Hmmm, zal ik zelfmoordplegen?


  • Anonymous
  • 0 reacties
Ja, een beetje misleidende titel.
Deze vraag komt elke keer in mijn hoofd. En dan ga ik heel lang over het leven en dood denken.
Erg vervelend, alles is weer goed. (Met uitzondering van de kapotte computer en het hebben van geen vrienden, schaamgevoel, steeds erger wordende chatverslaving, steeds dikker worden, zieke vader, uit de kast komen, slechte cijfers) Er zijn paar opgelost.:S

Ik word steeds dikker, maar ik zit nu opeens bijna op ernstige ondergewicht.
Maar ik heb dus niet meer het gevoel dat ik zelfmoord wil plegen.
Maar elke dag komt deze vraag een paar keer in mijn hoofd.
Dan ga ik meteen kijken naar mogelijkheden en zo.
Dat is erg irritant, want ik word daar natuurlijk niet blij van...
Maar aan de andere kant zie ik het nut van het leven niet in.
Maar ik heb geen reden om zelfmoord te plegen.

Ik hoop hier eigenlijk vanaf te komen.
Dat ik eigenlijk gewoon vergeet dat ik aan zelfmoord dacht.
“Daar helpt de kindertelefoon niet bij, maar ja”
Hoe moet ik dat dan aanpakken?
Ik heb gemerkt dat ik niets durf, een watje.
Maar wel een watje die dit durft.

27 reacties

Hallo,

Ik word steeds verdrietiger over alles.
Ik voel me hartstikke dik en ik wil gewoon afvallen.
Alleen ik ben dus een jaar geleden van mijn fiets gevallen.
Dus mijn borstkas zit nu een beetje raar. Ik heb het maar zo laten zitten.
Maar dat zie je steeds meer, omdat je de botten steeds meer ziet.
Ik word daar zo verdrietig van, want ik vind het eng om het te zien.

Ik kan er met niemand over praten, want ik ken nauwelijks mensen.
En als ik ze goed genoeg ken zijn ze er niet geschikt voor.

Leren is ook leuk, alleen maakt mijn vader er een hel van.
En werkenis ook leuk, ik wil leraar worden.
Alleen moet mijn vader dat dan wel accepteren en niet boos worden.
Het klinkt zorgwekkend in mijn oren dat je jezelf dik vindt. Je hebt ondergewicht, dat zal elke dokter je vertellen. Iets in jou zegt het tegendeel, en dat iets, zou het begin van een eetstoornis kunnen zijn.

Ik raad jou echt aan naar de huisarts te gaan. Je bent vorig jaar van je fiets gevallen, en je borstkas zit een beetje raar. Misschien heb je toen een rib gebroken, en is dat niet goed aan elkaar gegroeid. Ik ben geen dokter, en kan dit niet weten. Nu ben je in de groei, en kan dat probleem met je borstkas waarschijnlijk verholpen worden. Dat wordt lastiger als je volgroeid bent.

Kun je de huisarts contacteren? Ook al is het maar om zijn of haar mening te vragen over de situatie. Via school kun je ook een arts bereiken. Als je niet goed weet hoe je je huisdokter bereikt, of je hebt de nodige gegevens niet, is school een gemakkelijke weg tot hulp.

Je vader maakt het je lastig. Ik vind het stom dat hij negatief doet, want dat gaat jou niet vooruit helpen.
Zou je moeder met je vader kunnen praten? Zij heeft mogelijk een grote invloed op hem. Zij zou jouw standpunt kunnen verdedigen. Hoe ziet je band met je moeder eruit?

Je wilt leraar worden. Goed zo, je hebt een doel voor ogen. Leraar is een mooi beroep. Ik zie persoonlijk niet in wat je vader daarop tegen kan hebben, maar hij lijkt het soort persoon dat nooit tevreden is. Hij zal altijd commentaar hebben. Daarom denk ik dat je zijn commentaar minder persoonlijk moet nemen, ook al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Zijn commentaar lijkt eerder voort te komen uit zijn eigen frustraties, dan uit frustraties om jou.

De volgende stappen naar mijn mening zijn:
- Afspraak met de huisdokter
- Praten met je moeder over je vader

Is dat ok?

Reageer