat.

Je kan dit met je mentor bespreken, zoals @Randomgebruikster zei. Op die manier blijf je er niet alleen mee zitten. Met je ouders praten kan ook. Misschien hebben zij een idee van hoe je met deze situatie kan omgaan.

Het zou goed zijn als die jongens praten met iemand die hen kan helpen. Hun mentor bijvoorbeeld. Denk je dat je dat zou kunnen voorstellen?

Je kan met dit verhaal terecht bij de KinderTelefoon. Zij kunnen naar je luisteren, en je advies geven. Dat geldt ook voor die jongens. Je zou ze het linkje naar de KinderTelefoon kunnen doorsturen, eventueel samen met het linkje naar Veilig Thuis.

Groetjes
Kenshin
@ Randomgebruikster

Hartstikke bedankt voor je reactie! Ik kan het inderdaad wel aan iemand op school vertellen, maar de mensen zoals de vertrouwenspersoon bij ons op school weten waar ik werk. En hun oudste zoon zit op dezelfde school. Ook al wil ik ze helpen, ik wil mijn baan niet verliezen, of ruzie krijgen met mensen in het dorp, of met mijn werkgevers. Mensen in het dorp houden erg veel van mijn werkgevers. En als er iets zou gebeuren, als er actie tegen het 'geweld' zou worden ondernomen, zou dat het dorp snel rondgaan en dan wordt het mijn woord tegen hun woord. Ik ben vooral bang en zoekend naar een oplossing die ik waarschijnlijk niet kan vinden. En dat maakt me nog banger, en het maakt dat ik me nog schuldiger voel.

Reageer