Hallo, ik ben hondenlover12. Ik ben 12 jaar en ik voel me al heel lang niet meer gelukkig. Ik durf eigelijk niet goed iets te zeggen want ik heb thuis al veel problemen gehad met jeugdzorg, en ik ben bang dat mensen het doorvertellen dat wil ik niet! oke ik ga mn verhaal nu beginnen. Ik ben 12 jaar en woon al mijn hele leven bij mijn moeder & mijn ouders zijn gescheiden. Ik woon met mijn moeder/zus/hond/vogel/vriend van mijn moeder. Ik heb op school 2 beste vriendinnen maar ik voel me door hun heel erg buitengesloten en ik heb het al met mn allerbeste vriendin besproken maar die zij dat ik altijd haar beste zou blijven. Ik voel me gewoon niet fijn hier, op school niet thuis niet nergens. Met mn moeder heb ik vaak ruzie ik voelde me vandaag echt niet lekker en ze ging me dwingen om naar school te gaan maar ik ben bijna nooit ziek en als ik dan 1x ziek ben mag het niet! Ik voel me gewoon heel verdrietig buitengesloten en ik heb geen idee wat ik moet doen. Focussen op de goeie mensen lukt niet? Mn zus is zo vervelend ze heeft een vriend waar ze altijd is en het is altijd stressen. Als ik normaal iets met mijn moeder bespreek, gaat mn stiefvader me heel erg irriteren en vervelend doen, ik zeg super vaak dat die moet stopppen maar niets werkt, hij doet me na, raakt me aan en hij moet een keer stoppen. Daardoor wordt ik weer boos en verdrietig en als ik dat ben wordt mijn moeder boos op mij. Ik heb geen tijd meer met mn moeder, pas vroeg ze me mee te gaan zwemmen, ik dacht eindelijk mama ik stond verbaasd dat ze dat vroeg dus ik had er heeeeel erg veel zin in, uiteindelijk ging ze alleen maar zonnen en zei ze dat ik gewoon mocht zwemmen maar ik voel me zo alleen als ik ga. Ik kan mezelf niet accepteren niemand luisterd goed! Als ik over straat loop kijken mensen me aan en dan denk ik, zit mn haar verkeerd of ben ik niet goed? Ik zie mn vader bijna nooit echt 1x in de 3 maanden! Ik krijg binnen kort een half broertje van mn vader! Als ik dan eindelijk naar mijn vader ga moet die altijd werken van 10:00 t/m 20:30 vaak en ik voel me zo alleen, ik wil iemand die mij begrijpt er echt voor mij is en dat is het enige :’( ik weet niet meer wat ik moet doen! Ik zit nu thuis dit te typen ik voel me verdrietig en niemand luisterd naar me. Ik kan mezelf niet meer zijn, ik moet altijd naar andere luisteren!