Kan je hart stoppen van verdriet?

  • 17 February 2018
  • 41 reacties
  • 1185 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hallo

Er is een hoop aan de hand, en ik ga proberen het zo goed mogelijk uit te leggen. Ik ga niet alles uitleggen, omdat anders de kans erin zit dat iemand die dit leest, erachter komt wie ik ben, en dan zit ik pas in de problemen.

Ok, hier ga ik mee beginnen. Mijn ouders gaan scheiden. De sfeer in huis is de laatste jaren niet zo schitterend, en op zich had ik het wel voelen aankomen. De band die mijn vader en ik hebben is niet zo positief. Wat ik ook doe, hij laat op een of andere manier altijd merken dat ik niet goed genoeg ben. Als ik iets tegen hem zeg, dringt het vaak niet tot hem door.
Mijn moeder doet ook een paar vervelende dingen. Ze vertelt dingen aan mensen over mij die niet waar zijn. Ze bedoelt het niet slecht, maar ze interpreteert dingen i.v.m. mij gewoon niet goed. Deze dingen vertelt ze dan aan familie e.d., terwijl ik haar er al vaak op gewezen heb dat ik dat niet fijn vind.
Ok, dus die scheiding. Mijn moeder heeft tegen mijn vader gezegd dat ze denkt dat het beter is dat we niet meer samenwonen. Het is nog niet tot mijn vader doorgedrongen, en veel initiatief neemt hij niet. Eén van de dingen waar ik mij het meest aan stoor is dat mijn moeder aan iedereen doet uitschijnen dat ze gaan scheiden om het voor mij makkelijker te maken. Ze vertelt overal dat de band tussen mij en mijn vader niet goed is, en dat ze daarom wil scheiden. Tegen mij zegt ze dan weer dat ze al lang wilde scheiden, nog voor ik problemen had met mijn vader, maar toch laat ze uitschijnen dat ze het voor mij doet.

Nog een probleem: ik moet naar een psychiater. Dat klinkt waarschijnlijk wel goed in deze situatie, en dat snap ik ook, maar die psychiater is niet het type waar ik eerlijk tegen durf zijn. Het is een goede psychiater hoor, daar ben ik van overtuigd, maar gewoon niet voor mij. Dit heb ik al proberen duidelijk maken aan mijn moeder, maar zij kan het goed vinden met die psychiater, zij vindt hem helemaal geweldig, dus daarom moet ik naar die psychiater. Zij is er ook altijd bij, en als ik wil kan ik vragen of ze naar buiten gaat, maar ik weet dat ik nog steeds niet eerijk ga durven zijn tegen die psychiater. Laatst zaten we daar weer, en mijn moeder legde iets uit, en toen vroeg die psychiater of ik van de problemen van mijn vader afwist. Mijn moeder schudt van nee en daar is het bij gebleven. Ik had verwacht dat ze er wat van ging zeggen, aangezien ik erbij zat, maar dat is nog niet gebeurd.

Daar komt nog eens bij dat ik autisme heb, in een lichte vorm denk ik wel, maar het vervelende is dat die psychiater het bij alles wat ik zeg benadrukt. Echt bij alles. Ook bij dingen waarvan ik denk dat iemand zonder autisme dat ook gezegd zou kunnen hebben.

Het is raar, de laatste maanden vertrouw ik niemand meer. Ik ben heel verlegen geworden (nog meer verlegen dan daarvoor) en verstop van alles. Vroeger was ik opener, ook met mijn ouders, maar doordat ik het gevoel heb dat er van alles voor me verzwegen wordt, durf ik zelf niets meer te delen. Behalve hier dan, de enige plek waar ik eerlijk en mezelf kan zijn.

Op dit laatste ga ik niet te veel ingaan, maar het komt erop neer dat er de hele tijd tegen me herhaald wordt hoe nutteloos en ongevoelig ik ben. De personen die dit zeggen hebben geen idee wat er aan de hand is, en ik ga het hen ook niet vertellen. Ze laten uit alles blijken dat alle schuld bij mij ligt, maar willen niet zeggen waarom. Ook hier wordt van alles voor mij verzwegen.

Om op de titel van de topic terug te komen: 'Kan je hart stoppen van verdriet?' Gisterenavond lag ik in bed, en kreeg ik weer van van alles de schuld, en toen ik daar in bed lag, voelde ik mij weer net zo ongelukkig als enkele maanden geleden. Enkele maanden geleden was er iets gebeurd, waar ik niet op ga ingaan, maar dat was iets wat me heel veel pijn deed, en gisteren voelde ik weer evenveel pijn. Het voelde alsof mijn hersenen een signaal gingen sturen naar mijn hart om te stoppen, omdat het allemaal geen zin meer had. Ik was bang op dat moment, omdat ik ervan overtuigd ben dat ik in het leven dat nog voor mij ligt nog kansen heb om gelukkig te worden. Ik was er heel erg van overtuigd dat ik elk moment zou sterven van verdriet, omdat ik mij zo zwaar voelde en niet meer uit mijn bed kon stappen. Intussen gaat het beter, en is dat hele zware gevoel weg, maar de problemen zijn er wel nog. (nu ik dit nog eens nalees, klinkt het heel dramatisch en overdreven, maar zo voelde het, dus ik ga het zo laten staan)

Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik verwacht van dit topic, aangezien ik met logisch nadenken ook wel kan bedenken dat je hart niet kan stoppen van verdriet, ook al voelt het zo. Verder ben ik hier zo vaag dat het vast moeilijk is om hier een reactie op te plaatsen, en dit topic is vast heel erg lang. Ik denk dat ik het gewoon eens neergeschreven moest hebben.

Ook al zit de gedachte in mijn hoofd, ik ga geen zelfmoord plegen en ga mezelf geen pijn doen. Ik ga blijven proberen om gelukkig te worden, ook al zie ik dat geluk nu niet.

Ik ben waarschijnlijk nog dingen vergeten, andere dingen schrijf ik bewust niet op, maar voor nu is dit het.

Groetjes (en bedankt voor het lezen, als je tot hier bent geraakt)
x

41 reacties

Na de mooie wijsheden van de vader van @M en Ms, wil ik even op wat anders inhaken. ;)
Je ouders gaan dus definitief scheiden. Je vader doet niet zo veel, maar je moeder regelt dingen over de verhuizing. Wat voor jou misschien fijn is om over na te denken, is waar jij dan wilt wonen. Het hoeft niet zwart wit je vader of je moeder te zijn, er kan best een soort omgangsregeling komen. Dat heb ik namelijk. Ik woon in principe bij mijn moeder, maar om de twee weken ga ik een weekend naar mijn vader. Anderen hebben weer co-ouderschap, dus dat je de ene week bij paps bent en de andere week bij mams. Dit werkt echter alleen als je ouders dicht bij elkaar wonen en niet een uur van elkaar vandaan zoals mijn ouders... Zo zijn er nog best veel dingen mogelijk. Jij bent 16, dus uiteindelijk heb jij het laatste woord hierin. Wees niet bang dat ook te doen, want dit gaat over jouw leven! Het enige wat je in je achterhoofd moet houden, is dat het geen onderhandeling of wedstrijd is, het is gewoon je gevoel volgen, al denk ik dat dat bij jou wel goed komt :)

Gr. Pin
@M en Ms en @Pin, bedankt voor jullie reacties. Ik vind even de energie en woorden niet om een waardige reactie hierop te schrijven, dus zal proberen er later op terug te komen. Ik wilde jullie gewoon bedanken voor de moeite.
Hi 100Divergent11,

We weten dat je nu, meer dan ooit misschien, van alles anders aan je hoofd hebt. Het is goed om alleen die dingen te doen, die je nu aan kunt en die goed voelen. De rest komt later, of niet, is ook goed.

Laat me je iig een dikke knuffel geven en je het beste wensen.

Ik heb nog een liedje voor je, ik hoop dat je er troost aan hebt. Die iemand is er ook voor jou. Soms lijken mensen even afstand te nemen of “anders” te reageren dan dat je van ze gewend bent, maar dat wil niet zeggen dat ze er niet voor je zijn of niet van je houden. Het komt wel goed, maar nu is ff moeilijk.

Suzan & Freek – Altijd wel iemand
https://www.youtube.com/watch?v=s2LYaXeFavw
btw het origineel is van IOS, maar ik vind deze uitvoering beter bij jou passen

Veel sterkte ?

Groetjes,
M&M’s
@M en Ms, bedankt voor je reactie, en de knuffel. Die zijn beide goed aangekomen :)

Dat liedje is heel mooi. Het maakt allemaal gevoelens in je los. Ik ga er de komende tijd nog naar luisteren denk ik.

Nogmaals bedankt voor alles
Hi 100Divergent11,

Bedankt voor je lieve berichtje.

Het was niet de bedoeling je verdrietig te maken met het liedje, maar soms is het wel goed om gevoelens toe te staan en eruit te laten komen.

Mijn twin en ik hebben wel eens van die momenten dat we allemaal “zielige, gevoelige” liedjes en yt video’s afspelen en dan gaan we lekker even huilen.
Als we elkaar dan aankijken moeten we er, door onze tranen heen, om lachen en dan knuffelen we even. Het voelt zo goed om te doen en om te delen met iemand waar je van houdt en die ook van jou houdt.

Groetjes,
M&M’s
Af en toe verdrietig zijn vind ik wel ok. Als je nooit verdrietig bent, weet je ook niet hoe het is om gelukkig te zijn. Zo kijk ik ernaar.

Emotionele muziek afspelen, dat ken ik. Na een rotdag op school, zoals vandaag, loop ik naar huis met agressieve, wilde muziek in mijn oren. Na een tijdje ga ik over naar minder agressieve muziek, en tegen dat ik thuiskom, ben ik meestal afgekoeld.

Bedankt voor je reactie, de zoveelste. Het is heel lief van jou om te blijven reageren. Het helpt echt. Dankjewel 🙂
hi
okay sorry als dit heel respectloos is, maar ik wil graag iets plaatsen alleen ik weet niet hoe dat moet.. sorry dat ik dat hier vraag maar ik weet geen andere manier.. kan iemand mij helpen?
@Annemijnleentje, geen probleem 🙂 Als je op de hoofdpagina van het forum bent, klik je op de categorie waar jouw vraag onder valt. Dan zie je rechts bovenaan de mogelijkheid 'Maak een nieuwe topic aan'. Als je op de mobiele versie bezig bent, ga je naar het zwarte bolletje rechtsboven en klik je op 'Stel je vraag'.

Groetjes
x
het is gelukt om iets te plaatsen
super bedankt, mega lief x
Ik hoop dat je hier de nodige steun vindt. Graag gedaan 🙂
Hey 100diverent,
Ik wou dus even reageren op deze topic.
Sorry dat het zo laat is.

Je ouders gaan scheiden, en dat is natuurlijk hartstikke vervelend.
Je vader doet alsof het hem helemaal niets uit maakt.
En jij hoopt natuurlijk dat hij het tegenovergestelde doet.
Hij geeft natuurlijk hartstikke veel om je.
Alleen is hij iemand die dingen minder laat opmerken.
Dat kan op sommige momenten goed zijn en soms weer niet.
Hij verbergt misschien dat het hem juist heel veel doet.

Je moeder verzint allerlei dingen.
En dat is niet heel snel verkeerd als het in jouw voordeel is.
Maar wanneer jij vind dat het genoeg is moet het ook genoeg zijn.
Dit zijn de nadelen van je moeder en vader.

Heb je ook nog wat voordelen die je kan opnoemen?
Het kan heel goed zijn dat je te weinig leuke dingen doet met het gezin.
Bijvoorbeeld een dagje weg naar een pretpark.
Ik herken jouw ouders heel erg in die van mij.
Ze doen weinig om onze familieband op te bouwen.

Als dit bij jou zo is kan je ook alleen door het land gaan reizen.
Dat kan er gezellig zijn, of een dagje shoppen in de straten van amsterdam.
Je kan dit natuurlijk ook met vrienden doen :D

Je MOET naar een psyg- en dat is eigenlijk wat je nooit moet hebben.
Want bij een MOET kan je minder kwijt aan iemand.
Zeker als je al weet dat een psyg- niet bij je werkt.
Wat je kan doen is naar een andere vertrouwenspersoon gaan.
Dan heb je er minder stres en gedwing op.

Autisme, natuurlijk is het niet leuk om te hebben.
Maar je bent niet anders dan anderen en even gezellig.
Iedereen is toch wel een beetje autistisch? ;)
Alleen de ene meer dan de ander.
Maar iedereen heeft wel een beetje in zich wat er op lijkt.

Je vetrouwt niemand meer, je vertrouwt ons :)
Dat is al heel wat en dat vind ik heel knap en bijzonder.
Hier kan je het ook over hebben met een vetrouwenspersoon.

Je bent niet nutteloos, je bent mijn held❤️. Haha, je bent gewoon een held. ;)
Je hebt hartstikke veel mensen geholpen methun problemen.
Je laat ze echt geloven dat ze ook een held zijn, dat ze weer iets betekenen.
En dat wil ik bij jou ook doen, want jij verdient ook zo’n gevoel.
Als ik je adres had, had ik je wel 10 orkesten naar je toegestuurd.
(Als je buren maar niet gaan klagen over geluidoverlast)
Ik heb denk ik nog wel iets anders in huis maar ja.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Sorry voor het erg late bericht.
Groetjes Lemac_V
@Lemac, bedankt voor je reactie. Het is niet laat hoor, je mag reageren wanneer je wilt, ik ben er steeds mee geholpen :)

Met mijn gezin iets leuks doen zit er niet echt in. Als ik alleen met mijn moeder ben, of alleen met mijn vader, valt het mee. Zet ons anderzijds allemaal samen in een kamer en de sfeer is te snijden.

Ik denk dat we uit elkaar gegroeid zijn, en dat we dat moeten aanvaarden. Als we verder gaan met ons leven en ons openstellen voor nieuwe dingen, worden we daar gelukkiger van denk ik.

Alleen dingen doen, ja, misschien. Ik moet eerst wat minder bang worden, en een paar angsten overwinnen. Daar werk ik momenteel aan, dus hopelijk vind ik de moed om meer dingen te doen.

Ik zit er meer en meer aan te denken met mijn mentor te gaan praten. Ik denk dat zij in de gaten heeft dat het niet helemaal goedzit, dus misschien moet ik op haar afstappen, in plaats van af te wachten totdat ik bij haar wordt geroepen.

Ja, ik vetrouw jullie 🙂 Altijd vriendelijk en behulpzaam. Soms vraag ik me af of jullie je in een andere dimensie bevinden, omdat ik zulke vriendelijke mensen zelden lijk tegen te komen.

Jouw reactie is zo lief en bemoedigend. Dankjewel 😳 Ik hoop dat ik jou ook heb kunnen laten inzien dat je een held bent. Iedereen is een held op zijn of haar eigen manier.
Hi 100Divergent11,

Ik volg de serie “Het is hier autistisch” op NPO nu al een tijdje en vorige week ofzo ging het over onderwijs. Je had ergens al eens geschreven dat kinderen uit je klas niet altijd heel aardig tegen jou zijn enzo.

Nou, toen dacht ik, misschien heb je er wel iets aan om die aflevering terug te kijken of misschien wel de hele serie.
Meer info vind je hier:
https://www.npo.nl/het-is-hier-autistisch/BNN_101381981

Vorig jaar is er ook al een serie gemaakt. Toen was de presentator, die zelf het vermoeden had, dat hij autisme heeft, op zoek gegaan naar een diagnose voor zichzelf. Die serie is vast ook nog wel terug te kijken.

Het is misschien wel een beetje een random reactie, maar ik dacht ik ga het maar gewoon posten. Dan weet jij en anderen die dit lezen dat er een serie is.

Dus, als je niks beters te doen, kun je altijd nog die serie kijken.

Prettig weekend alvast en “hang in there” 🙂 ;)

Groetjes,
M&M’s
@M en Ms, bedankt voor je reactie. Dit weekend heeft school me in zijn macht, maar binnenkort ga ik tijd voor die serie maken.

Nogmaals bedankt voor je reactie 🙂 Het is heel lief en attent dat je hieraan gedacht hebt.

Prettig weekend ook voor jou en de anderen die dit lezen.
Lieve 100Divergent11,
Ik leef met je mee meid, ik heb ook ouders die gescheiden zijn, en een moeder die dingen tegen mensen zegt die niet 100% kloppen, hiermee heeft zij ook problemen voor mij en mijn vrienden veroorzaakt. Zelf ben ik ook autistisch en ik ga ook naar een soort psychiater die alles nadrukkelijk zegt dat het met mijn autisme heeft te maken, wat helemaal niet zo is, en als ik tegen mijn moeder een situatie uitleg waar ik tegen aan loop, en zeg dat ik denk dat niet alleen ik, maar ook andere mensen hier last van kunnen hebben, dan zegt mijn moeder meteen dat dat helemaal niet zo is, en dat dat alleen met mij zo is. Een erg naar gevoel krijg je dan over jezelf. Ik snap je frustratie, en ik zal er voor je zijn. Liefs Milou
@xMiloux, bedankt voor je superlieve reactie 🙂 Ik herken me best in wat je vertelt. Ook bij die verwijten dat alleen ik last heb van bepaalde dingen, door mijn autisme, terwijl andere mensen zich er ook aan zouden ergeren.

Jouw reactie heeft me veel steun gegeven, nogmaals bedankt 🙂

Reageer