Ik ben onzeker en zit niet lekker in mijn vel.
Ik heb hierover al meerdere keren gechat met mensen op verschillende sites en steeds is de conclusie dat ik er met iemand over moet gaan praten. Nu heb ik al 2x met een jeugdverpleegkundige gepraat en dit heeft niet geholpen (had ook het idee dat ze er weinig verstand van had) maar nu weet ik niet welke hulp wel kan helpen. Therapie en een psycholoog gaat moeilijk omdat ik mijn ouders hier buiten wil houden, omdat zij zelf niet gelukkig zijn.
Juiste hulp?
A
A
Hii, ik herken je probleem echt.
Ik heb zo goed als het zelfde.
Je kan op school met leerling begeleiders praten ofz?
Ik heb zo goed als het zelfde.
Je kan op school met leerling begeleiders praten ofz?
A
Ja je kan indd met leerlingbegeleiders praten maar die zijn meer voor problemen met huiswerk en cijfers. Dus da werkt niet echt
A
Hoi,
Als je 16 of ouders bent, kun je theoretisch gezien alles langs je ouders heen doen omdat je dan zelfstandig bent in de zorg. Echter raad ik dit af, omdat je het al moeilijk genoeg hebt en stiekem gedoe erbij is dan waarschijnlijk belastend voor jou. Je ouders zijn er voor jou, dus ook al hebben ze het moeilijk, dan zou je alsnog bij ze terecht moeten kunnen. Als je vroeger 's nachts koorts had, kon je toch ook altijd naar je ouders?
Een stapje hoger dan de jeugdverpleegkundige is de schoolarts. Die weet als het goed is wel waar hij/zij mee bezig is. Daar zou je eens naar kunnen informeren. Wat dacht je van je mentor, een leraar of een vertrouwenspersoon? Wellicht je huisarts? Allemaal opties :)
Je hebt gechat met sites, wat raadden zij je aan (om mee te praten)?
Gr. Pin
Als je 16 of ouders bent, kun je theoretisch gezien alles langs je ouders heen doen omdat je dan zelfstandig bent in de zorg. Echter raad ik dit af, omdat je het al moeilijk genoeg hebt en stiekem gedoe erbij is dan waarschijnlijk belastend voor jou. Je ouders zijn er voor jou, dus ook al hebben ze het moeilijk, dan zou je alsnog bij ze terecht moeten kunnen. Als je vroeger 's nachts koorts had, kon je toch ook altijd naar je ouders?
Een stapje hoger dan de jeugdverpleegkundige is de schoolarts. Die weet als het goed is wel waar hij/zij mee bezig is. Daar zou je eens naar kunnen informeren. Wat dacht je van je mentor, een leraar of een vertrouwenspersoon? Wellicht je huisarts? Allemaal opties :)
Je hebt gechat met sites, wat raadden zij je aan (om mee te praten)?
Gr. Pin
A
De reden dat ik niet naar mijn ouders ga, is dat ze sinds een paar dagen gescheiden zijn en nu druk bezig zijn met hoe het verder moet. Ook is het thuis niet echt gezellig, er hangt geen negatieve sfeer, maar we doen/praten niet veel met elkaar.
Bij mijn mentor en interne vertrouwenspersonen (de externe heeft mij naar de jeugdverpleegkundige verwezen) heb ik geen prettig gevoel bij, dus dat is geen optie.
Ik zou ook niet weten hoe ik met de schoolarts/maatschappelijk werker in contact moet komen, omdat daar niets over op de schoolsite staat.
De sites raadden mij aan om met een persoon over te praten, niet echt iemand in het bijzonder.
Bij mijn mentor en interne vertrouwenspersonen (de externe heeft mij naar de jeugdverpleegkundige verwezen) heb ik geen prettig gevoel bij, dus dat is geen optie.
Ik zou ook niet weten hoe ik met de schoolarts/maatschappelijk werker in contact moet komen, omdat daar niets over op de schoolsite staat.
De sites raadden mij aan om met een persoon over te praten, niet echt iemand in het bijzonder.
A
Oké, dus al zou de situatie thuis beter zijn, zou je het hen alsnog niet willen vertellen omdat je je niet goed genoeg voelt bij je ouders?
Wellicht kun je via de gemeente ij contact komen met de schoolarts, omdat die aan de gemeente zit verbonden. Misschien kun je googelen: "Schoolarts gemeente " Daar komt dan dus jouw gemeente.
Anders kun je het aan je mentor vragen of iemand anders op school, maar dat wordt dan al weer lastig, omdat je je niet prettig voelt bij hen.
Met een maatschappelijk werker/werkster kun je ook via je huisarts in contact komen.
Toen die mensen bij de sites zeiden dat je met iemand moest praten, was er toen iemand waar je aan dacht?
Gr. Pin
Wellicht kun je via de gemeente ij contact komen met de schoolarts, omdat die aan de gemeente zit verbonden. Misschien kun je googelen: "Schoolarts gemeente " Daar komt dan dus jouw gemeente.
Anders kun je het aan je mentor vragen of iemand anders op school, maar dat wordt dan al weer lastig, omdat je je niet prettig voelt bij hen.
Met een maatschappelijk werker/werkster kun je ook via je huisarts in contact komen.
Toen die mensen bij de sites zeiden dat je met iemand moest praten, was er toen iemand waar je aan dacht?
Gr. Pin
A
Als mijn thuissituatie beter zou zijn, zou ik wrs wel naar ze toe gaan.
Ik heb via google gevonden wie de schoolarts is, echter werkt deze nauw samen met de jeugdverpleegkundige, aldus de site. Dus weet niet zeker of die dan een andere aanpak heeft. Maar ik kan morgen wel navragen bij de GGD.
Ik heb geen enkel idee met wie ik moet praten om me beter te voelen 😞
Ik heb via google gevonden wie de schoolarts is, echter werkt deze nauw samen met de jeugdverpleegkundige, aldus de site. Dus weet niet zeker of die dan een andere aanpak heeft. Maar ik kan morgen wel navragen bij de GGD.
Ik heb geen enkel idee met wie ik moet praten om me beter te voelen 😞
A
De schoolarts heeft volgens mij veel meer bevoegdheden en een uitgebreidere opleiding genoten, dus ik denk dat dat wel beter is. Meestal is het bij ons zo dat de jeugdverpleegkundige de eerste dingen oplost en de vragenlijsten enzo. Als de problemen dan erger zijn of je wilt ergens over praten, ga je meestal naar de schoolarts. Het kan dus best wat voor jou zijn. Goed dat je het gaag navragen!
Jammer dat de thuissituatie er nu voor zorgt dat je er niet over wilt praten. Erover praten is wel iets anders dan het laten weten. Je hoeft niet met je ouders te praten, maar als ze wel op de hoogte zijn, gaan er al wel meer deuren open. Hoe vind je dat?
Gr. Pin
Jammer dat de thuissituatie er nu voor zorgt dat je er niet over wilt praten. Erover praten is wel iets anders dan het laten weten. Je hoeft niet met je ouders te praten, maar als ze wel op de hoogte zijn, gaan er al wel meer deuren open. Hoe vind je dat?
Gr. Pin
A
Ik heb gewoon het idee dat als ik ze op de hoogte stel, ze er zelf niet beter van worden. En als ik het vertel, ben ik ze wel een uitleg schuldig en dan moet ik er wel over praten en ik weet niet hoe ze erop gaan reageren.
A
Oké, wellict worden zij er niet beter van, maar wat als jij er wel beter van wordt? Zo klinkt het natuurlijk egoïstisch, maar het zijn niet voor niets je ouders. Mijn ouders zeiden tegen mij dat ik ze niet moest beschermen en dat ze er altijd voor me willen zijn, omdat ik hun dochter ben. Ouders horen er niet alleen voor je te zijn als het goed gaat, ze zijn er ook juist als het slecht gaat!
Jij bent het kind, je zou je geen zorgen moeten maken over het welzijn van je ouders. Ze zijn volwassen, dit zouden ze prima zelf moeten kunnen!
Je bent ze eigenlijk geen uitleg schuldig vind ik. Je moet gewoon vertellen wat je prettig vind en dit kan ook met iemand samen, bijvoorbeeld met je huisarts. Dan kan die helpen met vertellen en jou eventueel steunen als je ouders niet fijn reageren.
Heb je redenen om te denken dat je ouders slecht gaan reageren?
Jij bent het kind, je zou je geen zorgen moeten maken over het welzijn van je ouders. Ze zijn volwassen, dit zouden ze prima zelf moeten kunnen!
Je bent ze eigenlijk geen uitleg schuldig vind ik. Je moet gewoon vertellen wat je prettig vind en dit kan ook met iemand samen, bijvoorbeeld met je huisarts. Dan kan die helpen met vertellen en jou eventueel steunen als je ouders niet fijn reageren.
Heb je redenen om te denken dat je ouders slecht gaan reageren?
Reputatie 2
+9
Hoe zou je het vinden om met je huisarts te praten over je probleem? Zoals @PIN al aangaf? Met je huisarts kan je makkelijk in contact komen met een psycholoog of therapeut. En alles kan achter de rug van je ouders.
Ik snap dat je ouders druk bezig zijn met hoe ze nu verder moeten, maar ik weet wel zeker dat er nog wel ruimte tussen zit om jouw te kunnen helpen.
Waarschijnlijk zullen ze flink schrikken, maar ze willen je daarna ook graag helpen. Waarschijnlijk lucht het ook enorm op als je het eenmaal hebt verteld.
Gr: Mr.S
Ik snap dat je ouders druk bezig zijn met hoe ze nu verder moeten, maar ik weet wel zeker dat er nog wel ruimte tussen zit om jouw te kunnen helpen.
Waarschijnlijk zullen ze flink schrikken, maar ze willen je daarna ook graag helpen. Waarschijnlijk lucht het ook enorm op als je het eenmaal hebt verteld.
Gr: Mr.S
A
Ik wil het liefst mijn ouders als laatste "hulpmiddel" gebruiken. Tot nu toe kan ik nog gewoon functioneren en ik haal goede cijfers op school, alleen zit ik psychisch niet helemaal lekker. Dus ik zou eerst andere opties willen benutten, voordat ik mijn ouders nog ongelukkiger maak.
We praten thuis eigenlijk nooit over gevoelens, mijn moeder zegt soms alleen dat ze al een paar jaar ongelukkig is/niet lekker in haar vel zit en dat ze daarom veel weg is om voor de situatie te vluchten.
We praten thuis eigenlijk nooit over gevoelens, mijn moeder zegt soms alleen dat ze al een paar jaar ongelukkig is/niet lekker in haar vel zit en dat ze daarom veel weg is om voor de situatie te vluchten.
A
Dat het goed gaat op school, betekent niet dat het niet super slecht kan gaan met jou. Het gaat super slecht met mij, maar ik sta er prima voor op school.
Maar oké, je wilt je ouders als laatste redmiddel, dus je gaat ze inlichten als alle andere opties niet werken?
Veel succes met het navragen,
Gr. Pin
Maar oké, je wilt je ouders als laatste redmiddel, dus je gaat ze inlichten als alle andere opties niet werken?
Veel succes met het navragen,
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
