hey

als je het door de huisarts laat testen of het gratis.

je moeder is geen professional dus zij kan het fout hebben.

groetjes
blue

Hoi

Het lijkt me in ieder geval nuttig om langs te gaan bij de huisarts. Moest je de diagnose hsp krijgen, kan je leren hoe daarmee om te gaan. Moest je te horen krijgen dat je geen hsp hebt, kan de huisarts samen met jou op zoek gaan naar de reden waarom je je bij momenten zo overweldigd en gevoelig voelt. Een consultatie lijkt me in geen geval verloren geld; je kan er alleen maar uit leren.

Groetjes
Kenshin

Een scheiding kan inderdaad een sterke invloed op je hebben. Samen met de huisarts, eventueel met de hulp van een gespecialiseerde hulpverlener, kan je op zoek gaan naar waar je welke invloed hebt ondervonden. Zie je het huisartsbezoek een beetje zitten?

Gr. Kenshin

Naar de dokter kan inderdaad spannend zijn. In principe vermoed ik dat de huisarts je na één consultatie door zal sturen naar een specialist in hsp, waardoor je de huisarts eigenlijk maar één keer hoeft te zien. Wie weet kom je op die manier terecht bij een hulpverlener waar je je erg goed bij voelt. Uiteraard kan je naast die professionele hulp met je docent blijven praten. Die gesprekken luchten vast op.

Gr. Kenshin

hey

dokters zijn inderdaad vervelend.

maar is er niet bij jou huisarts meer dan 1 persoon misschien kan je een afspraak maken dan met 1 van die andere?

je moet dan eerlijk tegen je moeder zeggen dat je je niet prettig voelt bij hem/haar misschien gaat zij dan regelen dat jij met 1 van de andere kan gaan praten.

groetjes
blue
hey

ik heb een huisarts end at is er spijtig genoeg maar 1.
ik vind het heel moeilijk maar ja ik ga zo weinig mogelijk zeggen.
ik hoop dat mijn mama het kan uitleggen want ik spreek nooit over zo van die dingen.

groetjes me

Ik denk niet dat je dit bij een huisarts kunt laten testen. HSP is helemaal geen medische aandoening.

Mijn advies is:
Een. Laat je vooral testen. Waarschijnlijk bij een bureau. Er komt waarschijnlijk uit dat je het wel bent. Jij denkt het zelf al sterk en je hebt ook al online getest. Doe het vooral. Er komt waarschijnlijk uit dat jij hooggevoelig bent.

Twee. Zeg het vooral niet tegen mensen. Als je het tegen iemand zegt, geef je diegene het gevoel dat jij verwacht dat hij/zij er iets mee moet. Dat hij/zij jou anders moet behandelen, en dat hij/zij zich moet aanpassen aan jouw HSP. Daar houden mensen niet van. Mensen gaan zich niet anders gedragen en jij raakt teleurgesteld.

Als je de bevestiging krijgt, ga er dan veel over lezen. En zie dat vooral als een handleiding voor jezelf.
Je zult lezen over situaties waar je extreem veel energie kwijtraakt, en hoe je dat kunt vermijden of daar mee om kunt gaan.
Wat je moet leren, is vooral je eigen handleiding te volgen, te weten waar jouw grenzen liggen, en op tijd ergens uit te stappen en rust te nemen.

Succes!

Als je er de voorkeur aan geeft om je moeder het woord te laten doen, is dat prima. Ik vermoed dat de huisarts je alsnog zal doorverwijzen naar een specialist.

Je vader is ervan overtuigd dat de pv tegen hem loopt. Wel, misschien is het goed dat hij dit met iemand bespreekt. School zou hem duidelijk kunnen maken dat de pv niet naar hem gericht is.

Blijf inderdaad gerust praten met die docent. Ik ben blij dat je bij haar terecht kan.

Gr. Kenshin
hey

dankje voor al je steun die je ondertussen deze vakantie aan mij geboden hebt.
ik ga zowiezo nog met die leerkracht babbelen ik vertrouw haar echt ik weet dat ze alles vertelt aan de leerlingbegleider maar ik heb haar al gezegd dat ik met haar wil praten en niet met de leerlingbegleiding.
ik heb wel iets heel vervelend ik onthoud heel veel kleine details.
tien ik uit de klas werd gehaald om te vertellen dat mijn naam in die pv stond dan vertelde de leerlingbegleiding van alles waar mijn vertrouwnes docent woonde enzo en ik heb al die dingen onthouden.
ik vind het zelf erg verveelend want niemand weet dat ik die dingen nog weet.

groetje me ( je moet het met een engels accent spreken want me in het nederlands is anders wel een beetje raar.)

Je hebt het gevoel dat details erg bij je blijven. Kleine feitjes die je eenmaal hoort, blijven vaak hangen. Heb je dit al eens met je docent besproken?

Zou je tijdens ballettraining oordopjes mogen dragen? Tijdens technische oefeningen aan de barre (die naar mijn vermoeden in stilte verlopen) zou je zonder oordopjes kunnen trainen zodat je de leraar hoort. Tijdens een optreden of iets dergelijks waar hard geluid aan de pas komt, zou je oordopjes in kunnen.

Heb je naast de gevoeligheid voor geluid, ook moeite met oogcontact? Gebeurt het daarbij weleens dat je anderen lastig kan aanvoelen?

'groetje me ( je moet het met een engels accent spreken want me in het nederlands is anders wel een beetje raar.)'
Zal het onthouden 🙂

Wat attent dat je dank biedt voor de steun die je op het forum krijgt 🙂 Da's fijn om te horen.

Gr. Kenshin

hey

ik heb miss een ideetje voor het oog contact. ik vermijd het altijd zonder dat andere het niet kunnen zien dat ik het vermijd.

ik kijk altijd net boven de ogen. rond de wenkbrouwen. dan lijkt het dat je ze aan kijkt maar is niet zo. ik kan mensen niet aan kijken omdat ik hun pijn kan zien in hun ogen. en ik haat oog contact 😂

misschien kan je voor de les een keer aan je docente ballet vragen of hij heel ietsjes zachter mag dat je last van het geluid hebt.

groetjes
blue

het

kenshin uit er varing kan het voor andere schrikken zijn als andere weten waar ze last van hebben zonder dat de ander hem/haar kent. en zeker als je er niet bij stil staat.

maar daar kan jij echt niks aan doen hoor!
dat schrikken is vast snel weg. en het zou vervelend zijn dat jij door schrikken niet kan zeggen wat je wilt zeggen. (als dit niet zo is mag je me verbeteren)

ik dacht ook aan autisme maar ik dacht dat ik te snel conclusies trok 😂

groetjes
blue

Je hebt zeker een punt, Blue. Tot conclusies springen kan absoluut niet de bedoeling zijn. Het leek me slechts nuttig als Thedutchgirl wat ze ervaart met de huisarts deelde, zodat deze haar door kan sturen naar een doelgerichte hulpverlener 🙂 Met de huisarts praten is niet altijd even gezellig, maar hoe meer ze van je weten, hoe doelgerichter ze je kunnen doorverwijzen.

Gr. Kenshin
Hey

ik hoop niet dat de kindertelefoon dit bericht gaat verwijderen om persoonlijk redenen maar mijn papa en mijn broer hebben allebei autisme. Ik ben langs de andere kant wel anders dan andere.
Dat merk ik bij mezelf heel erg.
Ik ben met deze dingen het internet eens opgegaan en denk inderdaad ook aan autisme of het syndroom van asperger.
Het syndroom van asperger en hsp beschrijven me ongeveer. Autisme is natuurlijk heel ruim. Het syndroom van asperger is autisme met nog een paar dingen.
Maar bedankt blue en kenshin.

Ik praat nooit over mijn gevoelens dus ik ga dat niet uitleggen aan mijn dokter maar aan de psygoloog die hsp afneemt.
Want alleen psygologen mogen hsp afnemen en een diagnose stellen.
Veel mensen zeggen dat ik erg slim ben maar dat komt omdat ik kleine details zie. Sommige vinden dat cool en sommige betweterig zoals mijn mama.
Als ze zegt dat ze 4 uur in de tuin heeft gezetten wanneer het er maar 3:30 waren en dat dan zegt vind ze me brutaal.

Maar dankje.
Groetjes me

hey

ik vind het geweldig hoe je dat beschreef van de tijd! je had een situatie van mij en me broer kunnen beschrijven hij het overdrijven en ik het er op wijzen.

kt verwijdert niet zo snel dingen.
ik heb in 1 toppic bijna heel mijn leven beschreven. en voor hoe ver ik het weet is et nog niks verwijdert 🤔

als jou vader en je broer autisme hebben is het een grote kans dan jij het ook hebt want het is erfelijk(?).

bij pdd-nos heb je heel veel variaties. ik heb pdd-nos en heb gewoon delen van asperger en clasiek er in zitten.

het niet over je gevoelens praten is een autisme trekje 👀

het oog voor detail hebben kan lastig gevonden te worden en soms juist als een voordeel gezien worden.

ik heb een vrienden groepje van 5. 4 er van zijn autistisch en zien allemaal de zelfde details en de 5 de ziet het plaatje en de rest de details dus die woord af en toe gek 😂

ik kan je nog 1 heel belangrijk ding over autisme zeggen waar vaak discussie over is.
je hebt autisme van af je geboorte en niet in eens. je kan er niet over heen groeien of "genezen". je kan wel leren om met je autisme om te gaan.

goed dat je de psycholoog er wel over gaat vertellen.

groetjes
blue

Je hoeft niet te vrezen om je belachelijk te maken als je een bepaalde diagnose niet krijgt. Het is net heel verstandig om je te laten testen. Uiteraard kan het resultaat van die test uitwijzen dat je geen autisme hebt, maar wie weet staan jullie dan wel dichter bij een andere diagnose. In de medische wereld gebeurt het ook zo: uitsluiten wat je niet hebt, om uiteindelijk te ontdekken wat je wel hebt. Wanneer je ontdekt wat er aan de hand is, kunnen jullie op zoek naar een methode om daarmee om te gaan.

Het autismespectrum is zo breed, dat het zou kunnen dat je moeder niet elke vorm herkent. Moest jij autisme hebben, hoef je niet per se gelijkaardige trekjes te vertonen als je vader of broer. Aangezien je moeder van je vader en broer weet dat ze autisme hebben, zou het kunnen dat ze enkel aan hun trekjes het begrip autisme toewijst.

@Blue
'ik heb een vrienden groepje van 5. 4 er van zijn autistisch en zien allemaal de zelfde details en de 5 de ziet het plaatje en de rest de details dus die woord af en toe gek'
Schitterend, zo'n vriendschap. Moet gezellig zijn 😊

Gr. Kenshin