Hmmm, zal ik zelfmoordplegen?


  • Anonymous
  • 0 reacties
Ja, een beetje misleidende titel.
Deze vraag komt elke keer in mijn hoofd. En dan ga ik heel lang over het leven en dood denken.
Erg vervelend, alles is weer goed. (Met uitzondering van de kapotte computer en het hebben van geen vrienden, schaamgevoel, steeds erger wordende chatverslaving, steeds dikker worden, zieke vader, uit de kast komen, slechte cijfers) Er zijn paar opgelost.:S

Ik word steeds dikker, maar ik zit nu opeens bijna op ernstige ondergewicht.
Maar ik heb dus niet meer het gevoel dat ik zelfmoord wil plegen.
Maar elke dag komt deze vraag een paar keer in mijn hoofd.
Dan ga ik meteen kijken naar mogelijkheden en zo.
Dat is erg irritant, want ik word daar natuurlijk niet blij van...
Maar aan de andere kant zie ik het nut van het leven niet in.
Maar ik heb geen reden om zelfmoord te plegen.

Ik hoop hier eigenlijk vanaf te komen.
Dat ik eigenlijk gewoon vergeet dat ik aan zelfmoord dacht.
“Daar helpt de kindertelefoon niet bij, maar ja”
Hoe moet ik dat dan aanpakken?
Ik heb gemerkt dat ik niets durf, een watje.
Maar wel een watje die dit durft.

27 reacties

Natuurlijk moet je geen zelfmoord plegen en het is goed van je dat je er niet meer wilt aan denken mischiem kan je naar een psycholoog gaan en er over praten en je laten helpen want niemand hoort dit allemaal alleen te doen ook jij niet en iedereen op deze site is bij je
Hoi!

Niet fijn dat deze gedachte steeds in je hoofd opkomt. Ik ervaar dit ook, vooral de laatste weken. Wat mij op dat moment helpt is een lijstje maken met redenen waarom ik moet blijven leven. Meestal zijn dat dingen als 'Als ik nu uit het leven stap, kan ik geen kansen meer grijpen om gelukkig te worden.' of 'Het zou personen rond mij heel erg doen schrikken.'

Het helpt me ook om na te denken over de pijn van zelfmoord. Het doet fysiek en mentaal heel veel pijn om zelfmoord te plegen, aangezien het tegen alle instincten van de mens ingaat. Er is geen pijnloze manier om zelfmoord te plegen. Je bent helemaal geen watje omdat je bang bent voor deze pijn. Het is onze natuur om bang te zijn voor pijn en de dood.

Wat @D.T.D. voorstelt lijkt me een goed idee. Praten met een psycholoog kan helpen. Er gaat momenteel vanalles om in je hoofd, wat ervoor kan zorgen dat één specifiek probleem aanpakken niet zo goed lukt. Een psycholoog kan je helpen deze problemen op te lossen, en je beter in je vel te voelen.

Je hebt ondergewicht, maar wordt dikker. Als je aankomt, lijkt me dat een goede zaak. Je kunt naar je huisarts gaan als je de oorzaak van je ondergewicht wilt kennen. De huisarts kan jou ook helpen met het bepalen van de juiste aankommethode voor jou.

Problemen zijn er om op te lossen (cliché, ik weet het). Er wordt gezegd om problemen niet als een probleem te zien, maar als een uitdaging. Als jij door deze problemen kunt komen, kom je er sterker uit als persoon.

Mag ik vragen welke problemen al zijn opgelost en welke niet? Als je nog niet uit de kast gekomen bent bijvoorbeeld, kan je daar heel ongelukkig van zijn. Ik meen me vaag te herinneren dat je ouders negatief konden doen over homo's, is dat nog steeds zo?

Groetjes
x
Hallo @100DIVERGENT,

Wow, heftig dat jij hier ook mee zit
Ik wil nooit beledigend aankomen op de kindertelefoon, maar ik doe het elke keer weer :(

Een lijstje maken helpt erg voor je, en dat vind ik erg fijn voor jou :P
Hoe groot is de kans dat ik gelukkig word? Ik word vast een asociale man zonder een echte baan.
Ik ben hartstikke slecht met andere mensen. (Het begint nu wel steeds beter te worden)
Cijfers gaan dus hartstikke slecht. )Ze gaan wel omhoog, maar nogsteeds slecht)

Ik ben dus slecht met andere mensen.
Ik ben bang dat ik iets verkeerds zeg ofzo.
En ik vind het ook eng om mezelf voor te stellen en een hand te schudden.
Dat gaat altijd verkeerd, terwijl het er zo simpel uit ziet!
En als ik daar dan ben, wat dan?
Mijn problemen zijn hartstikke nep ofzo.
Het lijkt wel alsof een koe zelfs met deze siuatie kan leven.

Ik denk dat de mensen om me heen wel zouden schrikken.
Alleen dat boeit me eigenlijk niet.
Ze zouden meer denken: Ah, had je wel kunnen verwachten ofzo.

Dit is dan mij lijstje geworden:
Het is slecht, dus gewoon niet doen. Waarom zou je het niet doen?
De huisarts, het zelfde probleem. Ja, ik weet het. Het is een gekke angst.

Inderdaad negatief, maar mijn vader wil nu gewoon genieten van het leven.
Want hij heeft dus een ziekte die steeds erger word.
Ik begrijp hem niet en hij mij niet. Hij vind me dom. Ik vind hem stom.
Ik hou van regels, hij niet echt ofzo.
Hij reed 30 kilometer per uur sneller om 6 minuten eerder te komen.
Ik zei dat hij langzamer moest rijden, ik mag dus niet zeuren.

Hij zegt dat we de familieband beschadigen als we te laat komen.
Ik zeg dat de familieband beschadigt als we in hett ziekenhuis liggen of dood zijn.
Hij bleef het onzin vinden, hij vind alles wat ik vind onzin.
Ow, het vage einde was een einde vederop

Dus: dat rijtje in het vorige bericht is nog niet opgelost.
En nog wat ‘prive’ dingetje

Jij schrijft altijd zulke mooie berichten, ook op andere topics.
Hoe krijgt je dat steeds voor elkaar? Je komt zo erg melevend over 😛
Beledigend? Ik zou niet weten waar je beledigend bent overgekomen. Je bent eerlijk en vertelt wat er in je omgaat, maar daar is geen onbeleefdheid in te bespeuren.

Hoe je later gaat worden kun je niet weten. Ik ben nu een totaal ander persoon dan bv. twee jaar geleden. Dat komt door gebeurtenissen die ik niet had zien aankomen. Je weet nooit wat er op je pad komt.

Je zegt dat je slecht bent met mensen, maar dat dat steeds beter wordt. Je zegt dat je cijfers slecht zijn, maar ze gaan wel omhoog. Dat is allebei verbetering. Als je een berg beklimt, sta je niet meteen op de top. Je beklimt die berg stapje per stapje, met vallen en opstaan. Verwacht niet te snel te veel van jezelf.

Jouw problemen zijn niet nep. Bang zijn dat je iets verkeerd zegt en handen schudden vind ik ook eng, en wij zijn daar niet alleen in. Ken je dat moment dat je op restaurant zit en moet gaan bestellen? Ik repeteer wat ik moet zeggen in mijn hoofd, zodat ik het in één keer vlot kan zeggen. Hoe stom is dat? Net of die ober daarmee bezig is? Meestal struikel ik nog steeds over mijn woorden. Dit is een voorbeeld van iets "raars" dat ik doe.

Zelfmoord heeft een hele grote impact op mensen. Het is eng om op die manier iemand te verliezen, en vaak blijven personen met schuldgevoelens achter. Soms zou ik willen zien wie me zou missen, of wat er zou gebeuren, maar als je erover nadenkt, kun je daar niet achterkomen. Dood is dood, en als ik dood ben kan ik niet meer zien wie om me gaf. Je kunt dat wel te weten komen door te blijven leven. Misschien ben je nu je trouwe vrienden nog niet tegengekomen, maar dat is niet erg. Die kun je morgen tegenkomen, of binnen tien jaar. Ze zullen komen wanneer het daar het juiste moment voor is.

De huisarts vind je eng. Dat begrijp ik, het is iemand die je niet heel persoonlijk kent (meestal), waar je vanalles aan kunt toevertrouwen. Dat voelt een beetje onnatuurlijk aan, maar je wordt wel beschermd door het beroepsgeheim. De huisdokter mag niets doorvertellen.

Je hoeft je voor een huisdokter, mentor of psycholoog nergens voor te schamen. In hun opleiding hebben zij geleerd om te gaan met verschillende soorten problemen. Je zou ervan versteld staan welke verhalen zij allemaal kunnen vertellen, maar dat kunnen ze niet, door het beroepsgeheim.

Je vader heeft een ziekte, en wil van het leven genieten. Ergens snap ik hem wel, hij wil eruit halen wat in het leven zit, maar dat mag hij niet doen ten koste van anderen. Snelheidsbeperkingen zijn er niet voor niets, ze zijn er voor de veiligheid van iedereen, en daar heeft ook hij zich aan te houden. Kan je moeder met hem praten?

Naar mijn mening had je gelijk over die snelheidsovertreding. Hoe kan hij het gevaar op een ongeval onzin vinden?

Kun je met je moeder praten? Je vader, de levensgenieter, is nu met andere dingen bezig, maar de kans bestaat dat hij tot inzicht komt en inziet dat zijn gedrag niet aanvaardbaar is.

Bedankt voor je compliment 🙂 Ik vind dit forum zo fijn omdat iedereen zo lief is voor elkaar, dankbaar is voor elkaar, elkaar steunt. Gezellig dus, ondanks de soms zware onderwerpen.
Verlies jezelf niet uit het oog. Jouw reacties zijn ook zeer nuttig! Jij lijkt me een goed persoon. Ondanks je problemen blijf je vriendelijk en geef je niet op.
Hmm, mijn probleem is dus niet nep. En dat van jou ook niet, want dat doe ik zelf ook.
Ze komen misschien over 10 jaar. In die 10 jaar mis ik dus het mooie verleden.
Nou, ik heb wel leuke dingen gedaan.
Ik ben begonnen met mijn noord-holland reis, ga ik naar alle plekken in noord-holland (Ben ik nu saai?)
En ik ben sinds zaterdag begonnen met het bespelen van een ukelele.
Ik ben ook met mijn (Enige) (Goede) vriendin naar artis gegaan. We hadden elkaar al 2 jaar niet meer gezien.

Maar door deze topic heb ik weer beseft dat ik niets ga bereiken.
Zoals mijn pester al vroegerl zei: je bent een facking kut kind die zich associaal gedraagt.
En wat heb ik bereikt op de middelbare school? Dat ik niet gepest word ja, maar dat is het wel.

Een huisdokter is ook een normaal mens, wat als ik hem tegen ga komen?
En mijn moeder nee, gewoon niet. Nooit.

Thx, maar mijn berichtjes blijven gemeen.
Ik ga hier niets aan veranderen, wachten
Zou je kunnen uitleggen waarom je je berichtjes gemeen vindt? Ik ben heel gevoelig, en voel vaak het minste van gemene of negatieve toon in een bericht, maar bij jou voel ik niets van dat. Ik denk dat vooral jij ervan overtuigd bent dat je berichten gemeen zijn, maar dat zijn ze niet.

Ik weet niet wanneer die echte vrienden komen. Dat kan evengoed volgende week zijn. De tussentijd hoeft geen verspilde tijd te zijn, tenzij je beslist het verspilde tijd te laten worden.

Je doet dingen, dat is heel goed. Je gaat naar plekken in Noord-Holland. Dat is helemaal niet saai, dat is slim. Je stelt je open voor nieuwe dingen. Met die reizen doe je ervaringen op, die je nu of later kunt gebruiken.

Je bent begonnen met het bespelen van een instrument, ook heel goed! Jij probeert nieuwe dingen, stelt je open voor nieuwe dingen, dat is positief.

Ook nog eens naar artis geweest met een vriendin, nog iets waar je goed aan gedaan hebt. Je had die vriendin al twee jaar niet meer gezien, en hebt met haar afgesproken. Zij is een goede vriendin van je, dus kun je met haar praten?

Iemand die initiatief neemt zoals jij, kan zeker en vast iets bereiken.

Pesten komt vaak voort uit jaloezie. Jij hebt vast iets waar die pester alleen van kan dromen. Misschien was het jouw doorzettingsvermogen. Misschien was het jouw moed om nieuwe dingen te proberen. Jammer voor de pester, dat die zijn/haar frustratie op jou heeft uitgewerkt.

Een huisdokter is inderdaad een normaal mens. Als je hem tegenkomt: goeiedag zeggen en doorlopen. Ze verwachten echt niet dat je een levensupdate geeft midden op straat.

Ik zoek naar de juiste woorden om jou te doen inzien wat voor een goed persoon je bent. Je hebt er een moeilijke tijd opzitten, en nu is het ook niet makkelijk, maar toch probeer je nieuwe dingen en blijf je niet bij de pakken zitten.

Ja, soms moet je wachten tot dingen veranderen. Ik geloof dat de dingen op je pad komen wanneer het daar tijd voor is. Je kunt niet weten wat er gebeurt in de toekomst, en wat er jou nog te wachten staat. Er komen goede momenten aan, slechte momenten, maar de goede momenten maken het vaak goed.
Wow, dat je hier nog zoveel uit kan halen :P
Ik wil in mijn berichtjes overkomen als een goede gozer.
Maar dag mislukt vaak, want

En dan besef ik dat ik iets heel doms heb gedaan!
Ik besef me nu pas dat ik naar mijn duits docente een dom bericht heb verstuurd.
Ze ging een gesprek met me aan over waarom ik me zo gek gedraag.
Mijn duits lerares is heel aardig, maar ze kan echt geen orde houden.
Ik praat dus ook door de les en doe ik minder goed mee. (Weet niet waarom???)
Sinds paar maanden zit ik naast een ander meisje, daarmee kan ik gezellig kletsen.
Het helpt in ieder geval om socialer te worden. (Ik was al veel socialer geworden)

Ik was helemaal stil geworden, ik weet niet wat ik ermee moest.
Ze had daarvoor mij nog dingen gevraagd, ik wist dus niets.
Ze kende me als hardwerkende persoon, dus ze is nieuwsgierig.

Er kwam helemaal niets uit mij, echt niets. Ik weet niet wat er gebeurde.
En toen gebeurde het, ik ging janken. WTF, ik ging hierover JANKEN.
Ik weet niet wat er mis met me is, maar het gebeurde.
Ik verliet het lokaal en ik liet haar geschrokken achter. (Later dus nog een mail gestuurd.)
Ik had de helft van de pauze gemist :/

Ik weet niet hoe stom mijn mailtje is:
Ik heb maar gezegd dat ik last heb van perfectionisme.
Heb dus daar last van, antwoorden opschrijven bij vertalen etc.
Verder ook met formulieren, moet alles zeker weten. Want anders begrijpt niemand het.
Of dan moet ik me gaan schamen voor mijn slechte antwoorden!
Maar dit gaat ze misschien vertellen aan de mentor.
En dan komen mijn ouders erachter. Ik ga zo dood hiero!

Ze schreef dus een berichtje terug. Net zo lief als dat van jou.
Net zo opgebouwt, gewoon dat je de dochter bent van haar.
Maar jij bent dan gewoon om te zoenen ofzo, haha.
Zie je nu dat ik een gek ben? Hierboven dus. (Pijltje naar boven)

Vriendin wil ik graag als vriendin houden.
Zij is er gewoon om lol mee te trappen en om mee te roddelen.

Ik ben misschien wel goed. Maar de andere mensen zijn geweldig.
Ik maak dus veel meer fouten dan anderen, een kluns.

Bedankt, heel erg 😉
Naar mijn mening kom jij over als een goede gozer.

Dat bericht naar je docent Duits lijkt mij een goede stap. Die docent is aardig, dus zij kan een vertrouwenspersoon voor jou zijn. Bij een gesprek ben je beginnen huilen, daar is niets mis mee. Het geeft aan dat er een paar dingen niet goed zitten, en ik hoop dat jullie hier samen over kunnen praten.

Wat vind je stom aan je mailtje? Als je eerlijk bent geweest, heb je het juiste gedaan. Je kunt later in een gesprek, of een nieuwe mail, verder dingen uitleggen. Ik vind het al heel dapper van je dat je de eerste stap naar hulp hebt gezet.

Als je niet wilt dat ze dit aan je mentor vertelt, omdat anders je ouders erachter komen, mag je dat aan haar zeggen. School kan kijken in hoever ze jou kunnen helpen zonder je ouders in te lichten.

Mijn moeder is geen docent Duits, dus dat ik haar dochter ben, lijkt me sterk. Je bent helemaal niet gek, maar heel lief :$

Iemand om lol mee te trappen is fijn. Je bent socialer aan het worden, goed zo. Doe zo voort, jij komt er!

Jij, een kluns? Ik denk het niet. Iedereen maakt fouten. Zolang je uit die fouten leert, is daar niets mis mee. Ik heb hele domme, stomme, idiote fouten gemaakt, maar heb er wel uit geleerd.
Ik kom over als een goede gozer.
(Niet als je kijkt naar sommige reacties van mij)
(Sommige, ehm meesten)

Het was dus niet de bedoeling dan ik zo overkwam in dat mailtje.
Ze steldde voor dat ik nog een mail stuur na een kleine onvoldoende voor duits.
Ja, natuurlijk stuur ik geen mail terug.
Ze ziet dat perfectionisme als een klein probleem, maar als ik ga vertellen dat ze het niet mag vertellen aan mijn mentor weet ze dat mijn ouders het nog niet weten en het dus een geheim is.
En ze is vooral geen vertrouwenspersoon.
Ik vind ht ook zielig voor haar, als lerares wil je gewoon les geven.
Dat zou ik ook gewoon willen als ik leraar word.

Ik maak de meeste fouten en ik leer er niet van.
Integendeel tot jou, kijk hoe succesvol je bent op de kindertelefoon!
Je bent gewoon de queen geworden door je helpende teksten! 🙂
Wat kan ik doen om jouw zelfbeeld naar omhoog te halen? Als je reacties plaatst met goede intenties, ben je sowieso goed bezig. Als je reacties ook nog eens nuttig zijn, is dat nog beter. Jij hebt beiden, maar toch zie je dat zelf niet.

Voor mij is een vertrouwenspersoon iemand waar je je goed bij voelt en waar je tegen durft praten. Wat voor opleiding of achtergrond die persoon heeft gehad maakt voor mij niet uit. Ook al heeft die docent Duits misschien niet de titel van vertrouwenspersoon, kan ze jou nog steeds helpen. Ze maakt zich zorgen om jou, dat zie je aan haar vraag om nog een mail te sturen. Zij bekommert zich over jou, en dat is haar taak als docent. Wanneer schoolresultaten niet zijn wat ze zouden moeten zijn, kan daar een onderliggende oorzaak voor zijn, en die wil ze graag achterhalen. Volgens mij meent ze het echt goed met je.

Waarom denk je dat je niet leert van je fouten? Maak je dezelfde fouten opnieuw?
Als dat het geval is, is dat geen reden tot paniek. Ik heb in mijn leven een bepaalde fout ook twee keer gemaakt, en hoewel de situatie anders was, kwam het wel op hetzelfde neer. Mijn bedoelingen waren goed, maar ik wist wel dat ik ermee in de problemen kwam. Soms zit je in situaties waar je weinig bedenktijd hebt of waar je onder druk staat. Dan maak je sneller fouten.

Succesvol? Ik vind ons hier allemaal succesvol, omdat we er in slagen om over onze problemen te praten. We helpen elkaar, en worden geholpen als we hulp nodig hebben. Jij levert hier ook een mooie bijdrage, vergeet dat niet.
Ja, dat bedoel ik! Ik zie helemaal niets in!
Als ik zelfmoord pleeg, blijft mijn zelfbeeld dan laag?
Of ben ik dan gewoon weg en is mijn zelfbeeld verdwenen?

Ja, ik heb het weer veel te laat door.
Er is geen goede reden dat ik slechte cijfers haalt.
Ik ben gewoon idioot bezig nu.
Dus ik weet ook niet wat ik in die mail moet schrijven.
En het is ook raar als ik (weer) in de vakantie. Zomaar een mailtje stuur.

Ik maak dus snel fouten.
Ben ik dan niet gewoon zelf een fout?
Maar je hebt het dan heel goed aangepakt.

Ik lever mooie bedragen.
Niet als iemand liegt.
Jouw mening!
Hangt er vanaf wat je mooit noemt.
Domme reacties op een uitspraak

Kan ik op deze uitspraakt bedank zeggen?
Of dat jij de beste en leukste uitspraken levert?
Als je zelfmoord pleegt, ben je weg. Ik kan geen uitspraak doen over wat er is na de dood, aangezien ik niet aan mijn zelfmoordgedachten wil toegeven, maar na de dood kun je volgens mij niet meer nagaan of je zelfbeeld veranderd is.

Als je het aan mij vraagt, komen jouw lage cijfers door het gedrag van je vader, het feit dat je nog in de kast zit, enz. Ik zou me ook niet kunnen concentreren als dat aan de hand was.

Je bent niet idioot bezig. Ik heb even door jouw reacties op andere topics gekeken, en die zijn goed! Ook al zie je het zelf niet, ik zeg het je: jouw reacties zijn goed!

Het is niet raar om in de vakantie een mail te sturen. In de vakantie ben je even van school weg, en komt er vaak wat meer rust in je hoofd. Je kunt tot nieuwe inzichten komen, en die willen delen via mail. Een mail in de vakantie sturen is niet raar.

Dat je fouten maakt, maakt je geen fout, maar een mens. Iedereen maakt fouten. Iedereen. Jij lijkt nogal kritisch voor jezelf, en daardoor ga je fouten van jezelf uitvergroten, terwijl je de fouten van anderen minimaliseert.

Ja, jij levert mooie bijdragen. Ik begin het gevoel te krijgen dat je zelfbeeld naar beneden gaat door mijn reacties, en dat vind ik jammer. Als dat zo zou zijn, mag je dat zeggen, en dan zal ik stoppen met reageren op dit topic. Ik wil jou helpen, maar als mijn reacties jou niet helpen, ben je misschien meer geholpen met een telefoongesprek of chatsessie met de KinderTelefoon.
Ik ben misschien wat hard geweest in mijn vorige reactie. Ik snap wat je bedoelt, ik voel me soms ook "geïntimideerd" door andere reacties. Dan kom ik op een topic, zie een reactie staan die zo goed is, dat ik niet meer durf te reageren, aangezien dat aan de goede reactie eer zou afdoen. Dit is iets dat in mijn hoofd zit, en dat ik eruit probeer te krijgen. Elke intentie om iemand te helpen is een goede daad, nooit verkeerd.

Probeer niet te streven naar perfectie, maar naar betekenis.
Hallo, bedankt voor de reactie.
Nee joh, natuurlijk gaat mijn zelfbeeld niet naar beneden.
Hij is misschien laag, maar dat komt gewoon omdat ik niet spoor.
De kindertelefoon, nah nee.

Haha, jij begrijpt me.
Door een goede reactie is mijn reactie slecht!
(Niet dat mijn reacties ooit goed zijn geweest)
En jij moet ook niet vergeten dat je ook een zelfbeeld hebt.
Iedereen geeft hartstikke veel om jouw reactie.
Het lijkt altijd wel alsof jij zelf een vertrouwpersoon bent.

En we gaan offtopic,
Ik zoek nog steeds naar woorden om jou duidelijk te maken dat jij wél spoort.

Ik denk dat je me niet helemaal snapt. Jij denkt dat je reacties minderwaardig zijn aan andere reacties, maar dat is iets waar jij van overtuigd bent. Het feit is dat jij goede reacties plaatst, ook al zie je dat niet. Er zijn personen die hier al langer actief zijn, en al meer ervaring hebben. Daardoor kan het lijken dat zij betere reacties plaatsen, maar vergeet niet dat zij ooit ook hun bv. 28ste reactie hebben geplaatst. Zij zijn ook begonnen met weinig ervaring, en hebben dat naarmate opgebouwd. Je kunt niet verwachten dat je vanaf reactie 1 meteen een "professional" bent. Met oefenen, ervaring, en tijd kun je je verbeteren.

Naar mijn mening gaan we niet off-topic. De hele vorige alinea, over het plaatsen van reacties, is een soort van metafoor voor het echte leven. Jij verwacht van jezelf dat je meteen heel goed in iets moet zijn. Dat is niet jouw schuld, maar van dat perfectionisme. Hierover heb je al iemand aangesproken op school, die docent Duits. Ik hoop dat je met haar gesprekken gaat hebben hierover. Dat perfectionisme gaat ten koste van jouw geluk, en dat mag niet.

Jij verdient het zo hard om gelukkig te zijn, en ik vind het jammer dat ik jou geen aanmoedigingsknuffel kan geven, of dit alles tegen je kan zeggen terwijl ik je aankijk, zodat mijn woorden tot je doordringen, en je snapt dat je evenveel waard bent als alle andere personen om je heen, ook de personen naar wie je opkijkt.

De dingen die je zegt zijn heel lief. Ik ben ook maar een persoon die fouten maakt, met een zelfbeeld dat soms lager ligt dan het zeeniveau. Iedereen heeft een leven met pieken en dalen, en hoewel je nu misschien in een dal zit, komen er betere tijden aan.
Ah, Ik zie het,
Je zou de dingen niet willen doen.
Mijn ouders zijn aziaat (ongeluk)
Mijn moeder kan dus als mijn vader dood gaat (De na 8 jaar alweer naar nederand kwam) niet werken. Denk ik.
En als ze betaalt krijgt is het vast niet genoeg.

Als ook in een diep dal zit ik in een heel diep dal.
Ik heb niet echt zin om die weer op te klimmen.
Nu zie ik pas hoe hoog ik weer naar boven moet klimmen 😕
Godver, een blaar op mijn duim.
En dan precies een stom plekje, ik heb een hele nare ervaring met baren.
Ik zit weer een stukje dieper in het dal, omdat ik hierdoor ook een tijdje geen ukelele kan spelen.
Ik was net zo ver ;/
Ik zal niet zelfmoord plegen want er zijn oplossingen
Ik snap niet goed wat je vertelde over je ouders. Zou je dat met wat meer woorden kunnen uitleggen?

Het was een goed idee van jou om je gedachten en gevoelens te tekenen. Tekenen en schrijven kunnen bevrijdend werken. Best toevallig, ik zit ook in zo'n dal, en vandaag ben ik nog wat dieper gezakt. Laten we samen afspreken dat we nooit op zullen geven terug uit het dal te klimmen, totdat we bovenkomen en weer de zonnestralen op onze huid voelen. Nooit opgeven. Deal?

Ah, balen, blaren zijn heel vervelend. Ook nog eens op je duim, die je nodig hebt voor je Ukelele. Je kunt muziekstukken bestuderen of online lessen volgen, en kijken wat de lesgever doet. Kijkend leer je ook. Laat je duim eerst maar goed genezen, zodat die er weer tegenaan kan.

Niet fijn dat je een nare ervaring hebt met blaren. Die blaar op je duim geneest vast vanzelf, ook al is het nu zo'n vervelend plekje.
Je hebt gelijk, ik had gezien dat je ook in een diep dal zit.
En ja, je hart kan stoppen door verdriet, als je er een mes doorheen steekt. :/
Maar we hebben nu dus een deal 🙂
Yes, we gaan er samen voor blijven vechten. Dat doorzettingsvermogen staat je goed 🙂
Update: Ik heb gezien dat mensen niet goed omgaan met elkaar.
Ze duwen elkaar en zo. Ik voel me daar niet goed bij

Er zijn nog veel meer rotte dingen gebeurd,
Het kan niet er. 20 ben ik gedaald in het dal ofzo.
En ze zijn allemaal heel erg, ik noem de minder ergere op.
Ik zit nu de heletijd te huilen in bed, over wat ik doe.

Ik heb gekeken of huilen meehelpt met afvallen.
Volgensmij klopte het ook.
Maar ik kwam er meteen achter dat je dan dunnere haren krijgt.
En last van haaruitval.
Daar heb ik sinds 4 jaar last van.
Toen ik depressief werd en elke dag huilend in bed lag.
Ik was een tijdje gestopt, maar had nogsteeds last.
Maar nu zit ik weer te janken.
En ook niet een klein beetje.

Mijn toets vandaag ging zo slecht.
Ik ga een onvoldoende halen.

Ik ben echt nutteloos :/
Gister was ook een rotdag.
Daar werd gewoon bewezen dat ik nitteloos was.

Ik mis degene die er gewoon voor me is.
Iemand die me niet de dood toewenst.
Iemand die me niet oneerlijk behandeld.
Iemand die niet over me roddelt.
De vraag die ik erboven staat is binnen 3 dagen,
Opeens echt een dilemma geworden.
Ik weet niet wat be bezielt.
Maar ik vind het eot om de deal te verbreken.
Dan leukt het alsof ik nergen een fuck om geef.

Het is oppeens allemaal weer rot.
(Klein stukje tand afgebroken:()
Ik vind dat veel van onze gedachten overeenkomen. Net als jij, kan ik ook niet tegen het slecht behandeld worden van anderen en onrechtvaardigheid. Wat wij kunnen doen, is zelf de personen rond ons beter behandelen, en ervoor zorgen dat wij vriendelijk zijn tegen anderen. Verder moeten we de dingen waar we niets aan kunnen veranderen aanvaarden en loslaten. We kunnen niet heel de wereld veranderen, en als we blijven focussen op wat we niet kunnen veranderen, worden we daar alleen maar ongelukkig van.

Ik vind het heel jammer te horen dat je in het dal gedaald bent. Er zijn nog wat dingen gebeurd. Ben je bezig met afvallen? Ik herinnerde me vaag dat jij ondergewicht had, dus afvallen is voor jou niet nodig. Aansterken wel, daar moet je op focussen.

Huilen is ok. Je hoeft je er niet voor te schamen, het is zelfs goed af en toe. De hele dag huilen is niet fijn natuurlijk. Die haaruitval kan een resultaat zijn van het ondergewicht of van stress of depressie. Dit zijn tekenen dat je ongelukkige gevoelens niet alleen je geest aantasten, maar ook je lichaam. Volgens mij wordt het tijd om hier niet meer alleen mee te blijven zitten.

Die docent Duits, hoe gaat het daarmee? Ik had het gevoel dat je je bij haar wel goed voelde. Ik ben ervan overtuigd dat gesprekken met haar over wat er gaande is jou verder gaan helpen. Vind je het ok om een mail te sturen waarin je de situatie uitlegt? Vertel maar wat je wilt vertellen, je kunt later nog altijd aanvullen in een volgende mail of gesprek, maar vernoem zeker dat je niet lekker in je vel zit, en dat je je heel vaak ongelukkig voelt.

Het is moeilijk te focussen op school als het met jezelf niet goed gaat. School is belangrijk, maar jij bent belangrijker. De schoolresultaten komen wel als jij je beter in je vel voelt, dus focus daar maar eerst op. School kan je helpen met je beter in je vel te gaan voelen. Als ze weten wat er gaande is, kunnen ze ook meer begrip opbrengen voor jouw situatie, en zijn ze misschien minder streng i.v.m. schoolresultaten.

Jij bent niet nutteloos. Als ik je adres had, huurde ik een orkest dat voor je huis kwam staan, om jou in koor te vertellen dat je niet nutteloos bent. Adres- of contactgegevens zijn niet toegestaan op het forum, dus daarom kun je het zo van mij aannemen: jij bent niet nutteloos. Misschien heb je je zin in het leven nog niet gevonden, maar dat komt wel, wanneer het juiste moment gekomen is.

Nu is het moeilijk om om je heen te kijken, omdat je je zo ongelukkig voelt, maar er zijn mensen die om je geven. Ook al laten ze dat niet merken, of uiten ze het op een vreemde wijze, ze zijn er wel.
Vergeet niet dat je nog jong bent, en nog een heel leven voor je hebt. Blijf doorzetten, niet alleen voor de mensen die nu van je houden, maar ook voor de mensen die later van je gaan houden, ook al heb je die misschien nog niet ontmoet.

Het frustreert me dat de mensen om jou heen niet laten zien wat voor een goed persoon jij bent. Je bent zorgzaam, zoekt naar rechtvaardigheid, behulpzaam, en nog een hoop andere positieve dingen. Soms gaan personen ervan uit dat dat "normaal" is, dat het zomaar bij je hoort, terwijl ze niet beseffen dat ze af en toe bevestiging moeten geven aan je goede kanten.

Ik ben blij dat je je aan de deal wilt houden. Dat ben ik ook van plan, ook al gaat het bij mij ook niet zo goed. Een beetje hetzelfde als jij opnoemt: onrechtvaardigheid, respectloosheid, die dingen.

Ik hoop oprecht dat de mensen rond jou inzien dat ze jou ondergewaardeerd hebben.

De volgende stap is volgens mij naar een vertrouwenspersoon gaan. Die docent Duits bijvoorbeeld. Het is ok om om hulp te vragen, je hoeft niet altijd te wachten tot het je wordt aangeboden. Zie je een mailtje met daarin hoe je je voelt zitten? Ik ben er sterk van overtuigd dat je docent Duits je kan en wil helpen, aangezien ze al eerder belangstelling in je toonde.

Wat kan ik nog zeggen. Nogmaals: je bent niet nutteloos. Jij bent een vriendelijke, behulpzame, respectvolle persoon die meer respect verdient dan je nu krijgt. Vergeet dat niet. Ook al verdien je respect, wordt het soms niet aan je gegeven. Dat is jammer, maar er komt een punt in je leven waar mensen gaan inzien wat een goed persoon jij bent.
Ik behandel de anderen zo goed als ik kan, tenzij ik heel ergpissig ben.
Maar dat is een ander verhaal.
Als is dat doe, krijg ik soms iets heel anders terug.
Dat maakt mij niet uit, want ik doe er niet echt aan toe.
Maar dan zie ik opeens hoe rot anderen tegen elkaar doe.

Ik heb ondergewicht, en mijn gewicht schommelt de heletijd.
Tussen de 40 en 42 kilo.
Ik wil dat niet meer en wil dus terug naar de 38 kilo.

Nee, mijn docent duits, daar wil ik niets mee te maken hebben.

Ik heb gevonden wat het zin van het leven is:
Je leert (saai), je werkt (saai), je gaat dood (ehm...)
En dat bij iedereen, is dat echt zo leuk?

Ik wil op jou probleem reageren,
Nu ga ik dat gewoon doen, hoe nutteloos het is.
Want zie je nu hoe aardig je bent, je schrijft zo’n reactie.
Heel dom van anderen dat ze jou niet met hetzelfde respect behandelen waarmee jij hen behandelt. Ook jammer dat ze rot tegen elkaar doen.

Ik weet niet hoe groot je bent, maar een schommelend gewicht rond de 41 kg is niet gezond. Naar 38 kg willen is al helemaal geen goed idee.

Liever niet je docent Duits? Ok. Ik zou me wel geruster voelen als je met iemand praat. Is de huisarts een optie? Of je mentor? Je lijkt het zelf niet in te zien, maar jouw treurige gedachten en gewicht zijn niet gezond. Jij bent niet de eerste die met dit soort problemen zit, en voor die personen zijn er huisdokters, mentors en vertrouwenspersonen. Het is ok om hulp te vragen.

Leren en werken hoeven niet saai te zijn. Ik moet toegeven dat ik nooit echt sta te springen om naar school te gaan, integendeel, maar als je iets vindt dat je interessant vindt, ga je leren positiever ervaren. Als je een werk vindt dat je graag doet, voelt het niet aan als werken. Het kan dat je je interesses nog niet gevonden hebt, maar daar heb je nog genoeg tijd voor.

Iedereen gaat dood op een dag, dat is een garantie. Daarom zou het jammer zijn nu al uit het leven te stappen. Er liggen nog allemaal kansen voor je. Het lijkt mij persoonlijk fijner te sterven met de gedachte dat ik mijn best heb gedaan alles uit het leven te halen.

Je wilt op mijn probleem reageren. Nogmaals een bewijs dat jij behulpzaam bent. Je zit vol goede intenties. Personen als jou hebben we nodig op aarde, ook al zie je dat zelf (nog) niet.

Bedankt voor je compliment. Ik hoop dat mijn reacties tot jou doordringen, en dat je inziet dat je ertoe doet en dat je ver kunt komen.

Reageer