Ik wil dood


  • Anonymous
  • 0 reacties
Hoii,

Ik zit sinds ongeveer een half jaar niet lekker in mijn vel. Als het niet meer gaat snij ik mezelf. Ik ben depresief en daardoor gaat het op school ook slechter. Voor anderen lijkt het alsof ik een happy leven heb omdat ik bij hen doe alsof er niks aan de hand is, thuis ben ik daarom ook vaak chagarijnig en heb ik dus een slecht humeur. Ik denk ook vaak aan zelfmoord.

X

- Bericht is aangepast door de Kindertelefoon ivm overtreding forumregels -

21 reacties

Hoi Lise.,

Ik vind dit best wel heftig om te horen! Wat rot dat je je al een hele tijd zo naar voelt!

Heb je ooit al geprobeerd om dit aan iemand te vertellen in je omgeving? Het lijkt me namelijk extra zwaar om je dan ook nog alleen zo te voelen. Het is best zwaar om de hele dag te doen alsof het goed gaat. Zou je het niet fijn vinden om dat masker te kunnen laten vallen?

Is het misschien een idee om dit aan iemand te vertellen, zodat jij hulp kan krijgen voor jouw situatie? Je kunt het met je ouders delen, een vriend(in), een leraar, vertrouwenspersoon, mentor of je huisarts. Dit hoef je niet per se te vertellen, als je dat lastig vindt. Je kunt ook een brief schrijven bijvoorbeeld.

Over het snijden: Ik denk dat jij ook wel kan bedenken dat je dit beter niet kunt doen. Dat kun je proberen langzaam af te bouwen, maar wederom is dit alleen erg lastig. Ik denk dat dit dus iets is waar iemand anders je bij kan/moet helpen. Ook is het verstandig je wonden naderhand goed te ontsmetten en verzorgen.

Je voelt je dus rot. Weet jij misschien waardoor dit komt? Is er iets gebeurd wat dit gevoel bij jou teweeg bracht?

Tot slot: Zelfmoord is niet de oplossing! Jouw leven is niet per definitie stom. Een depressie/depressieve gevoelens zijn een soort waarschuwing dat je iets in je leven moet veranderen. Hoe wat en dergelijken, dat is iets voor jou om uit te zoeken.

Gr. Pin

- Bericht is aangepast door de Kindertelefoon ivm overtreding forumregels -
Ik ga het in ieder geval niet tegen iemand anders vertellen, ik heb het al een keer gedaan maar dat ging fout.
Ik weet wel dat het snijden fout is, maar dat zorgt dat de pijn weggat en ik durf het niet aan iemand te vertellen.
Ik probeer nu uit te zoeken wie ik ben en wat er fout is gegaan dat ik me zo voel, ik kom er alleen niet achter. Misschien later.
Hi Lise.,

Dat het de eerste keer fout ging, betekent niet dat het vanaf nu iedere keer fout gaat. Waarschijnlijk heb je het gewoon op precies het verkeerde moment aan precies de verkeerde persoon verteld. Wil je misschien delen wat je hebt geprobeerd en wat er gebeurde?

Het snijden zorgt inderdaad dat de pijn TIJDELIJK weggaat. Het geeft je zelfs nieuwe pijn terug. Ook stress omdat je je wonden moet verbergen. Littekens die altijd bij je blijven. Een rotgevoel nadat je het hebt gedaan. Maar zoals jij en ik al concludeerden, je weet dat het fout is en stoppen is lastig. Je weet wel waarom je jezelf snijdt: omdat je dan even de pijn niet voelt. Ik ervaar dat ook bij andere activiteiten. Bijvoorbeeld sporten of lezen. Denk je dat jij misschien ook een goed alternatief kan proberen te vinden?

Ik vind het een goed initiatief om te gaan bedenken wie je bent en waarom je je zo voelt. Je komt er niet achter en dat is begrijpelijk. Zo'n zoektocht in je eentje is zwaar. Als we niet kijken naar de vorige keer dat je het probeerde te vertellen, is er dan iemand in je omgeving die je aardig vindt en vertrouwt? Zou je het diegene misschien willen vertellen?

Gr. Pin
Het is vooral omdat het nu een keer is fout gegaan, durf ik het niet meer te verkl* ten bij iemand anders.
De wonden hoef ik niet te verbergen want ik doe het op plekken waar niemand ze ziet, en ik wil wel stoppen maar ik weet niet hoe.Ik heb gelukkig geen rotgevoel als ik het heb gedaan en soms dan teken ik ook of luister ik muziek alleen dan kan 's avonds niet....
Hai,

Ik snap dat je nu een soort angst hebt dat het weer fout gaat. Wat je dan voor jezelf moet bedenken is wat het je allemaal kan opleveren. Je moet die afweging voor jezelf maken. Het kan je heel veel opleveren, gegarandeerd. En ja, het kan fout gaan, maar wat is daar dan Ć©cht het probleem van, als je het gewoon nog een keer kan proberen? Soms dan moet je de drempel over voor je de voordelen kan zien.

Ik weet ook niet zo goed hoe je moet stoppen met snijden. Ik denk namelijk dat je een verslaving hebt. Dat is lastig om vanaf te komen en zeker alleen.

Hoezo kun je 's avonds geen muziek luisteren? Met oordopjes op je telefoon of een ander device? Ik vind het wel goed dat je dan gaat tekenen of muziek luisteren! Dat zijn goede dingen om te doen!

Gr. Pin
Ik durf het niet meer aan iemand te vertellen.
"s avonds als ik in bed lig moet ik mijn telefoon beneden neerleggen
Als ik de vrouw, aan wie ik het heb verteld zie dan begin ik altijd te trillen. Ik ben bang dat het weer gebeurt en ik moet zowiezo nog 3 jaar op deze school en toen ik het vertelde hoefde ik ingeveer nog maar een maand.
Ze deed alsof het heel gek was wat ik vertelde en ze deed toen van. Ik regel wel iemand anders voor je want voor zulke problemen heb ik geen tijd
Dat is inderdaad een hele rottige reactie. Dan verzamel je al je moed en dan krijg je dat. Ik kan je sowieso vertellen dat jij je niet aanstelt en dat jouw problemen zeker serieus genomen mogen worden. Dat persoon is niet goed wijs, maar gelukkig lopen er een stuk meer verstandige mensen rond op de wereld, dan van die oelewappers.

Heeft ze daadwerkelijk nog iemand anders geregeld?

Ik denk dat een goede optie een vertrouwenspersoon zou zijn. Zij hebben namelijk veel meer ervaring en zullen echte problemen dus gewoon herkennen. Ook hebben ze geheimhoudingsplicht. Lijkt je dat wat?
Ze wou het wel doen, maar ze zei dat ik er over na moest denken. Ik had er toen zoveel spijt van dat ik gezecht heb dat ik ziek was geweest en dat dat misschien al aan zat te komen.

Misschien kan ik mijn verhaal ooit kwijt aan een vertrouwingspersoon.
Ik vind het echt rot dat jij door deze vervelende vrouw nu niet durft om hulp te vragen. Ik ben mijn hersenen aan het kraken om een oplossing te zoeken.

Je ziet een vertrouwenspersoon dus eventueel wel als een oplossing? Alleen is het bijna vakantie... Hmmm. En je huisarts? Wat denk je van je huisarts? Je huisarts moet je namelijk altijd serieus nemen, met wat je ook komt. Ook hebben zij een opleiding genoten, waardoor zij goed weten hoe zij het beste kunnen reageren op situaties als die van jou. Ik denk dat je op veel begrip kan rekenen als je naar je huisarts gaat.
Misschien maar weet niet wie mijn huisarts is..... Misschien kom ik er nog wel uit.
Weet je niet bij welke praktijk of weet je niet welk persoon bij die praktijk? Het maakt namelijk niet echt uit bij wie van die praktijk je een afspraak maakt. Dat is meer bij wie jij je comfortabel voelt.
Ik weet niet welke personen er in de prakrijk werken..
Je zou dan een keertje kunnen bellen dat je een afspraak wilt maken en geen voorkeur hebt. Je kunt natuurlijk ook op hun website kijken (met google kun je die vast wel achterhalen). Je kunt ook bellen om te vragen wie de huisartsen zijn. Dat is niet raar hoor!
Ik zie wel
Ik weet het alleen niet want ik vind het lastig om mijn verhaal aan iemand te vertellen.
Je hoeft het ook niet per se te vertellen. Je kunt ook een brief schrijven of een filmpje opnemen. Dan kun je er rustig over nadenken en dan het aan iemand laten zien. Dat is meestal genoeg zodat de ander het gesprek kan opstarten. Mensen als je huisarts weten hoe zij jou het beste kunnen helpen, zodat jij je beter op je gemak voelt om het wel te vertellen.
Lijkt je dat wat?

Je kan ze ook gewoon deze post laten lezen. Je kan dan ook gewoon de tekst kopiƫren en plakken, zodat ze je account niet zien.
Ik kan zo niet meer leven, ik zit te janken en ik kan niet meer. Ik weet niet of ik het kan... Ik wil niet dat iemand het weet, waarom is het leven zo lastig
Het is natuurlijk een lastig dilemma. Aan de ene kant wil je dat je geholpen kan worden, maar aan de andere kant ben je bang om weer teleurgesteld te worden. Dat is ook heel erg moeilijk. Het kan goed gaan of fout gaan en omdat je alleen een negatieve ervaring hebt, lijkt de kans op fout een stuk groter dan goed.

Dat je je nu erg slecht voelt, is niet vreemd.

Is het een idee om een keertje met 113 online of de Kindertelefoon te bellen/chatten en het eerst bij hen te 'oefenen' en/of advies te vragen? Dat is namelijk volledig anoniem en ze zullen altijd jouw kant kiezen en je helpen.

Dan heb je straks ook een positieve ervaring 🙂 Misschien helpt dat?
Ik denk dat ik o nog wel met de kindertelefoon chat

Reageer