Heel erg alleen
dat is het beste hoe je het kan beschrijven denk ik
elke dag huilen, en ik wou gewoon iemand waar ik mee kon praten iemand die mijn hand kon vast houden, iemand die me een knuffel kon geven. Ik deed mijn ogen dicht en verbeelde me dat iemand mijn hand vasthoud en zegt dat ze van me houd…
nog steeds wil ik het heel graag, soms voel ik me gewoon weer heel alleen, maar ik ben niet meer depresief hoor, maar nog steeds komt het soms weer naar boven.
En ik wou niet tegen mijn ouders zeggen, het voelt alleen maar alsof ze het erger zouden maken en alleen maar blijven yappen over dingen bla bla bla…
Soms hou ik mijn kussen vast en hoop ik gewoon dat ik ooit een echt persoon mag knuffelen, voor comfort
ook gewoon het gevoel dat je nutteloos ben en dat mensen blijer zijn als jij dood was… ik heb af en toe een mes gepakt, maar er was iets dat me tegen hield, ik was gw kpt bang.
niet jezelf dood maken pls, ik ben blij dat alles goed gaat en ik hoop het zelfde voor jou.
als je wil venten ofzo, ik ben hier, ik snap hoe je je voelt.
ik hoop dat ik nuttig kon zijn voor je vandaag, lieve groetjes van sinasappelbroodje
Nu staat die weer vanboven als het goed is :)