Ik ben volgensmij helemaal alleen.
A
Ik zit nu in begin schooljaar 2 mavo en ik trek het nu al niet meer. In groep 8 liep het al mis, had hele erge faalangst en was vooral bang voor gym. Ik begon toen al met krassen met een schaar op me arm. Begin 1e klas kwam alles gelijk vol op me af, ik was zo onzeker en bang. Ik kwam rond begin november in een depressie. Elke dag voelde ik me zo alleen op school, het boeide niemand echt iets op school dacht ik en denk ik nu nog steeds. Thuis voelde ik me juist niet alleen. Maar ik kwam op er op een avond achter dat je jezelf komt snijden met mesjes van een puntenslijper, en zo ging ik me de hele dag op voorbereiden om me te gaan snijden. Elke dag kwam ik huilend van school terug plurde me tas op de grond en ging op mijn bed huilen. Ik had het verteld tegen mijn vriendinnen en toen daarna ging ik naar mn mentor toe omdat ie dr anders toch wel achter kwam (vanwege gym). Er kwam meteen hulp, ik werd eerst ingeschreven op school alleen dat duurde ruim 2 maanden en volgensmij waren ze me al vergeten. Later rond juni 2018 ging ik wel naar een psycholoog. Het hielp een beetje. Op dit moment ben ik ziek en heb koorts. Maar op school ben ik alleen niemand vraagt aan mij hoe gaat het en het lijkt net of mijn vriendinnen me laten vallen. Ze sluiten me ook buiten. Er zit een jongen in mijn klas en die zei vorig jaar ook soms tegen mij iets met dik dit maakte me heel onzeker. Nu begint hij met chug jug ofzo met nog een andere jongen. K voel me onzeker daar door en had al paar keer gezegd dat ze moeten stoppen deden ze ook voor 3 dagen maar toen zeiden ze het weer en toen zei ik het nog een keer en die andere jongen die zei sorry ik stop wel. Ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan. Gaat het ooit wel over?
A
Hoi
Je voelt je heel alleen. Niet fijn 😞 Je hebt vorig jaar professionele hulp gehad. Heb je nu nog af en toe gesprekken met een psycholoog? Het is heel normaal om gesprekken met een hulpverlener weer op te pakken.
Kan je met je vriendinnen bespreken hoe je je voelt? Dat ze vorig jaar bij je mentor hebben aangegeven dat het slecht met je ging, toont aan dat ze om je geven. Misschien zijn ze zich er niet van bewust hoe jij je voelt, en kunnen ze hun gedrag aanpassen als jij aangeeft hoe het met je gaat.
Kan je bij je mentor melden hoe die jongens tegen je doen? Je mentor kan die jongens aanspreken op hun vervelende gedrag. Het is niet ok dat jij ongelukkig wordt van die opmerkingen.
Groetjes
Kenshin
Je voelt je heel alleen. Niet fijn 😞 Je hebt vorig jaar professionele hulp gehad. Heb je nu nog af en toe gesprekken met een psycholoog? Het is heel normaal om gesprekken met een hulpverlener weer op te pakken.
Kan je met je vriendinnen bespreken hoe je je voelt? Dat ze vorig jaar bij je mentor hebben aangegeven dat het slecht met je ging, toont aan dat ze om je geven. Misschien zijn ze zich er niet van bewust hoe jij je voelt, en kunnen ze hun gedrag aanpassen als jij aangeeft hoe het met je gaat.
Kan je bij je mentor melden hoe die jongens tegen je doen? Je mentor kan die jongens aanspreken op hun vervelende gedrag. Het is niet ok dat jij ongelukkig wordt van die opmerkingen.
Groetjes
Kenshin
A
Hoi,
Wat vervelend dat je je zo voelt!
Heb jij nog steeds gesprekken met een psycholoog? Zou je deze (weer) willen?
Het kan zijn dat je je alleen voelt omdat je depressief bent. Daardoor kan je kijk tegenover de dingen veranderen. Door een laag zelfbeeld, kan het dan voelen alsof je niemand hebt. Dat terwijl er voor je vrienden misschien niks is veranderd.
Het kan ook dat je vrienden niet goed weten hoe ze op je moeten reageren en hoe ze je kunnen helpen.
Wat er ook aan de hand is, het lijkt mij verstandig om het er met ze over te hebben. Alleen zo krijg je duidelijkheid.
Dat pesten is niet oké. Ik vind het erg knap van je dat je ze er op hebt aangesproken. Als ze niet stoppen, lijkt het me verstandig om naar je mentor te gaan. Die kan je helpen, zodat het stopt.
Doe je nog steeds aan krassen/snijden?
Gr. Pin
Wat vervelend dat je je zo voelt!
Heb jij nog steeds gesprekken met een psycholoog? Zou je deze (weer) willen?
Het kan zijn dat je je alleen voelt omdat je depressief bent. Daardoor kan je kijk tegenover de dingen veranderen. Door een laag zelfbeeld, kan het dan voelen alsof je niemand hebt. Dat terwijl er voor je vrienden misschien niks is veranderd.
Het kan ook dat je vrienden niet goed weten hoe ze op je moeten reageren en hoe ze je kunnen helpen.
Wat er ook aan de hand is, het lijkt mij verstandig om het er met ze over te hebben. Alleen zo krijg je duidelijkheid.
Dat pesten is niet oké. Ik vind het erg knap van je dat je ze er op hebt aangesproken. Als ze niet stoppen, lijkt het me verstandig om naar je mentor te gaan. Die kan je helpen, zodat het stopt.
Doe je nog steeds aan krassen/snijden?
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
