Ik zie jullie alweer achter je computer of telefoon zitten met: “Nou meisje, zo gaat het in het echte leven!”, maar wacht nou even met zeggen dat ik me aanstel. Die mensen heb ik al genoeg over me heen gehad.
Vandaag weer op mijn lazer gekregen van de bedrijfsleider. Hij heeft me van alles in de schoenen geschoven wat ik zogenaamd zou hebben gedaan.
Ten eerste zou ik expres dingen meerdere keren hebben aangeslagen om de mensen meer te laten betalen. Een klant had hier het “ultieme bewijs” voor. Ik had een pak melk per ongeluk twee keer gescand. Dat heb ik niet door gehad, anders had ik het er wel af gehaald. Ook is er een oudere vrouw die beweert dat ik een klant “belachelijk had gemaakt” door te zeggen “Wat heeft u een slechte humor.” Het is een paar maand geleden ook voorgekomen dat iemand iets probeerde te stelen. Dit was voor het nieuwe omroepsysteem, maar ik word er toch op aangerekend dat ik het nieuwe omroepsysteem niet gebruikt heb. Verder word ik erop aangesproken dat ik niet snel genoeg kan handelen. Als de ene klant iets vergeten is, moet ik de klant erna even laten wachten, maar sommige klanten kunnen dat niet hebben. Ook andere cassieres hebben hiervoor gedoe gehad.
De eerste twee incidenten zijn allebei vandaag gebeurd en over dat met die bon is zelfs een klacht naar het hoofdkantoor gestuurd. Wat betreft dat ik een klant belachelijk zou hebben gemaakt: deze meneer maakte grapjes over van alles en nog wat, maar ik heb daar niet echt op gelet en heb er ook niet om gelachen. Toen hij me een beetje verwachtingsvol aankeek, zei ik voor de grap (!) “Ik heb denk ik niet zo’n goede humor”. Dit heeft deze klant verdraaid. Als je de camerabeelden terug zou kijken zou je zien dat ik gelijk heb. Ook mijn collega die op dat moment de kassa naast mij draaide, zegt dat ik nooit iemand belachelijk heb gemaakt.
Ik werd halverwege mijn shift naar huis gestuurd, nadat de bedrijfsleider letterlijk in mijn gezicht heeft staan schreeuwen. Hij zei dat ik me achterlijk heb gedragen. Zijn letterlijke woorden: “Je hebt geluk dat ik verplicht ben je een officiele waarschuwing te geven, anders had je op kunnen flikkeren! Ik heb jou niet meer nodig! Er zijn genoeg mensen die wel op een goede manier kassa kunnen draaien!”
Toen ik thuiskwam heb ik de situatie aan mijn ouders uitgelegd in de hoop dat we het erover konden hebben, maar mijn moeder rende letterlijk naar haar telefoon om het filiaal op te bellen. Ze kreeg de bedrijfsleider aan de telefoon en die zei allemaal negatieve dingen over mij. Wat het precies is geweest, wil ze niet zeggen. Wel weet ik intussen dat er nogal vreemde “anekdotes” tussen zaten van dingen die ik gezegd en gedaan zou hebben, de meeste van die dingen zou hij ook zelf gezien/gehoord hebben. Zo zou ik een klant hebben gezegd dat haar tas echt niet bij haar jurk past en zou ik tegen weer een andere klant hebben gezegd dat het me verbaasde dat hij gezond eten meenam. Daarbij zou ik ook nog eens geweigerd hebben een oude vrouw te helpen om iets te vinden. Dat zou ik nooit doen, alleen al omdat ik heel close ben met mijn eigen oma’s. Ik durf op alles te zweren dat ik dat nooit heb gezegd en gedaan, en toch gelooft mijn moeder alles wat hij zei. Of hij liegt aan de telefoon, of mijn moeder is niet eerlijk tegen mij.
Verder heb ik natuurlijk weer op mijn lazer gekregen van mijn ouders. Het verbaast me niet eens meer dat ze me slaan. Misschien ook omdat het me niet uit maakt. Wat ik wel oneerlijk vind is dat ze alleen boos zijn omdat ik de winkel een slechte naam zou geven. Dikke bullshit, wat mij betreft. Ik doe mijn best, maar ik ben niet perfect. Als ik echt wat fout doe wil ik daar ook best mijn excuses voor aanbieden, maar de dingen waarvoor ik nu aan de schandpaal genageld word, zijn gewoon niet gebeurd.
Hoe dan ook: ik denk dat ik ontslag ga nemen. Ik ben er helemaal klaar mee. Misschien is het niet zo verstandig, maar dat maakt mij op dit moment echt niet meer uit.
.
