zelfmoord

  • 15 July 2018
  • 9 reacties
  • 205 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
hoi,
waar zou ik beginnen ik heb dus al sinds groep 5 last van negatieve gedachtes, en dat bleef door gaan tot groep 7 toen ik voor het eerst zelfmoord probeerde te plegen. Daarna had ik mezelf belooft om er geen eens over te denken alleen het is alleen maar erger geworden. In groep acht ging het weer erger de gedachtes bleven maar komen. In de eerste werd ik gepest, toen heb ik weer geprobeerd zelfmoord te plegen ik had zelfs al een brief geschreven, ik weet echt niet hoe ik nog leef. Nadat dat hele pest gebeuren voorbij was bleef ik met trauma's, ik vertrouw niemand meer zelfs mijn mentor niet, ik kan niemand iets vertellen over mijn problemen, en ik heb nog steeds die nare gedachtes van toen. Begin dit jaar ging het helemaal verkeert ik sliep niet meer ik was heel veel aangekomen ik had helemaal geen energie en mijn cijfers waren heel laag. Ik huilde de hele dag door ik had iedereen achter gelaten ik was alleen maar omringt door mijn eigen stomme gedachtes.
Toen heb ik weer zelfmoord proberen te plegen, het maakte me gewoon niks meer uit ik dacht aan van een brug springen mezelf hangen of overdosen. En sinds toen bleef dat door gaan tot nu ik wil niks meer ik heb geen energie ik haat alles en iedereen en denk dus ook aan de dood elke dag laats nog heb ik weer zelfmoord proberen te plegen ik wil het gewoon niet meer ik word echt gek door mijn gedachtes, ik denk echt dat ik psychisch ben ofzo ik kan het wel uitkreisen zo gek word ik, ik word ook gek van geluid ik wil soms mijn oren gewoon er af trekken. Het is nooit stil ik word echt gek. Ik ben helemaal alleen ik heb niemand om hulp te vragen ik voel me eenzaam mijn gedachtes maken me gek.
ik ben bang om dood te gaan ik wil nog niet dood maar ook wel ik wil heel graag dood dan is het eindelijk stil ik word gek
ik heb nu alles nog ''rustig'' geschreven waarom zou je denken nou omdat ik het allang heb opgegeven ik vind dit ook best wel belachelijk maar ik wou het maar uitproberen. Ik heb hier zo lang last van het heeft toch geen nut om alle details te vertellen.

9 reacties

Same, ik leef met je mee. Succes je kan het en onthoud dat er altijd mensen zijn die van je houden en om je geven. Geef het niet op
Reputatie 3
Badge +8
Hey,

Ik denk dat je professionele hulp goed kan gebruiken. Niet alleen heb je dan weer iemand die je kan vertrouwen en waar je je verhaal kwijt kan, ook kan diegene je de hulp bieden die je nodig hebt. Ga eens langs de huisarts met je verhaal zodat je doorverwezen wordt. Wij kunnen je problemen niet oplossen, maar er zijn mensen die je daarbij wel kunnen helpen. Maak daar dan ook gebruik van, want opgeven is geen optie.
Ik heb dit alles nog nooit tegen iemand gezegd dus inclusief mijn ouders, ik wil zelf als sinds een tijdje heel graag hulp alleen ik kan niks tegen mijn ouders zeggen hetzelfde met mijn mentor hij heeft mijn problemen deels erger gemaakt dus vertrouw ik hem ook niet voor de rest heb ik niemand waar ik iets tegen kan vertellen
Reputatie 3
Badge +8
Hey,

Dan wordt het nu tijd om dat wel te doen als je heel graag hulp wilt. Bel naar je huisartsenpratijk en maak een afspraak. Doe daar je verhaal en het begin is gemaakt. Het zal niet makkelijk zijn, maar je zal wel moeten.
Reputatie 2
Badge +9
Heey,

Ik ken je verhaal deels bij mij. Ik heb ook lange tijd suicide gedachtes gehad ( nu nog steeds) voor 4/5 jaar lang heb ik nooit tegen iemand gezegd over hoe ik me voelde en waar ik mee bezig was.

Alleen weet je wat je doet? Je hebt een soort ballon in je hoofd en je probeert je eigen problemen op te lossen, alleen dat lukt niet. De "ballon wordt dus steeds groter naar hoe langer jij het stil houdt. En op een gegeven moment is die ballon zo groot dat hij staat op knappen. Als die knapt heb je een definitieve keuze gemaakt en dat is doodgaan. Als ik dan jou zou moeten omschrijven is jouw "ballon" bijna zo groot dat die op knappen staat.

Wat je goed moet begrijpen @IDONTKWOW_OEPS is dat je niet altijd alles alleen kan oplossen en dat je soms hulp nodig hebt van andere. Bijv. Nu met je zelfmoord gedachten. Dat kan je niet zelf oplossen en als je dat wel probeert dan wordt het meestal alleen maar erger.

Dus het is heel belangrijk dat jij nu is zegt tegen mensen in je omgeving over hoe jij je echt voelt. Praat er is over met je familie Bijv. Misschien heb je wel zoiets van me ouders geven toch niks om me, maar dat doen ze echt wel! En zij zijn de beste mensen die jouw kunnen helpen om hier uit te komen.

Daarnaast is dood nou niet bepaald de oplossing. Want wat los je er nou eigenlijk mee op? Stel je pleegt zelfmoord en je bent dood, wat dan? Wat denk je dat er gebeurd naar dat je dood bent? Wordt het dan beter? Ga je naar de hemel toe? Of ergens anders? Misschien een plek waar geen pesters zijn? Zou allemaal mooi zijn, maar dat weet we niet. Misschien is het na de dood allemaal stukken erger. Of doe je alles wat je nu meemaakt opnieuw? Daar wordt je ook niet echt blij van toch?

En als we het dan toch hebben over zelfmoord plegen. Heb je al is nagedacht over de risico's die aan je poging hangen? Als je nou een klein beetje geluk hebt, dan ga je naar je zelfmoordpoging dood, want dat is wat je wilt. Maar wat nou als je niet dood gaat? Is het dan oh jammer volgende keer beter? Of denk je dan ook na dat het anders kan lopen dat dat je wilt? Heb je er al is over nagedacht dat als je een poging zou doen dat je dan verlamd kan raken? Of dat je lichaamsdelen mist zoals je benen? Of je armen? Of misschien zelfs allebei? Men, dan zou je toch is balen. Je hele leven lang in een rolstoel zitten, en geholpen moeten worden door verplegers. Hoe zou je leven er dan uit zien? In iedergeval een stuk minder plezierig als dat je zou hebben gewild. En misschien nog wel het ergste je kan nooit een poging meer doen, dus dan zit je je hele leven ketent in een rolstoel of in bed.

Maar dat moet je zelf maar weten, het is en blijft jouw eigen keuze. Maar het is ook belangrijk dat je denkt aan de risico's die je met je mee brengt tijdens je keuze!

Maar ga please hulp zoeken! Durf die eerste stap te zetten, en neem de hulp die je nodig hebt. Uiteindelijk is er altijd licht aan het einde van de tunnel en uiteindelijk kom je wel uit deze situatie, maar het is aan jouw de keuze wanneer je wilt beginnen met het zoeken naar de uitweg.

Heel veel sterkte en zet echt die stap!

Gr:Mr. S
Hoi

Jouw verhaal vind ik heel heftig. Zoals bovenstaande reacties zeggen, ben jij waarschijnlijk het best geholpen met professionele hulp. Je kan, zoals @Daan. zegt, een afspraak maken bij de huisartsenpraktijk. Zij kunnen je helpen.

Je bent gepest geweest, en hebt een vervelende ervaring gehad met je mentor. Dat is jammer, aangezien je vertrouwen waarschijnlijk geschonden is. Misschien voelt het alsof niemand je kan helpen, maar dat is niet zo. Je kan hulp krijgen, en samen met die hulp kan je ervoor gaan om van deze vervelende gevoelens en nare gedachten af te komen. Jij kan dat.

Bij 113 zijn ze ook steeds bereid naar je te luisteren. Deze mensen zijn opgeleid om te praten met mensen die met soortgelijke gevoelens als die van jou zitten. Jij bent niet de enige die met dit soort gevoelens en gedachten. Er zijn nog mensen geweest die in jouw situatie zaten, en die aan de hand van professionele hulp gelukkig geworden zijn.

Bij de KinderTelefoon kan je ook terecht. Een lieve moderator kan naar jou luisteren, en samen met jou naar een oplossing zoeken. De KinderTelefoon wil kinderen en jongeren helpen, en kan je doorverwijzen naar meer hulp.

Jij bent het leven waard. Momenteel is er vanalles gaande in je hoofd, waardoor je de mooie en leuke kanten van het leven misschien niet meer ziet. Met hulp en steun kan jij die mooie en leuke kanten van het leven weer inzien. Ik wens je heel veel sterkte, en de kracht om voor een mooi en gelukkig leven te vechten, want dat mooie leven, verdien jij.

Groetjes
x
Reputatie 2
Badge +3
Ik ben een wat stevige jongen vorig jaar deed ik ook een poging tot zelfmoord omdat ik veel gepest werd ik schreef ook een brief en daarna rende ik naar de keuken en pakte een mes en hield hem tegen mijn kil maar me moeder had me overgehaald even later had ik me een snee gegeven op mijn arm zodat ik dit nooit meer zal vergeten wat ik probeer te zegen is geef het nooit op er is altijd een goede weg van een goed leven pleeg geen zelfmoord ga door met leven


Groetjes en sterkte anoniem2006
Reputatie 2
Badge +3
Waarover? en je mag geen contacten delen of privé informatie doorsturen op het forum

Reageer