Hee,
Ik zal maar eerst even mijn verhaal vertellen.
Toen ik 6 was gingen mijn ouders uit elkaar, dat was zegmaar niet echt een hele leuke manier? zin kleins af aan heb ik zeg maar al met deze problemen moeten dealen, want bv. op mijn communie waren er 2 delen een deel die bij elkaar stonden met mijn vaders familie en het andere deel met mijn moeders familie...
Maar om even op het onderwerp terug te komen, mijn vader kreeg naar de scheiding direct een nieuwe vriendin waarmee mijn moeder natuurlijk niet heel erg blij mee was. Ze stookte mij een soort van op tegen haar, waardoor ik nooit een goede band met haar heb gehad...
Rond mijn 7de/8ste werd er borstkanker bij mijn vaders vriendin gevonden, dat was daarom een best wel heftige periode voor mijn vader en haar, maar daar kwam ze gelukkig weer bovenop! Helaas merkte ik wel dat dit een heftige periode voor mijn vader was...
Een half jaar geleden was bij nog steeds dezelfde vriendin van mijn vader longkanker geconstateerd, alleen deze was uitgezaaid en er werd haar verteld dat ze nog maar een paar maanden te leven had...
In deze paar maanden wilde ik onze band beter maken, maar dat ging niet want iedere keer als ik haar wilde bezoeken was ze er niet of kwam er iets tussen. Uiteindelijk had ik 1 laatste kans om haar te zien, maar toen was een vriendin van mij bij mij en had ik nee gezegd....
Voordat ik haar überhaupt nog had kunnen zien was ze gestorven...
Ik haat mezelf nu verschrikkelijk en ik kan het mezelf ook nooit vergeven, want ik heb nooit sorry kunnen zeggen tegen haar over mijn stomme gedrag tegen haar?
Toen zij was overleden was mijn vader natuurlijk dood-ongelukkig, want mijn broer en ik komen om de 2 weken op zondag en hij had geen vriendin meer. Dus toen ging hij daten, hij heeft intussen al heel veel vrouwen 'gehad en ik zie dag hij steeds ongelukkiger wordt...
Kortom ik heb het gevoel dat hij mij steeds meer kwalijk neemt wat ik allemaal heb gedaan tegenover hem en zijn vriendin en ik weet niet meer wat ik moet doen....
Ik denk dat ik licht depressief ben, want ik lig heel vaak te huilen in bed. Ik heb ook al heel vaak aan zelfmoord gedacht en een plan gemaakt in mijn hoofd...
Help wat moet ik doen?!
thanks alv
"Ik weet niet meer wat ik moet doen..."
A
A
Hoi!
Ik vind dit een heftig verhaal zeg! Wat naar dat je dit meemaakt en mee hebt moeten maken!
Je hebt het over een communie, betekent dit dat jij een bepaald geloof aanhangt? Geloof je in God, in de hemel (of wat anders)? Wellicht zou jij hier steun uit kunnen halen.
Van mijn oma (die protestants is, maar dit geldt vgm voor meerdere geloven) weet ik dat je altijd met God kan praten. Dat je kan vragen om vergiffenis. Wellicht dat jou dat verder kan helpen?
Al denk ik niet dat jij veel hebt fout gedaan. Jij werd beïnvloed door jouw moeder en het is logisch dat je 'de kant' van één van je ouders kiest en niet van de vriendin van je vader. Ik denk dat zij dat ook best begreep. Jij was nog zo jong, jij kon en kan er niks aan doen.
Heeft zij een graf of een andere plek waar haar restanten liggen? Misschien kun je daar een keertje naartoe gaan? Als ze een graf heeft, kun je bijvoorbeeld wekelijks daarheen gaan en het een beetje netjes houden. Je zou daar ook kunnen praten 'tegen haar'. Dat is niet vreemd, dit doen veel mensen en voor sommigen is dit echt een uitkomst. Ze voelen zich dan een stuk dichter bij degene staan die ze zijn verloren.
Ik snap niet zo goed waarom jij denkt dat je vader jou dingen kwalijk neemt. Heeft hij dat gezegd? Kun jij mij uitleggen waarom dit zo voor jou voelt?
Het is ook vervelend om je vader zo achteruit te zien gaan. Denk je dat je een keertje met je vader kunt praten over het verlies van zijn vriendin? Misschien liggen er wel allemaal misverstanden tussen jullie in. Zo'n gesprek kan jullie beiden erg goed doen!
Zelfmoord is niet de uitweg hier. Waarom denk jij van wel? Ik vind het wel heftig om te horen dat je zelfs al een plannetje hebt gemaakt.
Kun jij met iemand over jouw suïcidale gedachtes praten?
Je kunt in ieder geval 24/7 terecht bij https://www.113.nl/ waar je kan chatten en bellen.
Met de Kindertelefoon kun je iedere dag van 11:00 tot 21:00 chatten en bellen.
Het is erg belangrijk om jouw gedachtes aan zelfmoord bespreekbaar te maken en de oorzaak ervan te zoeken (die weet jij volgens mij al), zodat je dit 'probleem' kunt oplossen.
Gr. Pin
Ik vind dit een heftig verhaal zeg! Wat naar dat je dit meemaakt en mee hebt moeten maken!
Je hebt het over een communie, betekent dit dat jij een bepaald geloof aanhangt? Geloof je in God, in de hemel (of wat anders)? Wellicht zou jij hier steun uit kunnen halen.
Van mijn oma (die protestants is, maar dit geldt vgm voor meerdere geloven) weet ik dat je altijd met God kan praten. Dat je kan vragen om vergiffenis. Wellicht dat jou dat verder kan helpen?
Al denk ik niet dat jij veel hebt fout gedaan. Jij werd beïnvloed door jouw moeder en het is logisch dat je 'de kant' van één van je ouders kiest en niet van de vriendin van je vader. Ik denk dat zij dat ook best begreep. Jij was nog zo jong, jij kon en kan er niks aan doen.
Heeft zij een graf of een andere plek waar haar restanten liggen? Misschien kun je daar een keertje naartoe gaan? Als ze een graf heeft, kun je bijvoorbeeld wekelijks daarheen gaan en het een beetje netjes houden. Je zou daar ook kunnen praten 'tegen haar'. Dat is niet vreemd, dit doen veel mensen en voor sommigen is dit echt een uitkomst. Ze voelen zich dan een stuk dichter bij degene staan die ze zijn verloren.
Ik snap niet zo goed waarom jij denkt dat je vader jou dingen kwalijk neemt. Heeft hij dat gezegd? Kun jij mij uitleggen waarom dit zo voor jou voelt?
Het is ook vervelend om je vader zo achteruit te zien gaan. Denk je dat je een keertje met je vader kunt praten over het verlies van zijn vriendin? Misschien liggen er wel allemaal misverstanden tussen jullie in. Zo'n gesprek kan jullie beiden erg goed doen!
Zelfmoord is niet de uitweg hier. Waarom denk jij van wel? Ik vind het wel heftig om te horen dat je zelfs al een plannetje hebt gemaakt.
Kun jij met iemand over jouw suïcidale gedachtes praten?
Je kunt in ieder geval 24/7 terecht bij https://www.113.nl/ waar je kan chatten en bellen.
Met de Kindertelefoon kun je iedere dag van 11:00 tot 21:00 chatten en bellen.
Het is erg belangrijk om jouw gedachtes aan zelfmoord bespreekbaar te maken en de oorzaak ervan te zoeken (die weet jij volgens mij al), zodat je dit 'probleem' kunt oplossen.
Gr. Pin
A
Hoi
Niet fijn dat je dit hebt moeten meemaken. Je hebt het heel zwaar gehad, hebt het nu nog moeilijk, en denkt zelfs aan zelfmoord.
Hier met iemand over praten lijkt me aangewezen. Hoe ik het zie, is jouw schuldgevoel niet op zijn plaats, en was het vooral jouw moeder die je tegen de vriendin van je vader opzette. Iemand om mee te praten kan helpen de dingen met jou op een rijtje te zetten.
Je zou de vriendin van je vader een brief kunnen schrijven, met daarin alles wat je had willen zeggen. Die brief kan je bij haar rustplaats voorlezen, of neerleggen.
Je zou je vader kunnen aanraden naar een rouwtherapeut te gaan. Misschien kunnen jullie samen gaan. Ik denk dat zowel je vader als jij daar baat bij zouden hebben.
Groetjes
x
Niet fijn dat je dit hebt moeten meemaken. Je hebt het heel zwaar gehad, hebt het nu nog moeilijk, en denkt zelfs aan zelfmoord.
Hier met iemand over praten lijkt me aangewezen. Hoe ik het zie, is jouw schuldgevoel niet op zijn plaats, en was het vooral jouw moeder die je tegen de vriendin van je vader opzette. Iemand om mee te praten kan helpen de dingen met jou op een rijtje te zetten.
Je zou de vriendin van je vader een brief kunnen schrijven, met daarin alles wat je had willen zeggen. Die brief kan je bij haar rustplaats voorlezen, of neerleggen.
Je zou je vader kunnen aanraden naar een rouwtherapeut te gaan. Misschien kunnen jullie samen gaan. Ik denk dat zowel je vader als jij daar baat bij zouden hebben.
Groetjes
x
A
alle 2 heel erg bedankt!
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
