mijn levensverhaal

  • 26 August 2018
  • 12 reacties
  • 126 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
hey k ben 13 jaar, meisje en ja.
ik heb altijd wel een leuk leven gehad I guess, maar 6 jaar geleden kreeg mn moeder kanker, toen wist ik niet wat dat in hield dus ik vond het minder erg. maar hoe meer tijd voorbij ging hoe erger ik het ging vinden. na 3 jaar ging het eindelijk weer beter met mn moeder en er was gelukkig maar 10% kans dat ze het nog een keer zou krijg. guess what? ze kreeg nog een keer kanker. en ik voelde me toen zo kut. ik wist nu namelijk wat het in hield en wat het precies zou doen. alleen ik kon er met niemand over praten want ik was jong en niemand wist hoe ik me voelde.

maar goed, het gaat nu eindelijk beter, maar ondanks dat voel ik me niet beter. ik heb nog steeds de angst dat ze dood kan gaan. dit is al 6 jaar zo en het wordt steeds erger.

het gaat nog verder hoor.
waaaant

in die 6 jaar dat mn moeder kanker heeft gehad zijn er nog wel wat dingen gebeurt hoor. mn opa heeft een hartaanval gehad. mn andere opa een hersenbloeding en mn tante ook een hersenbloeding. go big or go home am I right

maar goed
vorig jaar gebeurde er uiteraard ook iets want lifes a bitch
ik ging bij mn opa en oma logeren wat leuk zou moeten zijn obviously. maar uhm nee dus
ik zou op de zaterdag naar de dierentuin gaan met mn oom (er gebeurt een paar maanden later ook iets met mn oom lmao)
maar op die dag gebeurde er 4 uur s 'nachts iets anders.
mn opa viel van de trap en schaafde zn hele arm aan de muur (daar hebben ze een random ribbewltjes muur ofzo dus zn hele arm lag open)
dus zn arm zat onder het bloed. maar hij viel van de trap in een glazen vitrine. he had een grote snee in zn voorhoofd en 1 van zn slagaders ging kapot. guess what? overal was bloed.
my point of view: ik deed de slaapkamer deur open en BAMM daar stond hij recht voor me onder het bloed. lmao I am still traumitized by that and I am still really afraid of blood.

we belden de ambulance en hij ging naar het ziekenhuis (het is wel weer goed gekomen met hem hoor)
maar wij (mn oma en ik) moesten het huis schoonmaken want OVERAL lag bloed.
en het was echt een hel.
een uur later kwam mn oom om te helpen metalles (ja het is de oom waar nog iets mee gaat gebeuren)
en even later kwamen mn ouders.
ik ging dus niet met mn oom naar de dierentuin die dag.

ik zou daar eigenlijk nog een paar nachten blijven maar dat durfde ik niet.
dus toen alles was opgeruimd ging ik gelijk naar huis.

onthoud dit: het laatste wat mn oom tegen me zei die dag was: ''ik beloof dat als ik terug kom van Thailand, dat ik met jou naar de dierentuin ga''. (hij ging 1 december naar Thailand)

een paar maanden gingen voorbij en niks gebeurde

maar toen kwam december eraan
mn oom ging naar thailand

en de vliegtuigreis ging helemaal goed
maar toen hij het hotel binnenliep kreegn hij een hersenbloeding.
hij belandde in het ziekenhuis.
uiteraard ging mn pa de dag daarna gelijk naar hem toe in thailand want er moet iemand bij hem zijn zodat we precies weten wat er gebeurt.

in thailand zeiden de dokters dat alles goed ging komen met hem en dat hij gewoon zou leven dus we waren blij.

mn verjaardag was 12 december. raad eens wie niet op mn verjaardag kwam. mn oom, mn tante. mn opa en oma( sneeuw storm ofzo idk) en mn vader. mn vader kwam niet op mn verjaardag en dat was zo kut voor mij.
dat is niet het enige wat mn vader heeft gemist hoor. hij mistte ook kerst en oud en nieuw.

maar goed, ik had mn vader 2 maanden niet gezien want hij was bij mn oom.

na die 2 maanden ging mn oom naar het ziekenhuis in antwerpen want daar is de medische shit beter. en raad eens wat ze daar zeiden
hij gaat het niet overleven. als de hersenbloeding hier was gebeurt hadden we de eerste operatie nieteens gedaan omdat alles al te erg was beschadigd.

well fuck man

dus toen was het wachten tot ie dood ging.


begin februari gebeurde er iets anders, heeft niks met mn oom te maken.
mn ouders gingen uit elkaar.
ik had zelfs liever gewilt dat mn oom dood was dan dat mn ouders uit elkaar gingen want dit heeft meer effect op je leven en gaat ook altijd door.

maar hier nog meer over later want toen kwam maart

mn vaders verjaardag is 13 maartt
raad eens wanneer mn oom dood ging
11 maart

wat een vreselijke timing

dus mn vaders verjaardag was kut

een week daarna was de crematie en jesus dat is het lastigsite ding wat ik ooit heb meegemaakt ik heb tijdens het hele ding gehuild



en toen realiseerde ik me: het laatste dat mn oom ooit tegen me heeft gezegd was : ik beloof dat als ik terug kom van thailaind, dat ik met jou naar de dierentuin ga.
hij heeft die belofte dus gebroken

en nu vertrouw ik beloftes niet meer. lmao

maar mn ouders zijn nu nog steeds uit elkaar en mn oom is nog steeds dood en ik heb geen idee hoe ik door alles wat gebeurt is afgelopen jaren heen ben gekomen.

k dat was het
bai

12 reacties

Hoi

Wat heb jij een hoop meegemaakt. Ik vind het heel goed en dapper dat je het hier allemaal neergeschreven hebt. Ik hoop dat dat geholpen heeft.

Het is normaal dat je moest huilen op de crematie. Af en toe eens goed huilen kan opluchten. Je hoeft voor niemand je tranen in te houden.

Je vrienden vermoeden dat je een eetstoornis hebt. Vind je het ok om hiermee naar de huisarts te gaan? Die kan samen met jou overlopen wat er allemaal aan de hand is. Daarbij heeft de huisarts beroepsgeheim, wat betekent dat die niet zomaar mag doorvertellen wat jij vertelt.

maar gaat beter nu want ik ben er nu over aan het praten met mensen en het helpt I guess
Goed dat je erover praat. Ik hoop dat je je daarmee geholpen voelt.

I have kinda been using laxatives. en starvation heb ik gedaan
Dat klinkt inderdaad niet gezond. Doe je dit vaak? Het is belangrijk om gezond en voedzaam te eten. Je lichaam heeft voedingsstoffen nodig. Praat je ook over je eetpatroon?

Groetjes
Kenshin
Ja dat is waar daarom is extra hulp altijd goed hoor!
Zoiets had ik al begrepen, maar iemand anders kan er net even een iets andere kijk op hebben en dus andere/betere tips hebben :)
Maar wel goed opgelet Ronald
Janna volgens mij praat hij al met iemand erover, maar natuurlijk extra hulp is altijd goed!

D89g, bedankt denk ik?
Misschien is het goed dat je je verhaal bij iemand kwijt kan en dat die persoon jou kan steunen en tips geven wanneer nodig.
Dit kan iemand ook iemand op school zijn zoals een vertrouwenspersoon, je mentor of gewoon een leraar die je vertrouwd. Misschien heb je daar wat aan en kan je daar ook wat steun aan ervaren!

Lieve groetjes, janna
you know, jij bent echt aardig man
Hmm goed dat je met mensen praat!
Ik weet dat je ook bij een dietiste kan voor een eetstoornis zodat je wel goed en gezond blijft eten want dat is wel echt belangrijk
Ik lees nu pas die eating disorder, wrm denken je vrienden dat? Als je de reden weet kan je nakijken of ze gelijk hebben
I have kinda been using laxatives. en starvation heb ik gedaan en het gaat physiek nu wel goed maar mentaal helemaal niet.
Heyo,
Wat erg om te lezen en ik vind het eigk zelf raar dat je er soms blij in klinkt(Lmao, lifes a bitch enz)
Een crematie is nooit leuk en helemaal niet van een familie lid

Hoe gaat het nu met je?

lmao en shit is mijn manier om te zorgen dat niet alles te serieus wordt want daar wordt je alleen maar depressief van en dat wil ik niet.
maar gaat beter nu want ik ben er nu over aan het praten met mensen en het helpt I guess.
Ik lees nu pas die eating disorder, wrm denken je vrienden dat? Als je de reden weet kan je nakijken of ze gelijk hebben
Heyo,
Wat erg om te lezen en ik vind het eigk zelf raar dat je er soms blij in klinkt(Lmao, lifes a bitch enz)
Een crematie is nooit leuk en helemaal niet van een familie lid

Hoe gaat het nu met je?
and on top of that: ik zit te strugglen met dat ik onzeker ben over mn lichaam en vrienden zeggen dat ik een eating disorder heb en ik begin nu te denken dat het waar is.
maar ik weet niet wat ik eraan moet doen

Reageer