Vraag

Wel of geen depressie?

  • 29 June 2020
  • 3 reacties
  • 111 Bekeken

Badge

Hoi

ik heb een vraag. Ik ben 14 jaar en ik heb in mijn leven al heel veel meegemaakt. Om alles even op een rijtje te zetten:

  • mijn moeder is depressief
  • geen contact met mijn vader omdat hij me ruw aan de kant zet
  • geen contact met mijn broer omdat hij in een gesloten opvang zat
  • ik kan thuis niet mezelf zijn 
  • weggelopen, bijna in aanraking gekomen met jeugdzorg
  • in 3 jaar allebei mijn opa en oma verloren

Dit zijn dingen die zijn gebeurd en gebeuren en ik merk aan mezelf dat ik emotioneel kapot ben. Ik moet soms opeens huilen als mijn moeder bijvoorbeeld heel aardig tegen me doet, of als ze belt met iemand en dan haar frustraties uit. Ik denk heel veel aan hoe mijn leven kon zijn, en ook al ben ik dankbaar voor mijn leven, heb ik nog steeds het gevoel dat ik nu al heb gefaald in het leven. Ook denk ik dat ik niet goed genoeg ben voor mijn moeder, ook al zegt ze wel dat ik een hele goeie dochter ben. 

Mijn vader heeft mij meerdere keren in de steek gelaten, ik heb hem 4 jaar lang kansen gegeven, en inmiddels een jaar geen contact. Ik vraag me de hele tijd af of ik zo een slecht persoon ben dat hij me gewoon heeft verlaten en gewoon doorgaat met zijn leven terwijl ik non-stop denk aan hoe het eerst tussen mijn vader en mij was (we hadden een heel leuke band). 

 

Nu zit ik weer een heel verhaal te vertellen maar mijn vraag is nu dus: zou het kunnen dat ik een depressie heb of is het een emotionele afzwakking? Verder praat ik er soms met een vriend over maar voor de rest met niemand. 

Alvast bedankt voor het lezen (en hopelijk antwoorden)


3 reacties

Reputatie 2
Badge +1

Hoi

ik heb een vraag. Ik ben 14 jaar en ik heb in mijn leven al heel veel meegemaakt. Om alles even op een rijtje te zetten:

  • mijn moeder is depressief
  • geen contact met mijn vader omdat hij me ruw aan de kant zet
  • geen contact met mijn broer omdat hij in een gesloten opvang zat
  • ik kan thuis niet mezelf zijn 
  • weggelopen, bijna in aanraking gekomen met jeugdzorg
  • in 3 jaar allebei mijn opa en oma verloren

Dit zijn dingen die zijn gebeurd en gebeuren en ik merk aan mezelf dat ik emotioneel kapot ben. Ik moet soms opeens huilen als mijn moeder bijvoorbeeld heel aardig tegen me doet, of als ze belt met iemand en dan haar frustraties uit. Ik denk heel veel aan hoe mijn leven kon zijn, en ook al ben ik dankbaar voor mijn leven, heb ik nog steeds het gevoel dat ik nu al heb gefaald in het leven. Ook denk ik dat ik niet goed genoeg ben voor mijn moeder, ook al zegt ze wel dat ik een hele goeie dochter ben. 

Mijn vader heeft mij meerdere keren in de steek gelaten, ik heb hem 4 jaar lang kansen gegeven, en inmiddels een jaar geen contact. Ik vraag me de hele tijd af of ik zo een slecht persoon ben dat hij me gewoon heeft verlaten en gewoon doorgaat met zijn leven terwijl ik non-stop denk aan hoe het eerst tussen mijn vader en mij was (we hadden een heel leuke band). 

 

Nu zit ik weer een heel verhaal te vertellen maar mijn vraag is nu dus: zou het kunnen dat ik een depressie heb of is het een emotionele afzwakking? Verder praat ik er soms met een vriend over maar voor de rest met niemand. 

Alvast bedankt voor het lezen (en hopelijk antwoorden)

Hey,

 

Ik denk dat je er inderdaad even doorheen zit en dit kan ik me heel goed voorstellen! Het is heel goed om te praten met een vriend van je, ook kan je bijv. de kindertelefoon bellen of chatten als je hier behoefte aan hebt natuurlijk. Ik heb er ook heel erg doorheen gezeten een tijd geleden ik had ook het gevoel dat ik gefaald had in het leven. Er is bij mij iemand op het pad gekomen die me uit de negatieve tunnel heeft getrokken mijn mentor! Ze is nog heel jong maar wist als geen ander hoe ik me voelde ze heeft mij 1 tip gegeven die ik je graag mee wil geven! Laat los wat er is gebeurt hoe moeilijk het ook is! Schrijf elke dag 2 positieve dingen op (het klinkt echt stom maar dat is het niet! Als je je slecht voelt is het goed om elke dag twee dingen op te schrijven dit kunnen heel kleine dingen zijn! Bijv. het weer was mooi, mijn haar zat goed!) Je moet leren genieten van de kleine dingen hoe moeilijk dat in het begin ook is. Alles wat je aandacht geef groeit! Probeer dus juist aan de leuke dingen te denken! Als je nog met andere dingen zit in je leven momenteel raad ik aan om te gaan praten zoals ik al zei! Je kan het!
 

Succes!

Groetjes van mij! 

Badge

hey @Musiclover 

Harstikke bedankt voor je reactie! Ik zal doen wat je zei over twee positieve dingen per dag opschrijven. En als het echt niet gaat proberen met mensen te praten. 

Nogmaals bedankt ik hoop echt dat dit me gaat helpen!

Hey, 

Wat vervelend voor je. Voel me zelf ook niet echt bijna en vroeg me dit eerder ook heel vaak af. Wanneer noem je het een depressie? 

Ik denk dat dit geen duidelijke grens heeft en het het belangrijkst is hoe jij je voelt. Dan maakt het niet veel uit welke naam er aan gegeven word.

 

Heb je hiervoor hulp? Zo niet dan is het denk ik een goed idee om deze wel te zoeken. Ik snap dat dit lastig is maar misschien kan je het er met een vriend (in), je moeder of iemand van school over hebben?

 

Hoe gaat het nu met je? 

Hopelijk iets beter❤️

Reageer