Zelfbeschadiging om mini problemen

  • 19 February 2018
  • 1 reactie
  • 116 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hoi, ik ben een (bijna) 13 jaar oud meisje die bi is (misschien belangrijke informatie als je dit gaat lezen)

Ik snap het niet, ik snap niet waarom we hier op de aarde zijn. Waarom? Waarom moeten we hier iets opbouwen als we het toch weer achter moeten laten? Waarom moeten we hier vrienden maken als we ze toch weer achter moeten laten? Waarom lachen en huilen we hier als we dood gaan er nooit meer op terug kunnen kijken?
Dit zijn de dingen die ik mezelf dagelijks vraag. Ik heb meerdere problemen waarom ik dit denk, als ik er naar kijk zie ik dat mijn problemen eigenlijk helemaal niet erg zijn en dat ik me gewoon aanstel en ga ik me nog erger voelen. Ik zal een paar van mijn problemen op een rijtje zetten:

> Ik heb geen contact met mijn vader, nooit gehad ook. Toen mijn moeder zwanger was van mij wou hij geen contact meer omdat zijn vrouw (zijn vrouw en mijn vader wouden toen gaan scheiden maar zijn nu eigenlijk nog wel bij elkaar) dat niet wilde. Hij luistert nog steeds naar haar en in de (bijna) 13 jaar dat ik hier ben heeft hij er niks aan gedaan. Met zijn verjaardag, kerst en oud en nieuw stuur ik hem altijd een appje. Hij leest het wel maar reageert er nooit op. Ik vind dit één van de moeilijkste punten

> Ik ben heel perfectionistisch wat school betreft (wel meer dingen maar nu even met school). Ik wil altijd hoge cijfers halen terwijl ik weet dat het voor niemand hoeft. Ik zit op het gymnasium en iedereen is al heel trots op mij en dat zijn ze altijd wat er ook gebeurd. Dat zeggen mijn broer, zus, moeder en opa elke keer en ik geloof het in mijn hart wel. maar in mijn hoofd geloof ik het niet. Ik weet dat ze het menen maar mijn hoofd blijft maar redenen bedenken waarom het niet zo zou zijn. Even terug op het punt: Ik werk me dus te pletter voor school. Ik ga er aan onderdoor. Ik maak mezelf helemaal kapot omdat ik zo hard werk voor school.

> Ik heb bijna geen vriendinnen. Nou ik heb ze wel maar niemand die ik echt vertrouw of bij wie ik mijn hart kan luchten. Ik spreek ook bijna nooit met iemand af omdat als ik thuis kom van school ga ik even rustig aan doen, dan aan mijn werk, met mijn moeder Modern Family kijken en naar bed.

> Mijn oma is overleden. Al een paar jaar geleden (ik denk 6 jaar). Maar ik zit er nog steeds wel heel erg mee. Ik had een hele goede band met haar en heb het gevoel dat ze me echt begreep (ik was ongeveer 5 toen ze overleed maar alsnog). Toen mijn oma in het ziekenhuis lag (ze had kanker) zei ze tegen mijn moeder dat ze nog het ergste vond om mij achter te moeten laten. Elke keer als ik hier aan denk wordt ik heel verdrietig. Ik vraag me dan af waarom ze me achter heeft moeten laten. Waarom ze me niet gewoon met haar mee had kunnen nemen?

> Mijn moeder heeft soort van een nieuwe vriend. Mijn moeder die date af en toe en is nu heel vaak met dezelfde persoon aan het daten. Daardoor is ze minder vaak thuis en heb ik meer tijd om over die vragen na te denken (die bovenaan staan). Ook vind ik het niet leuk om mijn moeder te delen. Ze is mijn steun en toeverlaat, ik kan alles bij haar kwijt. Ze is mijn beste vriendin. Ik wil haar niet kwijt, ik ben bang dat de relatie niet goed gaat en dat ze er kapot aan gaat. Aangezien ik de laatste tijd ook al kapot ga zou ik het echt niet meer kunnen trekken als mijn moeder ook dagen op bed ligt als een relatie in de soep loopt (ik heb het vaker meegemaakt).

Er zijn eigenlijk nog wel veel meer dingen die ik op kan noemen maar dit zijn eigenlijk de grootste punten. Zoals je in de titel al ziet beschadig ik mezelf, dit is voor mij eigenlijk een alternatief om niet van de aardbodem te hoeven weg te gaan. De enige reden waarom ik hier nog wil zijn is om mijn nichtje. Ik ben ongeveer 10 maanden geleden tante geworden van mijn lieve nichtje. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om haar hier achter te laten. Ik wil dat ze als ze groot is mij om advies kan vragen als ze haar huiswerk niet snapt. Als ze iemand leuk vindt.

Ik wil mezelf de hele tijd snijden, alleen als ik het heb gedaan voel ik me heel dom. Dan heb ik het gevoel dat ik iets heb gedaan wat niet eens nodig was omdat ik mini problemen heb. Dan vind ik mezelf zo dom dat ik me weer wil snijden (dat doe ik dan niet). Oké ik ga maar niet verder want dan wordt het waarschijnlijk te verwarrend.

Bedankt als je het tot hier hebt gelezen, dan is er tenminste nog iemand die moeite voor mij doet.

xx Girl456

1 reactie

Hee ik heb je verhalen gelezen! Heftig! Ik snap dat je het moeilijk hebt! Die vragen die je je afvraagd vraag ik me ook wel eens af maar zo zit het leven in elkaar daar leven we mee wat zou hebtleven zijn zonder dat.

En over je vader is erg triets wat jammer dat je daar geen contact mee hebt heb ik zelf ook niet echt mijn ouders zijn rond 2015 gescheiden. Hij is alchollist dus ik wil nirt zovaak bij hem zijn vanwege veel drinken, als jij een goed gevoel hebt om hem een berichtje te sturen met kerst enzo. moet je dat blijven doen!!! Hij denkt echt wel aan je een vader kan nirt zomaar zijn doxhter vergeten

Sterkte met je oma mijn oma is in 2016 overleden ik mis haar heel erg ze was echt zo lief en kon altijd met haar lachen. Maar ze kijkt altijd naar je

Wow hoog niveau doe je! Wees teots op jezelf! En natuurlijk wil je hoede cijfers halen dit is allemaal voor je toekomst

Jezelf beschadingen is niet de oplossingen van problemen je doet je zelf alleen maar pijn

Heb je een probleem kan je ook naar een ander familie lid (broertjes of zusjes) die snappen meestal hoe je je voelt want daar ben je mee opgegroeid

En ik zeg altijd het leven mort nog komen want je bent nog maar 13 er ligt nog zoveel voor je open in te toekomst

Mijn tip: vraag hulp

Reageer