eenzaam zijn
een gevoel van leegte, en zoveel
verdriet.
of ik nou alleen ben of in de menigte.. maar is er iemand die dit ziet?
ik weet het even niet,
en het is zoveel gedoe.
laat me dan maar, ik ben gewoon moe..
alleen met mezelf al is het maar voor even.
zodat ik daarna weer verder kan,
in de drukte van dit leven.

steeds zoveel verdriet en zoveel pijn.
gedachten die nergens over gaan,maar ze nemen zich over mij bezit. ik begeef me in een waan..
ga asjeblieft weg, en geef me rust.
dat is het enige dat ik hoop, zonder controle en zonder hoop gaan die gedachten met mij op de loop.
ik voel me verdrietig en verloren, ik schreeuw om hulp maar kan er iemand mij horen?
ik ben moe, moe van het huilen!
ik ben klaar met vechten.. ik wil niet meer.. maar laat me asjeblieft niet gaan..