Ruzie met mijn vader

  • 2 April 2018
  • 4 reacties
  • 1013 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hoe zal ik het zeggen? Laten we beginnen bij het begin. Als klein kind werd mijn oudste broer veel uigescholden, tegen geschreeuwd, onaardig tegen gedaan door mijn ouders. Het ergst door mijn vader. Toen bij mijn andere broer (iets jongen wel ouder dan ik) was dat niet zo erg. Wel geschreeuw, maar niet zo erg. En nu bij mij, nu ik ouder ben is mijn vader iets anders voor mij geworden. Ik hield zo veel van hem, en nu gewoon minder. Ik had een tijd zo veel ruzie met hem dat ik een andere vader wou. Hij noemt mij een: mongool, sukkel, dom jongetje, sfeer verkankerer, kut kind, en nog veel meer. Ik vind het met mijn moeder gewoon veel leuker. Mijn vader had een burn out ongeveer 4 jaar geleden. Sindsdien heeft hij ook erg veel stress. Hij reageert die stress af op ons. Mijn moeder zegt iets, en hij luistert meteen. Hij zegt nooit wat tegen mijn moeder uit eigen wil. Vroeger sloeg mijn vader mij ook en trok die aan mijn oor. Als hij boos is, gaat hij enorm dominant boven mij staan en schreeuwt hij echt super, super, super hard. Daarna heb ik vaak een piep in mijn oor. Hij scheldt uit over wat voor een kwetsend mislukt jongetje ik ben, en wat wel niet. Ik merk zelf gewoon dat ik hier harder door word, en dat wil ik niet. Vroeger was ik nog dat ik veel gaf om mensen, ik dacht aan hun enzo. Nog steeds, maar veel minder. Dat komt puur door mijn vader. Ik was vroeger erg emotioneel en toen hij begon met mij uit te schelden en te schreeuwen schrok ik erg elke keer en moest ik elke keer huilen. Ik ging dan vaak onder mijn bed huilen en als hij kwam, ging ik mij daar verstoppen omdat hij anders super boos zou zijn en zou schrikken. Mijn broer peste mij vroeger ook erg. Mijn ouders deden daar gewoon niks aan. Ik heb zo vaak gezegd tegen mijn vader dat hij te agressief overkomt, maar hij verandert nooit. Hij heeft echt 5 keer beloofd te stoppen, maar dat heeft hij nooit gedaan. Iets doen (bioscoop, naar de stad, etc.) vind ik leuker met mijn moeder. Zij is minder zuinig en maakt minder snel ruzie met mij. Ik had ook een paar maanden geleden mijn oma verloren, daar denkt hij niet erg aan. Eerlijk gezegd denk ik dat mijn vader een hartaanval kan krijgen over hoe hij tegen mij doet. Ik geef toe, ik ben soms brutaal, maar oms tegen een kind van 14 zulke dingen te zeggen en zo enorm hard te schreeuwen dat hij er bang van word is onatuurlijk. Als ik dan kijk naar ouders van andere kinderen dan ben ik best jaloers hoe een leuke vader zij hebben. Die veel met hun doet (mijne niet, mijne werkt elke dag 11 uur en doet op zondagen nooit wat met mij), hoe aardig die vaders zijn enzo. Ik heb soms wel leuke tijden met mijn vader, maar bijna nooit. Ik heb veel vaker ruzie met hem. Dit klinkt niet zo erg, maar het sloopt mij echt van binnen. Vroeger had ik er zo een erge problemen mee dat het niet goed was voor mijn gezondheid. Help mij alsjeblieft.

4 reacties

Meestal na zo'n ruzie voel ik me echt compleet verwaarloosd voor ongeveer 20 minuten. Ik heb veel lol in mijn leven, ik ben niet erg deprissief ofzo. Ik vraag alleen maar om wat advies
Hoi!

Je vader doet niet ok tegen jou. Jou kwetsen, fysiek en verbaal, draagt niet bij tot een goede opvoeding.

Je voelt je soms jaloers tegenover personen die leuke dingen met hun vader doen. Dat begrijp ik. Je vader werkt hard, heeft veel stress, en waarschijnlijk heeft hij zijn vrije tijd nodig om op adem te komen.

Dat op adem komen kan misschien op een manier die ook fijn is voor het gezin. Op zondagen zouden jullie bv. samen een boswandeling kunnen maken. Dat klinkt misschien niet zo spannend als een pretpark of tropisch zwembad, maar het kan gezellig en ontspannend zijn. De stress kan d.m.v. een wandeling in de natuur verlaagd worden, en dat heeft een positief effect op het humeur van de meeste mensen.
Zie je het zitten dat eens voor te stellen aan je moeder? Zij zou het kunnen bespreken met je vader. Dat doet ze best op een moment dat hij ontspannen is.

Het schelden, fysieke agressie en het schreeuwen moeten ophouden. Jij houdt een vervelende pieptoon en een naar gevoel over van het geschreeuw. Dat is voor mij een teken dat er verandering moet komen in de zaak.

Wat zegt je moeder wanneer zo'n nare situatie zich voordoet? Neemt ze het voor jou op, of houdt ze zich meer op de achtergrond?

Je voelt dat je "harder" wordt door de agressie. Dat mag inderdaad niet gebeuren. Het is tijd dat er iets aan deze situatie gedaan wordt. Heel het gezin heeft daar belang bij.

Praten helpt. Je praat hier best over met iemand die je vertrouwt. Dat kan je moeder zijn, een familielid, je mentor, etc. Een vertrouwenspersoon om je hart bij te luchten is heel behulpzaam bij dit soort situaties.

Je hebt een paar maanden geleden je oma verloren. Hoe voel je je daar intussen bij? Heb je goed afscheid van haar kunnen nemen?

Je broer pestte je. Is dat nu volledig gestopt? Het is inderdaad jammer dat je ouders het niet voor je op hebben genomen. Ik denk dat het belangrijk is dat je dat eens met hen bespreekt, zodat ze beseffen dat ze jou daar een beetje in de steek gelaten hebben.

Deze linkjes kunnen jou verder helpen:
https://www.vooreenveiligthuis.nl/veilig-thuis
https://teens.1712.be/home

Eens chatten of bellen met de KinderTelefoon zorgt vaak ook voor verduidelijking. Het is anoniem en gratis, je hebt niets te verliezen.

Groetjes
x
Hai. Super erg bedankt voor je reactie! Ik heb mijn vader na een ruzie duidelijk gemaakt dat ik het niet ok vind dat hij zo schreeuwt. Hij bood zijn excuses aan en beloofde het niet meer te doen. Dat vind ik super fijn! Mijn moeder houdt zich er vaak buiten tijdens een ruzie, maar soms zegt ze er wat van. Iets als een boswandeling op zondag is inderdaad een goed idee. Met ons hondje kunnen we dan naar het bos. Ik ga dat voorstellen. Vaak na zo'n ruzie ben ik boos en verdrietig (vooral verdrietig), maar we praten het wel vaak uit (ik vind het niet fijn als we het niet hebben kunnen uitpraten). Dan komt het altijd wel weer goed met excuses en knuffels. Mijn vader is erg lief voor ons, maar soms is hij kwetsbaar en kan hij snel boos worden. Misschien is dat iets om in rekening te houden met mezelf (als ik dat doorheb). Ik vond mijn oma verliezen best heftig. Ik had me nog nooit zo leeg vanbinnen gevoeld. Inmiddels gaat het beter en leer ik er mee omgaan. Soms is het ook goed (vind ik) om boos te zijn of om te huilen, want dat lucht op. Je kan niet alleen maar blij zijn. Op school lach ik altijd en ben ik vrolijk maar dan merk ik dat ik iets van 10 minuten op school moe ben en kwetsbaar en snel geirriteerd. Dat van dat ik weinig lol heb met mijn vader wil ik even corigeren. Dat is niet waar, en ik hou erg van hem. Mijn broer die erg gemeen deed is over. Nu zijn ze wat ouder en zijn ze niet meer in de leeftijd om met mij bezig te zijn (ze hebben nu ook een vriendin). Overal: Mijn vader kan soms snel geirriteerd zijn, een punt voor mij om rekening mee te houden. Behalve dat ben ik erg vrolijk en lacherig. Alleen natuurlijk na zo'n ruzie voel ik me echt, echt, echt heel naar. Ik ben wel iemand van vergeven en kan mensen snel vergeven (ik zeg ook bijna altijd sorry). Soms ga ik ook te ver, maar dan realiseer ik het niet. Dat moet ik nog eventjes leren. 🙂
In deze reactie klink je al een stuk vrolijker. Dat hoor ik graag :)

Je vader heeft zijn excuses aangeboden en beloofd dat hij het niet meer zal doen. Ik hoop dat hij zich aan die belofte houdt. In ieder geval fijn dat hij heeft ingezien dat hij fout bezig was.

Met jullie hondje gaan wandelen lijkt me heel gezellig. Jullie kunnen ook een picknick meenemen, of na de wandeling pannenkoeken of een ijsje gaan eten.

Goed dat jullie het altijd uitpraten. Het is normaal dat je je verdrietig voelt na een ruzie, want die zijn niet fijn. Je vader heeft vast veel last van stress, waardoor hij heel prikkelbaard wordt. Als jullie voelen dat je vader aan de prikkelbare kant is, kan het helpen om hem wat meer met rust te laten, of als je een vraag hebt of iets nodig hebt, eerst naar je moeder te gaan.

Je leert omgaan met het verlies van je oma. Dat is een verwerkingsproces waar je je tijd voor mag nemen. Het kan zeker geen kwaad af en toe te huilen. Het werkt vaak bevrijdend. Als je huilt, laat je een deel van de spanning en verdriet eruit, waardoor er meer ruimte in je hoofd komt.

Wanneer je vader niet gespannen is, hebben jullie wel plezier samen. Dat is goed. Ik hoop dat hij in het vervolg zijn stress niet meer uitwerkt op zijn omgeving. Op die manier zal jullie band nog beter worden.

Je broer heeft iemand anders gevonden om zich mee bezig te houden. Goed dat het pesten over is. Ik denk dat je hieruit kan afleiden dat het pesten voortkwam uit verveling van je broer, en dat je het dus niet persoonlijk moet nemen.

Je lijkt me wel een vrolijk persoon. Het soms te ver gaan beheersen kan je leren. Je kan, na elke keer dat je te ver bent gegaan, terugkijken op de situatie, en bekijken wat je de volgende keer anders kan doen. Als je voelt dat de woede het van je overneemt, helpt het op je ademhaling te letten. Adem rustig in en uit, daar word je kalmer van.

Bedankt voor je update. Het heeft me gerustgesteld dat jullie het buiten de ruzies wel met elkaar kunnen vinden.

Groetjes
x

Reageer