Hey allemaal,
Ik denk dat ik een psychotische depressie heb.
Over psychotische depressie: http://www.lichtopdepressie.nl/stemmingsstoornissen/psychotische-depressie/
Mijn eerste depressie periode had ik toen ik 8 was. Nu ben ik 15 en de afgelopen 2 jaar is mijn depressie een stuk erger geworden. Ik loop al jaren rond met suïcidale gedachten. Eerst dacht ik dat dit normaal was, nu realiseer ik me dat dit niet het geval is. Het psychotische- gedeelte kwam een jaar geleden erbij samen met symptomen van depersonalisatie(http://www.therapie-behandeling-derealisatie.nl/derealisatie/symptomen-depersonalisatie/). Twee jaar geleden ben ik ook begonnen met snijden, dit doe ik nu nog steeds maar gelukkig een stuk minder.
Hulp zoeken was voor mij lastig omdat ik me niet comfortabel genoeg voel rond mijn ouders om met ze te praten en praten in het algemeen erg beangstigend vind(ik vermoed ook dat ik sociale fobie heb ---> https://www.lentis.nl/probleem/sociale-fobie/symptomen-van-een-sociale-fobie/). Verder heb ik geen goede vrienden (behalve online vrienden, die aan de andere kant van de wereld wonen) en heb ik een hekel aan de mentor die ik in de 2e en 3e klas had.
Vorig jaar in juni dwongen mijn ouders me om met een van hen naar de huisarts te gaan. Echter rond die tijd had ik veel last van psychotische klachten: Ik was er van overtuigd dat ik dood was en ik daarom geen hulp meer nodig had. Ook dacht ik dat mijn ouders dingen in mijn eten stopten. Bij de huisarts heb ik na een uur gedwongen praten een diagnose gekregen van depressie. Verdere hulp heb ik toen geweigerd.
Al deze dingen hebben natuurlijk invloed gehad op mijn schoolprestaties. De mentor die ik dit jaar, 4e klas, heb mag ik gelukkig wel en hem heb ik veel, maar niet alles, verteld. Met hem heb ik afgesproken om na de vakantie naar een psychiater te gaan. Nu las ik echter dat als je onder de 16 bent je ouders recht hebben om je dossier in te zien. Dit wil ik absoluut niet. Ik wil niet dat mijn ouders betrokken zijn.
Dit leidt tot mij eerste vraag: moet ik dan wachten totdat ik 16 ben?
Hier heb geen zin in, vooral omdat het de laatste cijferperiode op school is, en ik nogal wat cijfers heb die ik op moet halen. Anders stroom ik af. Dit leidt tot mijn tweede vraag: Als ik mijn cijfers niet ophaal, houdt school dan rekening met depressie bij de beslissing tussen afstromen, zitten blijven en overgaan?
Hier kon ik nergens iets over vinden. Heeft iemand hier ervaring mee misschien?
Ik heb het geprobeerd kort te houden maar dat is niet echt gelukt.
Bedankt alvast
♡
psychotische depressie
A
A
Als ik jou was zou ik niet wachten tot je 16de, omdat psychische problemen je het best zo vroeg mogelijk kan 'behandelen'. Je ouders kunnen inderdaad je dossier inzien, maar als ze geen reden hebben zullen ze het niet zo snel opvragen. Dus waarschijnlijk komen ze er niet achter.
School houdt wat betreft het overgaan geen rekening met depressies of andere psychische problemen. Echter is het heel af en toe mogelijk als je voor een vak onvoldoende staat om dit in de zomervakantie in te halen. Dit is niet op elke school mogelijk
Ik denk dat als je na de vakantie al naar een psychiater gaat, je schoolcijfers ook beter gaat omdat je dan (waarschijnlijk) minder last van je depressie krijgt.
School houdt wat betreft het overgaan geen rekening met depressies of andere psychische problemen. Echter is het heel af en toe mogelijk als je voor een vak onvoldoende staat om dit in de zomervakantie in te halen. Dit is niet op elke school mogelijk
Ik denk dat als je na de vakantie al naar een psychiater gaat, je schoolcijfers ook beter gaat omdat je dan (waarschijnlijk) minder last van je depressie krijgt.
A
Hai,
In je dossier staan niet eens zo heel veel dingen die je ouders niet sowieso al weten. Ik heb een tijdje geleden mijn dossier opgevraagd en er staan eigenlijk alleen maar behandelplannen en onderzoeken in. In je complete dossier staan ook verslagen van gesprekken, maar er bestaat ook zoiets als geheimhoudingsplicht. Je ouders worden op de hoogte gehouden van de noodzakelijke dingen: zij hebben volgens de wet het recht op de hoogte te zijn van belangrijke dingen in jouw behandeling. Daarnaast moeten zij tekenen voor de behandeling en akkoord gaan met het behandelplan (samen met jou). Alleen is het voor het niet noodzakelijk te weten wat precies jij vertelt tegen je psycholoog, dus dat komen ze dan ook niet te weten.
Moraal van het verhaal:
Ja, ik zou zeker nu al hulp zoeken. Kijk even goed naar je situatie. Er bestaat een kans dat als je wacht, alles gaat escaleren. Zoals @Kareldegrote al zei kun je er het best zo vroeg mogelijk bij zijn.
Als school weet dat je het dit jaar niet hebt gered omdat je psychisch niet in orde was, betekent dat dat je wel de capaciteiten hebt. Daarom denk ik dat school eerder je zal laten blijven zitten. Afstromen is volgens mij echt voor de mensen die het niveau niet aankunnen. (Vergelijk het met dat je een jaar in een coma hebt gelegen, dan ga je daarna weer verder waar je was gebleven (oké slechte vergelijking, maar je snapt het vast wel))
Dat waren je vragen. Tot slot wil ik nog zeggen dat deze problemen allemaal niet lekker klinken. Ik gun je ook een betere arts dan Google. Ik vind het ook jammer dat je je niet goed genoeg voelt bij je ouders om het met hen te bespreken. Gelukkig heb je er wel met je mentor over gesproken.
Succes alvast, maar voor nu nog even een fijne vakantie!
Gr. Pin
In je dossier staan niet eens zo heel veel dingen die je ouders niet sowieso al weten. Ik heb een tijdje geleden mijn dossier opgevraagd en er staan eigenlijk alleen maar behandelplannen en onderzoeken in. In je complete dossier staan ook verslagen van gesprekken, maar er bestaat ook zoiets als geheimhoudingsplicht. Je ouders worden op de hoogte gehouden van de noodzakelijke dingen: zij hebben volgens de wet het recht op de hoogte te zijn van belangrijke dingen in jouw behandeling. Daarnaast moeten zij tekenen voor de behandeling en akkoord gaan met het behandelplan (samen met jou). Alleen is het voor het niet noodzakelijk te weten wat precies jij vertelt tegen je psycholoog, dus dat komen ze dan ook niet te weten.
Moraal van het verhaal:
Ja, ik zou zeker nu al hulp zoeken. Kijk even goed naar je situatie. Er bestaat een kans dat als je wacht, alles gaat escaleren. Zoals @Kareldegrote al zei kun je er het best zo vroeg mogelijk bij zijn.
Als school weet dat je het dit jaar niet hebt gered omdat je psychisch niet in orde was, betekent dat dat je wel de capaciteiten hebt. Daarom denk ik dat school eerder je zal laten blijven zitten. Afstromen is volgens mij echt voor de mensen die het niveau niet aankunnen. (Vergelijk het met dat je een jaar in een coma hebt gelegen, dan ga je daarna weer verder waar je was gebleven (oké slechte vergelijking, maar je snapt het vast wel))
Dat waren je vragen. Tot slot wil ik nog zeggen dat deze problemen allemaal niet lekker klinken. Ik gun je ook een betere arts dan Google. Ik vind het ook jammer dat je je niet goed genoeg voelt bij je ouders om het met hen te bespreken. Gelukkig heb je er wel met je mentor over gesproken.
Succes alvast, maar voor nu nog even een fijne vakantie!
Gr. Pin
A
ik zou zeker wachten tot je 16de vooral met jouw sociale fobie, en vanuit mijn ervaring heb ik zeker hulp gekregen met het doorstromen terwijl ik slechte cijfers had vanwege mijn autisme. en psychotische depressie of niet wees gewoon jezelf want daar is niets mis mee en laat zien hoe fantastisch jij bent :3
xx HIKARI-ULTRA
xx HIKARI-ULTRA
A
Hey!
Ja ik zal dan wachten tot je 16 bent als je echt NIET wilt dat je ouders erachter komen,
Ik heb ze week na mijn zelfbeschadiging verteld... Alleen ik krijg nu steeds meer suïcidale gedachten en ik zie het ook voor me, nu vertel ik het niet maar eerst wel ik had hulp gekregen maar niet echt "HEEl" goed werkte, ik weet hoe het voelt om suïcidale gedachten te hebben dat kan je niet makkelijk verminderen of vergeten.
Ik ben zelf nu 15 en al bijna drie jaar suïcide en doe ook bijna drie jaar zelfbeschadiging.
Maar lieverd wees jezelf en je komt wel!
Heel veel sterkte en succes
Xjes
Ja ik zal dan wachten tot je 16 bent als je echt NIET wilt dat je ouders erachter komen,
Ik heb ze week na mijn zelfbeschadiging verteld... Alleen ik krijg nu steeds meer suïcidale gedachten en ik zie het ook voor me, nu vertel ik het niet maar eerst wel ik had hulp gekregen maar niet echt "HEEl" goed werkte, ik weet hoe het voelt om suïcidale gedachten te hebben dat kan je niet makkelijk verminderen of vergeten.
Ik ben zelf nu 15 en al bijna drie jaar suïcide en doe ook bijna drie jaar zelfbeschadiging.
Maar lieverd wees jezelf en je komt wel!
Heel veel sterkte en succes
Xjes
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
