Vriendinnen??

  • 27 June 2018
  • 5 reacties
  • 114 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hee mensen,
Ik heb mezelf nu al bijna een jaar niet meer gesneden. Maar de drang word steeds groter door alle stress. Het loopt op school allemaal niet zo lekker. Ik heb wel een vriendinnengroep maar ik voel me steeds vaker buitengesloten. Ik denk ook altijd dat ze over mij praten. Want als ik erbij kom word het of stil. Of ze willen niet zeggen waar het over gaat. Kzit de laatste tijd ook best vaak alleen. En word hierdoor heel onzeker....
Wat kan ik het beste doen??

5 reacties

Hoi!

Allereerst, heel sterk van jou dat je al een jaar niet meer gesneden hebt. Jammer genoeg wordt door de stress de drang naar snijden steeds sterker.

Kan je dit met je mentor bespreken? Die kan je helpen met de schoolstress, en eventueel met de stress daarbuiten.

Heb je hulp gehad in de tijd dat je jezelf pijn deed? Zo ja, kan je die hulp weer contacteren?
Hoe ben je de vorige keer van het snijden afgekomen? Had je toen dingen die je hielpen?

Niet fijn dat je je niet zo fijn meer voelt bij je vriendengroep. Is het een optie dit met hen te bespreken? Je kan eventueel met één iemand uit de groep bespreken wat moeilijk voor jou is. Soms is dat minder lastig dan je meteen naar de hele groep te richten.

Groetjes
x
Hee, ik heb idd hulp gehad door een psycholoog. Mn mentor weer van de stress. dat is ook een stukje faalangst. Met mn vriendin heb ik het besproken maar ze doet dr verder niks mee.....
Beetje hopeloos?
Is het een optie de hulp die je toen gehad hebt te contacteren? Het komt vaker voor dat personen die eerder gesneden hebben, die drang voelen terugkomen. Dat is niets om je voor te schamen. Je hulp kan je helpen met de drang om te gaan.

Helpt je mentor je met de stress? Er bestaat faalangsttherapie, zou dat iets voor jou kunnen zijn?

Het was goed van jou dat je met je vriendin besproken hebt waar je mee zit. Ze doet er verder niets mee, dat is niet fijn. Kan je haar eens aan jullie gesprek herinneren? Misschien begrijpt ze dan dat je er echt wel mee zit, en dat het niet overgaat.
Kweet niet. Zulke goeie herinneringen heb ik niet aan mn psycholoog. Dus dat doe ik liever niet.
Kheb vlgnde week een gesprek met mn ouders, mentor en zorgcoördinator. (Zie mn andere topic) dan gaan we bespreken wat we gaan doen aan de faalangst.
Als ik er met mn vriendin weer over begin word ze denkik boos. De vorige x zei ze ook al: " het draait niet allemaal om jou fzo. Doe is normaal". Dus ik durf er niet over te beginnen
Misschien is het de moeite waard een andere psycholoog een kans te geven. Niet elke psycholoog werkt voor iedereen, en misschien is een andere psycholoog, met een andere aanpak, beter voor jou.

Goed dat je dat gesprek gaat hebben. Ik hoop dat daar goede dingen uitkomen.

Geen fijne reactie van je vriendin. Zijn er andere vrienden waar je mee om kan gaan?

Reageer