Vraag

Mijn leven

  • 28 October 2019
  • 4 reacties
  • 110 Bekeken

Badge

Ik heb t leven nooit echt geweldig gevonden. Op jonge leeftijd was ik al niet zo gelukkig en nu al helemaal niet. Ik heb een periode gehad waarbij ik mezelf pijn deed door te snijden. Ik heb daarnaast ook heel veel gedronken en gerookt (soms wiet). Ik heb zulke domme dingen gedaan. Vroeger was ik zo onschuldig en nu weet ik niet wat ik met mijn leven moet. Ik denk niet aan zelfmoord. Ik heb gewoon het gevoel dat ik verdrink in mijn gedachtes. Ik sluit mezelf op in een doos en ik durf hem niet open te maken omdat ik bang ben wat mensen van me vinden. Heeft iemand tips? of kan iemand me hierbij helpen?


4 reacties

Ik ken het gevoel. Ik was 12 en voelde me ongelukkig omdat ik het gevoel had dat ik niet in het lichaam zat dat ik wou. Ik vertelde mijn ouders dit die accepteerde dat ik transseksueel wou zijn echter veel gepest en ontmoette een meisje wij verliefd tot op een dag kijk dat manswijf en ze pestte haar ook dus na een tijdje kreeg ze er genoeg van en sloeg me ineen, ik belandde in het ziekenhuis, ze verontschuldigde zich omdat ze een drugsverslaafde was en al vlug was cannabis een vriend want dat brak de realiteit maar op een dag liet ik me gaan zwaar bezopen en high ging ik naar het park daar deed ik in de avond mijn kleren uit het was zomer dus nog volk genoeg maar dat interesseerde me niet en ik trok me af op een bankje iets verder van een paar meisjes.

Ik werd opgepakt voor exhibitionisme dat gelukkig geen gevolg kreeg omwille ik onder invloed van drugs was.

Mentaal maakte de pesterijen me kapot ik kon niet meer alles was te veel en dus was ik van vlieg ik de cel in dan is het zo maar ik realiseerde me dat ik daarmee niets oploste ze werd mijn ex en ik zocht hulp die ik haar later aanbood als vrienden. Ik kreeg therapie en dat hielp want de psycholoog zei wees trots op wie je bent, kom op voor jezelf en in de toekomst laat zulke dingen achter je.

Snijden lost niets op en geeft enkel een levenslange straf omdat littekens voor altijd blijven en je eraan zullen herinneren hoe ze er gekomen zijn 

hey!

ik snap precies hoe je je voelt.. dat je niet de 'ware jij' kan zijn.. omdat je bang bent dat andere je gek of raar vinden..

ik heb precies met datzelfde gestruggeld… mijn tip voor jouw is: blijf jezelf! dan ben je zoveel sterker dan dat je iemand na doet.. 

als jij jezelf bent, dan straal je zelfverzekerheid uit.. dat is iets wat ik zo sterk vind van mensen die het ondanks al deze dingen toch uitstralen! en ik weet zeker dat jij dat ook kan!! ik weet dat jij zo sterk bent.. ook al ken ik je niet.. maar ik geloof als je iets doet waar je je goed bij voelt en jezelf blijft, dat je dan sterker bent dan dat je dat van jezelf denkt! ik wens je heel veel succes, en je kan het!!

groetjes alicia!

Badge

Ik ken het gevoel. Ik was 12 en voelde me ongelukkig omdat ik het gevoel had dat ik niet in het lichaam zat dat ik wou. Ik vertelde mijn ouders dit die accepteerde dat ik transseksueel wou zijn echter veel gepest en ontmoette een meisje wij verliefd tot op een dag kijk dat manswijf en ze pestte haar ook dus na een tijdje kreeg ze er genoeg van en sloeg me ineen, ik belandde in het ziekenhuis, ze verontschuldigde zich omdat ze een drugsverslaafde was en al vlug was cannabis een vriend want dat brak de realiteit maar op een dag liet ik me gaan zwaar bezopen en high ging ik naar het park daar deed ik in de avond mijn kleren uit het was zomer dus nog volk genoeg maar dat interesseerde me niet en ik trok me af op een bankje iets verder van een paar meisjes.

Ik werd opgepakt voor exhibitionisme dat gelukkig geen gevolg kreeg omwille ik onder invloed van drugs was.

Mentaal maakte de pesterijen me kapot ik kon niet meer alles was te veel en dus was ik van vlieg ik de cel in dan is het zo maar ik realiseerde me dat ik daarmee niets oploste ze werd mijn ex en ik zocht hulp die ik haar later aanbood als vrienden. Ik kreeg therapie en dat hielp want de psycholoog zei wees trots op wie je bent, kom op voor jezelf en in de toekomst laat zulke dingen achter je.

Snijden lost niets op en geeft enkel een levenslange straf omdat littekens voor altijd blijven en je eraan zullen herinneren hoe ze er gekomen zijn 

Dat klinkt heel heftig. Zorg alsjeblieft goed voor jezelf!

Hoi!!

 Goed dat je nu niet meer snijdt en dat je niet denkt aan zelfmoord.

Ik snap dat je je niet open durft te stellen, maar als je ergens meezit is het beste om het te vertellen. Je kunt er alleen uitkomen..Maar je struggeld en dat heb je minder als je het iemand verteld. Dan ook de juiste persoon... And Guess whattt.. De juiste persoon vind je niet die komt gewoon op je pad.  Als iemand niet te vertrouwen is dan heb jij geen fout gemaakt. Vallen en opstaan zeggen ze toch? bedenk gewoon dat je niet alleen bent, en er wel mensen zijn die te vertrouwen zijn en mensen zijn die zeker wel hetelfde hebben.. Alleen voelt dat soms niet zo.

Ik weet niet hoe oud je bent of wat dan ook,  maar Ik ben een meisje van 14 jaar.. Bepaalde dingen die je hebt gedaan heb ik niet gedaan en heb ik me ervaring dr niet op.Ik snijd zelf wel, ik doe het niet doordat het mezelf sterker maakt. Ik doe het meer, omdat ik pijn wil voelen. Meer het gedachte dat je denkt van lekker voor je als je boos bent en iemand slaat bijvoorbeeld? Ik weet niet of je dat gevoel kent.Maar wat ik wel weet is dat sommige mensen dat doen om een beetje weg te blijven wat ook bij drugs is.. Dit maakt je geen slecht persoon, geloof me.

Je gaat je eigen pad op, net zoals iedereen

geloof me iedereen denkt wel van wat doe ik hier?

Misschien sta je  op zo een leeftijd dat je je  zulke dingen je afvraagt.. maar je afsluiten wat je eerst niet deed en dat snijden etc is een stap veder.

 

Je kunt altijd bij mij terecht als er wat is of als je iets kwijt wilt

xoxo 

Joumana

Reageer