Hee,
Tja waar moet ik beginnen.. het gaat echt niet goed met me, dit begon 4 maanden geleden ongeveer. Ik ben ook sinds 4 maanden duizelig, misselijk, ik heb heel weinig balans, etc. Hiervoor ben ik een paar keer naar de huisarts gegaan, en toen het maar niet over ging uiteindelijk doorverwezen naar de kno arts. Lang verhaal kort; ze kunnen niks lichamelijks vinden. Het komt (waarschijnlijk) door een constante extreme 'overdosis' aan prikkels, en aangezien ik in de vakantie nergens last van heb als ik een paar dagen niet op drukke plaatsen kom maar als ik naar de stad ga na een uur nauwelijks meer op mijn benen kan staan van de duizeligheid, een licht gevoel in mijn hoofd krijg, vlekken voor mijn ogen krijg etc denk ik zelf ook dat dit de oorzaak is (ik ben hoogsensitief).
Ik ben heel perfectionistisch, vooral wat betreft school. Ik ben pas tevreden als ik een 10 heb, want als ik lager heb betekend het dat ik iets fout heb gedaan. Ik kan zo boos op en teleurgesteld in mezelf zijn als ik bijvoorbeeld een 9,5 heb. Ik kan zo stressen over een proefwerk, ik heb er nachtmerries over, ik word ziek, slaap niet meer, functioneer niet meer fatsoenlijk als ik hem moet maken (en als ik moet leren) waardoor ik het 'verknal' en dan ben ik weer boos op mezelf. Dit word steeds erger en het zorgt ervoor dat ik steeds meer moet leren van mezelf.
Ik zei net al dat ik hoogsensitief ben, en somehow heb ik daar sinds die 4 maanden ook steeds meer last van, wat betreft fysieke en emotionele prikkels. Ik kan ieder geluidje of licht straaltje niet hendelen, ik hoef maar heel even langs iemand te staan die zich slecht voelt en ik voel me meteen nog veel slechter, maar ik kan niet scheiden welke emoties nou van mezelf zijn en welke niet. Ik kan me niet afsluiten voor prikkels, ik heb geen tijd voor mezelf waardoor ik geen tijd heb om op te laden en ik slaap ook veel te weinig, omdat ik er gewoon geen tijd voor heb. Ik raak steeds overprikkelder waardoor ik niet meer helder na kan denken en leren ook niet meer efficiënt is. Na het 1e uur zit ik helemaal vol, dan heeft het gewoon echt geen zin meer.
Iedereen verwacht zoveel van me, het is gewoon veel te veel. Ik doe 4 gymnasium, heb 4 sportpaarden wat betekend dat ik 15 uur per week moet trainen, vrienden verwachten dat ik mee naar feestjes ga, docenten verwachten dat ik goede punten haal en oplet in de les en alles en ik kan gewoon niet alles.
Ik trek een scherm over me heen, doe super vrolijk op school, iedereen denkt dat het goed met me gaat. Ik heb 1,5 maand geleden met een docent gepraat die ik vertrouw (mentor van vorig jaar), maar ik heb uiteindelijk niet alles verteld omdat ik dat niet durfde en wat ik heb verteld is extreem afgezwakt. Zij heeft dat toen met mijn toestemming ook aan mn huidige mentor verteld. Zij denken nu allebei dus dat het niet heel slecht gaat, omdat ik altijd vrolijk ben en dat dus verteld heb. Het gaat steeds slechter, ik wil niet meer, ik snijd mezelf om mezelf te straffen voor slechte punten of andere verwachtingen waar ik niet aan voldaan heb, ik weet echt niet meer wat ik moet doen... ik wil wel met mijn mentor van vorig jaar gaan praten want haar vertrouw ik echt, maar ik heb het gevoel dat ik lastig ben (niet dat ze daar iets over gezegd heeft of zo, totaal niet) en omdat het er toch niet uit komt, ik kan gewoon niet vertellen wat er echt aan de hand is. Dit hele verhaal is ook een zooitje en daar heb ik rustig over na kunnen denken...