Stoppen met snijden

  • 8 February 2015
  • 43 reacties
  • 1264 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
hallo persoon die de tijd neemt om dit te lezen,
Ik snijd/sneed mezelf voor 4 jaar lang, ik ben nu een week gestopt maar ik heb steeds de neiging om het weer te doen ookal weet ik dat ik het niet moet doen. Ik denk er steeds aan als ik weer ruzie heb met mn moeder of als ze weer zegt dat ik waardeloos ben en dat niemand van me houdt enzo. Heeft er iemand tips wat ik kan doen ofzo als ik er weer aan denk?
Alvast bedankt
Xxxx niemand

43 reacties

Hey girl! 
Wat goed dat je al hebt weten te stoppen!
Wat heeft je er in eerste instantie toe kunnen zetten? Denk daar aan, want dat heeft blijkbaar goed geholpen! 
Jij hebt de kracht dit niet te doen, je kunt dit! Je bent een geweldig persoon en je mag van jezelf houden, 
blij zijn met jezelf. JIJ kunt dit, je hebt het al eerder gedaan en dat is supergoed!
Ik denk dat het zou kunnen helpen om iets te gaan doen waar je in op kunt gaan? Muziek maken, dansen, zingen,
hardlopen... iets waar jij in op kunt gaan op het moment dat het niet goed gaat, bv. door een uitval van je moeder.
Ga lekker rennen en gooi daar al je emoties in, zodat je ze kwijt raakt zonder jezelf pijn te doen? Je zou het in ieder
geval kunnen proberen, voor mijn zus werkt dit bijvoorbeeld (en voor mij ook, al is het maar om mijn emoties kwijt te 
raken i.p.v. mezelf te weerhouden mezelf pijn te doen). 
Er zijn overigens ook veel sites met tips, misschien kun je die eens bezoeken? Ik denk dat je een heel eind komt door
in Google 'stoppen met snijden' in te tikken ;)

Heel veel succes, be strong! 
XXX Ekmefje
Top dat je alweer een week clean bent! Dat is begin.
Wat vind jij 'fijn' aan snijden? (De pijn, bloed, weet ik veel). Want er zijn manieren om pijn/bloed te krijgen zonder al die nare littekens. Dat kan helpen als tijdelijke oplossing. Als je daarmee dan langzaam afbouwt kan je stoppen, zo heeft een vriendin dat ook gedaan. En als iemand anders dat kan kan jij dat ook!
En nog even over je moeder: zij is jou daarmee psychisch aan het mishandelen. (Waardoor jij jezelf fysiek wil mishandelen). Ooit eraan gedacht bij haar weg te gaan?
Thnx voot het reageren @ekmefje en voor de goede tips die je hebt gegeven! Ik zal er zeker iets mee gaan doen 🙂
en @vogeltje wat ik fijn vind aan het snijden is dat ik dan het gevoel heb dat ik de controle heb over de situatie. En ik heb er meerdere keren aan gedacht om bij haar weg te gaan maar ik weet dat ik haar daarmee heel veel pijn zal doen. I. Ben vrieger al uit huis geplaatst geweest omdat mijn vader en mijn moeder gingen scheiden en ik zelfmoord wilde plegen. Dit kon mijn moeder niet aan en heeft me toen uut huis moeten plaatsrn ik was toen 4 ofzo. Dus uit huis gaan is niet echt een optie denk ik maar als nog bedankt voor het reageren 🙂
Xxx
. WannaBeLoved.
Hee!

Super dat je probeert te stoppen met jezelf te beschadigen. Ik weet dat het heel moeilijk is door mijn ervaring... Door jezelf te beschadigen vergroot je je problemen en je blijft later je littekens zien. Je blijft ermee herinneren en je krijgt er spijt van. Denk aan de toekomst hoe het zou zijn en hoe de anderen zouden gaan reageren! 

Blijkbaar heeft dat jou goed geholpen en probeer vol te houden waar je mee bezig was! Misschien kun je een afleiding gaan zoeken als je de neiging hebt om jezelf pijn te doen? Er zijn zoveel mogelijkheden hoe je kunt stoppen met jezelf te beschadigen. Voor iedereen is het anders, iedereen is uniek! 

Ik hoop dat je door blijft zetten en volhouden. Je bent goed bezig en ik ben trots op je! 

Weet eigenlijk iemand dat je jezelf beschadigd? Misschien kun je met degene erover praten? Dat kan heel erg opluchten en kunnen jullie samen naar mogelijkheden en hulp zoeken. Dan hoef je ook niet alleen te doen... 

Heel veel sterkte en laat je weten hoe het verlopen is? 

Liefs,
Vlinders-x
Kan je iets bedenken dat misschien dezelfde kik geeft als snijden, maar niet zo gevaarlijk is?
En weet je moeder dat jij je er zo rot over voelt?
Ik zou niet weten wat ik dan zou moeten doen, en nee mn moeder weet niet dat ik ne zo voel, want het maakt haar geen ene **** uit wat ik doe.
Kun je niet met iemand anders erover praten? Het hoeft niet per se je moeder te zijn. 
Niet echt, er is wel een vertriuwenspersoon op school waarmee ik praat maar bij dit soort dingen moet hij naar mn moeder bellen dus dat is geen optie en mn vriendinnen ben ik bang hoe ze gaaan reageren 1 van mijn vriendinnen snijd zich op dit moment ook en met haar kan ik het er wel over hebben en 2 van mijn andere vriendinnen sneden zichzelf maar die willen daar verder niet over praten want dan worden ze weer herinnert aan die periode en dat willen ze niet
Okee er zijn vandaag teveeel dingen gebeurd waar ik niet over wil praten maar hier komt het op neer:
Ik heb mezelf weer gesneden na 12 dagen gestopt te zijn
Ik voel me nu heel erg slecht
😞
ik doe het zelf ook 😞 maar stoppen vind ik te slastig ik ben pas 14 😞 maar ik weet wat je door maakt.
Als je ooit wil praten zeg je het maar ik wil je graag helpen en ik hoop jij mij ook 😞
Op het bericht van 12-02: goed dat je toch met een vertrouwenspersoon praat. Balen dat hij per se je moeder moet bellen, dat hebben wel meerdere scholen. Wat ik mij af vraag, kun je niet naar een psycholoog? Het ligt eraan hoe oud je bent, maar als je 16 bent, dan heeft een psycholoog geheimverplichtig als je niet wil dat het aan je ouders wordt verteld. 

Op het bericht van 13-02: vervelend voor je... Het is ook super moeilijk om te stoppen, maar je hebt hierbij hulp nodig van een ander. Waarom wil je niet praten over je problemen? Hier weet niemand wie je bent, zolang je gebruikensnaam geheim is. Door wat ben je jezelf gaan beschadigen? Kon je op dat moment dat je eraan dacht niet iets anders van afleiding zoeken? Maar 12 dagen is wel super knap! De volgende keer wat langer volhouden! :-) 
Ik weet dat het moeilijk is om ermee te stoppen, aangezien ik mezelf ook snij/sneed en op dit moment ook heel erg mijn best doe om te stoppen.
Bij mij is het ook vooral de trigger van het ruziemaken met mijn ouders dat ik weer wil snijden.
Meestal ga ik dan gewoon in bed liggen en dwing ik mezelf te blijven liggen, ook heb ik mijn mesjes ergens in mijn kamer gelegd waar ik er moeilijk bij kan, zodat ik als ik mezelf niet meer onder controle heb in ieder geval een beetje tijd zou hebben om te beseffen wat ik aan het doen ben.
Vaak maken wij ruzie tijdens het eten en kan niet niet gaan sporten om alle woede en stress uit me te krijgen, maar als het gewoon overdag is dan is het ook een van die dingen die ik graag doe. Misschien kan je ook vaker met vriendinnen afspreken zodat je jezelf niet snijdt.
Wat voor mij ook zin heeft als ik me kut voel is tekenen, niet dat ik dan de mooiste tekeningen maak, maar ik maak wel iets waar ik heel lang mee bezig kan zijn.
Als ik jou was zou ik trouwens wel met de vertrouwenspersoon op school het hierover hebben, ik moest ook met iemand praten op school, en al in het eerste gesprek had ik het gezegd (wat ik trouwens helemaal niet van plan was..) ze heeft niet mijn ouders gebeld over het feit dat ik me snij, zelf niet toen ik had verteld dat ik constand zelfmoordgedachtes had en her liefst zelfmoord zou plegen. Wel wou ze een gesprek met mijn ouders omdat ze een vermoeden hadden van mishandeling (wat eigenlijk wel waar is..). 
Later heeft mijn gymdocent mijn littekens opgemerkt (omdat alle gymshirts met lange mouwen in de was zaten en ik dus korte mouwen aan had) en ik heb geen idee of zij het aan iemand heeft verteld, het lijkt me dat ze het door zou geven aan mijn mentor, maar die heeft er verder ook niks over gezegd. 
Dus als jij het aan de vertrouwens persoon verteld en er gelijk bij zegt dat je niet wil dat het aan je ouders verteld wordt (met daarbij je redenen) kan hij/zij daar denk ik best wel rekening mee houden.

En ik hoop dat het je verder lukt om niet te snijden.
x Bessie
Iedereen bedankt voor het reageren

Als eerste:
Vlinders-x ik zou wel naar een psycholoog kunnen maar ik ben 15 jaar dus dan moet mijn moeder ook ingelicht worden dus datw heeft op dit moment niet zo heel veel zin.
De reden dat ik niet wil praten over mijn problemen is dat ik het eigenlijk niet durf. Ik ben bang dat andere mensen het stom vinden of me uitlachen ofzo.
Ik ben begonnen met snijden toen ik 10 of 11 jaar was. Ik ben begonnen omdat ik altijd gepest werd, en ik ben vroeger uit huis geplaatst geweest toen ik 4 jaar was ik heb 8 jaar niet thuis gewoond mensen pesten me dus met het feit dat mijn moeder niet van me hield enzo. Heel kinderachtig natuurlijk maarja. Daarna ben ik gestopt voor ongeveer een jaar maar toen ging het ineens heel erg slecht thuis mijn moeder mishandeld me maar in die periode was het extra erg. Daardoor ben ik toen weer begonnen. Ik probeer te stoppen maar af en toe zijn er momenten dat je het gewoon moet doen omdat je anders gek wordt. Ik heb me vandaag gesneden omdat ik heel erg bang ben. Ik heb maandag een presentatie voor biologie en ik durf het niet. Ik kan er niet tegen dat andere mensen naar me kijken. Die man waar ik les van heb weet dat ik het niet durf en hij zegt dat ik het moet proberen en dat als het niet gaat dat ik het niet hoef te doen. Maar alsnig ben ik zo bang. Ik weet al 3 wekeb dat ik die presentatie moet doen en ik slaap daardoor al 3 weken slecht omdat ik er veel teveel over na denk. Maaarja op dat soort momenten is afleiding zoeken ook erg moeilijk.

ten tweede:
.MeisjeMetVeelProblemen. Wat lief dat jw me wilt hlpen en als er iets is wat ik zou kunnen doen zeg het maar en ik zal mn best doen om antwoord te geven

Ten derde:
Bessie, wat goed dat het bij jou helpt om je mesjes te verstoppen. Bjj mij helpt het helaas niet want ik weet waar ze liggem en dan pak ik ze net zo makkelijk weer. Ik mag jiet vaak afspreken met vriendinnen van mijn moeder. Dan denkt ze dat ik mijn schoolwerk niet doe enzo. En ik heb wel vaker dingen gehad en tegen de vertrouwenspersoon verteld en gezegt dat het absoluut niet aan mijn moeder verteld mag worden en dat is uiteindelijk wel gebeurd. Daarom durf ik dit niet te vertellen aa hem

Het spijt me voor het lange verhaal maarja,
Xxx.WannaBeLoved.
Stay strong iedereen
Bij mij heeft het ook niet zo heel veel zin hoor, maar een paar plekken in mijn kamer zij zo'n puinhoop dat ik er echt naar moet gaan zoeken.

Ik snap het dat je je vertrouwenspersoon dan niet vertrouwt, maar is er dan niet iemand anders op school aan wie je het kunt vertellen? je mentor bijvoorbeeld?
ik weet dat het heel stom klinkt, maar het helpt echt om het te vertellen. Ik geloofde tot een paar weken geleden ook echt niet dat het zin had, maar toch bleek het mij heel erg te helpen. En misschien kan je het er anders met je huisarts over hebben.

En wat het afspreken betreft, dat heb ik ook hoor, mijn moeder heeft ook gezegd dat ik geen vrienden met ze moet zijn en dat ze een slechte invloed op me hebben en als ik niet mijn vriendschapm met ze zou verbreken ze me naar een internaat zou sturen ofzo. Ik ben gewoon vrienden met ze gebleven en na school ga ik redelijk vaak met ze mee, mijn moeder heeft meestal toch niet door dat ik nog niet thuis ben, het is niet veel, maar een half uurtje gezelligheid voordat ik naar huis ga werkt voor mij ook heel goed, en als ik thuis ben chatten we meestal toch weer gelijk verder ;-)

En die presentatie gaat vast goed komen, maar echt, je moet erover gaan praten, niemand zal je uitlachen, dat doen ze bij mij in ieder geval niet. Bij gym bijvoorbeeld, iedereen heeft mijn armen wel gezien en kreeg er ook wel een paar vragen over, maar ik zou er denk ik ook naar vragen als ik het bij anderen zag. Niemand heeft me uitgelachen, bij mij is iedereen gewoon aardig nu ik een beetje heb verteld over thuis, en de meesten hebben me ook aangeboden om bij hun huiswerk te komen maken als ik het thuis echt niet meer trek enzo.

maarja, succes enzo
Hei bessie
Mijn kamr is redelijk netjes dus mijn mesjes verstoppen in de rotzooi heeft eigenlijk geen zin.

Ik heb vaker geprobeerd een gesprek te hebben met mijn mentor hierover maar als ik een afspraak mt hem had gemaakt was hij er niet en zei dat hij een belangrijke afspraak had. Ik weet ook niet of ik mijn mentor wel 100% kan vertrouwen. Dalijk vertelt hij het toch door aan mijn moeder en dan heb ik een nog groter probleem. Als je dat aan je huisarts vertelt (ik weet dat die zwijgplicht hebben) kan het dan niet zijn dat zij je ouders MOET inlichten hierover? Want daar ben ik echt heel erg bang voor.

Wat lief dat je denkt dat die preaentetie goed gaat komen. Dat niemand jou uitlacht is fijn. Bij mij is dat jammer genoeg anders. Ik zit nu bij mensen in de klas die mij al vanaf de basisschool hebben gepest en dat nu nog steeds doen. Daarom ben ik ook zo bang voor presentaties. (ik hebook faalangst)
Wat luief dat je vriendinnen zeggen dat je daar huiswerk maag maken als je het niet meer trekt. Mijn vriendinnen wonen jammer genoeg minimaal 20 km bij me vandaag dus dat is ook niet echt een optie denk ik.
Maarja

Xxx
.WannaBeLoved.
Ik heb natuurlijk ook geen idee of je je mentor helemaal kan vertrouwen, maar wat zal er denk je gebeuren als je ouders er achter komen?
Want misschien is dat niet heel erg (ik heb geen idee hoe het is, dus als het wel erg zou zijn, gewoon niet letten op wat ik schrijf) en heel misschien kan je het er dan wel op wagen om het aan je mentor te vertellen. 
En misschien kan je anders tijdens de mentorles naar hem toe gaan, of tijdens een andere les die je van hem hebt, als hij veel afspraken heeft die hij belangrijker denkt te vinden, wat niet eens heel erg raar is als hij geen idee heeft wat er is. 

Maarja, ik heb er wel vertrouwen in dat je presentatie gaat lukken, dus heb ook vertrouwen in jezelf :D
x Bessie
Heii
Ik zal proberen om nog een keer met mijn mentor te gaan praten. Ik heb alleen geen mentorles dus dat zou ik dan een keertje na wiskunde moeten doen. Als mijn moeder erachter komt is het eigenlijk echt het einde van de wereld om het zo maar te omschrijven. Ze wordt ak helemaal boos en gaat slaan en gooien met dingen als ik met een cijfer lager dan een 8 thuis kom. Laat staan dat ze weet dat ik mezelf snijd. En ik zal mn best doen om ook vertrouwen in mezelf te hebben. Ik weet niet of het gelijk lukt mrja dat komt nog wel een keer
Xx
Goed dat je het nog een keer wil proberen :)
En ik snap dat het eng is, maar het gaat je zeker lukken!!
Xx
Hee daar ben ik weer!

Je hoeft volgens mij niet per se via je moeder naar een psycholoog. Via school van maatschappelijkwerker kan dit ook. Vervelend dat je uit het huis bent geplaatst. Het is ook super lullig van je klasgenoten dat je daarom gepest wordt. Waar woon je nu eigenlijk? Bij je moeder of...?

Probeer ergens anders aan te denken als je neiging hebt om te gaan snijden. Wat is je hobby? Misschien kun je daarmee wat gaan doen. Ik denk dat je niet veel zorgen hoeft te maken om je presentatie. Als het niet lukt, dan lukt het gewoon niet. Wel proberen en lukt het toch niet dan is het pech voor hun. 

Weet iemand dat je gepest wordt eigenlijk? Zo niet, praat er met iemand erover! Het kan heel erg helpen. Wat doen de pesters allemaal bij jou? Een tip, negeer ze gewoon dan vinden ze niet meer leuk om je te pesten omdat je toch niet reageert. Als iemand wel reageert, dan is het natuurlijk veel leuker voor hun. 
Thnx voor het reageren bessie en vlinders-x.
Dankje wel dat je denkt dat het gaat lukken bessie
En vlinders-s
Ik woon nu bij mijn moeder maar ik weet eigenlijk niet zo goed if ik hier nog wel wil blijven wonen. ik heb niet echt een hobby(ik weet het ik ben saai)
Nee njemand weet dat ik gepest wordt. Il ben gwn zo bang om het aan oemand te vertellen. De pesters die doen vanalles bij me. Ze schelden me uit, maken me belachelijk en na schooltijd slaan ze me regelmatig in elkaar. Ik durf het gwn niet te vertellen want als ze erachter komen de k ik dat het nog veel erger gaat worden en dat wil ik al helemaal niet
Hoe gaat het thuis nu op dit moment? Heb je een band met je moeder na zo'n nare gebeurtenissen? Hoe is het gekomen dat je nu weer bij je moeder woont terwijl je uit het huis was geplaatst?

Je bent echt niet saai als je geen hobby hebt! Het is wel leuk om er naar te kijken wie je bent en wat je allemaal leuk vindt. Wat vind je het meest leuk, sporten, creatief zijn of ben je zelfs een studiebol!? Heb je ook weer zo'n afleiding vanwege het snijden. Dat lijkt mij wel super goed! We kunnen ook samen er naar kijken als je dat liever hebt.

Echt super vervelend dat je gepest wordt... Nu ben je het zat en zoek je hulp, dat is super goed! Ik denk dat het meest handig is om met iemand vanuit je omgeving te gaan praten. Degene kan je beter helpen met dit zulke problemen en sta je niet meer alleen voor. Iemand die je steunt, voelt echt super fijn! Je moet er wel lef voor hebben en daar kun je weer trots op zijn. 🙂 Als je aan iemand vertelt, dan denk ik niet dat het erger wordt... Geloof me, met meerdere mensen sta je sterker dan in je eentje. Ik hoop dat je toch aan iemand vertelt, dan kan dit ook eerder gaan stoppen. Dit kan niet en het is echt heftig. Waar wordt je meestal geslagen? Er moeten toch wel mensen zijn die het hebben gezien of zo. Wat doe jij eigenlijk als iemand jou slaat, aan het uitschelden of degelijke? 
Nouja thuis gaat het op t moment heel erg slecht. Mn moeder slaat me steeds en als ze het ergens niet mee een. Is dan moet je oppassen want dan vliegt er vanalles langs je hoofd heen. Het is gekomen dat ik nu weer thuis woon omdat mn moeder dat heel graag wilde. Ik was toen 11 en bkijkbaar wilde xe dat heel graag. Maar ik wil het nu niet meer maar omdat zij heel erg haar best gedaan heeft daarvoor durf ik niet te zeggen dat ik nu uit huis geplaatst wil worden. Ik heb ook niet echt een band met mn moeder ofzo. Ik weet niet wat mijn hobbys zijn omdat ik niet echt iets doe in mn vrije tijd. Ik zit meestal in mn kamer en an snijd ik mezelf of luister ik muziek. Ik houd niet van leren want als ik niet leer haal ik ook best gemakkelijk een 8 ofzo. Als iemand mij slaat of uitscheld dan doe ik niks direct terug tegen hun maar dan als ik thuis kom ga ik me snijden want ik denk altijd het zal vast wel waar zijn wat ze zeggen, ik ben lelijk, ik ben een ****, ik ben een last voor iedereen, ik bn het niet waard om hier nog te zijn. En er zijn geen mensen die het hebben gezien want het gebeurt altijd na school op weg naar huis. Ik moet dan door een park heen fietsen waar het altijd heel rustig is en dan volgen ze me en dan hooien ze ne van mn fiets af of ze gooien spullen uit mijn tas in het water ofzo. Ook slaan en schoppen ze me alleen op de plekken die niet zichtbaar zijn als je kleding aanhebt omdat hun anders bang zijn dat andere mensen erachter komen wat ze gedaan hebben
Punt 1
Zorg dat al die gedachtes weg gaan (ook al denk ik dat vaak ook) Iedereen is het waart zijn mijn mentor hij is pas een half jaar mn mentor maar kweet zeker dat hij helpt ook al is hij jouw menetor niet ga naar hem toe en zeg dat het belangerijk is

punt 2 neem een hobby als tekenen dat doe ik ook teken al je gevoel er uit wat je maar dwars zit (het hoeven geen vrolijke tekeningen te zijn btw) als het maar helpt! xx MeisjeMetVeelProblemen

ps je lijkt me erg aardig t lijkt me leuk om hier veel contact te hebben als je iets nodig heb ik sta er altijd wel 😉
Hey
.MeisjeMetVeelProblemen.
Ik zal kijken lf mijn mentor morgen even tijd heeft. Maar hoe moet ik dan een gesprek met hem beginnen? Ik durf dat niet zo goed.
En ik kan echt totaal niet tekenen 🙂 haha wel bedankt voor de tip dat ik een hobbt moet zoeken ik ga er ook zeker iets mee doen, maar tekenen gaat hem niet worden, sorry

En jij lijkt me ook super aardig!!!
Ik zou ook veel ckntact willen hebben met jou op. Deze sitedan kunnen we elkaar helpen met de problemen die we hebben. En als jij oets nnodig hebt, er ben er ook voor jou!
hey,
goed van jullie dat jullie ervoor elkaar zijn!
en je kunt het gesprek aangaan,miss kan je op voorhand een brief schrijven en dan kan zij/hij alleen vragen stellen,
zie je dat zitten?
en weet als er met iemand iets is ik ben er he!
(ook al ken ik jullie niet)

Reageer