Hé,
Ik ben een meisje van 16 jaar oud en ik heb een probleem. Ik weet niet of dit de juiste plaats is om te posten, maar ik ben opzoek naar advies. Het gaat om mijn gezondheid, mijn mentale gezondheid.
Om het kort samen te vatten, ik ben mijn hele leven al verlegen genoemd. Op de basisschool zat ik altijd alleen en zei ik nauwelijks iets. Op de middelbare school kreeg ik vriendinnen, zat ik zelfs in een WhatsApp groep. Tot de vierde klas eraan kwam en ik ze kwijt raakte, ze hadden immers een totaal ander profiel. Ik kwam dus in een nieuwe klas terecht en had met niemand een klik. Het samenwerken bij projecten lukte voor geen meter, ik liet iedereen over mij heenlopen, kwam niet voor mijzelf op. Was ontzettend goed in het vermijden van conflicten. En ik was ontzettend perfectionistisch.
Halverwege het vierde jaar ontwikkelde ik een soort faalangst, vooral bij gym. Waardoor ik zoveel stress had voor de gymlessen, dat ik ze spijbelde etc. Uiteindelijk hoefde ik van de school niet meer mee te gymmen, ik kreeg een vrijstelling. Ik ging verder over met een 8 gemiddeld. Een 8 was het minimum voor mij, onder de 8 was uitermate slecht en dan was ik zo ontzettend teleurgesteld in mezelf. In ieder geval, in de vijfde klas werden de klassen wéér door elkaar gegooid en toen zat ik écht bij mensen die ik niet mocht, weg vertrouwelingen. Al op de eerste schooldag wist ik dat het een drama zou worden. Ik moest dezelfde dag huilen bij de mentor.
Gelukkig zou er een oplossing komen voor mijn 'problemen', ik zou in september een intake hebben bij een psycholoog. Eerst had ik gesprekken met iemand op school, maar die kon mij niet verder helpen. Dus op naar de psycholoog... aangemeld in juni, september terecht, prima. Slechts, wat is het... 10 weken wachten? Tot de praktijk ons opbelde: Het geld is op. We kunnen je niet behandelen, tot ziens!
Bam. En toen kwam ik echt in een zwart gat terecht, ik kon namelijk niet zonder de hulp van een psycholoog verder. Ik liep vast, ik kreeg allerlei angsten en die verergerden zich in de loop v/d tijd. Pas... let op... in januari zouden er in mijn regio weer plekken zijn bij een psycholoog.
En nu is het haast april, ben ik al in behandeling? Nee. Ik wacht al 43 (?!) weken op behandeling. Ik ga al meer dan 2 maanden niet meer naar school, omdat ik dat niet meer trek. Ik krijg paniekaanvallen, spanningshoofdpijn, noem maar op. Ik heb mega veel inhaalwerk en nu wordt er al gezegd: sorry, je gaat niet over zo, je blijft zitten. De school wil mij pas helpen als ik een diagnose heb.... Ik weet echt niet wat ik moet doen, ik wil absoluut niet blijven zitten, dat voelt zo erg aan als falen. Want ik ben wel slim... Ik loop helemaal vast en ik haat mezelf enorm, mijn zelfbeeld is zo ontzettend negatief en ik geef mijzelf van alles de schuld. Als het aan de praktijk ligt waar ik nu ingeschreven ben hebben ze pas in mei een diagnose. Ik voel mij zo naar op dit moment.. ik lig gewoon elke nacht om de situatie te huilen en ik heb het gevoel dat ik mijn verhaal bij niemand kwijt kan.
Want ik ben altijd super eerlijk, ik heb misschien aan een paar instanties mijn verhaal al verteld, maar niemand helpt me. Ik krijg nooit tips, terwijl ik haarfijn uit kan leggen waar ik last van heb. Ik heb gewoon geen vertrouwen meer in de zorg..Als ik ook naar de toekomst kijk, dan zie ik oprecht niks... en groot zwart gat. Ik kan mij echt niet voorstellen dat ik ooit gelukkig kan worden, want ik kan niks, ik doe niks en ik word niks.
Echt ontzettend bedankt als je de moeite genomen hebt om dit te lezen. Ik zou het zo zo ontzettend lief vinden gewoon al als mensen tips zouden achterlaten. Wat kan ik doen om mijzelf op te vrolijken? Want van de 'hulpverlening' krijg ik niet echt tips
Liefs,
Ik ben radeloos...
A
A
Hoi !
Allereerst , geef niet op ! Uit deze post kan ik afleiden dat jij een ontzettend lief en slim meisje bent , en ik ben er zeker van dat jouw toekomst geen zwart gat wordt , en jouw geluk nog zal komen !
Voor je inhaalwerk : Zou het je lukken om bv. via bednet ( https://www.bednet.be/ ) de lessen mee te volgen ,of via een systeem met een leerkracht die naar jou thuis toe komt , de lessen te volgen?
Ik snap dat je enorm gefrustreerd bent in de hulpverlening , maar ook hierin mag je de moed niet opgeven , heb je al eens geprobeerd via de huisarts (eventueel met je ouders erbij) een doorverwijzing naar een psychiater/psycholoog te krijgen ?
Ik denk dat het voor jou vooral nuttig is als je problemen eerst afzwakken ( door dan bv. een psycholoog , ...) en je nadien misschien best naar een andere school / klas gaat . Dit hoeft natuurlijk niet , maar een nieuwe start kan je goed doen .
Zeker niet simpel , helemaal niet als je verlegen enzo bent , maar er is veel kans dat je daar mensen zal tegenkomen die je graag hebt en je problemen zullen verbeteren .
Het kan nuttig zijn om onderzoeken te doen voor een diagnose , maar ik vind jou omschrijvingen helemaal passend bij hoogsensitiviteit ( wat een soort karakter is en geen stoornis , je kan hier een soort zelftest doen https://www.hspvlaanderen.be/index.php?p=node0026 ) .
Moeilijk te zeggen aangezien ik je niet persoonlijk ken , maar bekijk misschien ook eens informatie over hoogbegaafdheid .
Ook van paniekstoornis heb je kenmerken .
Natuurlijk zijn dat maar 'etiketten ' , maar als je je er in herkent kan dat zeker een soort van 'handleiding' voor jezelf geven .
Ik geloof in jou , geloof jij dan ook in jezelf hé !!
veel succes !
Groetjes , Lot
Allereerst , geef niet op ! Uit deze post kan ik afleiden dat jij een ontzettend lief en slim meisje bent , en ik ben er zeker van dat jouw toekomst geen zwart gat wordt , en jouw geluk nog zal komen !
Voor je inhaalwerk : Zou het je lukken om bv. via bednet ( https://www.bednet.be/ ) de lessen mee te volgen ,of via een systeem met een leerkracht die naar jou thuis toe komt , de lessen te volgen?
Ik snap dat je enorm gefrustreerd bent in de hulpverlening , maar ook hierin mag je de moed niet opgeven , heb je al eens geprobeerd via de huisarts (eventueel met je ouders erbij) een doorverwijzing naar een psychiater/psycholoog te krijgen ?
Ik denk dat het voor jou vooral nuttig is als je problemen eerst afzwakken ( door dan bv. een psycholoog , ...) en je nadien misschien best naar een andere school / klas gaat . Dit hoeft natuurlijk niet , maar een nieuwe start kan je goed doen .
Zeker niet simpel , helemaal niet als je verlegen enzo bent , maar er is veel kans dat je daar mensen zal tegenkomen die je graag hebt en je problemen zullen verbeteren .
Het kan nuttig zijn om onderzoeken te doen voor een diagnose , maar ik vind jou omschrijvingen helemaal passend bij hoogsensitiviteit ( wat een soort karakter is en geen stoornis , je kan hier een soort zelftest doen https://www.hspvlaanderen.be/index.php?p=node0026 ) .
Moeilijk te zeggen aangezien ik je niet persoonlijk ken , maar bekijk misschien ook eens informatie over hoogbegaafdheid .
Ook van paniekstoornis heb je kenmerken .
Natuurlijk zijn dat maar 'etiketten ' , maar als je je er in herkent kan dat zeker een soort van 'handleiding' voor jezelf geven .
Ik geloof in jou , geloof jij dan ook in jezelf hé !!
veel succes !
Groetjes , Lot
A
quote verwijderd
Ontzettend bedankt voor je reactie! Mijn ouders en ik zijnn in juni 2017 naar de huisarts gegaan voor een doorverwijzing. Als alles goed verlopen was dan had ik in september mijn intake gehad. Maar de psychologenpraktijk had geen geld meer voor mij, dus hebben ze me afgewezen. Pas in januari zijn de geldpotjes weer gevuld en hebben we het opnieuw geprobeerd bij een andere praktijk, in december een gesprek met mijn ouders, eind januari een gesprek met mij en daarna nog meer gesprekken. Maar nooit tips gekregen. Ze zitten na 3/4 maanden zogenaamd nog in de diagnose fase.... terwijl er echt tientallen verslagen over mij zijn etc. Zoveel info.
De lessen volgen zit er nu niet in, ik geloof niet meer in mijzelf, ik kan mij niet meer concentreren. Alles gaat mis. Van de school mag ik de docenten niet mailen over de gemiste lesstof en school geeft mij nu inhaalwerk op maat. Maar ik loop nu al 9 dagen achter... het lukt gewoon niet.
Ze hebben voorgesteld om mij naar speciaal onderwijs te sturen, maar ik zie dat echt niet zitten. Want dan moet ik het vijfde leerjaar alsnog opnieuw doen en dat is mijn grootste angst. Bovendien zijn de lesmethoden anders en kan ik denk niet tegen die verandering. Idk...
Ik ga de site bekijken en op onderzoek uit. Echt super super bedankt voor het snelle antwoord
Ontzettend bedankt voor je reactie! Mijn ouders en ik zijnn in juni 2017 naar de huisarts gegaan voor een doorverwijzing. Als alles goed verlopen was dan had ik in september mijn intake gehad. Maar de psychologenpraktijk had geen geld meer voor mij, dus hebben ze me afgewezen. Pas in januari zijn de geldpotjes weer gevuld en hebben we het opnieuw geprobeerd bij een andere praktijk, in december een gesprek met mijn ouders, eind januari een gesprek met mij en daarna nog meer gesprekken. Maar nooit tips gekregen. Ze zitten na 3/4 maanden zogenaamd nog in de diagnose fase.... terwijl er echt tientallen verslagen over mij zijn etc. Zoveel info.
De lessen volgen zit er nu niet in, ik geloof niet meer in mijzelf, ik kan mij niet meer concentreren. Alles gaat mis. Van de school mag ik de docenten niet mailen over de gemiste lesstof en school geeft mij nu inhaalwerk op maat. Maar ik loop nu al 9 dagen achter... het lukt gewoon niet.
Ze hebben voorgesteld om mij naar speciaal onderwijs te sturen, maar ik zie dat echt niet zitten. Want dan moet ik het vijfde leerjaar alsnog opnieuw doen en dat is mijn grootste angst. Bovendien zijn de lesmethoden anders en kan ik denk niet tegen die verandering. Idk...
Ik ga de site bekijken en op onderzoek uit. Echt super super bedankt voor het snelle antwoord
A
Hoi!
Sorry hoor, maar je stelt je echt aan! School gaat over leren, niet over vrienden. Dus met of zonder een leuke klas, je moet gewoon goed presteren. Zeker als je ook nog slim bent. Een 8 is dan zeker wel het minimale wat je moet behalen, wat zeg ik, een 9 natuurlijk. Dat je ook nog allemaal mentale en lichamelijke problemen hebt, dat maakt niet uit. Je bent namelijk een robot, dus deze ziektes hebben geen invloed op jou. In plaats van even wat liever voor jezelf te zijn als het leven wat minder lief is - zoals de meeste mensen doen - moet je op zo'n moment extra hard voor jezelf zijn. Dat verdien je namelijk. Je moet niet zo zeuren.
Zie je wat ik doe? Als je dit stukje doorleest, dan weet je toch meteen dat hier niks van klopt?! Zie je hoe raar het eigenlijk is wat je van jezelf verlangt? Even voor de duidelijkheid, ik meen dit dus niet! Als het aan mij ligt, zou het er nu zo uit zien:
Je hebt stress en paniek, al erg lang. Dit heeft zich ontwikkelt tot lichamelijke klachten. Je vraagt om hulp (wat super knap en super sterk is, zeker bij perfectionisme), maar je moet wachten, wachten en nog eens wachten. Je hebt geen controle over de situatie wat resulteert in nog meer stress. Op jouw leeftijd bestaat je leven voor zo'n 80% uit school (zeker als je op VWO zit, wat jij volgens mij zit?). Als er dan op school geen vrienden zijn om het leuk mee te hebben, dan wordt die 80% van je tijd een heel stuk zwarter. Daarbij verlang je ook nog eens van jezelf dat je presteert als iemand die geen stress heeft, geen paniek heeft, geen lichamelijke klachten heeft, niet hulpbehoevend is en zijn/haar leven goed op orde heeft. Als je dit stukje nog eens doorleest, weet je dat jij niet zo'n iemand bent, dus waarom zou je dan wel deze eisen aan jezelf stellen?
Kijk, ik snap dat je het doet. Je bent perfectionistisch, dus je wilt het beste uit jezelf halen. Omdat je wel gewoon over de juiste intelligentie beschikt, vind je dat je het allemaal had moeten kunnen. Daar ben ik het mee eens, maar dan niet onder deze omstandigheden. Wat ik jou gun is de kunst van het relativeren leren te beheersen. Als je je benen hebt gebroken, ga je dan gymen? Ik niet. Als je paniek, stress en andere problemen hebt, ga je dan door alsof er niks aan de hand is? Nee, zeker niet. Probeer dat eens bij jezelf. Maak die vergelijkingen en relativeer, want je eist echt te veel van jezelf.
Ik herken heel veel aan jouw situatie in mijn situatie. Ik ben autistisch en momenteel zeer depressief. Ik verwacht van mezelf dat ik dit schooljaar perfect ga afronden. Ik heb dit jaar nog 0 onvoldoendes gehaald en mijn gemiddelde is een stuk hoger dan die van de meeste kinderen uit mijn klas. Als je naar mij kijkt, zou je niet zeggen dat ik meerdere psychische problemen heb en binnenkort waarschijnlijk 50% minder naar school ga. En toch is het zo.
Als je boos wordt, als je moet huilen of als je je ouders school laat bellen, is er opeens heel veel mogelijk. Geloof me. Wat jij moet doen, is dat je een afspraak met de schoolarts regelen (dit kunnen je ouders ook voor je doen). De schoolarts kan er namelijk voor zorgen dat jij minder naar school hoeft, dat school rekening met je moet houden en samen zoeken naar een oplossing om over te gaan. Blijven zitten is nadelig voor de statistieken van school, dus ze willen je meestal graag helpen. Ook kan de schoolarts misschien wel boos bellen naar hulpinstanties waardoor je eerder binnen komt. Daar heb je geen diagnose voor nodig.
En als dit allemaal niet werkt, gewoon rechtstreeks contact opnemen met leerplicht en dan is alles opeens mogelijk.
Over speciaal onderwijs zou ik me geen zorgen maken. Je hebt geen diagnose, dus daar kom je echt niet zo snel binnen hoor. Dat kun je zelf trouwens ook gewoon tegenhouden. Ik zou zelf ook niet naar speciaal onderwijs willen. Ik ben trots op alles wat ik de afgelopen 4 jaar op school heb opgebouwd en dat ga ik niet weggooien omdat het nu niet zo lekker gaat. Vooral niet doen als dat je juist alleen maar meer stress geeft.
Oké, je loopt dus 9 dagen achter en je krijgt werk op maat. Dat valt op zich nog te overzien. De enige fout die je nu niet moet maken, is dat je alles tegelijk wilt doen. Maak een reële planning. Maar écht een reële planning. 9 dagen haal je niet in in 1 dag, ook niet in 2, 3 of 4. Ik denk dat je daar zeker wel 9 dagen voor nodig. Ja, er komt ook steeds meer bij, maar daar hoef je nu even niet aan te denken. Eén ding tegelijk. Stel kleine doelen, bijvoorbeeld vandaag alleen wiskunde (ik zeg maar wat). Die doelen zijn makkelijker te halen en als je je doelen haalt, voel je je beter en gemotiveerder.
Als laatste wil ik je nog meegeven dat jouw gezondheid op de eerste plaats zou moeten staan en niet school. Ik snap dat jij dat nu niet zo ziet, dus relativeer dan weer: 'Ja, ik had m'n benen wel gebroken, maar ik heb alsnog gegymd. Ik heb de piepjestest gelukkig gehaald, maar ik zit nu wel 6 maanden langer in het gips. Maar het was het helemaal waard hoor!' Dat klopt toch ook niet?
Ik hoop dat het bericht iets helpt en dat je snel hulp krijgt. Het is eigenlijk echt te belachelijk dat je zo lang moet wachten!
Gr. Pin
Sorry hoor, maar je stelt je echt aan! School gaat over leren, niet over vrienden. Dus met of zonder een leuke klas, je moet gewoon goed presteren. Zeker als je ook nog slim bent. Een 8 is dan zeker wel het minimale wat je moet behalen, wat zeg ik, een 9 natuurlijk. Dat je ook nog allemaal mentale en lichamelijke problemen hebt, dat maakt niet uit. Je bent namelijk een robot, dus deze ziektes hebben geen invloed op jou. In plaats van even wat liever voor jezelf te zijn als het leven wat minder lief is - zoals de meeste mensen doen - moet je op zo'n moment extra hard voor jezelf zijn. Dat verdien je namelijk. Je moet niet zo zeuren.
Zie je wat ik doe? Als je dit stukje doorleest, dan weet je toch meteen dat hier niks van klopt?! Zie je hoe raar het eigenlijk is wat je van jezelf verlangt? Even voor de duidelijkheid, ik meen dit dus niet! Als het aan mij ligt, zou het er nu zo uit zien:
Je hebt stress en paniek, al erg lang. Dit heeft zich ontwikkelt tot lichamelijke klachten. Je vraagt om hulp (wat super knap en super sterk is, zeker bij perfectionisme), maar je moet wachten, wachten en nog eens wachten. Je hebt geen controle over de situatie wat resulteert in nog meer stress. Op jouw leeftijd bestaat je leven voor zo'n 80% uit school (zeker als je op VWO zit, wat jij volgens mij zit?). Als er dan op school geen vrienden zijn om het leuk mee te hebben, dan wordt die 80% van je tijd een heel stuk zwarter. Daarbij verlang je ook nog eens van jezelf dat je presteert als iemand die geen stress heeft, geen paniek heeft, geen lichamelijke klachten heeft, niet hulpbehoevend is en zijn/haar leven goed op orde heeft. Als je dit stukje nog eens doorleest, weet je dat jij niet zo'n iemand bent, dus waarom zou je dan wel deze eisen aan jezelf stellen?
Kijk, ik snap dat je het doet. Je bent perfectionistisch, dus je wilt het beste uit jezelf halen. Omdat je wel gewoon over de juiste intelligentie beschikt, vind je dat je het allemaal had moeten kunnen. Daar ben ik het mee eens, maar dan niet onder deze omstandigheden. Wat ik jou gun is de kunst van het relativeren leren te beheersen. Als je je benen hebt gebroken, ga je dan gymen? Ik niet. Als je paniek, stress en andere problemen hebt, ga je dan door alsof er niks aan de hand is? Nee, zeker niet. Probeer dat eens bij jezelf. Maak die vergelijkingen en relativeer, want je eist echt te veel van jezelf.
Ik herken heel veel aan jouw situatie in mijn situatie. Ik ben autistisch en momenteel zeer depressief. Ik verwacht van mezelf dat ik dit schooljaar perfect ga afronden. Ik heb dit jaar nog 0 onvoldoendes gehaald en mijn gemiddelde is een stuk hoger dan die van de meeste kinderen uit mijn klas. Als je naar mij kijkt, zou je niet zeggen dat ik meerdere psychische problemen heb en binnenkort waarschijnlijk 50% minder naar school ga. En toch is het zo.
Als je boos wordt, als je moet huilen of als je je ouders school laat bellen, is er opeens heel veel mogelijk. Geloof me. Wat jij moet doen, is dat je een afspraak met de schoolarts regelen (dit kunnen je ouders ook voor je doen). De schoolarts kan er namelijk voor zorgen dat jij minder naar school hoeft, dat school rekening met je moet houden en samen zoeken naar een oplossing om over te gaan. Blijven zitten is nadelig voor de statistieken van school, dus ze willen je meestal graag helpen. Ook kan de schoolarts misschien wel boos bellen naar hulpinstanties waardoor je eerder binnen komt. Daar heb je geen diagnose voor nodig.
En als dit allemaal niet werkt, gewoon rechtstreeks contact opnemen met leerplicht en dan is alles opeens mogelijk.
Over speciaal onderwijs zou ik me geen zorgen maken. Je hebt geen diagnose, dus daar kom je echt niet zo snel binnen hoor. Dat kun je zelf trouwens ook gewoon tegenhouden. Ik zou zelf ook niet naar speciaal onderwijs willen. Ik ben trots op alles wat ik de afgelopen 4 jaar op school heb opgebouwd en dat ga ik niet weggooien omdat het nu niet zo lekker gaat. Vooral niet doen als dat je juist alleen maar meer stress geeft.
Oké, je loopt dus 9 dagen achter en je krijgt werk op maat. Dat valt op zich nog te overzien. De enige fout die je nu niet moet maken, is dat je alles tegelijk wilt doen. Maak een reële planning. Maar écht een reële planning. 9 dagen haal je niet in in 1 dag, ook niet in 2, 3 of 4. Ik denk dat je daar zeker wel 9 dagen voor nodig. Ja, er komt ook steeds meer bij, maar daar hoef je nu even niet aan te denken. Eén ding tegelijk. Stel kleine doelen, bijvoorbeeld vandaag alleen wiskunde (ik zeg maar wat). Die doelen zijn makkelijker te halen en als je je doelen haalt, voel je je beter en gemotiveerder.
Als laatste wil ik je nog meegeven dat jouw gezondheid op de eerste plaats zou moeten staan en niet school. Ik snap dat jij dat nu niet zo ziet, dus relativeer dan weer: 'Ja, ik had m'n benen wel gebroken, maar ik heb alsnog gegymd. Ik heb de piepjestest gelukkig gehaald, maar ik zit nu wel 6 maanden langer in het gips. Maar het was het helemaal waard hoor!' Dat klopt toch ook niet?
Ik hoop dat het bericht iets helpt en dat je snel hulp krijgt. Het is eigenlijk echt te belachelijk dat je zo lang moet wachten!
Gr. Pin
A
Onnodige quote verwijderd door De Kindertelefoon
Hoi Pin! Ontzettned bedankt voor je reactie, sorry voor mijn late antoord. Echt wauw, je bericht doet zoveel goed! Ik wil nog wel even toelichten dat ik dus al haast 3 maanden niet meer naar school ga. Ik volg hooguit één les per week. Ik loop geen 9 dagen achter op schoolwerk, maar 70 dagen. En nu heb ik een brief gekregen van een psychologenpraktijk, maar ik kan pas terecht in mei. Dus ik mag me nog 1 maand rot voelen... ughhhh stomme wachttijden,
Hoi Pin! Ontzettned bedankt voor je reactie, sorry voor mijn late antoord. Echt wauw, je bericht doet zoveel goed! Ik wil nog wel even toelichten dat ik dus al haast 3 maanden niet meer naar school ga. Ik volg hooguit één les per week. Ik loop geen 9 dagen achter op schoolwerk, maar 70 dagen. En nu heb ik een brief gekregen van een psychologenpraktijk, maar ik kan pas terecht in mei. Dus ik mag me nog 1 maand rot voelen... ughhhh stomme wachttijden,
A
Hoi,
Hmmm, dat is inderdaad wel een stuk meer dan 9 dagen. Dat betekent nog niet dat je de hoop hoeft op te geven. Je kunt nog steeds proberen een afspraak met de schoolarts te regelen. Dan kun je daar met je ouders naartoe gaan en samen kijken wat je allemaal moet inhalen, hoe je dit kunt inhalen en wanneer je dit kan inhalen. De meivakantie komt eraan, wellicht kun je dingen in de zomervakantie doen, zodat je nog steeds over kunt. Kijk gewoon even. Je hoeft hiervoor echt niet te wachten op die psychologenpraktijk, gewoon zelf regelen met je ouders! Echt doen! (Ik vind het trouwens ook bijzonder dat de schoolarts nog geen contact met jou heeft opgenomen, aangezien je heel veel lessen hebt verzuimd en het dan standaard wordt om een gesprek met de schoolarts te hebben.)
Ik vind het echt echt belachelijk dat je zo lang moet wachten. Het kan echt niet. Ik snap ook niet dat er gewoon niks is. Meestal als er iemand langskomt met heftige problemen (zoals jij), proppen ze je er wel tussen, maar blijkbaar nu dus niet. Je zou in de tussentijd naar je huisarts kunnen gaan en vertellen dat je gewoon niet kan wachten. Er zit vaak ook iemand aan de huisartsenpraktijk verbonden (psychiater en therapeut-achtig-persoon) die je wellicht tijdelijk kunnen helpen. Gewoon blijven zeuren :)
Het maakt trouwen niet uit dat je laat reageert. Het bericht is voor jou en niet voor mij, dus het is aan jou wat je ermee doet :)
Gr. Pin
Hmmm, dat is inderdaad wel een stuk meer dan 9 dagen. Dat betekent nog niet dat je de hoop hoeft op te geven. Je kunt nog steeds proberen een afspraak met de schoolarts te regelen. Dan kun je daar met je ouders naartoe gaan en samen kijken wat je allemaal moet inhalen, hoe je dit kunt inhalen en wanneer je dit kan inhalen. De meivakantie komt eraan, wellicht kun je dingen in de zomervakantie doen, zodat je nog steeds over kunt. Kijk gewoon even. Je hoeft hiervoor echt niet te wachten op die psychologenpraktijk, gewoon zelf regelen met je ouders! Echt doen! (Ik vind het trouwens ook bijzonder dat de schoolarts nog geen contact met jou heeft opgenomen, aangezien je heel veel lessen hebt verzuimd en het dan standaard wordt om een gesprek met de schoolarts te hebben.)
Ik vind het echt echt belachelijk dat je zo lang moet wachten. Het kan echt niet. Ik snap ook niet dat er gewoon niks is. Meestal als er iemand langskomt met heftige problemen (zoals jij), proppen ze je er wel tussen, maar blijkbaar nu dus niet. Je zou in de tussentijd naar je huisarts kunnen gaan en vertellen dat je gewoon niet kan wachten. Er zit vaak ook iemand aan de huisartsenpraktijk verbonden (psychiater en therapeut-achtig-persoon) die je wellicht tijdelijk kunnen helpen. Gewoon blijven zeuren :)
Het maakt trouwen niet uit dat je laat reageert. Het bericht is voor jou en niet voor mij, dus het is aan jou wat je ermee doet :)
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
