Ik ben 15 jaar en ik heb eigelijk altijd wel een negatieve gedachten over mezelf en dan denk ik bijvoorbeeld ik ben te dik en ik eet teveel ik heb ook een eetstoornis ik eet onpolettend en heel veel en daarna heb ik er spijt van en dat kots ik het uit ik heb mezelf ook al meerdere keren pijn gedaan door schuldgevoel en ik wil dat het ophoud ik wil er niet meer zijn ik wil niet oud worden ik wil niet dat mensen mij gaan missen ik wil gewoon van de aardbodem geveegd worden ik heb 2 vrienden die ook weg willen (dood willen zijn ) maar die zitten er minder mee als ik
Daarbij doe ik ook wel eens dingen die echt nietkunnen zoals steelen of dingen kapot maaken die niet van mij zijn en dan krijg ik daar spijt van ik weet dan vaak ook niet waarom ik dat soort dingen doe het lijkt wel of er een ander iemand mijn lichaam binne komt en alles terroriseert voor mij en dan ga ik mezelf pijn doen en ik wil dit niet meer ik wil gewoon dat het ophoud en dat ik nergens meer zorgen over hoef te maaken en dat mensen ophouden met mij te behandelen als een kind dat ik er wel over heen kom maar dat wil ik niet ik wil helemaal niets geen gezijk meer dus kan iemand mij helpen want ik kan het niet meer
Negatieve gedachten en mezelf pijndoen
A
A
Hoi!
Dat klinkt inderdaad niet fijn. Je doet jezelf pijn, en denkt aan de dood. Dat zijn signalen dat je best hulp zoekt.
De negatieve gedachten over jezelf, de eetstoornis, het jezelf pijn doen zijn tekenen dat je niet goed in je vel zit. Dat is jammer, aangezien jij volgens mij geen slecht persoon bent, maar door pijn en verdriet je eigen schoonheden niet meer ziet.
Je hebt twee vrienden die ook met de dood bezig zijn. Praten jullie hierover? Steunen jullie elkaar? Het kan dat jullie hulp kunnen zijn voor elkaar, aangezien jullie elkaar kunnen begrijpen in het bezig zijn over de dood. Jullie kunnen er samen voor blijven vechten gelukkiger te worden. Als je dit samen met anderen doet, ben je vaak gemotiveerder door te zetten.
Het stelen en dingen kapot maken komen volgens mij niet uit jou. Ze komen uit de negatieve gedachten die het soms overnemen. Je krijgt er spijt van, wat aangeeft dat je aanvoelt dat het fout is. Dat is een goed teken. Jij bent een goede persoon, alleen vallen die negatieve gedachten je lastig.
Het kan dat, door hoe jij je nu voelt, je niet inziet dat je nog gelukkig kan worden. Hier kan professionele hulp jou helpen. Je kan je mentor, ouders, huisarts, vertrouwenspersoon, etc. aanspreken. Zij kunnen naar jou luisteren, want daar zijn ze voor, en jou helpen. Ook al kan het lijken dat dat geen zin heeft, zal praten waarschijnlijk verlichtend werken.
Je wilt niet dat mensen je gaan missen. Daar is maar één oplossing voor: blijven doorzetten. Als jij je leven ontneemt, gaan mensen je missen, en gaan ze hier verdriet van hebben. Als je niet meer ziet zitten voor jezelf door te zetten, kan je het voor de personen om je heen doen.
Bellen of chatten met de KinderTelefoon kan jou ook helpen. Een moderator kan samen met jou naar een oplossing zoeken waar jij je goed bij voelt.
https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/
Zoals onderaan die pagina gezegd wordt: 'Je staat er niet alleen voor'
Groetjes
x
Dat klinkt inderdaad niet fijn. Je doet jezelf pijn, en denkt aan de dood. Dat zijn signalen dat je best hulp zoekt.
De negatieve gedachten over jezelf, de eetstoornis, het jezelf pijn doen zijn tekenen dat je niet goed in je vel zit. Dat is jammer, aangezien jij volgens mij geen slecht persoon bent, maar door pijn en verdriet je eigen schoonheden niet meer ziet.
Je hebt twee vrienden die ook met de dood bezig zijn. Praten jullie hierover? Steunen jullie elkaar? Het kan dat jullie hulp kunnen zijn voor elkaar, aangezien jullie elkaar kunnen begrijpen in het bezig zijn over de dood. Jullie kunnen er samen voor blijven vechten gelukkiger te worden. Als je dit samen met anderen doet, ben je vaak gemotiveerder door te zetten.
Het stelen en dingen kapot maken komen volgens mij niet uit jou. Ze komen uit de negatieve gedachten die het soms overnemen. Je krijgt er spijt van, wat aangeeft dat je aanvoelt dat het fout is. Dat is een goed teken. Jij bent een goede persoon, alleen vallen die negatieve gedachten je lastig.
Het kan dat, door hoe jij je nu voelt, je niet inziet dat je nog gelukkig kan worden. Hier kan professionele hulp jou helpen. Je kan je mentor, ouders, huisarts, vertrouwenspersoon, etc. aanspreken. Zij kunnen naar jou luisteren, want daar zijn ze voor, en jou helpen. Ook al kan het lijken dat dat geen zin heeft, zal praten waarschijnlijk verlichtend werken.
Je wilt niet dat mensen je gaan missen. Daar is maar één oplossing voor: blijven doorzetten. Als jij je leven ontneemt, gaan mensen je missen, en gaan ze hier verdriet van hebben. Als je niet meer ziet zitten voor jezelf door te zetten, kan je het voor de personen om je heen doen.
Bellen of chatten met de KinderTelefoon kan jou ook helpen. Een moderator kan samen met jou naar een oplossing zoeken waar jij je goed bij voelt.
https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/
Zoals onderaan die pagina gezegd wordt: 'Je staat er niet alleen voor'
Groetjes
x
Reputatie 2
+9
Heey,
Zoals ik al zei in je andere topic, Heeft @100DIVERGENT11 al hele goede tips gegeven.
En zoals ik zelf al zei is praten echt de beste oplossing voor jou. Mensen kunnen niet ruiken dat het slecht met je gaat, dus je zou echt met ze moeten praten wil je dit oplossen.
En denk aub niet van ik kan het zelf allemaal wel oplossen, want dat wordt dan wel heel erg moeilijk. En vooral blijf hier niet mee zitten en zoek dus hulp!
Gr: Mr.S
Zoals ik al zei in je andere topic, Heeft @100DIVERGENT11 al hele goede tips gegeven.
En zoals ik zelf al zei is praten echt de beste oplossing voor jou. Mensen kunnen niet ruiken dat het slecht met je gaat, dus je zou echt met ze moeten praten wil je dit oplossen.
En denk aub niet van ik kan het zelf allemaal wel oplossen, want dat wordt dan wel heel erg moeilijk. En vooral blijf hier niet mee zitten en zoek dus hulp!
Gr: Mr.S
A
Bedankt voor het delen
Dat je dit vertelt is al een grote stap, en het laat duidelijk zien dat je wilt veranderen
Ik sluit me volledig aan bij alles wat hierboven is gezegd
Je moet echt op zoek naar proffesionele hulp hiervoor tho
Voor de eetstoornis
En voor de negatieve gedachtes
Veel succes en sterkte
Dat je dit vertelt is al een grote stap, en het laat duidelijk zien dat je wilt veranderen
Ik sluit me volledig aan bij alles wat hierboven is gezegd
Je moet echt op zoek naar proffesionele hulp hiervoor tho
Voor de eetstoornis
En voor de negatieve gedachtes
Veel succes en sterkte
A
Hoi,
Je wilt liever dood, maar je wilt dit vooral omdat je wilt dat het allemaal ophoudt. Dat is begrijpelijk, maar betekent ook dat je wel wilt leven, alleen niet dit leven. Daar kun je gelukkig voor zorgen! :)
Je hebt best wel wat (complexe) problemen waarbij het je niet gaat lukken om deze zelf op te lossen. Ik denk net als de anderen boven mij dat het heel erg verstandig is om er hulp bij te halen. Denk je dat je het tegen je ouders durft te vertellen?
Als je ouders nog een te grote stap is, is er dan iemand anders in je omgeving? Een vriend/vriendin/leraar/mentor/vertrouwenspersoon? Misschien wordt dan de drempel lager om het uiteindelijk je ouders te vertellen.
Waarom het belangrijk is om het je ouders te vertellen, is omdat je op jouw leeftijd nog de 'toestemming' van je ouders nodig hebt om in aanraking te komen met een psycholoog. Je kunt zelf wel naar de huisarts, maar deze is dan alsnog verplicht je ouders in te lichten.
Ik denk dat het stelen en dingen kapot maken voortkomt uit onmacht over jouw situatie. Je zit zo in de knoop met jezelf, dat je gewoon niet meer weet wat je met jezelf moet. Bij jou resulteert dit dan wellicht in stelen en dingen kapot maken. Je geeft aan spijt te hebben als dit is gebeurd, dat geeft aan dat je dit eigenlijk niet wilt doen. Dat is fijn voor jezelf, want eigenlijk ben je dus helemaal niet zo :)
Sterkte,
Gr. Pin
Je wilt liever dood, maar je wilt dit vooral omdat je wilt dat het allemaal ophoudt. Dat is begrijpelijk, maar betekent ook dat je wel wilt leven, alleen niet dit leven. Daar kun je gelukkig voor zorgen! :)
Je hebt best wel wat (complexe) problemen waarbij het je niet gaat lukken om deze zelf op te lossen. Ik denk net als de anderen boven mij dat het heel erg verstandig is om er hulp bij te halen. Denk je dat je het tegen je ouders durft te vertellen?
Als je ouders nog een te grote stap is, is er dan iemand anders in je omgeving? Een vriend/vriendin/leraar/mentor/vertrouwenspersoon? Misschien wordt dan de drempel lager om het uiteindelijk je ouders te vertellen.
Waarom het belangrijk is om het je ouders te vertellen, is omdat je op jouw leeftijd nog de 'toestemming' van je ouders nodig hebt om in aanraking te komen met een psycholoog. Je kunt zelf wel naar de huisarts, maar deze is dan alsnog verplicht je ouders in te lichten.
Ik denk dat het stelen en dingen kapot maken voortkomt uit onmacht over jouw situatie. Je zit zo in de knoop met jezelf, dat je gewoon niet meer weet wat je met jezelf moet. Bij jou resulteert dit dan wellicht in stelen en dingen kapot maken. Je geeft aan spijt te hebben als dit is gebeurd, dat geeft aan dat je dit eigenlijk niet wilt doen. Dat is fijn voor jezelf, want eigenlijk ben je dus helemaal niet zo :)
Sterkte,
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
