Vraag

Ik wil niet meer :(

  • 26 April 2017
  • 4 reacties
  • 268 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hey ik wil hier gewoon even mijn verhaal kwijt. Ik ben een meisje van 15 jaar. Het speelt nu al sinds groep 7 (zit nu in 3 mavo) toen voelde ik me al onzeker en alsof niet me mocht. Het werd steeds erger omdat mensen bepaalde dingen tegen me zeiden en ik werd daar super onzeker van. Ik ben nu op het punt dat ik niet meer verder wil, en het allemaal niet meer weet. K heb het gevoel alsof ik geen enkel nut heb en geen enkele toevoeging heb ergens. Ik heb een fantastische vriend die me wil helpen zo ver hij kan maar hij kan niks doen. K ben op een punt waarop hulp een hopeloos plan lijkt, ik heb daar geen zin in. K laat alles maar op me af komen en denk van laat het maar komen. Vorige week woensdag had ik een zelfmoordpoging gedaan, die was mislukt. Sinds dien denk ik alleen maar eraan van was het maar beter gegaan, en had ik dit maar gedaan. K wil gewoon even mn verhaal delen met mensen zodat ze weten dat ze niet de enige zijn die zo denkt. Ook snij ik mezelf regelmatig, mn benen zijn al opgengehaald en mn polsen ook. Ook eet ik veel minder dan eerst, ben veel dunner geworden en mensen zien dat ook. Dan zeggen ze oh wat heb je dunne beentjes en wat ben je dun. En dan haal ik mijn schouders maar op van ja het zal wel. Kvind niks goed aan mezelf en haat mezelf echt erg. Dit was het dus

4 reacties

Hallo Meid123,

Wat een heftige situatie en wat rot dat jij je zo voelt!
Wij zien dat er nog niemand op dit topic heeft gereageerd en ondanks dat je aangeeft alleen je verhaal kwijt te willen hier, misschien vind je het toch fijn om het hier met iemand over te hebben.
Wanneer je dat wil, mag je ons altijd bellen (0800-0432) of kan je chatten met iemand van De Kindertelefoon! Doordeweeks van 11:00 tot 20:00 en in het weekend van 14:00 tot 20:00.

Ik wens je heel veel sterkte en succes.

Groetjes,
Sofie van De Kindertelefoon
Ah lieverd, wat naar dat je je zo voelt! Geloof me, er zijn wel degelijk oplossingen en uitwegen. Ik zal ze eens noemen :)

Voor wat ze tegen je zeggen op school. Dit klinkt gewoon als pesten, of niet? Ik weet niet wat ze zeggen, maar ik weet dat het niet klopt en dat jij er verdrietig van word. Wat doe jii altijd als mensen zo'n opmerking maken? Het beste is om dit straal te negeren. Dat is natuurlijk super lastig als je het jezelf aantrekt, maar het is wel de meest effectieve manier!
Het is ook handig dit met je mentor te bespreken. Je mentor is er om zulk soort problemen op te lossen. In gesprek te gaan met die pestkoppen. Zie dit niet als klikken, want dat is het echt niet. Het is onrecht oplossen.

Denk eens aan je fantastische vriend. Zoveel als hij voor jou betekent, beteken jij ook voor hem. Als jij dood gaat, dat kun je hem simpelweg niet aandoen! Zo lang er mensen op de wereld zijn die van je houden, heb jij een reden om te blijven. En als er niemand is, dan zoek je nieuwe mensen, zodat je weer een reden hebt. Jij verdient mensen en mensen verdienen jou!

Verder over je vriend, hij kan je wel degelijk helpen! Hij kan je helpen met het stoppen met snijden. Heb je wel eens van het butterfly project gehoord? Dan teken je een vlinder op de plek waar je wilt snijden en je geeft die een naam van een dierbaar persoon. Als je daar snijd gaat de vlinder dood en dat wil je natuurlijk niet! Jouw vriend kan dan ook een vlinder op zichzelf tekenen, als teken dat hij jou steunt!
Ik heb hier nog een site: content://com.sec.android.app.sbrowser/readinglist/0426203600177.mhtml Ik vind deze site hele goede suggesties geven, voor wat je allemaal kan doen ipv snijden!

Mensen zien dat je minder eet, dat is eigenlijk wel fijn, want zo heb je een opening om te praten. Ja praten. Jij denkt dat praten niet helpt, maar een psycholoog doet wonderen. Je kan het altijd proberen! Je kan in contact komen met een psyholoog via de huisarts, maar gezien je leeftijd mag je huisarts de onderwerpen die je daar aansnijd ook delen met je ouders. Het is daarom fijn om je ouders sowieso al in te lichten. Zij kunnen jou ook steunen! Dit is wederom ook erg lastig, daarom kun je dit ook in een brief opschrijven en dan geven aan je ouders.

Tot slot, neem het jezelf niet kwalijk! Jij bent jij en goed zoals je bent. Ik hoop dat je leert van jezelf te houden :)

Gr. Pin
Wow, wat een heftig verhaal! Als ik zo je verhaal lees, vind ik het heel dapper dat je je verhaal deelt. Onthoud: Niemand is nutteloos! Als ik jou was zo ik gaan praten met je ouders, zij kunnen je goed helpen door je bijvoorbeeld op een sport te zetten. Denk maar eens aan een hobby die je leuk vind, je moet jezelf vinden en bezighouden. Ik hoop dat dit een klein beetje helpt, maar weet dat je heel veel betekent voor de wereld! En ook voor mij!

Groetjes, Beetjee
Heyhey, Pin, je bent geweldig! Ik ben het met Pin eens.♡
xx me

Reageer