Skip to main content

Ik zit dus al bijna een jaar met een vriendin die ik online ben tegengekomen te appen en ik vond het allemaal gezellig, maar nou hebben we gisteren en vandaag dus een ‘ruzie’ gehad over dat ik blijkbaar dus te vaak wil appen. We waren allebei flink kwaad dus we zijn best wel met onze woorden tekeer gegaan en in de woede hebben we allebei dingen gezegd die niet zo slim waren.

 

Na een flinke huilbui bij mijn moeder heb ik aan haar (mijn moeder) uitgelegd dat ik nou echt niet weet wat ik hiermee aanmoet, want de beste manier om de vriendin tevreden te stellen was dus volgens ons om een excusesbericht te maken en voor te stellen dat die vriendin me appt als ze weer zin heeft.

 

Nu ik dat bericht heb gestuurd ben ik dus super bang dat ze klaar met me is en gewoon niet meer appt, want dan ben ik zomaar van het een op het andere moment iemand kwijt waar ik heel veel om geef. Het is echt een vreselijk gevoel en zorgt zelfs voor krampen en dat mijn hart soms overdreven snel klopt, ik heb dus echt gewoon super veel last van zenuwen enz.

 

Nou zijn de vragen: 

 

  • Weet iemand wat ik het beste kan doen terwijl ik wacht op een berichtje en wellicht hoe ik mezelf er genoeg van kan afleiden?

 

  • Hoe moet ik ermee omgaan dat ze veel minder wilt appen dan ik wil? Het is simpel om te zeggen dat ik me dan maar aan haar aan moet passen, maar ik vind het oneerlijk als ik altijd maar voor de behoeftes van anderen moet opdraaien en die van mezelf verwaarloos, ik vind mezelf niet de enige verantwoordelijke, dus wat zou een goede oplossing zijn? Een compromietje ofzo?

 

  • Is er toevallig iemand die in een soortgelijke situatie is geweest en hoe is dat weer goedgekomen?

 

Dan hoop ik dat het snel weer beter gaat en ik snel gerust gesteld word.

Haha ja, goed idee om iets te vinden waardoor ik me kan aansluiten bij nieuwe mensen, bedankt voor het idee.

Ik heb ontzettend veel aan jullie adviezen dus daar wil ik jullie heel erg voor bedanken. Ookal ben ik nu zo onderhand wel bovenop de situatie gekomen had ik dat niet zo makkelijk gekund zonder jullie. Het is zo fijn als er mensen zijn waartegen je je problemen kan zeggen en die naar je luisteren… Jullie zijn zo goed voor zo ontzettend veel mensen. Dat wou ik even zeggen.

 

Groetjes,

Pindakes


Het is heel normaal voor vriendschappen om te wijzigen. De ene wordt intenser, de andere zwakt af. Slaap er inderdaad maar een nachtje over :crescent_moon:

 

Gr. Kenshin


Hallo Pindakes :)

Ik ga even je vragen beantwoorden.

  1. Je kan bijvoorbeeld iets doen zoals een spelletje op je telefoon spelen ondertussen of even hardlopen buiten, in een park rondhangen.
  2. Sommige meisjes houden niet zo van appen en vinden dat best wel '’boring'’, jullie kunnen ook afspreken in het echte leven en wat leuks doen, misschien praat ze dan juist meer omdat appen, dan krijg je ook niet echt gevoelens zoals in het echte leven.
  3. Ik ben niet in een soortgelijke situatie ooit terechtgekomen.

-Dr8gon99


Ja op het moment dat ik zo’n filmpje kijk wordt ik er blij van en daarna komt het gemis en de onbegrip weer…

Maar het is nog minder dan een dag totdat ik mijn psycholoog en mogelijk mijn oude mentor spreek dus nu ist gewoon nog eindsprintje naar de finishlijn. Ik hoop zo dat ik nu eindelijk duidelijkheid krijg want daar heb ik zoveel behoefte aan. Geen verwarring meer.

 


Ja, het voelt heel goed om mijn hart te luchten. Ik ben ook heel benieuwd naar wat mijn psycholoog van de situatie vind.

Momenteel ben ik boos: Dat is veel makkelijker dan verdrietig zijn. Mijn respect voor de vriendin is weg en het vertrouwen ook, dat zorgt ervoor dat het gemis ook wel een beetje weggaat. 


Nou mijn klasgenoten zijn wel aardig, wat ik me pas echt helemaal goed realiseerde toen ze het voor me over hadden om vanuit de andere kant van de fietsenstallen me nog een fijne kerstvakantie te wensen :)

 

Ik ga de hoop er toch nog wel in zetten: Dan zie ik ze gewoon elke dag op school om daar te kletsen en hoef ik niet zo vaak te appen omdat ik ze anders mis. Klinkt misschien als een ideetje. 

 

Groetjes,

Pindakes


Ik zal er het beste van proberen te maken en de vriendin niet mbv stress m’n jaarwisseling laten verpesten, of ik doe iig mijn best daarvoor. Jij ook nog een fijn 2020.


Beste Kenshin en Dr8gon88,

 

Dank jullie wel voor het zeggen dat ik goed heb gehandeld, dat geeft me meer zelfvertrouwen en de kennis dat ik soms gewoon moet doen wat het beste voor me is.

 

Ik zal eventjes kijken hoe het nu loopt en wie weet zeg ik inderdaad wel hoe ik het heb aangepakt in dat gesprek als ik weet wat daar het gevolg van was. Ik zou idd graag mijn medeforummers ermee helpen als ik dat kan.

 

En ik kwam er door dat gesprek achter dat ik niemand zomaar kan loslaten en dat zelfs als ik ergens niks meer over kan voelen er altijd die kant van me is die er altijd voor anderen wilt zijn/ontzettend veel om vriendinnen geeft en dat die echt tot uiting komt als ik me gerespecteerd voel, wat ik gisteren ook had. Daarom ben ik Idd ook zo blij dat ik nog steeds vrienden met haar ben gebleven.

 

Groetjes,

Pindakes


Hey,

 

Ja ik kan wel bij mijn ouders terecht… Ik merk gewoon dat ik minder moeite heb met advies van een professional opvolgen ivm de mindset: Ondanks hoe iets afloopt zal dit de juiste keuze zijn geweest.”


Ja het wordt steeds makkelijker en makkelijker voor mijn gevoel. Ik heb nog wel last van flinke dipjes enzovoort maar voor de rest ist prima. Nu heb ik vooral behoefte om m’n hele decembermaand met m’n oude mentor/psycholoog te bespreken… Dat zou zo fijn zijn. 

 

Ik heb na de discussie nog een appje gedaan over dat ik denk dat we beter een balans kunnen vinden qua contact maar nog geen reactie. Ach ik geef dr gewoon lekker de ruimte als dat haar helpt. 


Hey Dr8gon99 en Kenshin,

Dan ben ik opgelucht, ik wil echt niet de gewoonte overnemen waar ik mezelf zo mateloos over irriteer bij anderen. 

En inderdaad wel een gezond alternatief, ik ben blij dat het jullie ook helpt en hoop dat jullie je er beter door voelen, dat gun ik jullie echt. 

Nou heb ik het geluk om bij een geweldige psycholoog te zitten en dat zij me heeft geholpen om alternatieven te vinden maar uiteindelijk houdt de therapie op, we zijn ook al aan het afbouwen en mede daardoor zie ik haar pas over twee weken terwijl de laatste afspraak eind november was. Dan moet je het wel zelf kunnen redden en dit forum helpt daarbij.

Dat is echter nogal lastig en heeft ook mentaal invloed gehad ivm de stress. Ik was van plan om te wachten met advies vragen aan haar maar uiteindelijk lukt het niet meer en voel je zoveel emotionele pijn dat je geduld foetsie is (Door de situatie met m’n vriendin.)

Nou zie ik weer blauwe vinkjes en dat ze online is maar niet reageert, gek word ik daarvan. Dus heb ik in frustratie in m’n notities een appje geschreven en klaarstaan:

“Sorry maar ik kan dit echt niet meer. Ik zit de hele tijd maar in de stress over wat ik moet sturen en of het wel goed genoeg is, of ík wel goed genoeg ben en dan heb ik soms hartkloppingen en tril ik als een gek dus dat is niet goed. Op het moment dat zo’n vriendschap me meer spanningen dan blijdschap brengt moet ik nadenken over wat nou het beste is en dat is dit dus echt niet, sorry. Maar Idk anymore :(“

Dat is hoe ik me nu voel, al sinds dat ik heb geaccepteerd dat het misschien niet meer lukt. Maarja toch heb ik twijfels met het sturen van het berichtje...

 

Groetjes,

Pindakes


Hallo Pindakes :)

Vervelend, misschien moet je stoppen met je tijd besteden in die vriendin aangezien het haar toch niet boeit of jij haar appt of niet.

-Dr8gon99


Ik denk persoonlijk dat ze wel vriendinnen met je wil blijven maar dat zij gewoon niet zo van appen houdt als van jou, inderdaad gewoon beeindigen als het meer spanningen oplevert dan dat het leuk is want bij een goede vriendschap moeten er amper spanningen zijn.

-Dr8gon99


Hey Kenshin,

 

Ik zal het proberen ja, hopelijk lukt het dan beter: Tis dus eigenlijk als het ware het principe van “Van je af schrijven”?~

Oowh ja dat zou inderdaad best wel kunnen… Al was ik er vergeten bij te zetten dat ik ivm mijn voornemen haar niet meer te appen ‘t appje ook had verwijderd dus wie weet is het mijn fout enzo, eigenlijk denk ik van wel.

Ik was vandaag ook in de gelegenheid om m’n oude mentor te vragen over of ik met hem kon praten en hij ging akkoord (Zooo opgelucht en blij nu..!) dus dan is er toch nog iets goeds gebeurd. Ook heb ik nu een idee qua afleiding; Huiswerk maken. Krijg ik en betere cijfers van, en meer waardering van docenten, en ben ik trots op mezelf terwijl ik ook wordt geprikkeld en afgeleid ben.

 

Groetjes,

Pindakes

 

ik


Ja, dat denk ik ook, maar ze wou ook niet afspreken in de vakantie terwijl dan juist de gelegenheid ervoor is dus dat vond ik ook al raar en flauw. Echter moet ik toegeven dat ze het wel druk had, oeps… Misschien was het dan teveel gevraagd. Met alternatieve data om af te spreken komt ze echter niet aan ofzo, misschien kan ik dat vragen?

Ik zal kijken wat haar reactie daarop is, als ik weer moet gaan lopen staren naar een blauw vinkie of als ze dat ook al niet wilt zal ik er wel echt klaar mee zijn: In een vriendschap moet je dingen voor elkaar over hebben after all. Alleen het “niet graag willen appen” zou ik nml nog wel mee kunnen dealen maar ik ben iemand die van mening is dat je af en toe contact met elkaar moet blijven houden en een beetje moeite voor elkaar kunt doen. Als appen ‘m niet wordt en ze niet face-to-face kan/wil hoe dan?

En je hebt ook zeker gelijk, vriendschappen horen niemand zoveel stress te bezorgen. ‘T dingetje wrm ik hier toch zoveel moeite mee heb is denk ik simpelweg omdat ik nog steeds diep vanbinnen erg veel om dr geef en van haar hou (Ja, ik geloof dat je op een vriendschappelijke manier van leeftijdsgenoten kan houden dus ik bedoel het niet op de romantische manier ofz.) en dat naar boven komt als ze me dan terugappt.

 

Groetjes,

Pindakes.


In wilde paniek heb je haar een berichtje gestuurd. Dat kan gebeuren. Heb je inmiddels een antwoord ontvangen?

 

Gr. Kenshin


Ja en gelezen maar wederom niet gereageerd. Ik weet niet wat ik nou moet doen, het doet steeds meer pijn enz.


Hey Dr8gon88,

Ja, vervelend is het wel. Een week geleden zou je advies me teveel pijn hebben gedaan (Niks tegen jou of je advies want toen was ik emotioneel allesbehalve stabiel), maar nu zie ik er zeker de logica in. 

Ik denk eigenlijk ook dat ik haar maar gewoon moet laten dan, want als ik dr niet spreek heb ik haar niet meer nodig of in ieder geval ben ik niet meer zo afhankelijk van haar en begin ik weer zelfstandiger te worden.

Dus zal ik dan maar gewoon gaan oefenen op het “Als ze appt is het leuk en aardig, anders hoeft het niet.” of is dat ook niet de goede gedachtegang? Misschien kan ik haar op stil zetten, of is dat weer te extreem?

Oh ja, nog eventjes op het advies van AlphaWolf2002, na er een nachtje over te hebben kunnen slapen denk ik toch dat ik als de gelegenheid juist is m’n excuses aanbiedt, zoveel heb ik er niet mee te verliezen :)

Groetjes,

Pindakes


Dan bespreek je het na de kerstvakantie met je oude mentor/psycholoog als je dat inderdaad fijn vindt en daar behoefte naar hebt zoals je verteld. 

-Dr8gon99


Op het berichtje heb je nog geen antwoord ontvangen. Dat moet frustrerend zijn. Vermoedelijk is dit meisje nog aan het nadenken over een antwoord, of weet ze niet wat te zeggen. Zie je haar op school?

 

Gr. Kenshin


Ja, het is echt heel frustrerend… Ik voel me machteloos en snap niet waar het verkeerd is gegaan. We hadden het twee maanden geleden nog zo gezellig…

Ik zie haar niet op school, helaas… Het is 1 uur met het OV of 40min met de auto. Dus persoonlijk is ze niet echt bereikbaar als ze dat niet wilt.


Hallo Pindakes :)

Veel succes met het vinden van nieuwe vriendinnen! Ik hoop dat het jou lukt zodat je weer leuke dingen kan doen met hun. Fijn dat je je geholpen voelt door Kenshin en mij.

-Dr8gon99


Dat is jammer. Geef haar, hoe moeilijk dit ook kan zijn, maar wat tijd om te antwoorden. Wie weet doet ze dat binnenkort. Praat tussendoor gerust met je ouders, mentor en psycholoog hierover, als je het moeilijk hebt. 

 

Gr. Kenshin


Ja daar ben ik weer (Sorry sorry sorry alvast...)

 

Nou ja, er is een tijdje geweest tussen dit bericht en het laatste bericht maar ik moest toch weer eventjes alles eruit gooien. 

Ik ben de afgelopen drie weken vooral heel erg boos geweest, wat alsnog makkelijker ia dan verdrietig zijn, maar nu heb ik het idee dat het gemis terugkomt, samen met het verlangen en verdriet van alles en dat ik niet snap waar het fout is gegaan. Als ze nu zou appen dat ze weer vriendinnen wilt zijn dan zou ik dat misschien wel overwegen, maarja is dat goed of niet..? Toch weer die als, hè..?: Hoop. En hoop verandert vaak in een teleurstelling…

Ze liket nog steeds mijn Tiktoks, maar ik niet de hare. Misschien is dat wel mijn manier om te laten merken dat ik boos ben - Of te doen alsof ze me niets meer uitmaakt -, haar negeren.

Maar toch merkte ik de laatste paar dagen dat ik nog best wel van haar hou, heel diep vanbinnnen, en dat ik om haar geef, en dat ze me wél nog wat uitmaakt. Dat wisselt echter af met ontzettende woede waarin ik haar 10x meer pijn toewens dan zij mij heeft aangericht. Niet echt goed denk ik maar ik kan het niet helpen… Ik wil gewoon dat het weer is zoals een paar maanden geleden toen alles nog zo rooskleurig was, dat wou ik echt heel graag.

Alleen is ze de pijn waard..? Waarschijnlijk niet. Maar waarom kunnen mensen die vriendschappen potentieel aan de lopende band aanmaken en weer afbreken je zo veel pijn doen? Dat zijn ze toch niet waard..?

Oh, de zaterdag na de maandag waarop haar moeder belde om de vriendschap te verbreken reageerde ze op mijn laatste appje met dat ze me veel goeds wenst, een dag nadat ik bij de psycholoog was, net nadat ik het niet kon bespreken met een professional. Ik heb het alleen gelezen, en er niet op gereageerd, maar het bracht me zo in de war, en ik dacht alleen maar aan haar, waarom ze zo deed en waarom ze in vredesnaam nog iets appte. Was het goed om niet meer te reageren..? Ik dacht er nog aan om een kortaffe “K” te sturen maar deed het toch maar niet.

Dat is alles waar ik nu op kan komen, als je tot hier bent gekomen dan… bedankt, echt heel erg bedankt voor je geduld. Ik hoop dat mensen die ooit, al is het nu of over vijf jaar, dit lezen omdat ze in net zo in de knel zitten als mij hier iets van leren en zich begrepen voelen, dat wou ik nog eventjes zeggen.

 

Groetjes,

Pindakes


Ja, goede gedachtegang! Ik had dat ook zo gedaan.

-Dr8gon99


Reageer