Niet goed in vel en schaamte

  • 12 January 2018
  • 1 reactie
  • 75 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
hoi,
Ik heb een groot probleem. Als allereerste ben ik al twee jaar niet goed in mijn vel. Ik voel me nutteloos en zie het nut van het leven nooit in. Ik ben heel ongelukkig en huil vaak. Ook ben ik altijd moe. Ik kan zo wel de hele dag door slapen. Mensen vinden dat ik vaak ook depressief kijk. Ik ben hier al voor naar de huisarts gegaan. Daar zit ook een psycholoog die me door heeft verwezen naar een psycholoog die er meer op in gaat. Ik weet niet wat er aan de hand is maar ik maak me zorgen. Straks is het een depressie of zo.


Verder heb ik ook schaamte. Ik ben niet de mooiste persoon. Ik ben niet dik maar ook niet splinterdun maar dat hoeft niet van mij. ik vind dat vaak niet eens mooi. Ik heb dus een stiefvader en die zegt ook vaak dat ik dik ben. of in iedergeval, dik wordt. Terwijl dat reuze mee valt. Het ligt aan de pubertijd dat ik meer rondingen krijg maar toch trek ik me er heel veel van aan en daar ga ik me ook rot van voelen.
Ook schaam ik me voor mijn striae. Het zit op mijn bil, heup en binnenkant van mijn bovenbeen. Het is ook al jaren paars en het valt super erg op. Ook vind ik mijn gezicht verschrikkelijk. Daar schaam ik me ook voor. Bang van wat andere mensen er van vinden dat ik lelijk ben. Ik kan het maar niet accepteren en ik ben jaloers op mensen die zich er niks van aantrekken..

Ik vind het lastig om met zulke dingen om te gaan. Hoe kan ik dit het beste bespreken en met wie? (niet mijn moeder, ik heb niet een mega goede band met haar. Mijn vader die is niet meer in de spotlight en ik heb een hekel aan mijn stiefvader)
Als ik dan iemand heb gevonden waar ik me prettig bij voel, hoe moet ik zo'n gesprek beginnen?

1 reactie

Reputatie 2
Badge +9
Heey Renske1212,

Vervelend dat je je zo voelt. Ik ken je niet maar je zal heus niet lelijk zijn, eerder een prachtig meisje. Je stiefvader doet erg raar dat hij dit soort dingen tegen je zegt.

Jammer dat je niet z'n goede band hebt met je moeder. Maar probeer toch is met haar te praten. Ik heb geen idee hoe oud je bent( heb niet gekeken) maar je moet er wel voor zorgen dat dit ophoudt.

Heb je een mentor waarmee je kan praten? Of een ander fijne familielid? Deze mensen willen immers ook graag hebben dat je je gelukkig voelt.

Ik had gister ook voor het eerst gesprek met me mentor omdat ze zag dat ik niet happy was. Ze zij tegen mij van waarom was je er straks niet. Ik zei dat ik gesprek had in het ziekenhuis en toen wou ze met me praten. Heb haar toen dus me hele verhaal verteld. En samen zoeken we nu naar een oplossing zonder me ouders.

Hopelijk lukt dit ook voor jou!

Gr: Mr.S

Reageer