Heey,
Ik weet niet meer wat te doen. Ben net terug van vakantie. Heb 2 weken een bootreis gemaakt met me ouders. Was wel leuk. Maar de gedachtes om suïcide te plegen zijn enorm gestegen.
Mijn doel was eigenlijk dat ik na me vakantie met me ouders mezelf vrijwillig liet opnemen weer. Alleen heb ik in de vakantie een baan gekregen bij een supermarkt voor 40uur in de week. Dus me op laten nemen zit er helaas niet meer in. Ik kan niet zeggen nu van heey Ger* ik laat me weer voor een poosje opnemen. Dan raak ik de baan kwijt zijn me ouders weer teleurgesteld en is alles weer klot*
Opnemen is misschien niet bepaald leuk, maar er zijn wel constant mensen die er voor je zijn waarmee je kan praten. En eerlijk gezegd mis ik dat ongelooflijk veel. Ik maak weer plannen om suïcide te plegen.
En nou hoor ik mensen zeggen dit kan je je ouders en familie en vrienden niet aan doen. Maar weet je na me vorige poging heb ik van alles en iedereen al afscheid genomen. Sinds dien denk ik ook alleen maar aan de volgende poging.
Ik heb me oude masker weer opgezet voor me ouders en vrienden. Alles gaat zogenaamd weer goed en ik knap helemaal op. Wat dus niet zo is.
Kort gezegd ik weet niet wat ik moet moet doen. Het werken is wel leuk, maar ik ga kapot door de zelfmoordgedachtes. Elke pauze denk ik na over wanneer ik ga? Wanneer is me tijd? Waarom heb ik dit leven gekregen? Waarom ben ik hier? Waar is de oplossing? Waar is de uitweg? Hoe los ik dit op?!?
De stemmen en ogen zijn er ook nog steeds ze fluisteren steeds dat ik maar is moet gaan. Dat mijn tijd om te gaan is aangebroken en dat de enigste oplossing dood gaan is.
Meestal vraag ik hier om tips , maar nu vraag ik om hulp. Wat moet ik doen???
Gr:Mr.S
pijn, pijn, pijn...
Reputatie 2
+9
A
Wat is belangrijker, je leven of die baan?
Als ik jouw was zou ik je laten opnemen, dat is het beste voor je. Je hebt hulp nodig. Je ouders zullen het wel begrijpen. En nee het word niet erger. Wat is er erger dan dood willen? Laat je helpen, alsjeblieft.
Groetjes Aza
Als ik jouw was zou ik je laten opnemen, dat is het beste voor je. Je hebt hulp nodig. Je ouders zullen het wel begrijpen. En nee het word niet erger. Wat is er erger dan dood willen? Laat je helpen, alsjeblieft.
Groetjes Aza
Boeie dat je bij een supermarkt werkt. Ik werk er ook en wil direct weg. Vreselijk werk. Je gezondheid gaat toch voor???
Kijk volgens mij zit je hier al heel lang mee. En je vraagt wat je moet doen. Ga naar een pschyloog, Ga naar je huisarts, praat met een vertrouwenspersoon, praat met kindertelefoon, praat met je ouders zoek iemand. Wat je moet doen is stoppen met dat denken en denken van ik moet beter dood. Nee dat moet je niet.
Trek die masker van je kop en wees eerlijk. Je denkt dat je ouder teleurgesteld worden als je je baan kwijt raakt? Nou je kan echt wel weg voor een tijdje want in de horeca en supermarkt komen. mensen tekort dus je hebt zo weer een baan!! Ik denk trouwens dat je ouders eerder teleurgesteld worden omdat je een masker op hebt en eigenlijk gewoon zelfmoord wil plegen.
Dus terug komen op je vraag. Wat je moet doen? Stoppen met dat gepieker en hulp zoeken en nu er echt iets aan doen. En je gaat door totdat je zeker weet dat je verder kan. Maar je moet niet zo blijven hangen.
Misschien denk jij of andere mensen dat ik bot ben maar hallo?? Het gaat om je leven. Je moet wakker geschud worden. Doe er nou wat aan, doe wat jij goed vind. Niet wat je ouders er over gaan denken of je werk of weet ik wie. Als jij denkt dat je opgenomen moet worden dan laat je dat doen. Doe wat jij goed vind behalve zelfmoord plegen!!
Geloof mij. Het is het waard. Je leven is veel te mooi om op te geven.
Je kan het kerel!
Kijk volgens mij zit je hier al heel lang mee. En je vraagt wat je moet doen. Ga naar een pschyloog, Ga naar je huisarts, praat met een vertrouwenspersoon, praat met kindertelefoon, praat met je ouders zoek iemand. Wat je moet doen is stoppen met dat denken en denken van ik moet beter dood. Nee dat moet je niet.
Trek die masker van je kop en wees eerlijk. Je denkt dat je ouder teleurgesteld worden als je je baan kwijt raakt? Nou je kan echt wel weg voor een tijdje want in de horeca en supermarkt komen. mensen tekort dus je hebt zo weer een baan!! Ik denk trouwens dat je ouders eerder teleurgesteld worden omdat je een masker op hebt en eigenlijk gewoon zelfmoord wil plegen.
Dus terug komen op je vraag. Wat je moet doen? Stoppen met dat gepieker en hulp zoeken en nu er echt iets aan doen. En je gaat door totdat je zeker weet dat je verder kan. Maar je moet niet zo blijven hangen.
Misschien denk jij of andere mensen dat ik bot ben maar hallo?? Het gaat om je leven. Je moet wakker geschud worden. Doe er nou wat aan, doe wat jij goed vind. Niet wat je ouders er over gaan denken of je werk of weet ik wie. Als jij denkt dat je opgenomen moet worden dan laat je dat doen. Doe wat jij goed vind behalve zelfmoord plegen!!
Geloof mij. Het is het waard. Je leven is veel te mooi om op te geven.
Je kan het kerel!
A
Hi Mr.S,
Allereerst hele mooie reacties hierboven van @Kaasplank en @Aza.
Tsja, wat kan ik nog toevoegen?
Eigenlijk weet je zelf wat het beste voor je is en je weet ook dat dit je de vorige keer goed geholpen heeft, die opname en begeleiding van de psycholoog.
De vorige keer, voor de vakantie, voelde je je al niet helemaal super, maar wilde je de geplande vakantie niet “verpesten” voor je ouders. Nou, je bent met zijn allen op vakantie geweest, dus die vakantie heb je niet verpest. Jullie hebben het leuk gehad, maar ik begrijp dat jouw gedachten af en toe een beetje afgeleid werden door zelfmoordgedachten.
Ik zou zeggen, nu is het jouw tijd en praat met de psycholoog en doe die opname als die nodig is volgens de deskundigen.
Ik snap dat je het jammer vind van je werk, maar als je wat langer erover nadenkt, begrijp je zelf ook wel, dat als je niet lekker in je vel zit, dat dat werk misschien ook wel moeilijk vol te houden is.
Ik ben trots op je dat je de afgelopen tijd al veel voor elkaar hebt gekregen. Je hebt afspraken met school gemaakt en een nieuwe studie in de planning en in de tussentijd heb je een baantje geregeld om bezig te zijn en strakjes klaar te zijn voor het nieuwe schooljaar. Ok, misschien moet je dat baantje eventjes uitstellen, maar als je kiest voor de psycholoog en opname is de kans wel groter dat je strakjes aan je nieuwe opleiding kunt beginnen.
Jouw ouders zullen niet teleurgesteld zijn. Zij willen het beste voor je, ook als dat inhoudt dat je nu niet gelijk gaat werken in de supermarkt, maar eerst aan jezelf. Het is niet dat je dan niks doet. Je doet dan misschien wel het belangrijkste wat je op dit moment kunt doen en dat is goed voor jezelf zorgen.
Voel het niet als falen als je kiest voor de psycholoog en opname. Het is juist een teken van kracht. Iets waar je trots op mag zijn.
Heel veel sterkte en ik weet dat je een slimme jongen bent, met plannen voor de toekomst.
Ik weet dat je op de hoogte bent van 113 online, waar je 24/7 terecht kunt voor hulp, maar misschien handig voor anderen met zelfmoordgedachten:
https://www.113.nl/
0900-0113
Groetjes,
M&M’s
Allereerst hele mooie reacties hierboven van @Kaasplank en @Aza.
Tsja, wat kan ik nog toevoegen?
Eigenlijk weet je zelf wat het beste voor je is en je weet ook dat dit je de vorige keer goed geholpen heeft, die opname en begeleiding van de psycholoog.
De vorige keer, voor de vakantie, voelde je je al niet helemaal super, maar wilde je de geplande vakantie niet “verpesten” voor je ouders. Nou, je bent met zijn allen op vakantie geweest, dus die vakantie heb je niet verpest. Jullie hebben het leuk gehad, maar ik begrijp dat jouw gedachten af en toe een beetje afgeleid werden door zelfmoordgedachten.
Ik zou zeggen, nu is het jouw tijd en praat met de psycholoog en doe die opname als die nodig is volgens de deskundigen.
Ik snap dat je het jammer vind van je werk, maar als je wat langer erover nadenkt, begrijp je zelf ook wel, dat als je niet lekker in je vel zit, dat dat werk misschien ook wel moeilijk vol te houden is.
Ik ben trots op je dat je de afgelopen tijd al veel voor elkaar hebt gekregen. Je hebt afspraken met school gemaakt en een nieuwe studie in de planning en in de tussentijd heb je een baantje geregeld om bezig te zijn en strakjes klaar te zijn voor het nieuwe schooljaar. Ok, misschien moet je dat baantje eventjes uitstellen, maar als je kiest voor de psycholoog en opname is de kans wel groter dat je strakjes aan je nieuwe opleiding kunt beginnen.
Jouw ouders zullen niet teleurgesteld zijn. Zij willen het beste voor je, ook als dat inhoudt dat je nu niet gelijk gaat werken in de supermarkt, maar eerst aan jezelf. Het is niet dat je dan niks doet. Je doet dan misschien wel het belangrijkste wat je op dit moment kunt doen en dat is goed voor jezelf zorgen.
Voel het niet als falen als je kiest voor de psycholoog en opname. Het is juist een teken van kracht. Iets waar je trots op mag zijn.
Heel veel sterkte en ik weet dat je een slimme jongen bent, met plannen voor de toekomst.
Ik weet dat je op de hoogte bent van 113 online, waar je 24/7 terecht kunt voor hulp, maar misschien handig voor anderen met zelfmoordgedachten:
https://www.113.nl/
0900-0113
Groetjes,
M&M’s
A
Toch nog een aanvulling.
Op de NPO zijn vorige week een aantal programma’s gestart die te maken hebben met depressiviteit en andere psychische klachten.
De NPO werkt hierbij samen met MINDKorrelatie en de uitzendingen zijn tussen 9 april en 16 mei op tv.
Eerder van de week zag ik op tv een klein stukje van “De depressie-kennistest”. Ze stellen in het programma wat vragen aan het publiek en een aantal bekende Nederlanders die te maken hebben (gehad) met een depressie en dan geven ze daarna de goede antwoorden en daarbij wat uitleg door een deskundige. Heel leerzaam en misschien voor jou ook wel herkenbaar en geeft het je misschien wat meer houvast over hoe je dingen aan kunt pakken. Het lijkt me ook wel handig voor bijv. je ouders. Op die manier leren ze misschien beter begrijpen wat er in je om gaat.
Lees er meer over op:
https://mindyoung.nl/blog/depressie-kennistest
Hier nog een linkje om het programma terug te kijken bij de NPO:
https://www.npo.nl/de-depressie-kennistest/POMS_S_BV_13002002
Daarna was er ook de eerste aflevering van een serie met de naam True Selfie, over jongeren met psychische klachten. Zij filmen hun leven en praten erover met zijn allen onder leiding van een psycholoog. Onderling was er veel begrip en herkenning, terwijl ze tot dan toe soms gedacht hadden dat zij de enige met dergelijke problemen waren. Misschien is het de moeite om eens naar een (paar of alle) aflevering(en) te kijken.
Afleveringen van TrueSelfie kun je terugkijken op de NPO:
https://www.npo.nl/true-selfie/BV_101387561
De afleveringen van True Selfie zijn tot stand gekomen uit een samenwerkingsverband tussen MindKorrelatie (voorheen korrelatie.nl) en de NPO.
Als onderdeel van de TrueSelfie-weken start er maandag 16 april om 21.25 uur op NPO 3 ook nog een 4-delige serie “Je suis depri”
Meer info hierover vind je op:
https://mindkorrelatie.nl/nieuws/trueselfie-weken-je-suis-depri
en
https://mindyoung.nl/blog/programma-je-suis-depri
Ik heb nog geen linkje naar de afleveringen van “Je suis depri” op de NPO, omdat die pas morgen beginnen. Misschien denk ik er later nog aan om die alsnog in een reactie te plaatsen.
Enige info is nog wel te lezen op:
https://pers.kro-ncrv.nl/programmas/jesuisdepri/jongeren-openhartig-over-depressie-in-jesuisdepri
Kort samengevat: de NPO besteedt ruim een maand lang samen met MindKorrelatie heel veel aandacht aan depressiviteit onder jongeren. De uitzendingen zijn tussen 9 april en 16 mei op tv te volgen.
Ik hoop dat jij en misschien ook wel anderen er iets aan hebben.
Groetjes,
M&M”s
Op de NPO zijn vorige week een aantal programma’s gestart die te maken hebben met depressiviteit en andere psychische klachten.
De NPO werkt hierbij samen met MINDKorrelatie en de uitzendingen zijn tussen 9 april en 16 mei op tv.
Eerder van de week zag ik op tv een klein stukje van “De depressie-kennistest”. Ze stellen in het programma wat vragen aan het publiek en een aantal bekende Nederlanders die te maken hebben (gehad) met een depressie en dan geven ze daarna de goede antwoorden en daarbij wat uitleg door een deskundige. Heel leerzaam en misschien voor jou ook wel herkenbaar en geeft het je misschien wat meer houvast over hoe je dingen aan kunt pakken. Het lijkt me ook wel handig voor bijv. je ouders. Op die manier leren ze misschien beter begrijpen wat er in je om gaat.
Lees er meer over op:
https://mindyoung.nl/blog/depressie-kennistest
Hier nog een linkje om het programma terug te kijken bij de NPO:
https://www.npo.nl/de-depressie-kennistest/POMS_S_BV_13002002
Daarna was er ook de eerste aflevering van een serie met de naam True Selfie, over jongeren met psychische klachten. Zij filmen hun leven en praten erover met zijn allen onder leiding van een psycholoog. Onderling was er veel begrip en herkenning, terwijl ze tot dan toe soms gedacht hadden dat zij de enige met dergelijke problemen waren. Misschien is het de moeite om eens naar een (paar of alle) aflevering(en) te kijken.
Afleveringen van TrueSelfie kun je terugkijken op de NPO:
https://www.npo.nl/true-selfie/BV_101387561
De afleveringen van True Selfie zijn tot stand gekomen uit een samenwerkingsverband tussen MindKorrelatie (voorheen korrelatie.nl) en de NPO.
Als onderdeel van de TrueSelfie-weken start er maandag 16 april om 21.25 uur op NPO 3 ook nog een 4-delige serie “Je suis depri”
Meer info hierover vind je op:
https://mindkorrelatie.nl/nieuws/trueselfie-weken-je-suis-depri
en
https://mindyoung.nl/blog/programma-je-suis-depri
Ik heb nog geen linkje naar de afleveringen van “Je suis depri” op de NPO, omdat die pas morgen beginnen. Misschien denk ik er later nog aan om die alsnog in een reactie te plaatsen.
Enige info is nog wel te lezen op:
https://pers.kro-ncrv.nl/programmas/jesuisdepri/jongeren-openhartig-over-depressie-in-jesuisdepri
Kort samengevat: de NPO besteedt ruim een maand lang samen met MindKorrelatie heel veel aandacht aan depressiviteit onder jongeren. De uitzendingen zijn tussen 9 april en 16 mei op tv te volgen.
Ik hoop dat jij en misschien ook wel anderen er iets aan hebben.
Groetjes,
M&M”s
Reputatie 2
+9
Heey,
Super bedankt voor jullie reacties.
@Kaasplank. Ik vind dat je helemaal niet bot doet hoor. Toen ik jou reactie juist las dacht ik van heey hij heeft wel gelijk.
@Aza. Ik weet dat me leven belangrijker is dan werken, maar ik werk er pas een week, is het dan niet lullig om dan te zeggen van ik stop ? De bedrijfsleider uit deze stad ( waar ik woon) heeft me geholpen met het vinden van deze baan. Als ik dan nu ineens zeg van ik stop, dan komt dat erg verontwaardigd aan bij Johnny. Daarnaast zitten die mensen in daf andere dorp weer zonder een medewerker.
Daarnaast wil ik graag me bbl doen bij dit bedrijf, als ik dan nu stop kan ik het wel vergeten.
@M en Ms. Ik weet dat ik aan mezelf moet denken, maar zoals ik al zei als ik nu stop dan voelt het juist als falen. Gelukkig heb ik deze week weer een afspraak met het abc. Misschien kunnen die me helpen met het vertellen dat ik misschien weer opgenomen wil worden.
Ook ga ik straks is kijken naar een paar afleveringen die je me hebt gegeven. Misschien steek ik er nog wat van op!
Ik weet dat zelfmoord niet de oplossing is en dat er nog vele wegen zijn, maar soms lijkt suïcide de enige uitweg voor mij.
In iedergeval erg bedankt voor de reacties. Ik ga nog maar is een keer goed nadenken over wat ik moet doen!
Gr:Mr.S
Super bedankt voor jullie reacties.
@Kaasplank. Ik vind dat je helemaal niet bot doet hoor. Toen ik jou reactie juist las dacht ik van heey hij heeft wel gelijk.
@Aza. Ik weet dat me leven belangrijker is dan werken, maar ik werk er pas een week, is het dan niet lullig om dan te zeggen van ik stop ? De bedrijfsleider uit deze stad ( waar ik woon) heeft me geholpen met het vinden van deze baan. Als ik dan nu ineens zeg van ik stop, dan komt dat erg verontwaardigd aan bij Johnny. Daarnaast zitten die mensen in daf andere dorp weer zonder een medewerker.
Daarnaast wil ik graag me bbl doen bij dit bedrijf, als ik dan nu stop kan ik het wel vergeten.
@M en Ms. Ik weet dat ik aan mezelf moet denken, maar zoals ik al zei als ik nu stop dan voelt het juist als falen. Gelukkig heb ik deze week weer een afspraak met het abc. Misschien kunnen die me helpen met het vertellen dat ik misschien weer opgenomen wil worden.
Ook ga ik straks is kijken naar een paar afleveringen die je me hebt gegeven. Misschien steek ik er nog wat van op!
Ik weet dat zelfmoord niet de oplossing is en dat er nog vele wegen zijn, maar soms lijkt suïcide de enige uitweg voor mij.
In iedergeval erg bedankt voor de reacties. Ik ga nog maar is een keer goed nadenken over wat ik moet doen!
Gr:Mr.S
A
Joww
Ik ben zelf ook een aantal maanden geleden opgenomen geweest in een instelling, en wat ik zelf heb gemerkt is dat als je weg bent net een paar weken dan krijg je denk ik een gevoel van gemis want eerst waren er altijd mensen voor je die je dag in dag uit konden helpen en nu sta je er eigenlijk weer "alleen voor". Je vertelde dat je net weer een baan hebt gekregen waar je 40 uur in werkt, wat ik me dan afvraag is dat niet te veel voor in één keer?
Van een instelling naar meteen BAM! volle dagen werken. Misschien kun je overleggen met je baas dat je eerst bijvoorbeeld 10 uur wilt werken en het dan langzaam opbouwt.
Wat je ook vertelde is dat je wel weer wilt worden opgenomen maar dat je door die baan dus het eigenlijk niet kan.. wat je zou kunnen doen is het is bijna meivakantie tot je dan zegt tegen je baas dat je twee weken weggaat (vakantie dus). Dan hoef je niks te zeggen en kun je je gewoon twee weken weer even tot rust komen.
Ik had een vriendin en die zei tegen mij toen ik mezelf weleens echt rot voelde van als je je slecht voelt en niet precies weet wat je moet doen, doe dan je oortjes in en ga een stukje fietsen of lopen dan kun je je namelijk afschermen even van de wereld en tot rust komen. Het werkt voor mij heel goed als je zelfmoordgedachtes hebt.. probeer het is zou ik zeggen.
Ik ben zelf ook een aantal maanden geleden opgenomen geweest in een instelling, en wat ik zelf heb gemerkt is dat als je weg bent net een paar weken dan krijg je denk ik een gevoel van gemis want eerst waren er altijd mensen voor je die je dag in dag uit konden helpen en nu sta je er eigenlijk weer "alleen voor". Je vertelde dat je net weer een baan hebt gekregen waar je 40 uur in werkt, wat ik me dan afvraag is dat niet te veel voor in één keer?
Van een instelling naar meteen BAM! volle dagen werken. Misschien kun je overleggen met je baas dat je eerst bijvoorbeeld 10 uur wilt werken en het dan langzaam opbouwt.
Wat je ook vertelde is dat je wel weer wilt worden opgenomen maar dat je door die baan dus het eigenlijk niet kan.. wat je zou kunnen doen is het is bijna meivakantie tot je dan zegt tegen je baas dat je twee weken weggaat (vakantie dus). Dan hoef je niks te zeggen en kun je je gewoon twee weken weer even tot rust komen.
Ik had een vriendin en die zei tegen mij toen ik mezelf weleens echt rot voelde van als je je slecht voelt en niet precies weet wat je moet doen, doe dan je oortjes in en ga een stukje fietsen of lopen dan kun je je namelijk afschermen even van de wereld en tot rust komen. Het werkt voor mij heel goed als je zelfmoordgedachtes hebt.. probeer het is zou ik zeggen.
A
Hoi,
Oké, er is hier iets raars aan de hand. Je wilt heel graag dood en je plant dit ook al. Hulp die je hiertegen kan krijgen is een opname. Echter wil je geen opname omdat je werk hebt. Dat werk is onderdeel van jouw leven. Je wilt niet weg stappen uit dat leven, omdat als je dan terugkomt van de opname je de baan niet meer hebt. Dat betekent dat je momenteel dingen in je leven wel het waard vindt. Je bent dus best actief voor iemand met zo'n depressie.
Waarom ben je zo druk bezig met je leven, terwijl je zo'n hekel hebt aan je leven? Kijk, het is niet dat ik het erg vind hoor, maar het is wel een beetje krom.
Ik ga je nog iets grappigs vertellen; ik doe precies hetzelfde. En waren, tja, life goes on I guess. Als je nu niet bezig bent met je leven en je wilt straks wel leven, heb je geen mooi leven? Ik weet het niet, maar waar je nu aan moet denken, is het feit dat als je niet eerst aan jezelf denkt, je straks überhaupt geen leven meer hebt.
Oké dat waren veel woorden. Does it make any sense? Dat hoeft niet natuurlijk, het draait ook nog een beetje in mijn hoofd.
Ik denk dat het fijner is voor iedereen als je laat zien hoe het echt met je gaat. Dat scheelt je in ieder geval een hoop energie.
Mijn zus was ook aangenomen bij de supermarkt en nog voor ze haar eerste dienst ging draaien, heeft ze ontslag genomen, omdat het toch niet ging met school. Ze is een jaartje later bij dezelfde supermarktketen (wel ander filiaan) gewoon aangenomen en daar deed niemand moeilijk over.
Dat zij nu een medewerker te weinig hebben, dat is echt jammer voor ze. Daar moet je je niks van aantrekken. Je werkt toch sowieso in eerste instantie voor jezelf, omdat jij dat wilt, en niet omdat zij een medewerker zoeken?
Dat diegene je heeft geholpen, dat is fijn. Dan ga je naar hem toe en zeg je: "Super bedankt dat je me hebt geholpen, helaas moet ik worden opgenomen. Ik waardeer wat je hebt gedaan en ik hoop dat je in de toekomst nog eens met me mee wilt kijken." Niemand kan dat afkraken.
Het is ook zo jammer hè, als je vandaag te horen had gekregen dat je kanker hebt en moet worden opgenomen, doet niemand moeilijk, maar zodra het om een mentale (ook dodelijke) ziekte gaat, is het opeens anders??
Ook al zijn de gedachten er altijd, je geeft niet op en dat is bewonderenswaardig.
Gr. Pin
Oké, er is hier iets raars aan de hand. Je wilt heel graag dood en je plant dit ook al. Hulp die je hiertegen kan krijgen is een opname. Echter wil je geen opname omdat je werk hebt. Dat werk is onderdeel van jouw leven. Je wilt niet weg stappen uit dat leven, omdat als je dan terugkomt van de opname je de baan niet meer hebt. Dat betekent dat je momenteel dingen in je leven wel het waard vindt. Je bent dus best actief voor iemand met zo'n depressie.
Waarom ben je zo druk bezig met je leven, terwijl je zo'n hekel hebt aan je leven? Kijk, het is niet dat ik het erg vind hoor, maar het is wel een beetje krom.
Ik ga je nog iets grappigs vertellen; ik doe precies hetzelfde. En waren, tja, life goes on I guess. Als je nu niet bezig bent met je leven en je wilt straks wel leven, heb je geen mooi leven? Ik weet het niet, maar waar je nu aan moet denken, is het feit dat als je niet eerst aan jezelf denkt, je straks überhaupt geen leven meer hebt.
Oké dat waren veel woorden. Does it make any sense? Dat hoeft niet natuurlijk, het draait ook nog een beetje in mijn hoofd.
Ik denk dat het fijner is voor iedereen als je laat zien hoe het echt met je gaat. Dat scheelt je in ieder geval een hoop energie.
Mijn zus was ook aangenomen bij de supermarkt en nog voor ze haar eerste dienst ging draaien, heeft ze ontslag genomen, omdat het toch niet ging met school. Ze is een jaartje later bij dezelfde supermarktketen (wel ander filiaan) gewoon aangenomen en daar deed niemand moeilijk over.
Dat zij nu een medewerker te weinig hebben, dat is echt jammer voor ze. Daar moet je je niks van aantrekken. Je werkt toch sowieso in eerste instantie voor jezelf, omdat jij dat wilt, en niet omdat zij een medewerker zoeken?
Dat diegene je heeft geholpen, dat is fijn. Dan ga je naar hem toe en zeg je: "Super bedankt dat je me hebt geholpen, helaas moet ik worden opgenomen. Ik waardeer wat je hebt gedaan en ik hoop dat je in de toekomst nog eens met me mee wilt kijken." Niemand kan dat afkraken.
Het is ook zo jammer hè, als je vandaag te horen had gekregen dat je kanker hebt en moet worden opgenomen, doet niemand moeilijk, maar zodra het om een mentale (ook dodelijke) ziekte gaat, is het opeens anders??
Ook al zijn de gedachten er altijd, je geeft niet op en dat is bewonderenswaardig.
Gr. Pin
A
Hi Mr.S,
Ik had je nog een linkje beloofd over de nieuwe NPO serie “Je suis depri”, dus bij deze:
https://www.npo3.nl/jesuisdepri/16-04-2018/KN_1698752
- quote van de site
We maken kennis met vijf jongeren die depressief zijn of zijn geweest. Zij vertellen hún verhaal aan Jan Kooijman en deskundigen verduidelijken de problematiek.
- einde quote
Ze hebben ook een “aftertalk” en daar kan iedereen actief aan deelnemen. Je kunt reageren op wat er besproken wordt en vragen stellen live in de uitzending via de site. Dus, wie weet wordt jouw vraag ook wel behandeld.
Bij de aftertalk zit iemand uit de voorgaande aflevering van “je suis depri” (dus iemand die een depressie heeft gehad, een ervaringsdeskundige dus) en ook een deskundige, zoals in de eerste aflevering een psychiater.
Dus iedereen, check het eens en wie weet steek je er iets van op, vind je herkenning of een antwoord op waar je zelf mee rondloopt.
Aftertalk kun je terugkijken via https://www.npo3.nl/jesuisdepri/17-04-2018/WO_KN_13008337
Als ik nu toch bezig ben met linkjes plaatsen kan de volgende er ook nog wel bij.
Het gaat over (ook) een nieuw programma van de NPO en dat heet Tweestrijd. De eerste aflevering was vorige week. Gisteren de tweede en er volgen er nog meer, dus houd het in de gaten op:
https://www.npo.nl/tweestrijd/VPWON_1266384
- quote van de site
Wat gebeurt er als een terminaal zieke en een suïcidale jongere elkaar ontmoeten? Zij trekken een jaar samen op om elkaar beter te leren kennen. Zij verkennen elkaars perspectief op leven en dood.
- einde quote
Ik heb de eerste aflevering terug gekeken en ik ben onder de indruk van de verhalen. Het is zeker niet allemaal negatief en zwart en uitzichtloos, maar vaak juist heel mooi en de personen zijn heel open over hun verhaal.
Ik hoop dat jij/jullie er iets aan hebben.
Btw @Mr.S, heeft je afspraak met de psycholoog nog iets opgeleverd voor je. Ik las het in een ander topic dat je die had en ben dus benieuwd. Je hoeft er niets over te zeggen als je dat niet wilt.
Groetjes,
M&M’s
Ik had je nog een linkje beloofd over de nieuwe NPO serie “Je suis depri”, dus bij deze:
https://www.npo3.nl/jesuisdepri/16-04-2018/KN_1698752
- quote van de site
We maken kennis met vijf jongeren die depressief zijn of zijn geweest. Zij vertellen hún verhaal aan Jan Kooijman en deskundigen verduidelijken de problematiek.
- einde quote
Ze hebben ook een “aftertalk” en daar kan iedereen actief aan deelnemen. Je kunt reageren op wat er besproken wordt en vragen stellen live in de uitzending via de site. Dus, wie weet wordt jouw vraag ook wel behandeld.
Bij de aftertalk zit iemand uit de voorgaande aflevering van “je suis depri” (dus iemand die een depressie heeft gehad, een ervaringsdeskundige dus) en ook een deskundige, zoals in de eerste aflevering een psychiater.
Dus iedereen, check het eens en wie weet steek je er iets van op, vind je herkenning of een antwoord op waar je zelf mee rondloopt.
Aftertalk kun je terugkijken via https://www.npo3.nl/jesuisdepri/17-04-2018/WO_KN_13008337
Als ik nu toch bezig ben met linkjes plaatsen kan de volgende er ook nog wel bij.
Het gaat over (ook) een nieuw programma van de NPO en dat heet Tweestrijd. De eerste aflevering was vorige week. Gisteren de tweede en er volgen er nog meer, dus houd het in de gaten op:
https://www.npo.nl/tweestrijd/VPWON_1266384
- quote van de site
Wat gebeurt er als een terminaal zieke en een suïcidale jongere elkaar ontmoeten? Zij trekken een jaar samen op om elkaar beter te leren kennen. Zij verkennen elkaars perspectief op leven en dood.
- einde quote
Ik heb de eerste aflevering terug gekeken en ik ben onder de indruk van de verhalen. Het is zeker niet allemaal negatief en zwart en uitzichtloos, maar vaak juist heel mooi en de personen zijn heel open over hun verhaal.
Ik hoop dat jij/jullie er iets aan hebben.
Btw @Mr.S, heeft je afspraak met de psycholoog nog iets opgeleverd voor je. Ik las het in een ander topic dat je die had en ben dus benieuwd. Je hoeft er niets over te zeggen als je dat niet wilt.
Groetjes,
M&M’s
Reputatie 2
+9
Heey,
Bedankt voor de reacties tot zover!
@Bas17.2, ik denk dat het inderdaad een klap is om ineens alles weer alleen te moeten doen. Nou was ik al wel een tijdje thuis na dat ik was opgenomen, maar dan ineens 40 uur werken is best veel ja.
Alleen is het niet mogelijk om het rustig op te bouwen, als ik maar 10 uur zou werken, dan moeten ze een nieuw iemand vinden die de overige 30 uren opvangt. En dat doen ze echt niet.
Wel een slim idee om tijdens een vakantie me te laten opnemen. Daar kunnen we wel over praten.
Volgende week woensdag gaan ik en iemand van Mediant naar het bedrijf om te praten over hoe het nu verder gaat. Alleen zou ik zelf liever morgen een gesprek met hun willen hebben omdat ze bij de Mediant me niet helemaal begrijpen volgens mij.
@PIN, Ik weet eigenlijk niet precies waarom ik zo bezig ben met me toekomst. Misschien omdat er toch nog hoop is? Of zoals jezelf al zei: als ik later wel wil leven dan heb ik door dit geen mooi leven.
Misschien zit ik daarom ook wel zo moeilijk te denken waarom ik eigenlijk wil werken. Het gaat me eigenlijk alleen voor straks dat ik een bbl- opleiding kan doen, maar dat is pas over 4/5 maanden. En geld kan ik wel goed gebruiken, maar zelf denk ik nu alleen van:" Ik werk alleen om me eigen kist te betalen". Wat natuurlijk absurd is.
Ik weet niet. Ik vind moeilijk om te kiezen wat beter voor mij zou zijn.
@M&Ms,
Super bedankt nog voor dat linkje, ik zal straks is gaan kijken na zo'n aflevering. Misschien is het wel wat voor mij.
De tweestrijd lijkt me een heel mooi en ook daar ga ik is naar kijken!
En met de psycholoog was een heel fijn gesprek. Ze heeft me echt een stapje in de goede richting gezet. Wat ik zo mooi vind aan haar is dat ze met me meedenkt. En dat we samen een oplossing vinden.
De andere mensen daar bij Mediant stellen alleen maar vragen en dan is het in hun ogen de bedoeling dat ik een oplossing voor mezelf bedenk.
Gr: Mr.S
Bedankt voor de reacties tot zover!
@Bas17.2, ik denk dat het inderdaad een klap is om ineens alles weer alleen te moeten doen. Nou was ik al wel een tijdje thuis na dat ik was opgenomen, maar dan ineens 40 uur werken is best veel ja.
Alleen is het niet mogelijk om het rustig op te bouwen, als ik maar 10 uur zou werken, dan moeten ze een nieuw iemand vinden die de overige 30 uren opvangt. En dat doen ze echt niet.
Wel een slim idee om tijdens een vakantie me te laten opnemen. Daar kunnen we wel over praten.
Volgende week woensdag gaan ik en iemand van Mediant naar het bedrijf om te praten over hoe het nu verder gaat. Alleen zou ik zelf liever morgen een gesprek met hun willen hebben omdat ze bij de Mediant me niet helemaal begrijpen volgens mij.
@PIN, Ik weet eigenlijk niet precies waarom ik zo bezig ben met me toekomst. Misschien omdat er toch nog hoop is? Of zoals jezelf al zei: als ik later wel wil leven dan heb ik door dit geen mooi leven.
Misschien zit ik daarom ook wel zo moeilijk te denken waarom ik eigenlijk wil werken. Het gaat me eigenlijk alleen voor straks dat ik een bbl- opleiding kan doen, maar dat is pas over 4/5 maanden. En geld kan ik wel goed gebruiken, maar zelf denk ik nu alleen van:" Ik werk alleen om me eigen kist te betalen". Wat natuurlijk absurd is.
Ik weet niet. Ik vind moeilijk om te kiezen wat beter voor mij zou zijn.
@M&Ms,
Super bedankt nog voor dat linkje, ik zal straks is gaan kijken na zo'n aflevering. Misschien is het wel wat voor mij.
De tweestrijd lijkt me een heel mooi en ook daar ga ik is naar kijken!
En met de psycholoog was een heel fijn gesprek. Ze heeft me echt een stapje in de goede richting gezet. Wat ik zo mooi vind aan haar is dat ze met me meedenkt. En dat we samen een oplossing vinden.
De andere mensen daar bij Mediant stellen alleen maar vragen en dan is het in hun ogen de bedoeling dat ik een oplossing voor mezelf bedenk.
Gr: Mr.S
A
Hoi,
Fijn dat jij een fijne psycholoog hebt die je tenminst echt helpt. Ik word altijd zo gek van die mensen die je dan zeggen: "Uiteindelijk moet je het zelf doen en kan ik je niet helpen." Ik antwoord dan altijd: "Waarom ben ik hier dan?" En dan zijn ze stil...
Kan zij je niet helpen uit te vogelen wat beter voor je is of hoe jullie er een goede balans in kunnen vinden?
Hmmm, geld verzamelen voor je grafkist lijkt me niet zo'n mooi spaardoel. Is er echt niks anders? Misschien dus iets voor je toekomst, zodat deze no matter what happens toch een beetje beter wordt?
Is dit baantje de enige opstap naar de bbl-opleiding? Ik denk dat er wel meer mogelijkheden zijn, maar ik heb er natuurlijk veel minder verstand van dan jij.
Ik hoop dat dat gesprek je wat gaat opleveren.
Gr. Pin
Fijn dat jij een fijne psycholoog hebt die je tenminst echt helpt. Ik word altijd zo gek van die mensen die je dan zeggen: "Uiteindelijk moet je het zelf doen en kan ik je niet helpen." Ik antwoord dan altijd: "Waarom ben ik hier dan?" En dan zijn ze stil...
Kan zij je niet helpen uit te vogelen wat beter voor je is of hoe jullie er een goede balans in kunnen vinden?
Hmmm, geld verzamelen voor je grafkist lijkt me niet zo'n mooi spaardoel. Is er echt niks anders? Misschien dus iets voor je toekomst, zodat deze no matter what happens toch een beetje beter wordt?
Is dit baantje de enige opstap naar de bbl-opleiding? Ik denk dat er wel meer mogelijkheden zijn, maar ik heb er natuurlijk veel minder verstand van dan jij.
Ik hoop dat dat gesprek je wat gaat opleveren.
Gr. Pin
Reputatie 2
+9
Heey PIN,
Ik kan volgende week wel is met haar praten over wat ik het beste kan doen.
Waarschijnlijk zijn er wel leukere dingen om voor te sparen. Misschien wel voor een nieuwe phone of weer sparen voor rijlessen.
Nee het baantje is niet de enige weg voor bbl. Ik kan later technisch gezien ook nog opzoek gaan naar een ander leerbedrijf. Maar of dat zo'n goed idee is idk. Misschien dat ik daar ook met de psycholoog over kan praten.
Vandaag heb ik wel gebeld met het werk. De bedrijfsleider vond het een slim idee om maandag een gesprek te houden. Om te kijken hoe we nu verder moeten gaan.
Eigenlijk zou het zo zijn dat we woensdag middag een gesprek daar hadden samen met iemand van Mediant, maar het leek mij en Bart ( bedrijfsleider) een beter idee als we eerst samen gingen kijken wat we konden doen. Dus ik zal het wel zien.
Misschien zegt die wel dat ik beter kan stoppen of dat ik niet door me proefperiode kom. Ook al denk ik niet dat Bart zo'n iemand is.
Gr: Mr.S
Ik kan volgende week wel is met haar praten over wat ik het beste kan doen.
Waarschijnlijk zijn er wel leukere dingen om voor te sparen. Misschien wel voor een nieuwe phone of weer sparen voor rijlessen.
Nee het baantje is niet de enige weg voor bbl. Ik kan later technisch gezien ook nog opzoek gaan naar een ander leerbedrijf. Maar of dat zo'n goed idee is idk. Misschien dat ik daar ook met de psycholoog over kan praten.
Vandaag heb ik wel gebeld met het werk. De bedrijfsleider vond het een slim idee om maandag een gesprek te houden. Om te kijken hoe we nu verder moeten gaan.
Eigenlijk zou het zo zijn dat we woensdag middag een gesprek daar hadden samen met iemand van Mediant, maar het leek mij en Bart ( bedrijfsleider) een beter idee als we eerst samen gingen kijken wat we konden doen. Dus ik zal het wel zien.
Misschien zegt die wel dat ik beter kan stoppen of dat ik niet door me proefperiode kom. Ook al denk ik niet dat Bart zo'n iemand is.
Gr: Mr.S
A
Hoi,
Nou dat zijn al mooie doelen die phone en/of de rijlessen. Dat zou ik als nieuw spaardoel nemen :D
Super goed dat je met je bedrijfsleider Bart hebt gesproken. Ik denk dat dat een slimme zet was. Nu kunnen jullie samen eerst de dingen op een rijtje zetten voor Mediant zich ermee komt 'bemoeien'.
Ook fijn dat je het gevoel hebt dat je deze dingen met je psycholoog kunt gaan bespreken!
Je toont echt best veel initiatief en dat is best bewonderenswaardig!
Gr. Pin
Nou dat zijn al mooie doelen die phone en/of de rijlessen. Dat zou ik als nieuw spaardoel nemen :D
Super goed dat je met je bedrijfsleider Bart hebt gesproken. Ik denk dat dat een slimme zet was. Nu kunnen jullie samen eerst de dingen op een rijtje zetten voor Mediant zich ermee komt 'bemoeien'.
Ook fijn dat je het gevoel hebt dat je deze dingen met je psycholoog kunt gaan bespreken!
Je toont echt best veel initiatief en dat is best bewonderenswaardig!
Gr. Pin
Reputatie 2
+9
Heey allemaal,
Kleine update: Heb zo net een gesprek gehad met de supermarkt waar ik net werkte. Met Bart dus. Ik vertelde eerst mijn verhaal en daarna vertelde zij hun verhaal. Nou ja, uiteindelijk kwam het er op neer dat er voor hun en mij er geen toekomst was in het bedrijf. Vooral omdat ik nog zo erg bezig ben met mijn gedachten over zelfmoord. Wel zeiden ze dat als ik over een paar maanden weer meer zin had om te werken en te leven, dan zouden ze me weer aannemen en ook BBL zou dan mogelijk kunnen zijn. En ik heb sws al werk voor de vakantie namelijk de supermarkt hier in deze stad ( dorp). Waar ik natuurlijk erg blij mee bent!
Nou ja, ik vond het niet heel erg dat ik ontslagen werd, want ik had dat wel verwacht. Ook als ze zeiden van we gaan door, had ik gezegd ik stop ermee. Me moeder die op me wachtte in de auto was ofc niet blij en behoorlijk boos zelfs. De terug reis van 20 min was dus niet bepaald leuk te noemen. Waar het om gaat, ik ben er zo klaar mee dat mijn moeder alleen maar kan denken aan werk, werk, werk , en nog meer werk. Dus heb besloten om me een paar dagen te laten opnemen. Jeej 😃. Even weg te kunnen zijn bij me moeder. En even mezelf de rust kunnen geven.
Dan gaan we langzame hand toch nog de goeie kant op!!
Gr: Mr.S
Kleine update: Heb zo net een gesprek gehad met de supermarkt waar ik net werkte. Met Bart dus. Ik vertelde eerst mijn verhaal en daarna vertelde zij hun verhaal. Nou ja, uiteindelijk kwam het er op neer dat er voor hun en mij er geen toekomst was in het bedrijf. Vooral omdat ik nog zo erg bezig ben met mijn gedachten over zelfmoord. Wel zeiden ze dat als ik over een paar maanden weer meer zin had om te werken en te leven, dan zouden ze me weer aannemen en ook BBL zou dan mogelijk kunnen zijn. En ik heb sws al werk voor de vakantie namelijk de supermarkt hier in deze stad ( dorp). Waar ik natuurlijk erg blij mee bent!
Nou ja, ik vond het niet heel erg dat ik ontslagen werd, want ik had dat wel verwacht. Ook als ze zeiden van we gaan door, had ik gezegd ik stop ermee. Me moeder die op me wachtte in de auto was ofc niet blij en behoorlijk boos zelfs. De terug reis van 20 min was dus niet bepaald leuk te noemen. Waar het om gaat, ik ben er zo klaar mee dat mijn moeder alleen maar kan denken aan werk, werk, werk , en nog meer werk. Dus heb besloten om me een paar dagen te laten opnemen. Jeej 😃. Even weg te kunnen zijn bij me moeder. En even mezelf de rust kunnen geven.
Dan gaan we langzame hand toch nog de goeie kant op!!
Gr: Mr.S
A
Hoi,
Goed dat je gesprek goed ging en dat jullie er samen uit zijn gekomen dat het beter is om te stoppen. Nu heb je duidelijkheid en meer ruimte voor je herstel.
Wel vervelend dat je moeder niet begripvol reageerde. Denk je dat het zou helpen als je hulpverlening met haar gaat praten? Dat wilt soms nog wel eens iets doen.
De opname kan dus helpen, maar je moet je wel bedenken of je het echt voor jezelf doet of meer om de situatie te ontvluchten, wat ik nu een beetje kan opmaken uit je tekst.
Gr. Pin
Goed dat je gesprek goed ging en dat jullie er samen uit zijn gekomen dat het beter is om te stoppen. Nu heb je duidelijkheid en meer ruimte voor je herstel.
Wel vervelend dat je moeder niet begripvol reageerde. Denk je dat het zou helpen als je hulpverlening met haar gaat praten? Dat wilt soms nog wel eens iets doen.
De opname kan dus helpen, maar je moet je wel bedenken of je het echt voor jezelf doet of meer om de situatie te ontvluchten, wat ik nu een beetje kan opmaken uit je tekst.
Gr. Pin
A
Hi Mr.S,
Ik denk dat je een verstandige keuze hebt gemaakt om het te bespreken met Bart en even te wachten met het werk daar.
Eerst zelf weer helemaal de oude worden lijkt me verstandig en als die opname daar bij kan helpen is dat alleen maar goed. Wel tof dat je later weer met Bart kan praten over je BBL.
Jouw moeder wil vast ook het beste voor je. Ze hoopt denk ik, dat als je iets “vasts” (is dat een woord?) hebt, zoals dat werk, dat het je helpt in een dagritme te komen of blijven en dat je daardoor geen of minder tijd hebt om te “ontsporen”. Ik weet niet of dat het juiste woord is, maar ik denk zoiets. Weet het natuurlijk niet hoe je moeder denkt, maar ok.
Ik denk dat ze anders ook niet weet hoe ze je kan helpen.
Wel lief van haar om met je naar Bart te rijden en daar op je te wachten.
Ze bedoelt het vast niet slecht.
Maar ik kan me ergens ook wel voorstellen dat het voor jou anders voelt. Dat het soms te veel is, de manier waarop ze zich met je bemoeit.
Ze houdt wel van je, denk ik en daarom kan ze jou vast wel begrijpen als het een keertje wat minder lekker tussen jullie gaat.
Er is toch zo’n spreekwoord als “sometimes-the-people-you-love-the-most-can-hurt-you-the-most”
Sterkte en succes daar.
PS ik had dit net geschreven en wilde het posten en zag de reactie van @Pin en die zegt ook wel goeie dingen, dus ik weet niet of je iets aan mijn reactie hebt, maar ik ga hem toch maar posten.
Btw het viel me op dat de kleur van je profielfoto nu weer geel is en die was rood en daarvoor ook geel. Heeft dat iets met je gemoedstoestand te maken of zoek ik er dingen achter die er niet zijn. Ik dacht misschien ben je van rood (voor het gesprek met Bart) veranderd naar geel, omdat er een last ofzo van je af is gevallen. Dat je nu opname doet en geen werk, om het maar even kort te zeggen.
Groetjes,
M&M’s
Ik denk dat je een verstandige keuze hebt gemaakt om het te bespreken met Bart en even te wachten met het werk daar.
Eerst zelf weer helemaal de oude worden lijkt me verstandig en als die opname daar bij kan helpen is dat alleen maar goed. Wel tof dat je later weer met Bart kan praten over je BBL.
Jouw moeder wil vast ook het beste voor je. Ze hoopt denk ik, dat als je iets “vasts” (is dat een woord?) hebt, zoals dat werk, dat het je helpt in een dagritme te komen of blijven en dat je daardoor geen of minder tijd hebt om te “ontsporen”. Ik weet niet of dat het juiste woord is, maar ik denk zoiets. Weet het natuurlijk niet hoe je moeder denkt, maar ok.
Ik denk dat ze anders ook niet weet hoe ze je kan helpen.
Wel lief van haar om met je naar Bart te rijden en daar op je te wachten.
Ze bedoelt het vast niet slecht.
Maar ik kan me ergens ook wel voorstellen dat het voor jou anders voelt. Dat het soms te veel is, de manier waarop ze zich met je bemoeit.
Ze houdt wel van je, denk ik en daarom kan ze jou vast wel begrijpen als het een keertje wat minder lekker tussen jullie gaat.
Er is toch zo’n spreekwoord als “sometimes-the-people-you-love-the-most-can-hurt-you-the-most”
Sterkte en succes daar.
PS ik had dit net geschreven en wilde het posten en zag de reactie van @Pin en die zegt ook wel goeie dingen, dus ik weet niet of je iets aan mijn reactie hebt, maar ik ga hem toch maar posten.
Btw het viel me op dat de kleur van je profielfoto nu weer geel is en die was rood en daarvoor ook geel. Heeft dat iets met je gemoedstoestand te maken of zoek ik er dingen achter die er niet zijn. Ik dacht misschien ben je van rood (voor het gesprek met Bart) veranderd naar geel, omdat er een last ofzo van je af is gevallen. Dat je nu opname doet en geen werk, om het maar even kort te zeggen.
Groetjes,
M&M’s
Reputatie 2
+9
Heey @PIN en @M&MS,
De keuze voor de opname is zeker iets wat ik zelf ook graag wou. Misschien klonk het wel een beetje dat ik van me moeder af wou. Ik was vanochtend/ middag echt boos op haar. Dat ze totaal geen inlevingsvermogen hebt en alleen maar tegen me denkt van plaats meedenkt. Dat zie ik nu ook anders. Ze probeert het beste voor mij te doen en zoals @M&Ms al zei ze probeert me op een dagritme te krijgen. En grappig gezegd wist/ dacht ik daar eerst helemaal niet aan. pas toen ik jouw reactie las @M&Ms toen pas dacht ik van ja daar heeft die wel gelijk in!
Gelukkig kan ik nooit lang boos zijn. Dus dat is ook wel fijn. Ik heb het me moeder allang vergeven.
Ik was eerst van plan om maar 2 of 3 dagen te gaan, maar nu denk ik toch wel dat het wat langer kan duren. Hé had ik toch maar me PlayStation meegenomen. haha:D
Een fijne avond gewenst beide!!
Gr: Mr.S
De keuze voor de opname is zeker iets wat ik zelf ook graag wou. Misschien klonk het wel een beetje dat ik van me moeder af wou. Ik was vanochtend/ middag echt boos op haar. Dat ze totaal geen inlevingsvermogen hebt en alleen maar tegen me denkt van plaats meedenkt. Dat zie ik nu ook anders. Ze probeert het beste voor mij te doen en zoals @M&Ms al zei ze probeert me op een dagritme te krijgen. En grappig gezegd wist/ dacht ik daar eerst helemaal niet aan. pas toen ik jouw reactie las @M&Ms toen pas dacht ik van ja daar heeft die wel gelijk in!
Gelukkig kan ik nooit lang boos zijn. Dus dat is ook wel fijn. Ik heb het me moeder allang vergeven.
Ik was eerst van plan om maar 2 of 3 dagen te gaan, maar nu denk ik toch wel dat het wat langer kan duren. Hé had ik toch maar me PlayStation meegenomen. haha:D
Een fijne avond gewenst beide!!
Gr: Mr.S
A
Hi Mr.S,
Playstation kan altijd nog :P
Goede band met je moeder en ja, ik snap wel, ik doe ook vaak dingen in emotie. Pas was ik nog boos op mijn moeder dat we niet langs ons vriendje konden voordat we gingen vliegen. Maar ze had als verrassing geregeld dat hij op het vliegveld was, dus soms oordeel ik ook te vroeg :)
Het is ook niet allemaal makkelijk.
Het gaat je goed (dat wens ik je) en als het dan iets langer is dan 2-3 dagen en het levert meer op, dan is het de investering waard, toch?
Tot de volgende.
Groetjes,
M&M’s
Playstation kan altijd nog :P
Goede band met je moeder en ja, ik snap wel, ik doe ook vaak dingen in emotie. Pas was ik nog boos op mijn moeder dat we niet langs ons vriendje konden voordat we gingen vliegen. Maar ze had als verrassing geregeld dat hij op het vliegveld was, dus soms oordeel ik ook te vroeg :)
Het is ook niet allemaal makkelijk.
Het gaat je goed (dat wens ik je) en als het dan iets langer is dan 2-3 dagen en het levert meer op, dan is het de investering waard, toch?
Tot de volgende.
Groetjes,
M&M’s
A
Joww
Wat jammer voor je dat je ontslagen bent bij de supermarkt. Ik snap het wel dat ze dat gedaan hebben want weet je, als je zoveel aan de dood denkt is het voor hen en voor jou ook niet leuk om er te werken. Als je er gewoon voor zorgt dat je open bent naar de hulpverlening en tegen je ouders want die kunnen je het beste helpen door deze tijd. Denk eerst aan jezelf en dan pas aan anderen. (Niet doorslaan of course). Maar gun jezelf de tijd om weer helder te worden in je hoofd. En in een instelling is het daar denk ik de beste plek voor. Je krijgt daar als het ware minder prikkels binnen waardoor je ook rustiger wordt in je hoofd. Thuis heb je toch heel erg je ouders die 1000x aan je vragen of alles goed gaat en je werk en je school en dan moet je nog is naar de psycholoog... Het is voor jou denk ik heel handig tot je een signaleringsplan maakt, daar kun je inzetten hoe je je voelt van goed naar slecht (super slecht) en dan schrijf je daar tekens bij die horen bij die stemming dus bijvoorbeeld: het gaat goed, Hoe reageer je: Ik praat veel, onderneem dingen, ik lach'. Als je je dan een keer slecht voelt kun je kijken van ohh kijk daar zit ik en dit kan ik doen om mezelf niet nog slechter te voelen. Praat is met je psycholoog erover of dat bij je zou passen.
Dan even over je moeder, ik vind het moeilijk om te horen hoe je praat over je moeder van dat ze totaal niet aan je denkt, dat ze alleen bezig is met werk. En dat ze geen inlevingsvermogen heeft. Ik ken haar natuurlijk niet maar... het is je moeder en jij bent haar zoon (misschien haar enige dat weet ik niet). Ze houdt van je ook al zegt ze dat bijna nooit. Maar ze gaat met je mee naar het werk, ze gaat vast wel eens mee als je een gesprek hebt met je psycholoog. En dat doet ze allemaal omdat ze van je houdt, misschien hoopt ze gewoon dat jij ook eerlijk bent tegen haar en zegt wanneer je je slecht voelt. Een moeder wilt niks liever weten dan hoe jij je voelt. Ze wilt jou gelukkig hebben, ze wilt dat je niet alles nou dat het een weekje slecht gaat tot je alles laat vallen en met je handen in je haar in een hoekje gaat zitten terwijl je er de vorige keer toch uit was gekomen.
Ik zeg altijd als je depressief bent dan sta je voor een afgrond en hoe slechter jij je voelt hoe dichter jij erbij staat. En op een gegeven moment voel je helemaal niks meer, geen emoties. Je bent dan leeg dat is het moment tot je met je voeten aan de rand staat van die afgrond. Als jij je slecht voelt en je loopt dan als het ware naar die afgrond, zorg er dan voor dat je moeder het weet dat je je slecht voelt. Zij kan jou dan helpen om weg te lopen van die afgrond doe je dat niet dan sta je er alleen voor. En ik kan jou vertellen als je het alleen probeert maak je het alleen maar erger want die gedachtes blijven aan je trekken net zolang tot je alleen maar tegen jezelf kan zeggen: 'Ik moet dood'.
Je kunt iedereen die om je geeft afstoten en zeggen dat het goed met je gaat. Of bijvoorbeeld fel en boos op diegene reageren die om je geeft. Maar alleen de sterkste mensen blijven naast je staan en je helpen maar ook die stoppen ermee als je hen maar blijft voor liegen of alle woede of schuld die je aan jezelf hebt op hun af reageert.
Maar goed ik maak het weer veel te lang, wat ik wou zeggen was ook al vind je het moeilijk om met ze te praten over je gevoelens doe het toch wat alleen zij kunnen jou helpen en ondersteunen in moeilijke tijden.
En misschien is het een goed idee om je moeder een appje te sturen met daarin te zeggen dat het je spijt van wat er vandaag is gebeurt. Zoals wat je hier boven hebt neergezet bijvoorbeeld. Ik denk dat het haar ook een heel goed gevoel geeft, praat het uit en ga ook samen kijken van hoe je het nu verder gaat doen. Nogmaals het is je moeder en je bent haar kind, je komt uit haar buik en dat maakt ook al zie je dat zelf niet, het zorgt ervoor dat een moeder een speciale band heeft met haar kind. Als je niks zegt en je denkt van ik negeer het gewoon. Dan doet het jou moeder ook heel veel pijn... en dat zou ook altijd zo blijven. Plus ze weet dan ook op een gegeven moment niet meer hoe ze jou moet helpen.
Dus praat het uit/ Stuur een appje (Het beste is vandaag nog)
Gr. Bas
Wat jammer voor je dat je ontslagen bent bij de supermarkt. Ik snap het wel dat ze dat gedaan hebben want weet je, als je zoveel aan de dood denkt is het voor hen en voor jou ook niet leuk om er te werken. Als je er gewoon voor zorgt dat je open bent naar de hulpverlening en tegen je ouders want die kunnen je het beste helpen door deze tijd. Denk eerst aan jezelf en dan pas aan anderen. (Niet doorslaan of course). Maar gun jezelf de tijd om weer helder te worden in je hoofd. En in een instelling is het daar denk ik de beste plek voor. Je krijgt daar als het ware minder prikkels binnen waardoor je ook rustiger wordt in je hoofd. Thuis heb je toch heel erg je ouders die 1000x aan je vragen of alles goed gaat en je werk en je school en dan moet je nog is naar de psycholoog... Het is voor jou denk ik heel handig tot je een signaleringsplan maakt, daar kun je inzetten hoe je je voelt van goed naar slecht (super slecht) en dan schrijf je daar tekens bij die horen bij die stemming dus bijvoorbeeld: het gaat goed, Hoe reageer je: Ik praat veel, onderneem dingen, ik lach'. Als je je dan een keer slecht voelt kun je kijken van ohh kijk daar zit ik en dit kan ik doen om mezelf niet nog slechter te voelen. Praat is met je psycholoog erover of dat bij je zou passen.
Dan even over je moeder, ik vind het moeilijk om te horen hoe je praat over je moeder van dat ze totaal niet aan je denkt, dat ze alleen bezig is met werk. En dat ze geen inlevingsvermogen heeft. Ik ken haar natuurlijk niet maar... het is je moeder en jij bent haar zoon (misschien haar enige dat weet ik niet). Ze houdt van je ook al zegt ze dat bijna nooit. Maar ze gaat met je mee naar het werk, ze gaat vast wel eens mee als je een gesprek hebt met je psycholoog. En dat doet ze allemaal omdat ze van je houdt, misschien hoopt ze gewoon dat jij ook eerlijk bent tegen haar en zegt wanneer je je slecht voelt. Een moeder wilt niks liever weten dan hoe jij je voelt. Ze wilt jou gelukkig hebben, ze wilt dat je niet alles nou dat het een weekje slecht gaat tot je alles laat vallen en met je handen in je haar in een hoekje gaat zitten terwijl je er de vorige keer toch uit was gekomen.
Ik zeg altijd als je depressief bent dan sta je voor een afgrond en hoe slechter jij je voelt hoe dichter jij erbij staat. En op een gegeven moment voel je helemaal niks meer, geen emoties. Je bent dan leeg dat is het moment tot je met je voeten aan de rand staat van die afgrond. Als jij je slecht voelt en je loopt dan als het ware naar die afgrond, zorg er dan voor dat je moeder het weet dat je je slecht voelt. Zij kan jou dan helpen om weg te lopen van die afgrond doe je dat niet dan sta je er alleen voor. En ik kan jou vertellen als je het alleen probeert maak je het alleen maar erger want die gedachtes blijven aan je trekken net zolang tot je alleen maar tegen jezelf kan zeggen: 'Ik moet dood'.
Je kunt iedereen die om je geeft afstoten en zeggen dat het goed met je gaat. Of bijvoorbeeld fel en boos op diegene reageren die om je geeft. Maar alleen de sterkste mensen blijven naast je staan en je helpen maar ook die stoppen ermee als je hen maar blijft voor liegen of alle woede of schuld die je aan jezelf hebt op hun af reageert.
Maar goed ik maak het weer veel te lang, wat ik wou zeggen was ook al vind je het moeilijk om met ze te praten over je gevoelens doe het toch wat alleen zij kunnen jou helpen en ondersteunen in moeilijke tijden.
En misschien is het een goed idee om je moeder een appje te sturen met daarin te zeggen dat het je spijt van wat er vandaag is gebeurt. Zoals wat je hier boven hebt neergezet bijvoorbeeld. Ik denk dat het haar ook een heel goed gevoel geeft, praat het uit en ga ook samen kijken van hoe je het nu verder gaat doen. Nogmaals het is je moeder en je bent haar kind, je komt uit haar buik en dat maakt ook al zie je dat zelf niet, het zorgt ervoor dat een moeder een speciale band heeft met haar kind. Als je niks zegt en je denkt van ik negeer het gewoon. Dan doet het jou moeder ook heel veel pijn... en dat zou ook altijd zo blijven. Plus ze weet dan ook op een gegeven moment niet meer hoe ze jou moet helpen.
Dus praat het uit/ Stuur een appje (Het beste is vandaag nog)
Gr. Bas
Reputatie 2
+9
Heey @ Bas17.2,
Bedankt voor je reactie! Ik heb gister bezoek gehad van me ouders en heb mijn excuses aangeboden aan me moeder en gezegd dat ze het goed bedoelde en dat ik ook anders had kunnen reageren. Ik heb dan niet altijd meer het idee dat ze me steunen, maar ik wet dat ze van me houden en ik hou ofc ook van hun!
Daarnaast heb je gelijk dat ik wat vaker naar me ouders toe moet gaan als het slecht met me gaat. Alleen dat vind ik erg lastig. Als het gaat om wildvreemde mensen dan ben ik een openboek als het gaat over me probleem. Maar tegen me ouders, dan is het net of ik op slot zit en dat ik niks durf/ wil vertellen. Maar daar gaan we mee aan de slag!
Gr: Mr.S
Bedankt voor je reactie! Ik heb gister bezoek gehad van me ouders en heb mijn excuses aangeboden aan me moeder en gezegd dat ze het goed bedoelde en dat ik ook anders had kunnen reageren. Ik heb dan niet altijd meer het idee dat ze me steunen, maar ik wet dat ze van me houden en ik hou ofc ook van hun!
Daarnaast heb je gelijk dat ik wat vaker naar me ouders toe moet gaan als het slecht met me gaat. Alleen dat vind ik erg lastig. Als het gaat om wildvreemde mensen dan ben ik een openboek als het gaat over me probleem. Maar tegen me ouders, dan is het net of ik op slot zit en dat ik niks durf/ wil vertellen. Maar daar gaan we mee aan de slag!
Gr: Mr.S
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
