Iedereen heeft een hekel aan me.
Niemand mag me.
Ik word gepest en mishandelt.
Ik voel me nergens veilig.
Zwart.. overal zwart.
Hoor ik wel op de aarde?

Dat is een gedichtje over hoe ik me voel.

Ik ben te dik, maar een andere zegt dan weer dat ik te dun ben.
Niemand mag me, maar iedereen zegt dat ze er voor me zijn.
Ik vertrouw niemand, maar er word gezegd dat ik kan vertrouwen.

Het gaat slecht met me.
Ik voel me depri, altijd duizelig, ik kan niks eten, ik wil niks eten, ik ben misselijk.
Ik wil dood.

De pesters hebben mn arm gebroken, mn vader heeft me een blauw oog gegeven, mn stiefvader liet me flauwvallen en mn moeder... ik besta niet voor haar.
Ik voel me nergens veilig...
Nergens.
Ik hou nu een geheim achter omdat ik bang ben. Heel bang. Er zit een reden achter dat ik me nergens veilig voel. Die reden durf ik niet te zeggen...