Hi Zewqpo,

ik snap dat je rust wilt. Je hebt problemen zeg je zoals:
depressie, suïcide gedachtes, angst, paniek.

Daar kun je wel goede hulp bij gebruiken en eigenlijk weet je dat ook wel. Maar je wilt eerst rust en begrepen worden thuis door je ouders. Zij begrijpen jou niet en je vader wordt er zelfs boos over, zeg je en dat is natuurlijk heel vervelend en frustrerend.

Dat moet anders. Je verdient een knuffel en als je die thuis niet krijgt dan krijg je er eentje van mij. Jammer genoeg kan ik je geen echte knuffel geven, maar ik wil je met een virtuele knuffel wel troosten en even vasthouden :)

Het zou wel fijn zijn als jouw ouders dat ook ff zouden doen en dan kunnen jullie samen verder kijken hoe jullie het samen allemaal beter kunnen maken voor jou en ook voor jouw ouders.

Iedereen lijkt een beetje aan het eind van hun krachten te zijn, dus een beetje hulp van buitenaf is wel welkom.

Ik snap dat je er op dit moment weinig vertrouwen in hebt dat het allemaal goed komt. Maar geloof me, het kan beter worden. Anderen hierboven hebben het ook al gezegd.

Tsja, met weglopen ben je er even uit, maar waar ga je terecht komen. Een middagje door de stad lopen is nog wel vol te houden, maar ja, dan wordt het donker en krijg je honger en uiteindelijk wil je ook een plekje waar je rustig en veilig kun slapen. Maar ja, de straat is ’s nachts niet de beste plek om rond te hangen :(

Er zijn mensen die je op het eerste gezicht lijken te helpen. Ik bedoel dan andere zwervers, maar ja, die willen misschien alleen jouw spullen, omdat ze zelf ook niks hebben. Niet iedereen is te vertrouwen en jij verdient het om veilig en rustig ergens te kunnen zijn.

Ik vind ook dat weglopen geen oplossing is, maar ja, zoals het thuis gaat is het ook niet echt lekker.

Wat zou je er van vinden om hierover eens met de Kindertelefoon te praten. Zij luisteren naar jouw verhaal en misschien hebben zij wel tips, dingen waar je nog niet aan gedacht hebt. Probeer het, zou ik zeggen. Je hebt niets te verliezen. Hoe het werkt en op welke tijden ze bereikbaar zijn, kun je vinden op:
https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/

Als je toch de straat op gaat, wat ik niet hoop, maar ok. Dan hoop ik dat je bij familie of vrienden terecht kunt. Al is het maar voor een paar daagjes en dan is het ook goed om te vertellen waar en bij wie je bent.

Leg aan jouw ouders uit dat je er even uit moet en dat zij er dan ook even rustig kunnen praten. Misschien wil een oom of tante, opa of oma of vader of moeder van een vriend jou helpen bij het gesprek met jouw ouders en kun je bij die mensen een paar dagen logeren.

Dan ben jij veilig en zijn jouw ouders gerust. Want hoewel het misschien soms lijkt dat het ze niet interesseert hoe jij je voelt, ze houden wel van je. Volgens mij zitten ze een beetje met hun handen in hun haar en weten het ook even niet meer.

Jouw ouders aan de ene kant en jij aan de andere kant kunnen wel een beetje hulp gebruiken om het weer goed tussen jullie te krijgen en om een plannetje te maken om jou er weer helemaal bovenop te helpen.

Ik hoop dat je iets met dit verhaal kunt.

Ik hoop dat het goed met je gaat en dat je niet alleen op straat gaat zwerven.

Mocht je het gevoel hebben dat het niet anders kan, ga dan naar het Leger des Heils ofzo. Zoek even een paar adressen in de buurt en telefoonnummers op, zodat je weet waar ze zitten en hoe je ze kunt bereiken. Volgens mij kunnen ze jou helpen, maar ik hoop dat het niet zo ver komt.

Ik wens je het allerbeste en ik geef je een dikke knuffel :D
Ik hoop dat dat iig een beetje helpt :)

Mijn hart breekt bij de gedachte dat je binnenkort misschien alleen over straat zwerft. Laat het niet zover komen alsjeblieft :)

Groetjes,
M&M’s

Hoi

In bovenstaande reacties staan al een hoop tips, zoals:
- even tot rust komen bij een vriend(in) of familielid
- contact opnemen met de KinderTelefoon, bijvoorbeeld door te chatten of te bellen, volledig anoniem
- niet weglopen, aangezien het leven op straat niet beter is, en je vaak snel gevonden wordt
- praten met iemand die je vertrouwt
- niet weglopen, aangezien dat waarschijnlijk een slechte invloed zal hebben op jouw mentale (en fysieke) toestand

Je wilt rust in je hoofd. Hiervoor zijn er verschillende opties. In plaats van weg te lopen, kan je een dagje in een bos of natuurgebied gaan wandelen. Dat is een plek waar je hoofd rustig kan worden. Je kan tegen je ouders zeggen dat je een dagje weg bent, en dan kan je, eventueel met een vriend(in), een dagje rust zoeken in de natuur.

Om op te lossen waar je mee zit, kan je naar professionele hulp stappen. Dit klinkt heftiger dan het is. Je mentor of huisarts kan je hierbij helpen. Je kan een afspraak maken, en zeggen wat er aan de hand is. Als je het lastig vind zelf een afspraak te maken, kan je je ouders zeggen dat je wegens hoofdpijn naar de huisdokter wilt, zodat je ouders de afspraak maken. Jij kan naar die afspraak, en als je ouders meekomen, kan je vragen of je de huisdokter even alleen kan spreken.

Je kan je mentor of huisdokter ook mailen. Misschien vind je dat minder eng. In die mail kan je rustig opschrijven wat er in je omgaat. Dit met iemand delen lucht vaak op. Je huisarts en mentor kunnen je helpen, en eventueel doorverwijzen naar meer hulp. Dat kan de KinderTelefoon ook. Als je met zware gedachten zit, kan de KinderTelefoon je doorverwijzen naar meer hulp.

Als je even een pauze nodig hebt, is een zorgboerderij misschien iets voor jou. Daar kan je meehelpen op een boerderij. Je krijgt taken naar wat je kan, en eventueel begeleiding. Het kan dat je op zo'n plek tot rust komt. Dit kan je bij je huisdokter navragen. Je huisdokter kan je eventueel doorverwijzen naar een psycholoog. Die weet misschien meer van dergelijke instanties.

Je laatste reactie, 'Ik doe het toch niet', doet me vermoeden dat je nog thuis zit. Dat zou ik een fijne gedachte vinden, want het idee dat jij ergens alleen onder een brug had geslapen, zou me heel verdrietig maken. Zie je het zitten je huisarts, of iemand anders die je kan vertrouwen, te contacteren?

Groetjes
x