Ik weet niet meer of ik wil leven. De enige reden dat ik er nog geen eind aan heb gemaakt is omdat ik tante ben (ik ben 13). Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om mijn nichtje achter te laten. Ik heb een clubje van 4 meiden (inclusief mijzelf) waar ik heel veel mee omga en ik heb nog 2 andere beste vriendinnen. Het kan zijn dat je nu denkt: 'waarom zou je dood willen?' Ik heb geen contact met mijn vader, daar ga ik echt kapot aan. Elke keer als ik bijvoorbeeld met een vriendin heb afgesproken en ze zeggen af omdat ze moeten trainen ofzo denk ik weer dat ik het niet waard ben. Ik ben het echt gaan geloven...
Ik wil dit niet meer... Ik wil gewoon weer gelukkig zijn... Ik wil niet meer alleen denken aan mijn littekens op mijn armen die ik heb gemaakt... Elke keer als er op school wordt gepraat over iets wat maar in de buurt komt van zelfbeschadiging of depressie doe ik mijn armen tegen me aan. Ik wil niet meer dat ik me zo k*t voel.
Ik ga al naar een kinderpsycholoog maar dat helpt voor mijn gevoel niet echt. Ik wil erover praten maar naar de kinderpsycholoog gaan maakt het voor mij alleen maar erger. Mijn moeder denkt dat het beter met me gaat maar dat is niet zo. Het GING beter, maar ik ben weer terug gevallen. Ik durf het alleen niet meer te zeggen. Toen ik mijn moeder had verteld dat ik aan zelfbeschadiging doe deed ze heel voorzichtig maar daarna hoorde ik haar aan de telefoon met mijn broer en zei ze dat ze het heel erg vind. Ik wil haar niet weer kwetsen maar ik wil ook van de zelfbeschadiging af.
Mijn moeder heeft zoveel gedaan. Ze heeft mijn broer en zus alleen opgevoed en toen ze bijna 40 was ook in haar eentje mij opgevoed. Ik houd zoveel van haar en alles wat ze voor me doet is zo lief. Ze heeft niet heel erg veel geld maar gaat wel met me naar Ibiza omdat ik dat al heel lang wil. Ik wil stoppen met zelfbeschadiging voor haar, voor mijn broer en zus, voor mijn nichtje die aanvoelt als een zusje. Voor iedereen...
Sorry dat ik jullie tijd heb verspilt met mijn verhaal...
Ik wil dood?!
A
A
Hoi Girl456,
Om maar meteen te reageren op je einde: Je hebt in ieder geval mijn tijd echt niet verspild met je verhaalt. Je laat andere mensen ook weten dat er meer mensen zijn die het leven niet altijd zien zitten, en dat alleen al vind ik super knap en dapper. Ik snap dat het leven soms veel lijkt, en dat het gewoonweg onmogelijk is om die gedachte helemaal uit je hoofd te zetten als hij er eenmaal in zit.
Voor zover ik uit je verhaal kan opmaken heb je al best wat meegemaakt, met je vader die afwezig is. Ik vind dit heel erg vervelend voor je, want niemand zou zonder vader moeten leven. Toch kan je ook aan de positieve kant kijken, je hebt namelijk wel een super-moeder, een broer, een zus en een nichtje: en daarna ook nog een groep vriendinnen.
De tekst is verwijderd, is in strijd met de forumregel 9
Zie https://nl.wikihow.com/Zelfbeschadiging-stoppen voor tips om langzaam af te bouwen.
Als laatste wil ik zeggen dat ik het super k*t voor je vind dat je het gevoel hebt dat je niks waard bent, en dat ik het (sorry maar toch) hier helemaal niet mee eens ben. Van wat ik hier lees ben je een super lief en aardig meisje, dat wil stoppen met zelfbeschadiging, en geen zelfmoord pleegt, allemaal voor haar familie. En dat vind ik knap. Probeer gewoon te kijken naar iedere dag op zich, en dan iedere dag weer. Uiteindelijk wordt alles weer beter, en zo niet dan heb je nog altijd je familie, en je psycholoog, en ons allemaal hier natuurlijk!
Knuffels,
Anony2000
Om maar meteen te reageren op je einde: Je hebt in ieder geval mijn tijd echt niet verspild met je verhaalt. Je laat andere mensen ook weten dat er meer mensen zijn die het leven niet altijd zien zitten, en dat alleen al vind ik super knap en dapper. Ik snap dat het leven soms veel lijkt, en dat het gewoonweg onmogelijk is om die gedachte helemaal uit je hoofd te zetten als hij er eenmaal in zit.
Voor zover ik uit je verhaal kan opmaken heb je al best wat meegemaakt, met je vader die afwezig is. Ik vind dit heel erg vervelend voor je, want niemand zou zonder vader moeten leven. Toch kan je ook aan de positieve kant kijken, je hebt namelijk wel een super-moeder, een broer, een zus en een nichtje: en daarna ook nog een groep vriendinnen.
De tekst is verwijderd, is in strijd met de forumregel 9
Zie https://nl.wikihow.com/Zelfbeschadiging-stoppen voor tips om langzaam af te bouwen.
Als laatste wil ik zeggen dat ik het super k*t voor je vind dat je het gevoel hebt dat je niks waard bent, en dat ik het (sorry maar toch) hier helemaal niet mee eens ben. Van wat ik hier lees ben je een super lief en aardig meisje, dat wil stoppen met zelfbeschadiging, en geen zelfmoord pleegt, allemaal voor haar familie. En dat vind ik knap. Probeer gewoon te kijken naar iedere dag op zich, en dan iedere dag weer. Uiteindelijk wordt alles weer beter, en zo niet dan heb je nog altijd je familie, en je psycholoog, en ons allemaal hier natuurlijk!
Knuffels,
Anony2000
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
