Hey,

Ten eerste ik weet dat ik anders ben, ik ben altijd al raar genoemd. Als kind waren er vaak kinderfeestjes met smokkel tochten enzo. Ik vond dat altijd leuk en ging helemaal los. Altijd rennen door de bosjes, harder sneller. Doorens? Geen probleem. Daar heb ik veel littekens op mijn benen aan over gehouden en eigenlijk vind ik ze wel leuk. 

Toen ik ouder werd kreeg ik skaten als hobby en elke keer als ik viel en een wond kreeg was ik soort van blij. Ik hield van die pijn.

Mijn ouders hebben meerdere keren me verteld dat ik geen doorzettingsvermogen heb.

Mnu ik ouder word snijd, krab, bijt ik mezelf steeds meer. En bij conditie testen ga ik door tot ik bijna flauwval. Sommige dagen wil ik niet eten om te weten wat er dan gebeurd. Grappig is dat niemand dit opmerkt.

Elke dag als ik me kt voel, ziek ben en niet naar school wil, doe ik dit toch. Als ik een cijfers lager dan 7 haal word ik boos op mezelf. Ik weet niet waar dit naar toe gaat maar ik wil het ook niet stoppen. Mezelf pijn doen werkt tegen alles wat in mijn hoofd door elkaar ligt. 

Wat moet ik hier tegen doen?

Want ik kan niet opgeven.  En ook niet stoppen