Ik heb een zware jeugd achter de rug gehad en op de bassischool werd ik gepest maar niet zo erg als nu, op de middelbare..
Ik heb maar 2 echte goede vriendinnen waarvan 1 bijna net als mij is qua gedachten/karaktereigenschappen en de andere is meer zelfverzekerd en staat sterker in haar schoenen..

We worden dagelijks gepest, op een of andere manier.. Als ik mezelf zou moeten omschrijven met 3 woorden dan zou ik zeggen:
- bang/angstig/wordt heel snel zenuwachtig,
- niet zelfverzekerd,
- en is bang om eigen mening te uiten..

maar dat komt ook volgens mij doordat ik  zelf iets heb meegemaakt (ik heb het daar liever niet over) ..maar ik was er een soort van over heen..maar nu, naarmate ik wat ouder ben denk ik er steeds over na en denk ik over de mensen die mij pesten en over het feit dat ik mezelf "klein" voel om het zo te zeggen..

Ik heb laatst nog pijn gehad van mijn linker- been, arm, en hoofd (heel raar ik weet het)..ik had het op gezocht en er stond dat vrouwen daar meestal last van hadden oorzaak was: stress

Ik heb nog nooit echt met iemand over mijn gevoelens gepraat omdat, ik dan meestal in tranen uitbarst..en soms heb ik welis meerdere stemmingen en dacht ik of ik bipolaire stoornis had

Ik vroeg aan mijn moeder of ik naar een psychiater mocht maar ze zei nee omdat, ze bang is dat ik dan naar een soort "inrichting" moet
en had ook nog gevraagd om ik kalmeringspillen mocht nemen, mocht ik ook niet omdat dat misschien verslavend kan zijn + dat je hormonen en/of zenuwstelsel getast wordt..


Ik heb hierdoor slaaptekort, hoofdpijn en ik verander heel snel van humeur en 's avonds denk ik wel eens aan dingen om mezelf te straffen en dacht er aan om mezelf te snijden alleen, diep van binnen weet ik dat ik dat lef niet heb en dat dat geen goede oplossing is om mijn woede die ik heb kwijt te raken..