Trillen en stress


  • Anonymous
  • 0 reacties
Hii,

Ik heb een beetje hulp nodig:

Ik heb ineens weer last van dat ik ga trillen. Het is een beetje stress gerelateerd.
Dan voel ik zeg maar mn arm trillen en dan kan ik soort van kiezen: 1. Die trilling los laten. Dan ga ik trillen en random schocken. En ik weet wat er gebeurt enzo en opzich kan ik zorgen dat ik nergens tegen aan stoot. Maar het is best raar om te doen als er anderen bij zijn.

Of 2. Ik laat het in mn arm zitten en dan tril ik lekker nog een uurtje door. Vervelend dus.


En ik ben net 2 dagen naar school, en ik heb nu al hoofd pijn en concentratie problemen.
En ik erger me echt dood aan dat mijn vriendinnen maar blijven praten en kletsen. Dan kan ik me niet concentreren. En is het veel te druk aan mijn hoofd..
Daardoor krijg ik nig meer stress..

En ik ben langzaam begonnen met praten over mijn problemen met mijn nieuwe mentor ( depressie ) nouja. Ik ben eigenlijk begonnen met een stukje concentratie/plannen. Ze reageerde meteen met: o maar ik kan je wel helpen, als je hulp nodig hebt moet je het maar zeggen!
Dat komt dus hopelijk wel goed

Ik ben ook iets minder depri nu. En ik hoop dat ik het dit jaar zo kan houden..

206 reacties

Goed dat je een fijn gesprek met de KT achter de rug hebt. Zo'n gesprekje lucht inderdaad vaak op, en brengt je weleens tot nieuwe inzichten. Negatieve gedachten loslaten kan echter lastig zijn. Het is niet gemakkelijk om zorgen aan de kant te schuiven, en de mening van anderen aan je voorbij laten gaan, is niet te onderschatten.

Roekeloos doorgaan zou ik niet omschrijven als dapper, maar op een verstandige wijze omgaan met de situatie, zoals je bijvoorbeeld deed door de KT te contacteren, lijkt me absoluut een dappere manier van leven. Een watje ben je niet, wees gerust 🙂

Je kwam te weten dat iemand uit je vriendenkring transgender is. Wel wel, je lijkt de vertrouwenspersoon van een hoop mensen. Dat mag je opvatten als een compliment.

Wennen aan de nieuwe naam en persoonlijke voornaamwoorden (is volgens mij inderdaad de goede term) kan even aanpassen zijn. Ik vermoed echter dat je vrienden het zullen begrijpen als je een keertje per ongeluk hun vroegere naam of persoonlijk voornaamwoord gebruikt. Ze hebben het vast niet gemakkelijk, maar kunnen er hoogstwaarschijnlijk begrip voor opbrengen dat het ook niet simpel is voor jou.

Gr. Kenshin
Hey,

Social media is misschien niet de meest gezonde vervanger van zelfbeschadiging waar ik aan kan denken, maar klinkt toch echt wel beter dan krassen e.d.

Jammer dat je wang het zwaar te verduren heeft. Misschien moet je 'm eens verwennen met een lekker koel ijsje ofzo? 👀

Ik voel me ook best kut en eerlijk gezegd wil ik vrij graag dood. Maar dat kan ik niet want ik ben echt een watje. Hmmm nou kijk. Obviously is leven de moeilijke optie en toch kies je daarvoor. Watje? Neh.

Fijn dat je gesprek met de KT heeft geholpen. Ook al word je niks nieuws verteld, kan het zomaar zo zijn dat iets nu pas, na de 50e keer, tot je doordringt. Het kan dus altijd nuttig zijn het gesprek aan te gaan. Je hebt namelijk toch niks te verliezen.

Jij hebt wel veel transvrienden zeg! Je zal het maar meemaken... Ik snap dat dat ook best verwarrend is voor jou. Ik zou me niet te veel zorgen maken over de nieuwe namen en voornaamwoorden. Het zou naïef zijn van je vrienden om van je te verwachten dat je alles in 1x helemaal goed doet en zegt. Zoiets heeft tijd nodig om aan te wennen. Dat heeft verder niks met acceptatie te maken.

Gr. Pin
En toen was ik ineens weer een maand weg...

In iedergeval een paar updates:

1. Ik ben weer terug naar school, en eh het gaat beter dan vorig jaar, maar het is de eerste week dus wat kan ik zeggen? Ik doe mijn huiswerk, maar daar houd het een beetje op met dingen die goed gaan.

2. Ik zit helaas, na ik denk 6 maanden (met soms 1 keer krassen er tussen) weer op 0 dagen zonder zelfbeschadiging. Dus FCK. Ik wil het wel en tegelijk ook niet. Mijn hoofd is echt een jungle.

3. Ik heb "mijn" leerlingbegeleider vandaag gevraagd of we konden praten, en zij zou in mijn rooster kijken en een mailtje sturen, maar die heb ik nog niet gekregen dus ik ben nog een beetje meer gestressd. (Ik heb het pas om 2 uur gevraagd dus ze had wss nog veel te doen, maar hopelijk krijg ik dat mailtje dan morgen)

4. Ik weet het niet, maar mijn hoofd doet raar. Ik weet niet meer naar welke gedachtes ik moet luisteren, en als het heel slecht gaat dan doet mijn hoofd nog weirder.

5. Sinds ik denk een half jaar heb ik soms niet, vaak wel zelfmoord gedachtes, en ik vind het heel lastig. Ik hoopte dat ze vanzelf weg zouden gaan. Maar nu denk ik er steeds weer bij na en ze gaan niet weg. Shit.
(Op dit moment zijn ze minder erg dan een week terug maar idk ik ben bang)

Dat waren de updates wel zo'n beetje.

Ohja en Pin, ik heb veel transvrienden, maar ik heb gelezen dat veel lgbt+ mensen samen een vriendengroep vormen vaak zonder zelf te weten dat ze lgbt+ zijn. (En in mijn geval klopt dat dus ook. Ik heb maar 2 niet lgbt+ vrienden)

~Asy
Hey Asy

School weer begonnen, een hoop gevoelens, en een berg verwarrende gedachten. Blij dat je ermee naar het forum komt 🙂

Na zes maanden clean, werd de drang naar zelfbeschadiging je te groot. Dat begrijp ik. Dat je het zes maanden volhield om je vrijwel niet te beschadigen, is op zich iets waar je trots op mag zijn. Je bent erg sterk, bleef heel lang sterk, en dat het je op momenten te zwaar wordt, is begrijpelijk.

Hopelijk mailt de leerlingenbegeleider spoedig terug. Ik vermoed dat die in het begin van het schooljaar best een hoop werk te doen hebben, dus een verlaat mailtje zou daaraan kunnen liggen.

Zelfmoordgedachten komen op, dwalen af, en huppelen dan weer naar je toe. Zo zo, eb en vloed zijn er niets tegen. Heb je iemand waarmee je die zelfmoordgedachten bespreekt? Die leerlingenbegeleider bijvoorbeeld, kan deze je daarbij helpen?

Bedankt voor de update 🙂

Gr. Kenshin
Ik hoop zo dat de leerlingbegeleider me kan helpen want op dit moment weet ik niet hoe ik dit ga redden. Ik heb ook een scherper mesje gevonden, en die ging heel snel dieper dan mijn oude kon (nog steeds niet te diep, maar ik schrok wel ff)

Ik heb iemand waarmee ik een beetje bespreek wat er in mijn hoofd is, maar ik wil haar niet lastig vallen. Ze is basically wel het persoon dat het meeste om mij geeft. Tenminste, die het het meest laat merken. En het is fijn, maar ook verwarrend.
We hebben 3 maanden verkering gehad, ongeveer. En nu niet meer. En toch zijn de gesprekken ongeveer hetzelfde.
Hey Asy,

Leuk om je weer te zien!

Tot nu toe gaat school goed. Dat is in ieder geval een goed begin.

Je hebt jezelf wel weer beschadigd, maar je bent een super lange tijd clean geweest. Dat is sowieso iets om trots op te zijn! Dat je kan terugvallen, betekent dat je was gestopt.

Je hebt ook je leerlingbegeleider benaderd. Goed bezig! Het kan best dat er een paar dagen overheen gaan voor je iets hoort. Die leerlingbegeleider heeft ook nog school toch? Als jullie niks hebben afgesproken als "ik laat het je dan en dan weten," dan zou ik niet te veel stressen.

Je hoofd doet raar. Ik probeer altijd te luisteren naar de gedachtes die het minst overeenkomen met mijn gevoel. Die verschillen namelijk heel vaak (mijn gevoel zegt vaak zelfmoord enzo, dus dat gaat fout als ik daar naar luister). Als dat niet lukt, luister ik naar de meest logische of naar niks en ga ik depressief op de bank liggen 👍

Je zelfmoordgedachten zijn nog steeds aanwezig. Je hoopte dat ze weg zouden gaan, maar helaas. Denk je dat je dit durft te bespreken met die leerlingbegeleider?

Je bent bang voor de gedachtes, dus ik denk dat je ze niet zo snel in werkelijkheid gaat uitvoeren.

Ja je hebt gelijk, LGBT+ mensen zoeken elkaar vaak onbewust op. Echter zie je dit toch vaker met gays (umbrella term), want transgenders "komen minder voor" dan gays als het goed is. Daarom vond ik het speciaal :)
(Ik ken bv ook 0 transgenders irl.)

Gr. Pin
Reputatie 3
Badge +3
Hoe gaat het inmiddels?
@Pin
Het verschild natuurlijk per persoon hoeveel lgbt+ mensen je kent, ik denk dat ik gewoon mensen aantrek omdat ik denk ik vrij erg uitstraal dat ik om mensen geef.
Wat ondertussen langzaam verandert, want ik heb geen tijd voor de problemen van iemand anders als ik de mijne niet eens aankan...

@Ik Wil Een Meisje Worden
Het gaat kut, ik ben nu al 6 dagen bijna non stop gestressd en dat is niet fijn. Ik moet de hele tijd bijna huilen.
Ik ben weer gestart met snijden. En dat is natuurlijk ook niet goed.
Aangezien ik niet wil dat mensen het zien zit het onder mijn mouw en ik heb er een papiertje op omdat het bloed anders in mijn kleding komt (ik snij nu soms ook op school dus het is een beetje raar als er ineens eeb streepje bloed in je shirt zit) en dat doekje viel er natuurlijk uit toen ik met mijn mentor aan het praten was. En ik probeerde haar te vertellen dat ik niet meer kraste enz. Niet echt geloofwaardig meer dus.

En leerlingbegeleiders (waar ik mee ga praten) gaan het wel doorvertellen wat je tegen hun zegt als je een gevaar vor jezelf of voor anderen bent, maar wanneer ben ik een gevaar voor mezelf? Ben ik een gevaar voor me zelf als ik zelfmoord gedachtes heb, of ben ik al een gevaar voor mezelf als ik snijd? Ik weet het niet, maar ik wil gewoon dat ze niet doorvertellen wat er is.

Oh en ik heb een afspraak gemaakt met mijn leerlingbegeleider voor vrijdag dus dat is alleen nog morgen overleven en dan kan ik daarna eindelijk praten...
Hey,

Yay, de afspraak staat! Goed gedaan 🙂
Ff korte update.
Ik ben nu net iets meer dan 24 uur clean, lang leven sociale druk, aka mijn mentor. En ik hoop dat ik het weer lang ga volhouden.

En ik ben vandaag voor het eerst in ongeveer eeb week weer echt blij en geïnteresseerd geweest. We hadden Aardrijkskunde met stenen en platentektoniek en dat vind ik super interessant.
'Ik ben nu net iets meer dan 24 uur clean, lang leven sociale druk, aka mijn mentor.'
Hoera, sociale druk, joepie. Wel goed dat je, naast die sociale druk, de kracht kan opbrengen om clean te blijven 🙂

Fijn dat je vandaag een goed moment had. Besteed gerust een hoop tijd aan dingen waar je vrolijk van wordt, bijvoorbeeld het bestuderen van aardplaten.

Gr. Kenshin
Het is een soort van Oorlog in mijn hoofd.
Aan de ene kant is het deel van mij dat blij is dat ik nogsteeds, al 5 dagen, clean ben. En aan de andere kant is het deel van mij dat weer wil beginnen. Het deel dat gewoon wil toegeven aan de shit in mijn hoofd. :(

Over het gesprek van Vrijdag:

Het gesprek werd nogal uitgesteld omdat de leerlingbegeleider er niet was. Uiteindelijk gingen we aan het eind van de pauze praten inplaats van in de pauze, waardoor ik 40 minuten te laat was voor de volgende les, but okay.
Ik heb nu waarschijnlijk elke week op vrijdag een gesprek met haar, dat is wel na school, dus ik zit nog langer op school...
Ik moet nu een lijstje gaan maken met wat ik stom vind aan mezelf (uitstel gedrag, onzekerheid enz) en een lijstje met wat er goed is aan mij / wat ik wil berijken en aan de hand van dat lijstje gaat mijn leerlingbegeleider bepalen of ze naar mijn ouders gaat..

Ik heb deze week ook super weinig tijd voor alles. Ik ben het hele weekend weg. Ik heb huiswerk en ik moet krantenwijken lopen. Oftewel, ik heb super veel stress. Rip me.

Oh. En ik heb dit weekend met een geweer geschoten 🙂 met zo'n grote waar je voor op de grond moet liggen en het is echt super cool 🙂 dus ja. Ik heb iets gevonden dat ik leuk vind.
'Aan de ene kant is het deel van mij dat blij is dat ik nogsteeds, al 5 dagen, clean ben.'
Laten we mee vieren met dat ene deel dat blij is over het clean blijven. Gefeliciteerd :)

Fijn dat er tijd vrij wordt gemaakt voor de gesprekjes. Deze zullen weliswaar plaatsvinden na school, op een vrijdag dan nog wel, maar goed. Hoef je alleszins niet te stressen over het te laat te komen in de les 🙂

Heb je het regelmatig druk? Misschien is het nuttig om je activiteiten te herbekijken. Je zou bijvoorbeeld minder shiften kunnen krant rondbrengen, zodat je meer tijd overhoudt om aan andere activiteiten te besteden.

Damn, met zo'n groot geweer geschoten? Dat moest kicken geweest zijn. Ga je dat schieten opnemen als hobby?

Gr. Kenshin
Ojee wat een oorlog in je hoofd. Patatje oorlog of die andere? 😉 👀

Je bent 5 dagen clean, yeay!

Je hebt een gesprek gehad met de leerlingbegeleider. Je moet nu een lijstje maken en aan de hand van die resultaten bepaalt ze of ze je ouders gaat inlichten. Durf je dan eerlijk te zijn?

Ik weet niet of je het geld echt nodig hebt, maar het is soms goed om wat rustiger aan te doen als je het zwaarder hebt. Zo zou je bv je krantenwijk kunnen opzeggen.

Met een geweer schieten is idd gaaf. Alleen een beetje veel lawaai, maar idd erg tof. Ik vind het wel ironisch dat dit dan precies je hoogtepunt van de week was. "Spelen" met een moordwapen, lol.

Gr. Pin

Soooo me is backk.

 

En ik hoop voor iets langer dan like 3 dagen.

Als het goed is ben ik nu 8 weken en 1 dag clean (aka 57 dagen)

 

De laatste weken is alles een beetje snel gegaan. Ongeveer een maand terug heb ik met mijn ouders bij mijn leerlingbegeleider gezeten, 2/3 weken terug zat ik bij de huisarts en vandaag ben ik bij een soort psycholoog van de ggz geweest En ik heb volgende week weer een afspraak.

Het was wel echt super scary, maar het is wel goed. En ik denk dat ik wel echt spijt heb dat ik niet 2 jaar terug dit alles gedaan heb. Sorry Pin en Kenshin en wie dan ook verteld heeft dat ik naar mijn ouders moest gaan, jullie hadden gelijk.

 

Oh en er was een soort lijstje dat ik moest invullen van de huisarts, en als ik dat lijstje moet geloven heb ik een paniekstoornis. Een sociale angststoornis en ben ik depressief. Ik leer weer allemaal dingen die ik niet wil weten.

 

Oh en school gaat ook wel lekker. Niet echt. Ik wordt de laatste paar weken veel eerder gestressd en dan denk ik ineens een hele hoop dingen door elkaar. Of gewoon zoveel dat ik niet weet wat ik denk. Dan wordt ik super rusteloos en kan ik me totaal niet concentreren. Yay :( 

 

~Asy

En ik hoop voor iets langer dan like 3 dagen.

als je geen energie of tijd of zin hebt is het nooit verplicht om hier rond te hangen.  

volgens mij heb ik nog nooit gereageerd op jou toppic 🙈 maar ik heb hem wel volledig gevolgd 🤔

 

vandaag ben ik bij een soort psycholoog van de ggz geweest En ik heb volgende week weer een afspraak.

ik ken het met zo'n persoon heb ik ook gepraat. dat is met iets minder psycholoogerig dan een psycholoog waardoor het minder afschrikt.

Het was wel echt super scary, maar het is wel goed. En ik denk dat ik wel echt spijt heb dat ik niet 2 jaar terug dit alles gedaan heb.

het belangrijkste is dat je het nu wel hebt gedaan. en dat is echt heel knap! 

Oh en er was een soort lijstje dat ik moest invullen van de huisarts, en als ik dat lijstje moet geloven heb ik een paniekstoornis. Een sociale angststoornis en ben ik depressief. Ik leer weer allemaal dingen die ik niet wil weten.

haha ik ken het. ik had toen ik daar begon ook zo'n vragen lijst haha.  het is vooral voor haar/hem belangrijk zo weet hij/zij waar jullie aan kunnen gaan werken. 

 

Dan wordt ik super rusteloos en kan ik me totaal niet concentreren. Yay :( 

dat ken ik, ik heb daarvoor een afspraak gemaakt dat ik ff kort door de school op de gangen mag lopen om daarna weer aan het werk te kunnen. met een heel klein beetje concentratie. ik weet niet of dat voor jou werkt maar is dat misschien een idee?

 

groetjes blue

 

Hey Asy

 

Wat positief dat je de stap naar hulp hebt gezet. Wees daar gerust trots op. Goed gedaan :slight_smile:

 

Dat school niet zo vlot gaat, lijkt me niet ongewoon wanneer je niet goed in je vel zit. Is er een zekere therapie of begeleiding gepland voor de dingen waar je mee worstelt?

 

Groetjes

Kenshin

Hey,

 

Ik had je bericht al gelezen - en om dat te laten merken een klavertje vier achtergelaten - maar nu dan ook even een reactie.

 

Wat SUPER KNAP dat je de stap hebt gezet om je ouders in te lichten! Ik ben echt heel erg trots op je!! 

Ik kan wel janken, maar dat komt wss omdat ik in een hele emotionele/kut mood ben, maar ok. Laat dat de pret vooral niet bederven.

 

Je hoeft natuurlijk geen sorry tegen ons te zeggen. Ik ben alleen maar blij dat je deze stap nu wel hebt gezet :) Daar gaat het om. Wat je nu doet. Niet wat je vroeger wel/niet hebt gedaan.

 

Je hebt meteen al stickertjes gekregen uit een test. Persoonlijk zou ik me niet te veel zorgen gaan maken om die testjes en stickertjes. Probeer het te zien als een houvast voor de mensen die je helpen. Dat zij goed weten wat ze moeten doen. Voor jou hoeft het verder niet relevant te zijn. Als je je beter voelt door er geen aandacht aan te besteden, aan je stickers, dan moet je daarvoor gaan.

 

Gr. Pin

De quotes doen een beetje rot, dus ik ga alles lekker op mijn telefoon over typen :)

 

Blue:

Dat is iets minder psycholoogerig dan een psycholoog waardoor het minder afschrikt

damn, dus psychologen zijn nog enger dan dit? Het komt vast wel goed, want dit was ook minder eng dan ik dacht.

 

Blue:

dat ken ik, ik heb daarvoor een afspraak gemaakt dat ik ff kort door de school op de gangen mag lopen om daarna weer aan het werk te kunnen. met een heel klein beetje concentratie. ik weet niet of dat voor jou werkt maar is dat misschien een idee?

Dat klinkt als een best nice idee, maar waarschijnlijk ben ik op het moment dat ik het nodig heb te bang om het te vragen.

 

Kenshin:

Is er een zekere therapie of begeleiding gepland voor de dingen waar je mee worstelt?

Nee nog niet echt. Ik heb volgende week nog een afspraak met die psycholoog en dan gaan we kijken of ik genoeg heb aan een kort traject (5 afspraken ofzo) of dat ik beter een langer traject in kan gaan.

 

Pin:

Wat SUPER KNAP dat je de stap hebt gezet om je ouders in te lichten! Ik ben echt heel erg trots op je!!

Haha thnx. Het heeft heel, heel veel stress gekost en ik heb heel veel liggen janken omdat ik er eigenlijk helemaal geen zin in had. Maar het is best wel positief gedaan dus dat is nice.

 

Pin:

Je hebt meteen al stickertjes gekregen uit een test. Persoonlijk zou ik me niet te veel zorgen gaan maken om die testjes en stickertjes. Probeer het te zien als een houvast voor de mensen die je helpen. Dat zij goed weten wat ze moeten doen. Voor jou hoeft het verder niet relevant te zijn. Als je je beter voelt door er geen aandacht aan te besteden, aan je stickers, dan moet je daarvoor gaan.

2 jaar terug was het fijn om ongeveer te weten wat er was, omdat ik totaal geen idee had. Maar nu ben ik eigenlijk best "bang" voor stickers omdat alles zo dramatisch klinkt. En mijn hoofd weet zo'n beetje niet beter dan dat al deze stomme dingen er al heeel lang zijn en ik vind het dus eigenlijk best normaal geworden.

Maar door "Paniek STOORNIS" klinkt het net alsof ik echt een heel raar en gevaarlijk persoon ben :(

 

 

En we hadden donderdag geschiedenis. En ik was de hele les zo'n beetje best wel aan het dromen (ik was heel gestresst en totaal niet geconcentreerd) en na de les was ze best aardig en dat ik wel op mezelf moet letten enzo. En ze had zelfs aangeboden dat ik met een project mag stoppen zodat ik minder stress heb :) en ze heeft gezegd dat we een keer na een les moeten praten om te kijken wat zij voor me kan doen, dus ik hoop dat ze me kan helpen :)

 

Alleen het voelt soort van ook kut, want idk maar het voelt alsof ik te veel aandacht vraag ofzo? Dat ik naast mijn mentor en leerlingbegeleider met nog meer docenten praat?

 

~Asy

hey

 

psychologen zijn niet eng. ze zijn professioneler dan ggz mensen. ik vind psychologen maar een soort robot persoon. want ze laten geen emotie zien. en laten niet merken wat ze er van vinden. en ik kon met mijn ggz persoon ook gewoon lachen. dus dat vind ik persoonlijk fijner want ik voel altijd van iedereen de emoties en van psychologen voel ik niks dus dan voel ik me eigen emotie... 

 

je zou het ook niet elke keer moeten vragen. je bespreekt het een keer met je mentor en als jullie samen er over een goeie afspraak hebt gemaakt. ik heb bvb een afspraak dat ik gewoon buiten de klas ga dat ze weten dat ik weg ga. ik moet altijd even langs het bureau lopen en zeggen ik ga ff rondje lopen. en als ik zo vast in me eigen kop zit hoeft dat niet eens dan weten ze aan die manier hoe 'erg' het is.

 

als jou docenten zich zorgen om jou maken is het hun keuze. als jij nou aan elke docent zelf gaat vragen of zij tijd willen maken is anders dan als ze het aan jou gaan vragen. 

 

groetjes blue 

‘damn, dus psychologen zijn nog enger dan dit?’

In mijn ervaring was m’n psychiater het engst, de therapeut die ik recent zag wel ok, en zou de psycholoog waarna ik doorverwezen zou worden nog wel meevallen. Maar inderdaad, soms lijkt er zeg maar een “trap van engheid” te heersen tussen therapeut, psycholoog en psychiater :wink:

 

‘Dat klinkt als een best nice idee, maar waarschijnlijk ben ik op het moment dat ik het nodig heb te bang om het te vragen.’

Zoals Blue voorstelde, zou je de docenten kunnen doen begrijpen dat wanneer jij zonder mededeling de klas verlaat, je een rondje lopen erg nodig hebt. Je mentor of vertrouwenspersoon op school zou de docenten hierover kunnen inlichten, zodat jij dat niet bij elke docent hoeft te doen. 

 

Ik vind absoluut niet dat jij te vaak om aandacht vraagt. Je hebt je volgens mij erg lang stil gehouden, waardoor het nu niet meer dan normaal is om bij momenten wat vaker geholpen te worden. 

 

Gr. Kenshin

Hey Asy,

 

Asy:

damn, dus psychologen zijn nog enger dan dit? Het komt vast wel goed, want dit was ook minder eng dan ik dacht.

In mijn ervaring worden ze enger naar mate hun "rang" hoger wordt. (Dus hoe meer je hebt gestudeerd, hoe enger.) Met als toppunt de psychiaters van de crisisdienst 👍

Nee maar het zal echt wel meevallen hoor! Ze willen je natuurlijk uiteindelijk allemaal helpen.

 

Asy:

Dat klinkt als een best nice idee, maar waarschijnlijk ben ik op het moment dat ik het nodig heb te bang om het te vragen.

Je zou idd iets af kunnen spreken dat je gewoon weg kan lopen als je het niet durft te vragen. Jullie zouden een route of een plek af kunnen spreken, zodat docenten wel altijd weten waar je bent. 

Ik ben laatst ook de les uit gegaan omdat ik teveel tics had tijdens een presentatie. Dat begreep m'n docent ook gewoon (al was dat wel m'n mentor en ik weet niet of ik het had gevraagd aan iemand anders maar ok).

 

Asy:

en dan gaan we kijken of ik genoeg heb aan een kort traject (5 afspraken ofzo) of dat ik beter een langer traject in kan gaan.

Wat denk je zelf? Waar voel je meer voor?

 

Asy:

Maar door "Paniek STOORNIS" klinkt het net alsof ik echt een heel raar en gevaarlijk persoon ben :(​​​​​​​

Er is nog altijd het verschil tussen iets hebben en iets zijn. Je HEBT misschien een paniekstoornis, je BENT niks wat daarmee te maken heeft. Een stoornis klinkt idd niet even vriendelijk en misschien ook wel ernstig (misschien wel erger dan het is). Een stoornis betekent alleen dat de dingen bij jou nu niet gaan zoals ze horen te gaan. Niet dat het nooit meer goed komt of dat je gevaarlijk bent.

 

Asy:

Alleen het voelt soort van ook kut, want idk maar het voelt alsof ik te veel aandacht vraag ofzo? Dat ik naast mijn mentor en leerlingbegeleider met nog meer docenten praat?

Ik heb dus een vaste begeleider waarmee ik praat. Ik praat nu ook soms met mijn mentor. Er kwam laatst weer een oude docent naar me toe die best met me wou praten (haar heb ik wel afgeslagen want ze wou graag weten hoe het ging, maar geloof me, dat wil ze echt niet weten man 😅). Soms praat ik ook nog met m'n decaan/docent (mijn decaan is ook m'n docent). Ehm ja, ik snap heel goed wat je bedoelt. Echter zijn zij allemaal naar mij toegekomen. Dat hadden ze niet hoeven doen. Ook brengen ze allemaal iets anders naar boven in het gesprek en helpen ze je dus op een andere manier. Ik vind dat gwn chill. 

Ik zou je er niet schuldig over voelen. Je hebt het zwaar en het is totaal niet erg om dan van meerdere kanten steun te ontvangen.

 

Gr. Pin

 

 

Blue:

als jou docenten zich zorgen om jou maken is het hun keuze. als jij nou aan elke docent zelf gaat vragen of zij tijd willen maken is anders dan als ze het aan jou gaan vragen. 

Yeah snap ik. Alleen ik ben zo fcking onzeker dat ik al bang ben dat ik teveel aandacht vraag als ik gewoon mijn gevoelens laat zien.

 

Pin:

In mijn ervaring worden ze enger naar mate hun "rang" hoger wordt. (Dus hoe meer je hebt gestudeerd, hoe enger.) Met als toppunt de psychiaters van de crisisdienst 👍

Psychiater van de crisisdienst klinkt echt als een horror persoon.

 

Pin:

Wat denk je zelf? Waar voel je meer voor?

Ik denk eerlijk gezegd dat ik meer heb aan iets langers, maar dan moet ik dus nog langer wachten en dan moet ik dus WEER met iemand anders praten en daar heb ik niet echt zin in. (Dat persoon wordt dan nummer 7 ofzo) en dat is vast niet super veel maar voor nu wel ff.

 

Asy

hey

 

de mensen om je heen gaan echt niet denken dat jij aandacht wilt trekken als je een keer je zelf laat zien. als je het over de daken gaat schreeuwen zoek je idd aan dacht. maar jij wilt je niet meer anders voordoen en dat is niet om aandacht vragen.

ik dacht dat vroeger ooks ook altijd dat ik om aandacht vroeg als ik me zelf zou laten zien. nu ben ik in de klas de drukke blue die zich niet al te tof voelt. vind nog steeds niemand dat ik om aandacht vraag

 

groetjes blue

Asy:

Psychiater van de crisisdienst klinkt echt als een horror persoon.

Het zijn gewoon allemaal vreemde types, maar verder wel gewoon aardig hoor.

 

Als je voor een langer traject gaat, moet je weer alles uitleggen aan nieuwe personen. Ik snap dat dat irritant is, maar als je daar uiteindelijk meer aan hebt, zou ik er wel voor gaan.

 

Gr. Pin

Reageer