wat is normaal?

  • 10 June 2019
  • 1 reactie
  • 57 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
hoi iedereen.
ja daar ben ik weer. de lastige ik. De ik die had gehoopt hier terug zou komen om alleen andere te helpen om mijn ervaring te delen en ze alleen te helpen zonder zelf hulp nodig te hebben.
Maar nee. hier ben ik weer. erger dan normaal. ik heb afgelopen tijd veel geprobeerd. Naar Psycholoog geweest, bepaalde mensen van me afgeschreven die slechte invloed op me hadden, m'n negatieve gedachten boekje verbrand... en heeft het geholpen? Dat is wat ik mezelf afvroeg. Ik begon te huilen en besefte me dat het nog niet beter is. De gedachtes zijn er nog, de gedachtes die me niks gunt die wilt dat ik mezelf pijn doe. Die stem die zegt dat ik niet goed genoeg ben. Die stem die me nu tijdens ik dit typ tegen spreek dat ik dit niet mag doen omdat ik het niet verdien. K doe mezelf meer pijn dan ooit. Ik heb mij de afgelopen 3 weken opgesloten op m'n kamer. Ik eet amper, slaap weinig tot niet en ben constant bezig met nadenken. En ik weet dat ik het zelf moet doet, de gedachtes zelf moet tegen spreken. Het lukt soms ook! Maar grote deels ook niet. En dan als het weer keer mis gaat baal ik daar zo van.. en gaat het weer mis. Onder andere sluit ik mezelf erg af merk ik. Weet niet meer wat normaal is. Dan stuur ik een berichtje naar iemand en dan krijg ik terug dat het een raar antwoord is of niet normaal. Terwijl ik 10 keer over dat berichtje heb na gedacht of het normaal was. Ik weet onder andere ook niet meer wat ik moet? iemand ervaring hier mee? iemand tips?

1 reactie

Dat je de negatieve gedachtes van je eigen gedachtes kunt onderscheiden is al heel goed. Onthoud dat je het waard bent en er genoeg mensen zijn die je willen helpen. Sociaal zijn is erg moeilijk zeker als je mentaal niet lekker in je vel zit. Je wordt er vanzelf weer beter in. Gewoon lekker blijven praten met mensen, dat is ook nog eens goed voor je.
Succes!

Reageer